Το beach-party της Φρέγιας για Αγόρια ΚΑΙ Κορίτσια. Επιτέλους έφτασε η ωρα!

axxxx to μωρο μουυυυυ ντινο μου κουκλαρα μουυυυυυυυυυυ και στο τελος θα πεταξουμε και το μαγιο χιχιιχχ σε μενα εμοιασε

Κανέλος και Τζόνσον, Ευα Τια και Μπέμπα, Zυλιτο, Γκρινιαρης, Λαμπης, Πισσας, Φελίξ

Ενας εκπληκτικός απαλός ασπροπορτοκαλής και ενας πορτοκαλής που δεν γνωρίζω, πλησιάζουν διστακτικά
«Γειά σας κα. Ραλου. Είμαστε ο Κανέλος και ο Τζόνσον την μαμας αλεξ-νιάου. Ευχαριστούμε που μας καλέσατε, παρ όλο που δεν μας ξέρετε...»
«Ωωω! Καλωσορίσατε αγόρια μου! Μα τι όμορφα που είστε και τα δύο, φτου να μην σας ματιάσω! Πηρατε το χαρτι με την κάτοψη; Φρέγιααααα! Ελα δω! Ελα να γνωρισεις καινουριους φίλους!»
Η Φρέγια πλησιάζει και πιάνει αλαμπρατσέτα τα δύο αγόρια.
«Καλως τα φιλαράκια, ελάτε, θα σας δείξω τα κατατόπια και θα θα σας βάλω στα κόλπα. Ολοι φίλοι είμαστε εδω και θα δείτε, θα περάσουμε τέλεια και το βράδυ ψουψουψου... ψουψουψου...» ακουω καθώς απομακρύνονται.
Ωωωωχ! Ποιος ξέρει τι σκαρωνει το βρωμόγατο πάλι!
Φρεγιαααα! Θα σε σκοτώσω κακομοίρα μου! Πρόσεχε!

Μπροστά μου το πλήθος έχει αραιώσει, αλλά κοντά στο πούλμαν καμιά 10αρια γάτες συνωστίζονται να διαχωρίσουν και να παραλάβουν τα πράγματα τους. Διακρίνω από μακριά την Ευα και την Τια, επομένως αυτό είναι το ασκέρι την Φροσως. Προφανως οι Πέρσες της μας σνομπάρανε γιατι δεν βλέπω κανένα φουντωτό ανάμεσα στους άλλους.
Η Ευα και η Τια που με γνωρίζουν πλησιάζουν και η Ευα που έχει την ευθύνη του ασκεριού μου λέει
«Καλως σας βρήκαμε κα ραλου! Τι κάνετε; Πως περάσατε τον χειμώνα σας; Ευχαριστούμε που μας καλέσατε, εεε... ξέρετε είμαστε μπόλικοι αλλά όλα τα αγόρια της παρέας είναι κάπως μπουνταλάδικα και υποσχέθηκα στην μαμα Φρόσω να έχω εγω το γενικό πρόσταγμα της παρέας. Λοιπόν, να σας τους συστήσω. Πρωτα-πρωτα η Μπέμπα η αδελφη μας»
Η Μπέμπα δινει ευγενικά ο χέρι της και με ευχαριστεί, βεβαιώνοντας με ότι θα βοηθήσει όσο μπορεί την Ευα στον έλεγχο των αγοριών.
Οσο τα αγόρια στήνονται στην σειρά να συστηθούν το αγαπημένοι Τιάκι έχει σκαρφαλώσει από το πόδι μου στην αγκαλιά μου και μου χουρχουρίζει. Αχ αγαπούλα μου, κουτσούνα μου όμορφη, της σκάω τρία φιλιά και η Μάγια στον ώμο μου δυσανασχετεί!
«Εγω πότε θα παω με τους; Βαρέθηκα εδω πάνω! Οι Αντμινόγατοι ηρθαν;»
Βρε μανία με τους αντμινόγατους αυτο το κορίτσι!!!
«Μαγια κάνε υπομονή είπαμε! Να τωρα να γνωρίσω τα αγόρια και θα σε φροντίσω!»
«Λοιπον κα ραλου, ορίστε!» λέει η Ευα
Zυλιτο, Γκρινιαρης, Λαμπης, Πισσας, , Φελίξ. Δεν μπορείτε να πείτε... ολόκληρη ομαδα μπασκετ έχουμε με τους αναπληρωματικούς.Ο Φοιβος και ο Ορλαντο δεν ήρθαν γιατι δεν ήλθαν να χαλάσουν λέει τις γούνες τους, όπως και ο Τιγράκις, ο Ρικος και ο Λακης που είχαν κανονίσει μπαρότσαρκα λέει για το βράδυ με τους φίλους τους και δεν ήθελαν να την χάσουν... Ουφ! και κάποιοι άλλοι ίσως... ξέρω γω! Ειναι τόσοι πολλοί, που να τους θυμαμαι ολους...!»
Τα αγόρια, όλα ανεξαιρέτως τεράστιοι μυώδεις κεφάλες, αγαθοι γίγαντες, δίνουν το χέρι τους και με ευχαριστούν για την πρόσκληση, αλλά καθως απομακρύνονται τους βλέπω να σπρωχνονται μεταξύ τους και ακούγονται φωνές
«Ποιός είναι αναπληρωματικός ρε συ!» και «αντε βρε γερο-Γκάλη που θέλεις κι συ να παίξεις ολόκληρο ημίχρονο» και «θέλετε να παίξουμε τωρα ενα παιχνιδάκι να δούμε ποιανου θα βγει η γλώσσα έξω από την κούραση; Εεε; Θέλετε»
Φωτό: η ομάδα της Φρόσως

(ο Λαμπης δεν ηθελε να βγει φωτογραφια, μέχρι, λεει, να τον αποδεχτουν στην κύρια ομάδα)
Δεν τους ξερω καλά ακόμα για να καταλάβω ποιος είναι ποιος, αλλά ακουω την αυστηρή φωνη της Ευας να τους βάζει σε τάξη:
«Το νου σας ρεμάλια! Μην τυχόν και κάνετε καμιά βλακεία και μας διώξουν από το πάρτι γιατι την βάψατε! Ησυχοι όλοι και προσεχτικοί. Μην σπρωχνεστε σαν κοπάδι πρόβατα.
Το νου σας ρεμάλια! Μην με κάνετε ρεζίλι και μένα και την μαμα Φρόσω σ΄αυτη την ευγενική κυρία ραλου γιατί σας έφαγα!»

niou έγραψε:Το Κιμπακι ειναι τελειο με το γυαλικο του!!!

χα χα! σου άρεσε ε; Και που να το δεις αργότερα να κολυμπάει στην θάλασσα!

purina έγραψε:axxxx to μωρο μουυυυυ ντινο μου κουκλαρα μουυυυυυυυυυυ και στο τελος θα πεταξουμε και το μαγιο χιχιιχχ σε μενα εμοιασε

Η Ντινο είναι καρακουκλαρα! την ωρα που της εφτιαχνα το γυ΄λι ο Νικόλας που παρακολουθούσε μου είπε
"Ρε συ, βγάλτο της το γυαλί. Πανέμορφη είναι και τα γυαλιά την χαλάνε!"

Να σημειώσω εδω ότι θα υπάρξουν φωτογραφίες απο όλα τα γατιά, είτε μόνα τους είτε σε ομαδικές.
Κάντε υπομονή και θα δείτε!

Πουπσυ Λούση και Τζερυ, Μινούσκιν και Μονκ

Τελευταίες έξω από το πούλμαν έχουν μείνει η Πουπσυ και η Λούση αλλά δεν με πλησιάζουν ακόμα γιατί κοιτάνε μέσα στο αυτοκίνητο και κάτι φωνάζουν!
Στην πόρτα εμφανίζεται η Μινούσκιν ακολουθούμενη από τον Μονκ και... παναγιά μου! Ο Τζερυ είναι τούτος; Μα πόσο μεγαλωσε πια; Το ίδιο και ο Μονκ!
Τα δύο πρωτα κορίτσια πλησιάζουν και με χαιρετάνε ευγενικά
«Συγνωμη κα Ραλού που καθηστερησαμε αλλά η Μινούσκιν... ξέρετε τωρα τι διάολος είναι η Μινούσκιν!... ειχε πιάσει τον Τζερυ και μαζί με τον Μονκ κάτι ετοιμάζανε, δεν ξέρω...» Λέει η Πουπσυ.
«Ο δικός μας είναι λιγάκι μπουνταλάς τωρα που μεγάλωσε, ελπίζω να μην τους έβαλε τίποτα ιδέες» συμπληρώνει η Λουσυ.
Η Μινούσκιν πλησιάζει με το αυτοκρατορικό υφος της και μου σκάει χαμόγελο λιγάκι υπεροπτικό να το πω... λιγακι σκανταλιάρικο... δεν ξέρω...
«Γεια σας μανταμ! Για να σας προλάβω σας λέω ότι σκοπεύω να περάσω το διήμερο αραχτη στην παραλία χωρίς να κάνω καμία μα καμία εεε χμ... διαολιά»
«Καλωσήλθες Μινούσκιν. Ξερεις ότι είμαι επιεικής με τους νέους αλλά σε παρακαλώ να είσαι φρόνιμη, εντάξει;»
«μα και βέβαια! Αλλωστε... τόπο στα νιάτα!» απανταει με ενα στραβό χαμόγελο στα χείλη.
Αλλά.. αλλά το μάτι της γυαλίζει υποπτα...
Φωτό: Μινούσκιν

Οι Μονκ και Τζερυ μου ρίχνουν κουτούλες στο πόδι αμίλητοι.
«Μονκ, Τζερυ! Εσεις μαζί μου! Αμέσως!» Φωνάζει επιτακτικά η Μινούσκιν και οι δύο νεαροί τρέχουν πίσω της πειθαρχικά ενω η Πουπσυ και το Λουσάκι κουνάνε με απελπισία τα κεφάλια τους.
«Να μην φάμε πρώτα...;» ακούω τον Τζερυ να λέει με παράπονο. Η Μινουσκιν γυρίζει και του ρίχνει ενα βλέμμα... μα ένα βλέμμα! Μου κόβονται τα ήπατα, αλήθεια σας λεω!
Χμμμ...!

Φρέγια, Νικολας, ενας αλλοφρονας οδηγός και εγω

Το πούλμαν έχει πια αδειάσει, ο οδηγός μπαίνει μέσα να καθαρίσει και να δει αν έχουν ξεχάσει τίποτα μέσα.
Βγαίνει κάτωχρος και μου λέει
«Κα ραλου, το ξέρω ότι είστε καλή πελάτισα, αλλά... έλεος! Θερινό το κανανε το όχημα και αν βάλω σκουπα θα μαζέψω τρεις σακούλες τρίχα... Για να μην μιλήσω για τα κατρουλιά. Τον έκοψα εγω αυτόν τον γκρί πέρση, που τα αμόλαγε κάθε τρεις και λίγο!
Να ξέρετε, δεν ξέρω τι θα κάνει η εταιρεία μας, αλλά εμένα μην με ξαναϋπολογίζετε να μεταφέρω γάτες!
Δεν θα την πάθω εγω σαν τον συνάδελφο τον Μήτσο που είχατε στο πάρτι τις Απόκριες! Στο ιδρυμα κατάντησε να νοσηλεύεται ο φτωχός, με βαριά κατάθλιψη!»
Α! Τον φουκαρά! Σκέφτομαι καθώς ο Νικόλας δίπλα μου κουνάει κι αυτός το κεφάλι του και χωνει στην τσέπη του οδηγου ενα χαρτονόμισμα.
Καθως αυτός απομακρύνεται γυρίζει και μου λέει
«Εσυ να τα βλέπεις, που μου θέλεις κάθε τρεις και λίγο και ενα πάρτι για την μοσχαναθρεμμένη σου! Ο κουκος αηδόνι θα μας στοιχίσει. Και ευτυχώς που δεν είδε την κανακάρισα μας να τα αμολάει σε κανένα κάθισμα! Διότι το έκανε! Εχεις καμιά αμφιβολία;»
Τι να πω τωρα εγω;
Κοιτάω την παραλία που έχει καταληφθει με τα γατιά που ήρθαν και περιμένω και δεύτερο πουλμαν με τα υπόλοιπα... Αλίμονο μου αν έχει τα νεύρα του και ο Νικόλας, δεν θα τα καταφέρω μόνη μου...

Στην άκρη της παραλίας εκεί που έχουμε την περίφραξη για να χρησιμοποιούν την άμμο, η Φρεγια έχει αράξει και κανει μπιντέ.
Φωτό: το γνωστο ποϊόν μας...

Σκασμένο! Την έκανες την δουλειά μέσα στο πούλμαν ε;
Τι να πει κανείς;
Τα χουγια δε κοβονται εύκολα...
Φρεγιαααα!
Ελα δω μωρή σκατούλα να τον ησυχάσεις λιγάκι!
ΤΩΡΑ ειπα!

Ελπίζω τα ρέμαλία μου να είναι φρόνημα κ να μην έχουν σηκώσει την παραλία στο πόδι

Φροσω, περιόρισα λιγάκι τον αριθμό των γατιών σου γιατι δεν είχα φωτο για όλους.
Και... Οχι! ηταν πολύ κοσμιοι! Οτι μπορείς να περιμένεις από τετοια λιγάκι άγρια παληκάρια, αλλά με καλη καρδιά και ανατροφή!

Πριν από λίγο γύρισα σπίτι από δουλειές και έμαθα τα νέα του Gizmo..
Ώστε τ' αμόλησε, ε?

Συγνώμη Ραλουδίτσα μου, είναι χούι και δύσκολα κόβεται..



Πάντως τα παιδιά μου σου έχουν μεγάλη αδυναμία, παρά το ...

Ελπίζω να μην υπάρξουν άλλα "ατυχήματα"...

Παω στοίχημα κ ο πίσσας άφησε τα σημάδια του μέσα στο πούλμαν οι υπόλοιποι δεν είναι κ τόσο καλή στην φωτογενεία

κ.Κουκι, Ροζα, Σασυ, Ελισα, Τζογια και Βίκτωρας, Ειρήνη και Νεκταρία αλλά και Ανθια και Αγγελίδα και Μαγια βεβαια και ΡΑΣ!

Από τον δρόμο ακούγεται ήχος από SUV μεγάλου κυβισμου.
Κοιτάω και βλέπω ενα τεράστιο άνετο τζιπ με φιμέ τζάμια και κλιματισμό. Οι πόρτες ανοίγουν και βγαίνει η οικογένεια Βίκτωρα –Ειρηνης – Νεκταρίας. Ο κ.Κουκι στην αγκαλιά της Ειρήνης μαζί και το Τζογιόπουλο. Η Σασυ στην αγκαλια του Βίκτωρα και η Ροζα στην αγκαλιά της Νεκταρίας.
Η Ελισα δεν θέλει να βγεί με τίποτα από το αυτοκίνητο και πλησιάζω να την καλοπιάσω. Αλλά, είναι εξαιρετικά επιθετική μαζί μου και δεν ξέρω τι να κάνω.
Ο Νικόλας πλησιάζει και την καλοπιάνει. Κοιτα να δεις που σ αυτον δεν αντιστέκεται.
«Γεια σας κύριε Νικόλα» λέει σιγανα «Αφήστε λίγο να εξοικειωθώ και μετά θα είναι όλα καλά. Ειμαι λιγάκι νευρική ξέρετε...»
Ο Νικόλας την πιάνει απαλά αγκαλιά και η σκατούλα ... του κάθεται. Μα τι έχει πια αυτός ο άνθρωπος και τα καταφέρνει με τα δύστροπα γατιά, δεν ξέρω...
Στο πίσω κάθισμα του τζιπ βλέπω μεγάλα κλουβια με όλα τα παπαγαλακια της οικογένειας!

Αγκαλιές και φιλιά από όλους σε όλους.
Η Ειρήνη δίνει λεπτομερείς οδηγίες για το φαγητό του κ. Κουκι και για την Τζογια, που πρέπει να είναι στην σκιά μην αρπάξει το ροζ δερματάκι της. Ο Βικτωρας και η Νεκταρία αφήνουν στην αγκαλιά μου τα κορίτσια και αυτά μου χουρχουρίζουν και με ευχαριστούν για την πρόσκληση. Η Σάσυ η αγαπημενη μου, λάμπει στον ήλιο και η Ρόζα έχει ξελαιμιαστεί ψάχνοντας τον Γιακουμή στο πλήθος.
Ελάτε κορίτσια! Πηγαίνετε να βρειτε τους φίλους σας! Αργότερα θα κάνουμε και μπανάκι γι αυτό μην φάτε βαριά μέχρι τότε. Εντάξει;
Η Ειρήνη δεν θέλει με τίποτα να αφήσει Κουκι και Τζόγια κάτω.
«Θα τους πάω εγω στην τέντα που είπες ότι έχεις ετοιμάσει να δω πως είναι» μου λέει και είμαι σίγουρη ότι δισταζει να μου εμπιστευτεί τα μοσχαναθρεμένα της.
Την οδηγω στην τέντα των ευαίσθητων όπου ήδη ο Χιόνης, οι Αργυρόηχες και ο Πριγκιπας έχουν αράξει πάνω στα χαλιά. Η Ειρήνη, με πολύ δισταγμό αφήνει τον Κουκι και την μικρή κάτω.
Φωτό: κ. Κουκι

«Ακουσε ραλου», μου λέει, «στα αφήνω, αλλά να μου υποσχεθείς ότι θα είσαι συνέχεια κοντά και θα προσέχεις» Ο κ. Κουκι έχει ήδη αραξει και η Τζογια έχει εξερευνήσει την τεντα και τωρα κάνει χαρούλες στις Αργυρόηχες.
«Α! Καλή γατα είναι αυτη ρε θυ Ανθια!» «Ναι ρε θυ Αγγελίδα, καλή φαίνεται. Λεθ να την πάρουμε υπό την προθταθια μαθ που δεν βλέπει καλά;» «Ακου λέει! Και βέβαια! Γεια θαθ κυρια Τθογια! Ειμαθτε η Αγγελιδα και η Ανθια. Θέλετε να θαθ κάνουμε παρεα;»
Ρε σεις! Τα πριγκιποκόριτσα, μια χαρά ξεσκολισμένα τα βλέπω!
Η οικογένεια απομακρύνεται και... μα... δάκρυ είναι αυτό στην άκρη του ματιου της Ειρήνης; Ελα βρε κορίτσι μου... για λίγες ώρες τον αποχωρίζεσαι τον καλό σου. Και θα περάσει ωραία, στο υπόσχομαι!
«Γιατί δεν μένετε και σεις στο πάρτι;» Ρωτάω την οικογένεια.
«Μπα! Εχουμε να πάμε τους παπαγάλους σε άλλο πάρτι! Ο Πεπίτο έχει πρόσκληση απο φίλους του για διημερο στο Αττικό Πάρκο και πρέπει να τους αφησουμε εκεί!»
Καθως απομακρύνονται ο Βικτωρας φωνάζει
«Να μας τα προσέχεις ραλου έτσι; Και ιδιαίτερα τον Κολιφίτσο!»
Η Ειρήνη του ρίχνει μια αγκωνιά και καθως μπαίνουν στο αυτοκίνητο την ακούω να λέει θυμωμένη
«Δεν τον λένε Κολιφίτσο! Κύριο Κούκι τον λένε!»
...

Από το σημειο που βρίσκομαι δίπλα στην τεντα, είναι καλή θέση για να ξεκινησω την ξενάγηση του Ομηρου και του Ρας. Αλλά η Μαγια στον ωμο μου φωνάζει τόσο δυνατα που μου παίρνει το αυτί.
«Εδω! Εδω θέλω να μείνω κα ραλου! Εδω που έχει κοριτσάκια να τους μάθω ενα σωρό πράγματα και αυτόν τον μπουνταλά τον κύριο ΚολιΚούκυ, πως τον είπαμε; που έχει ωραία κοιλίτσα να τον κάνω μαξιλάρι!»
Από πολυυυυυ πολύυυυ μακρια ακουω την φωνη της Ειρήνης
«Κύριο Κουκι τον λένεεεεεεεεε!»
Μα... ραντάρ έχει πια αυτό το κορίτσι και ακούει ότι λέμε; Θα έχουν απομακρυνθεί τουλάχιστον δύο χιλιόμετρα τωρα...

Αφήνω την Μαγια στο χαλί και ξεκινάμε με τα αγόρια. Αλλά αυτη, αντι να πάει στον κ. Κούκι μένει μόνη της και κοιτάει προς την είσοδο της περίφραξης με έντονο βλέμμα. Μα τι έχει στο μυαλό της πια, αυτη η σουσουράδα;
Ο Ομηρος στριφογυρίζει σε καθε σημείο της διαδρομής, μυρίζει τι γάτες που γνωρίζει και όλες και όλοι τον υποδέχονται με χαρά. Ε! Πως να μην τον αγαπάνε; Υπάρχει πλάσμα στον κόσμο που να μην αγαπάει τον Ομηρο; Τα αγόρια που τον γνωρίζουν του συστηνουν και τα κορίτσια που δεν τα ξέρει και κάθε φορά μια μικρή κουστωδία που εναλλάσσεται μας ακολουθεί.
Ο Ρας, αχ ο Ρας! Κολλημένος στο πόδι μου ακολουθεί και μυρίζει όλα αυτά τα νέα πράγματα δίπλα του. Αναρωτιέμαι αν θα τα θυμάται για να βρίσκει τον προσανατολισμό του.
«Μην ανησυχειτε κα ραλου!» μου λέει. «Ολα θα τα θυμάμαι και θα τα βρίσκω αν χρειαστεί, παρ όλο που όλες αυτές οι γάτες μου είναι αγνωστες, δεν με δυσκολεύουν. Ολοι είναι φίλοι μου, δεν κάνω φυλετικές διακρίσεις εγω! Αλλωστε εχω μάθει με την Μελίτα και τον Ομηρο στο σπίτι.»
Σκέφτομαι ότι ενα τέτοιο καλό σκυλί, αποκλείεται να τα καταφέρει με μερικές από τις τζαναμπέτισσες γάτες του γατόσπιτου και αποφασίζω να μην τον χασω ούτε στιγμή από τα μάτια μου!
Ο Ρας δροσίζει τα ποδαράκια του στην θάλασσα, τρωει με ευχαρίστηση ενα μπωλ σκυλοτροφής –Αντε κε. Πελοπίδα! Ακόμα να ετοιμαστούν τα κοτοπουλα;- και επισκέπτεται την τουλέτα στο τέλος της βόλτας μας.
«Τωρα κα Ραλου, θα ήθελα να ξαπλωσω λίγο αν δεν έχετε αντιρρηση, κουράστηκα και κάνει και λίγο ζέστη!»
Τον πάω στο σημείο που εχω ετοιμάσει για αυτόν δίπλα στο δικό μας κατάλυμα κάτω από την μεγάλη κουκουναριά. Κουλουριάζεται πάνω στο χαλάκι και απαλα απαλά το ρίχνει στον ύπνο.
Αλλά όχι πριν προλάβω να του ρίξω μερικά φιλια.
Παναγιά μου! Αν είχα δικό μου σκυλί... λιωμα θα με έκανε η γλύκα του...!

Παύλας, Τελείας, Χουζούρης, Μπεζ, Ρουμπυ και Γείωσης

Φτάνει το δεύτερο πούλμαν και παρκάρει. Από μέσα πετάγονται πρωτα πρωτα τα αντμινόγατα και πλησιάζουν.
«Γεια σας κυρία ραλου! Ευχαριστούμε για την πρόσκληση» λέει ο Παύλας ενω ο Τελείας από πίσω εποπτεύει το χωρο. Ο Χουζούρης τρίβεται στο πόδι μου κρατώντας την προσωπική του ξαπλώστρα υπο μάλης.
Φωτο: Χουζουρης και ξαπλώστρα

«Κυρία ραλου, τι καλά που δεν μας κάνατε επίτιμους αυτη τη φορά! Τα κορίτσια είπαν ότι πέρασαν πολύ καλύτερα τις απόκριες από ότι εμείς τα Χριστούγεννα που είμαστε επίτιμοι. Αχχ! εχουμε να ρίξουμε ξάπλες ουουου! Εεε! Παρακαλώ, εχετε καμία καφετιέρα; Κανένα DVD player κάτι ηλεκτρονικό τέλος πάντων. Με το ζόρι κρατιέμαι τόση ώρα!» μου λέει και το βλέπω ότι σφίγγεται ο φουκαράς!
«Χουζούρη μου, αστα αυτά! Τιποτα τέτοιο δεν έχουμε, εδω είμαστε στην φύση δεν το βλέπεις! Να! Βλέπεις εκεί που είναι η περίφραξη; Την πιο καθαρή και φρέσκια άμμο έχουμε ετοιμάσει για τις ανάγκες σας»
Ο Χουζούρης, πετάει κάτω την ξαπλώστρα και εξαφανίζεται τρέχοντας προς τα εκεί ανακουφισμένος.
Οι Μπεζ και Ρουμπυ την μαζεύουν και σπρωχνουν μπροστά τον Γείωση για να τον γνωρίσω.
Μετά τρέχουν να βρουν την Φρέγια.
Ο μικρός έχει πολύ πλάκα και είναι ζωηρός – ζωηρός.
«Γεια σας κυρια ραλου! Ειμαι και κι εγω αντμινόγατο πια, το ξερετε; Εχει έρθει η οικογενεια της Ζηνας και του Ραμσή;»
Τον καλωσορίζω, και του χαιδεύω το κεφαλάκιμ είναι τόσο χαριτωμενος!
«Ναι αγόρι μου, εκεί στην τέντα κοντά είναι»
Απομακρύνεται σαν σφαίρα μαζί με τους άλλους. Μα τι ζηταει από τον Ραμση και την Ζηνα ο μικρός; Και που γνωρίστηκαν αυτα;

Μετά... συγνώμη Βικ μου αλλά... μετά σκαω στα γέλια καθως παρακολουθώ την γραμμη που αφήνει η ουρίτσα του στην λεπτή άμμο...!
Μωρε! Αμα θέλω να δω που βρίσκεται, δεν έχω παρα να ακολουθήσω τα ίχνη!!!!

Ιόλη και Φαίδρα, Ρεγκινα, Κάδρο και Νένα

Μετά κατεβαίνουν οι κονέσες Ιόλη και Φαίδρα, και από κοντά δύο υπέροχες φουντωτές μαύρες που δεν έχω ξαναδει.
Α! Μα πρεπει να είναι τα Μπρεοκόριτσα καλέ, κρατάνε στην αγκαλιά τους ενα μαυρόασπρο μικρό γατάκι.
Η Ιόλη και η Φαίδρα με χαιρετούν και με ευχαριστούν.
«Τι έγινε λοιπόν κορίτσια; Εμαθα ότι τα βρήκατε επιτέλους μεταξύ σας και δεν τσακώνεστε πια» τους λέω
«Ααα! Κυρία ραλου, αυτά είναι περασμένα ξεχασμένα! Απλά σαν αδελφές έχουμε τα καυγαδακια μας αλλά στην ουσία δεν κάνουμε η μία χωρίς την άλλη, σας βεβαιώνω» λέει η Ιόλη και η Φαίδρα διπλα της κουνάει καταφατικά το κεφάλι της.
«Το ξέρετε οτι η μαμα μας λέει τωρα ‘συμπεθέρες’;» λέει η Ιολη σκασμένη στα γέλια. «μα ήταν τόσο αστείο να την βλέπουμε να αγχώνεται όταν κάναμε ότι μαλώναμε τον χειμώνα! Νομίζω ότι αξίζει να της την ξανασκάσουμε πάλι φέτος. Ε; Τι λες κι εσύ Φαίδρα;»
Η Φαιδρα σκάει στα γέλια!
Αχ φουκαριάρα και συ γατομάνα Μίτση! Welcome to the Club των ταλαιπωρημένων γατομαμάδων...
«Ελάτε κορίτσια, βολευτείτε όπου θέλετε!» τους λέω
«Μην σκάτε για μας κυρία Ραλού! Εχουμε φέρει εμείς το κρεβατάκι μας μαζί μας και θα κοιμηθούμε το βράδυ παρεούλα!»
Φωτο:Να και το κρεβατάκι μας κυρία ραλου!


Η Ρεγκινα και η Κάδρο μου συστήνονται επιφυλακτικά.
«Κυρία ραλου, καλως σας βρήκαμε! Ευχαριστούμε για την πρόσκληση και ανυπομονούμε να γνωρισουμε την Φρέγια σας που η μαμα λέει ότι είναι ωραία γάτα» λέει η Ρεγκινα
«Και σας φέραμε και το μικρό που ήθελε να το ξεφορτωθεί για λίγο η μαμα, γιατί λεει ότι την έχει τρελάνει. Την λένε Νένα, αλλά εμείς δεν θέλουμε πολλά πολλά μαζί της και η μαμα είπε ότι θα την αναλάβετε εσεις που είστε τόσο καλή κυρία...!» συμπληρώνει η Κάδρο.
Αχ Παναγιά μου! Δικιο είχε η Brea που έλεγε ότι είναι τζαναμπέτικα τα κορίτσια της... Κοιτάω τη Νενα που ναι μεν είναι μικροσκοπική, αλλά έχει πολύ ζόρικο ύφος.
«Ελα εδω κουτσούνα μου εσύ» της λέω. «εδω! Εδω στην αγκαλιά και στον ώμο μου θα μείνεις έτσι; Θα είμαστε μαζί σ όλο το πάρτι!»
«Και εγω ποτε θα παίκθω ε; Και πότε θα φάω ε; Και θέλω και πιπι! ΤΩΡΑ!»
Ωχ αμάν! Δεν θα τα πάμε καλά με την μικρή!
Φωτο: Νενα, χαριτωμένη αλλά ζόρικη!

Την πασάρω στον Νικόλα και τρέχουν μαζί στην τουαλέτα.
«Εδω να μου την φέρεις αμέσως μόλις τα κάνει! Μην την αφήσεις ανάμεσα στα μεγάλα, άκουσες;!» του φωνάζω.

Λοιπον! αυτο ηταν για σήμερα!
Εχω κουραστεί πολύ και συμπαθάτε με!
Το υπόλοιπο πάρτι, (και εχουμε πολλά επισόδεια ακόμα να παρακολουθήσουμε και πολλά γατιά να δουμε ακόμα) αυριο ή αν μπορέσω πιο αργα το βράδυ!
Φιλάκια!
ρ.


Υ.γ.
Εδω γύρω θα είμαι πάντως και αν θέλετε να πείτε κάτι ή έχετε καμιά... απορία, θα το δω!
Μην ξεχνάτε ότι ακόμα δεν έχουν εμφανιστεί μερικα από τα αγαπημένα μας
π.χ. ο Νεος Βελτιωμένος Γιακουμης & σια, οι Μικυ και Λουκούμι, ο Πέρσυ και η Οντέτ και τόσοι άλλοι
Περιμενετε!

Θα περιμενουμε τη συνεχεια οποτε εσυ μπορεις Ρουλα μου!!
Μη ξεπατωθεις

Λοιπον, γειά σας και πάλι.
Αργησα γιατι είχαμε πάει το πρωί στο πανηγυρι της Παναγίας εδω στην περιοχή.
Η Φρέγια, ο Μάρκελος και εγω.
Η Φρέγια επέμενε, όχι βεβαια γιατι την οδηγούσε το θρησκευτικο συναίσθημα αλλά το... μαλλι της γριάς!

Γυρίσαμε στην παραλία με 70 ξυλάκια γεμάτα ροζ μαλλι.
Τα γατιά σας, σαν τρελά έκαναν!


Νεωτερα απο το πάρτι το απόγευμα, γιατί τωρα θα μου καεί το φαι!

Πέρσυ και Οντετ, Μικυ και Λουκουμάκι και η συγχωρεμένη η παλιόμυγα!

Η Φρέγια έχει γυρίσει πάλι κοντά μου και μου ψυθιριζει στ αυτί. «Ρε μάνα, που είναι εκείνος ο κούκλος ο Πέρσυ; Δεν είπε ότι θα έρθει; .... Αααα! Αυτός είναι; Αυτός ο κούκλος διπλα στην Οντέτ;»
Πραγματικά από το πούλμαν κατεβαίνουν η Οντέτ και ο Πέρσυ. Η Οντέτ έχει μεγαλώσει πολύ και έρχεται κοντά για να μου συστήσει και τον αδελφό της.
«Κα ραλου μου, τι κάνετε; Είστε καλά; Πως πάει το ποδαράκι σας που πόναγε; Ελπίζω καλύτερα, έχετε κάνει και τόσο κόπο για το πάρτι, αχ! Νάστε καλά και ευχαριστούμε! Να σας γνωρίσω τον αδελφό μου τον Πέρσυ»
Κουκλίτσα μου! Κοίτα τι με ρώτησε το γλυκό μου... Ε! Αμα είναι καλοαναθρεμένη η γάτα...
Ο Πέρσυ, μεγαλοπρεπής και γουνοφορεμένος πλησιάζει νωχελικά... αλλά όχι προς εμένα! Πρός την Φρέγια!
«Μανάρα μου, εσύ εισαι που είπες πως θα με σκέφτεσαι τις νύχτες μέχρι να συναντηθούμε;» Και της σκάει χειροφίλημα
Η Φρέγια με κοιτάει λιγάκι αμήχανα και λιγάκι ένοχα και του κάνει ματάκια.
Χμ... Βρε λες...;
Φεύγουν και οι τρείς για να βρουν τους υπόλοιπους. Μπαααα, την ξέρω εγω την γάτα μου! Μπορεί να την είχε εντυπωσιάσει από τις φωτογραφίες αλλά άντρα μικρότερο σε ηλικία από αυτη δεν νομίζω να τον θέλει για κάτι περισσότερο από μια φιλια. Μακάρι πάντως... Θα δείξει!


Ο Μίκυ ο αγαπημένος και το Λουκουμάκι είναι ήδη μπροστά μου. Ειναι και τα δύο εξανλημένα από την ζέστη, διότι παρ όλο που έχουν κάπως αραιώσει τις γούνες τους για το καλοκαίρι εξακολουθούν να φοράνε βαριές φορεσιές. Ο Μίκυ μου με πολύ κόπο πηδαει στην αγκαλιά μου και μου δίνει φιλάκια. Αχ! Τοσο καλό παιδι και ξέρει πως τον λατρεύω.
Το Λουκουμάκι με τα σέξυ μάτια του πρέπει να είναι ο γόης του πάρτι, αν βρει λιγάκι την ζωηράδα του θα κάψει καρδιές ο καλός μου!
«Διψάμε κα Ραλου» μου λέει ο μικρός και τρεχει στο σημείο που έχουμε το δροσερό νεράκι κοντά στο μπαρμπεκιου.
Αλλά πριν φύγει βλέπει την μύγα που με ακολουθεί από το πρωι και λέει
«Αυτη η μύγα σας ενοχλεί ε; Μια στιγμή και θα της δείξω εγω!» Και την βουτάει στον αέρα, απαλλάσοντας με! Καμάρι μου εσύ
Φωτό: Λουκούμι επι το έργω

Ο Μίκυ, πριν πηδήσει κι αυτός για να τον ακολουθήσει, μου ψυθιρίζει στ’ αυτι «κυρία ραλού, μου είπε η μαμα ότι έχετε πρόβλημα με το πόδι σας και πολύ στεναχωρέθηκα. Αν θελετε μόλις ξαπλώσετε να ξεκουραστείτε θα έρθω να κάτσω δίπλα να σας το ζεστάνω και να του κάνω μασάζ για να ανακουφιστείτε! Αν θέλετε μπορω να το κάνω και μάκια να περάσει!»
Του σκάω ρουφηχτά φιλια και θέλω να κλάψω! Πόσο καλό είναι το αγόρι μου... Και δείχνει να με αγαπάει κι αυτό...! Αχ! Αγαπούλα μου!

Ωστε μυγοχαφτης εγινε ο μικρος ε??

Ετσι μπραβο!Να ξεκουνησουν λιγο τα μοσχαναθρεμενα μου!!!

τα δικα μου τα γουρούνια ελπίζω να μην σε κουράζουν

Φροσω! Σου απαγορεύω να ξαναπεις κακό λογο για τα αγορια σου!

Αυτοι οι κεφάλες σου ειναι υπέροχη, στο ξαναείπα και με πολύ καλή συμπεριφορά.
Ασε που αν δεν είχαμε κι αυτους στο πάρτι...
Τέλος πάντων, περίμενε και θα δεις!

Τετα, τα δυο παιδιά σου είναι ψυχούλες ρε συ!
Τα λατρεύω!

Ειρήνη ετοιμάσου!
Μάντω, ετοιμάσου!!!!!! Και έχε και κανένα υπογλώσιο κοντα!

Τσίλι και Μαρίδω, Κιτσοτζιμάκος, Νεος Βελτιωμένος Γιακουμής, Τσόκλης και Ουρσουλα, Γατάκης Καρβουνάκης

Μια μαυροασπρη γάτα που κάτι μου θυμίζει τραβολογάει μια άλλη για να κατέβει από το πούλμαν.
«Ελα βρε συ, κατέβα, φτασαμε, πάμε να με γνωρίσεις στους φίλους σου, δεν φαντάζομαι να ντρέπεσαι για μένα βρε αχαϊρευτε! Ελα είπα! Κατέβα!»
Βλέπω την άκρη ενός γκριζοασπρου φουντωτού πατουσιου να προεξέχει από το δικό της, καθως τραβολογάει τον φουκαρα τον «αχαϊρευτο» να κατέβει.
Μα!...Μα αυτος είναι ο Τσίλι μου!
Παναγιά μου! Σιγουρα αυτη είναι η περιβόητη Μαρίδω, που του κατσικώθηκε για τα καλά να την πάρει μαζί του στο πάρτι.
«Φρέγιαααα! Φιλενάδαααα! Βοήθειαααα!» φωνάζει το παληκάρι μου και η Φρέγια που πήρε επιτέλους χαμπάρι τι συμβαίνει, τρέχει να βοηθήσει.
«Ελα! Ελα βρε Μαρίδω!» Την καλοπιάνει, «αστο το παιδι και θα κατέβει μόνο του. Χαίρω πολύ, είμαι η Φρέγια και δες λίγο γύρω σου, ενα σωρο παιδια τζιμάνια έχουμε στο πάρτι. Να! Ελα να σου συστήσω τα παιδιά εκεί κάτω που παίζουν μπάσκετ και είναι κάτι παληκάρια ένα και ένα!» της λέει η δικιά μου και της δείχνει τα αγόρια της Φρόσως που έχουν φτιάξει μια πρόχειρη μπασκέτα και παιζουν όλοι μαζί κάτω από τα πεύκα. Το μάτι της Μαρίδως γυαλιζει, παρατάει επιτέλους το χεράκι του φουκαρά του Τσίλι μου και κατευθυνεται προς τους αθλητές.
Ο Τσίλι κατεβαίνει τσαλακωμένος και ταλαιπωρημένος –ποιός ξέρει τι του έκανε η Μαρίδω στην διαδρομή...- πέφτει στην αγκαλιά της Φρέγιας, φιλιούνται σαν παλιά φιλαράκια και χαιρετάει και μένα. Κάτι ψυθιρίζει στο αυτί της Φρέγιας και εκείνη του απαντάει με νοήματα και πονηρά γελάκια.
Μετά, πηδαει στην αγκαλια μου και μου λέει
«Τι καλά που σας βλέπω πάλι κα ραλου... Ξέρω ότι στο προηγούμενο πάρτι ήμουν λίγο... εεε.. χμ... άτακτος, αλλά σας υπόσχομαι αυτη την φορά να είμαι προσεχτικός. Η μαμα λέει ότι πονάγατε και ότι θα είστε πολύ κουρασμένη. Οτι θέλετε πέστε μου να βοηθήσω, εντάξει;»
Του δίνω φιλάκια και αφήνω την Φρέγια να του στρωσει την γούνα πριν τον οδηγήσει... Μα που τον πάει; Αααα! Εμ βέβαια! Το Τζογιόπουλο έχει επιθυμήσει και πάει να το συναντήσει.
Δεν ανησυχώ, παρ’ όλο που η Ειρήνη θα πάθαινε υστερία! Η Τζόγια είναι μεγάλη κοπέλα και ξέρει πια να κρατήσει αξιοπρεπή στάση απέναντι σε όλους.
Ναι! Τους έχω εμπιστοσύνη και στους δύο! Μια χαρά θα είναι μαζί!
Φωτό: Οτσίλι μου αναμαλλιασμένος λιγάκι από το τραβολόγημα...


«Ειναι κι άλλοι στο πούλμαν;» Ρωτάει ο Νικόλας.
«Μάλλον... λείπουν Γιακουμης και η παρέα του και ο Γατακ...»
Μα... Τι γίνεται εκεί;
Από την στενή πόρτα του πουλμαν προσπαθούν να περασουν ενα τεράστιο μωρουδιακό καλάθι με ασπρα καλύματα και δαντέλες!
Καλέ! Αυτός από το κάτω μέρος που βοηθάει δεν είναι ο Κιτσοτζιμάκος; Παναγιά μου τι αντρακλας έγινε κι αυτός!
Σιγά σιγά, το καλάθι περνάει από την πόρτα και ανακαλύπτω ότι αυτός που το κρατάει είναι ... ο Γιακουμής καλέ! Ναι! Ο Γιακουμης, που με απειρη προσοχή μεταφέρει τον Τσόκλη και την Ουρσουλα στο καλάθι τους!
Εχει περσμένη στον ώμο την κλασσική τσάντα με τα παιδικά είδη, πάνες, μπιμπερο, πιπίλες κτλ όπως κρατάνε όλες οι μωρομάνες. Φωνάζει σ ολους να προσέχουν, ενω ταυτόχρονα κανακεύει και ησυχάζει τα μωρά!
Μωρε! Ειναι δυνατόν; Ο άντρακλας μου, ο παλήκαρος μου, το καμάρι μου, να ασχολείται έτσι, σαν μάνα, με τα μωρά του σπιτιου;
Πλησιάζω και με χαιρετίζουν και οι δύο ενω τελευταίος βγαίνει και ο Γατάκης Καρβουνάκης κουβαλώντας με λίγη δυσκολία ενα παιδικό καροτσάκι με ομπρελίτσα για τον ήλιο.
«Κυρία ραλου μας τι κάνετε; Ειστε καλά; Ο κύριος Νικόλας, η Φρέγια μου, Χαίρομαι τόσο πολύ που σας ξαναβλέπω! Να σας πω, που μπορώ να απολυμάνω τα μπιμπερό, έχουμε αλλαξιέρα για μωρά, τηλέφωνο για κανένα γιατρό αν τυχόν υπάρξει –ο μη γένοιτο- κανένα απρόοπτο; Και καθαρό νερό για τους καθαρίσω τα ποπουδάκια τους όταν λερωθούν; Μην ανησυχείτε, έχω φέρει και πάνες και φαγητό ειδικό γι αυτά και τάλκ και όλα τα χρειαζούμενα!»
«Βρε Γιακουμη μου! Βρε άντρακλα μου εσύ! Πως την είδες έτσι γατομάνα εσυ βρε παιδί μου που ήσουν ο ηρωας μου, το ματσό αγόρι μου;»
«Ααα! Κυρία ραλου μου... ενας αντρας δεν είναι ποτέ τέλειος αν δεν καταφέρει να έρθει σε επαφή με την θηλυκή πλευρά του, δεν το ξέρετε; Το να είμαι άντρας είναι στη φύση μου, το να τα καταφέρω όμως σε παραδοσιακά γυναικείες ασχολίες διευρύνει την προσωπικότητα μου και συντελεί στην ωρίμανση μου. Τωρα μπορώ να πω ότι έχω ολοκληρωθεί σαν άντρας!»
... ... ... Μένω ξερή!
«Αλλωστε, κοιτάξτε» συνεχίζει ο Γιακουμής, «να! Και ο Κιτσοτζίμης και ο Γατάκης Καρβουνάκης ο φίλος μου, συμμερίζονται τις απόψεις μου και βοηθάνε πάρα πολύ, όπου μπορούν»
Κοιτάζω τον Κιτσοτζίμη. Με περισσή φροντίδα, δίνει νεράκι με το μπιμπερόν στα μικρά που δίψασαν στο ταξίδι.
Ο Γατάκης Καρβουνάκης πάλι... χμ... δεν είμαι τόσο σιγουρη ότι συμμερίζεται απόλυτα τις απόψεις του Νεου Βελτιωμένου Γιακουμη, αφού ήδη το μάτι του παίζει στα περίχωρα και χαζεύει την ομάδα της Φρόσως που παίζει μπάσκετ λίγο πιο εκεί.
«Γατάκη μου, τι κάνεις; Εισαι βέβαιος ότι δεν θέλεις να πας να παίξεις με τους αλλους ή να κάνεις κανένα μπανάκι;» Το ρωτάω
«Γειά σας κυρία Ραλου! Οχι μπανάκι δεν θέλω ακόμα, αλλά εκεινα τα παιδιά εκεί λέτε να θέλουν κανένα ακόμα στην ομάδα τους;»
Αχ! Τι γάτος! Τιποτα μα τίποτα δεν τον εμποδίζει να ζει την ζωή του φυσιολογικα! Σας έχω πει πόσο πολύ τον θαυμάζω;
Ο Νέος Βελτιωμένος Γιακουμής του ρίχνει ενα άγριο βλέμμα, αλλά καθως απομακρύνονται όλοι μαζί προς την τέντα των ευαίσθητων, πιάνω ενα βλέμμα του προς τους μπασκετμπολίστες, που έχει ενα ίχνος νοσταλγίας
Αχ! Αχ! Αχ βρε αγόρι μου! Ποιός σε έβαλε σε τέτοιο τριπάκι ε; Ε;!

Τι εννοείτε, "που είναι η φωτογραφία απο αυτο το γεγονός;"
Δεν θα άφηνα εγω τον Γιακουμή μου να ντροπιαστεί με την τσάντα των μωρουδιακών στν ώμο!
Μια φάση περνάει το αγόρι μου... Τι τα θέλετε τα ντοκουμέντα τωρα;

Νένα, Μαρκελος, Ζουζού και εγω να τρωω τα νυχια μου από την αγωνία...

Πλησιάζω τον οδηγό με τον κατάλογο των γατιών στο χέρι.
«Ξέρετε... μου λείπουν 2 γάτες... μαζί με το μικρό που έχω στον ώμο μου είναι 65. Επρεπε να είναι 67!
«Ποιο μικρο εννοείτε κυρία ραλου; Δεν έχετε κανένα στον ωμο σας!»
Παναγιά μου!!!!! Ξεχάστηκα με την έκπληξη του Νέου Βελτιωμένου Γιακουμή και ξέχασα την Νένα! Πανικοβάλλομαι αλλά ευτυχώς βλέπω απο μακριά τον Νικόλα να πλησιάζει με την μικρή βολεμένη ωραία ωραία στον ώμο του!
«Εγω την έχω! Μια χαρά θα τα πάμε οι δυο μας, θα την κρατήσω εγω, μην την έχεις έννοια» μου λέει
«Ναι! Εδω θέλω να κάτθω! Είναι και πιο πθηλά και έχω καλύτερη θέα. Και γουθτάρω πιο πολύ τουθ άντρεθ από τιθ γυναικες κθέρειθ!»
Μπρέααααα! Αχ πόσο δίκιο είχες βρε κορίτσι μου! Πολύ τζαναμπέτικο είναι και τουτο το μικρό! Τέλος πάντων, με τον Νικόλα θα είναι μια χαρά. Ειναι να μην αγαπήσει γάτα αυτός, μετά δεν θέλει να ξεκολλάει από δίπλα της...!
«Τι έγινε λοιπόν με τους άλλους;» ξαναρωτάω τον οδηγό.
«Εεε... ξέρετε, γι αυτό αργησαμε, εκείνο τον Μαρκελο δεν τον βρήκαμε. Δεκα λεπτα χτυπουσα το κουδούνι και δεν μου άνοιξε κανείς! Και η Ζουζού..., την περιμέναμε ωρα να ετοιμαστεί, καθηστερούσε και όλο μίλαγε στα τηλέφωνα. Τελικά ειπε να φυγουμε και θα έρθει κι αυτή μόνη της. Τι να έκανα, είχαμε ήδη αργήσει πολύ, δεν μπορούσα να περιμένω και την άφησα εκεί»
Δεν πειράζει Δημητράκη μου! Καλά έκανες! Θα μιλήσω εγω με τις μανάδες τους και δω τι θα κάνω. Ολα καλά στην διαδρομή; Δεν σου δημιούργησαν κανένα πρόβλημα;»
«Ναι, όλα καλά, αν και βρωμισε ο τόπος κάποια στιγμή που ενας γάτος άλλαζε τις πάνες σε κατι μικρά, αλλά ήταν πολύ προσεκτικός και τα άφησε όλα πίσω πεντακάθαρα. Και ενας άλλος μαύρος που με ρωταγε κάθε τρεις και λιγο αν έχει λεει το όχημα καφετιέρα και DVD player, ιδέα δεν έχω τι τα ήθελε, αλλά δεν έχω τέτοια στο όχημα. Φάνηκε να υποφέρει πάντως...»
Πηρε κι αυτός το χαρτονομισμα του απο τον Νικόλα και αποχωρησε με κορναρίσματα, πράγμα που ξεσηκωσε πολλά γατια στην παραλία που σηκώθηκαν και του κουνησαν το χερι σε χαιρετισμό.

Αμέσως πήρα ηλέφωνο την Μάρω και την μαμα Μάρκελου για να δω τι συνέβη. Και τα δύο τηλέφωνα ήταν απενεργοποιημένα. Ελπίζω να μην συνέβη κάτι και αποφάσισαν να μην τα αφήσουν να έρθουν. Αν και... η Ζουζου και ο Μάρκελος αυτοπροσκληθηκαν χωρίς να περιμένουν να δωσουν την έγκριση η μαμάδες...
Χμ... Λες;

Ζουζου Μαρίκα Μαντου

Πριν καλά καλά κλείσω το τηλέφωνο, ενας εκκωφαντικός ήχος γεμίζει τα αυτιά μας και ξεσηκώνει την παραλία.
Ενα ελικόπτερο ναι! Ελικόπτερο! αιωρείται από πάνω μας ψάχνοντας να βρει χωρο να προσγειωθεί, ευτυχώς εκτός περίφραξης μας.
Μα ποιος έρχεται με ελικόπτερο στην λαική παραλία μας; Εδω δεν έχει ούτε μαρίνα για γιοτ, ούτε μπαράκια, ούτε πολυτελείς εγκαταστάσεις! Αν δεν ειχαμε φροντίσει εμείς, ουτε τρεχούμενο νερό δεν έχει για τους λουόμενους...
Απο περιέργεια πλησιάζουμε να δούμε. Ανοίγει η πόρτα και κατεβαινει... η Ζουζου της Μαρως! Με τα κομψά γυαλιά της, μια χαϊκλασσάτη αρχόντισα!
Πριν συνέλθουμε από την έκπληξη βλέπουμε να ακολουθεί από πίσω η Μαρίκα!!!!
Ωωωω! Θα τρελαθώ! Ουτε η Μαρίκα ούτε η Marcos είχαν δηλωσει συμμετοχή στο πάρτι. Η Μαρίκα με το ομπρελίνο της και με παχιά στρωση αντηλιακου απλωμένη στην μύτη της, κατεβαίνει αρχοντικά και στέκεται δίπλα στην πόρτα.
Αλλά εκεί που καταπιαμε την γλωσσα μας κυριολεκτικά, ήταν όταν ο τρίτος και τελευταίος επιβάτης κατέβηκε από τις σκάλες και έδωσε το ενα μπράτσο του στην Ζουζου και το άλλο στην Μαρίκα.
ΗΤΑΝ Ο ΜΑΝΤΟΥ !!!!!!!!!
Ο Μαντου, που δεν έιχε δηλώσει συμμετοχή, που μας ειχε σνομπαρει στο πάρτι των Χριστουγέννων και είχε καταρρακώσει το ηθικό της Φρέγιας μου, στέλνωντας της ενα δωρο, με την παρατήρηση ότι της χρειάζεται περισσότερη πνευματική καλλιέργεια... ήταν εδω!
Η Φρέγια ήρθε και κόλλησε στο ποδι μου τρομαγμένη και αμήχανη.
Φωτο: Απροσμενες αφίξεις...

Το τριο προχώρησε και μας πλησίασε.
Η Ζουζου πετάχτηκε μπροστά και ανέβηκε στην αγκαλιά μου.
«Γειά σας κα. Ραλου, τι κάνετε; Συγνωμη που δεν ήλθα με το πούλμαν που τόσο ευγενικά μας διαθέσατε αλλά με πηρε τηλέφωνο η φιλενάδα μου η Μαρίκα και μου είπε ότι θα ερχόταν κι αυτή και είχε λέει εξασφαλίσει καλύτερο μεταφορικό μέσο. Ειπα λοιπόν κι εγω να έρθουμε παρέα. Στην διαδρομή βέβαια έμαθα ότι δεν είχε πει ότι θα ερθει, αλλά ειπε επίσης ότι την είχατε ξανακαλέσει σε πάρτι, είχε περάσει υπέροχα και τέλος πάντων αποκλείεται να μην την δεχόσαστε! Αλλωστε, λέει, μια προσωπικότητα σαν κι αυτή, γινεται παντου δεκτή και είναι τιμή σας να την δεχείτε...»
Δινω φιλάκια στην Ζουζού μου και την καθησυχαζω. Την αγαπάω πολύ αυτη την κομψή γατούλα και στην ηλικία της επρεπε να το είχα σκεφτεί να της έχω εξασφαλίσει μια πιο άνετη μεταφορά. Αλλά βεβαια, δεν τα λέω αυτά φωναχτά, διότι η Ζουζού πιστεύει ότι –και φέρεται σαν να- είναι ακόμα διχρονη γατούλα, ζωη νάχει το κορίτσι μου.
Η Μαρίκα μου δίνει το χέρι της και με χαιρετάει ευγενικά.
«Ελπίζω να μην με στείλετε πίσω κα ραλού, που ήρθα απρόσκλητη. Ειδα ότι κάπου είχατε γράψει ότι με περιμένατε αλλά αυτή η ξεμυαλισμένη η μάνα μου, το μέλος Marcos, ξεχάστηκε και δεν εστειλε, έστω τυπικά, ενα σημείωμα. Αλλά εγω όπως ξέρετε είμαι ανεξάρτητη γάτα και δεν έχω ανάγκη από εγκρίσεις!»
Την κοιτάω σκεπτικά. Αλλιως μου τα είπε η Ζουζού. Ας είναι!
«Αλλωστε», συμπληρώνει με ενα ευχαριστημενο χαμόγελο «ειχαμε περάσει τόοοοσο καλά τις Απόκριες, που αποκλείεται να έχανα το πάρτι σας»
«Εντάξει κα. Μαρίκα μου! Καλωσορίσατε και εύχομαι οι εγκαταστάσεις μας να σας ικανοποιησουν και να περάσετε καλά. Εκεί είναι η τέντα για τους ευαίσθητους, εκει, εκει, έχει την καλύτερη θεα όλου του χώρου. Σε λίγο θα σερβίρουμε και το φαγητό.»
Η Μαρίκα κοιτάζει μια την τέντα και μια την ομάδα του μπάσκετ.
«Καλά! Θα δω...» λεει δισταχτικά.

Και τωρα... ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ!!!
«Καλως ήλθες Μαντου!» λέω με ελαφρως ψυχρή φωνη.
Οσο υποδεχόμουν τα κορίτσια είχε ήδη χαιρετήσει τον Νικόλα. Εξ άλλου, του είχε δείξει ιδιαίτερη προτίμηση από τότε που τον είχαμε επισκεφτεί στο σπίτι του.
«Κοιτα τι όμορφος που είναι ο Μαντου! Και τι καλά που έκανε και ήρθε στο πάρτι» μου λέει ο Νικόλας, προσπαθωντας να σπάσει τον πάγο.
Η Φρέγια κοιτάει τον Μαντου επιφυλακτικά. Τον φοβάται λίγο ή είναι η ιδεα μου...
«Καλως σας βρήκα κα. Ραλου! Φρέγια είσαι κούκλα στο είπα; Και πόσο σου πάει το μαύρισμα, έμαθα ότι όλη μέρα κάθεσαι στον ήλιο. Δεν ξερω αν έχω κάνει καμιά βλακεία μαζί σου, τότε τα Χριστούγεννα ήμουν σε ελαφριά κατάθλιψη και δεν ήμουν ο εαυτός μου. Συγχωρεσε με σε παρακαλώ.»
Η Φρέγια, το χαζοκόριτσο μου –αχ! Δυστυχώς μου μοιαζει τόσο πολύ αυτη η γάτα. Μας φτάνει ενας καλός λόγος για να τα ξεχάσουμε όλα και να γίνουμε χαλί να μας πατήσουν...- χαμογελάει με το πιο όμορφο χαμόγελο της, τον καλοσωρίζει και τον παίρνει να τον συστήσει σε όσες γάτες δεν γνωρίζει.

Οπως τους βλέπω να απομακρυνονται συνειδητοποιώ ότι ο Μαντου, ουσιαστικά σ εμένα δεν είπε κουβέντα πέρα από ενα ξερό «γεια». Θυμώνω! Αισθάνομαι προδομένη... Δυστυχως έχω κι εγω τα κουσούρια μου και αμα μου πατησεις τον κάλο, αμα με σνομπάρεις, δεν το συγχωρω εύκολα. Ο Νικόλας απο δίπλα καταλαβαίνει και μου πιάνει το μπράτσο.
«Αστον!» μου λέει «Καλός είναι αλλά λιγάκι αποστασιοποιημένος. Θα δεις! Αργότερα θα επανορθώσει!»
Χμμμ... ΜΑΚΑΡΙ!!!

Κα.Ραλού, Δεσποσύνη Φρέγια ευχαριστούμε πολύ για το υπέροχο πάρτυ, οι μικρές γύρισαν ενθουσιασμένες όλη την ώρα ψου ψου είναι .....σας περιμένουμε για ενα δροσερό κοκτέιλ στον κήπο.
Εκ της Πριγκηποοικογένειας

ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ έγραψε:Κα.Ραλού, Δεσποσύνη Φρέγια ευχαριστούμε πολύ για το υπέροχο πάρτυ, οι μικρές γύρισαν ενθουσιασμένες όλη την ώρα ψου ψου είναι .....σας περιμένουμε για ενα δροσερό κοκτέιλ στον κήπο.
Εκ της Πριγκηποοικογένειας

Oι Ανθια και Αγγελίδα θα μας προσφερουν κι άλλες στιγμές γέλιου Κατερινα!
Η καλύτερα να πω "Κι άλλεθ θτιγμέθ γέλιου;"
Ε! Ναι!
Περίμενε να τις δεις και με μπρατσάκια στη θάλασσα!

Μαμα Μαρκελου... ευτυχως που λείπεις διακοπες...
Εμ βέβαια! Με το χουνέρι που σου έκανε ο δικός σου... Χρειάζεσαι ξεκουραση και ηρεμια!

Μαρκελος και μία Γουρούνα

Την ωρα που παίρνω το τηλέφωνο για να μιλήσω με την μαμα Μαρκελου, ακούω απο μακριά ενα εκκωφαντικό θόρυβο να πλησιάζει. Η Φρέγια τρέχει σαν τρελή στην πόρτα της περίφραξης και προσπαθεί να διακρίνει ανάμεσα στα δέντρα που κρύβουν το τελευταίο κομμάτι του δρόμου.
Σε δευτερόλεπτα, βλέπουμε τι ήταν αυτό που την είχε ξεσηκώσει.
Ο θορυβος ήταν από μια γουρούνα που πλησίαζε με ταχύτητα και με επικινδυνες φιγούρες πάνω στην άμμο.
Ο Οδηγός δεν ήταν άλλος από τον ΜΑΡΚΕΛΟ!!!!!!
Ααα το σκατόπαιδο! Την έκανε πάλι την κουτσουκέλα του, γιατί, δεν φαντάζομαι η μανα του να τον άφησε να κάνει όλη αυτη την διαδρομή με την μηχανή μόνος του.
Ολα τα γατιά από την παραλία τον βλέπουν και μαζεύονται με επευφημίες κοντα στην πόρτα να τον υποδεχτούν. Εεε! Βέβαια! Πρωτοστάτησε και στα δύο πάρτι της Φρέγιας, δεν θα μπορούσε να μην έχει παρασύρει η γοητεία του όλο τον πληθυσμό!
Φωτο: Ο Μάρκελος με την Γουρούνα!!!

Παρκάρει την γουρούνα, πέφτει στην αγκαλιά της Φρέγιας και τα υπόλοιπα γατιά τους παίρνουν και τους δύο μαζί και τους μεταφέρουν στους ώμους τους θριαμβευτικά. Πωπω! Πρέπει να προσέξω πως θα του μιλήσω... Θα πέσουν να με φάνε όλα τους, έτσι και τον μαλώσω!

«Καλως τον Μαρκελο! Ρε συ, το ξέρει η μάνα σου ότι ήρθες και μάλιστα με την μηχανή;» ρωτάω
Μου ρίχνει εκείνο το καθαρά λιονταρίσιο βλέμμα του με την θανάσιμη γοητεία και με κάνει λιώμα πριν καν μιλήσει
Ερχεται κοντα, μου σκάει δύο φιλιά και λέει
«κυρία ραλου μας! Πόσο σας πεθυμησα! κι εσεις κυριε Νικόλα τι κάνετε, όλα καλά; Χαίρομαι πολύ που σας ξαναβλέπω. Α! Θα περάσουμε τελεια κι αυτη τη φορά. Ειμαι σίγουρος!»
Μισοθολωμένη από την ορμή και την ομορφιά του κατορθωνω να πω:
«Η μάνα σου γιατι δεν σηκώνει το τηλέφωνο;»
«Εεε ξέρετε... Το πρωί ήθελε να φάει ενα παγωτάκι με σιρόπι φραουλα και προθυμοποιήθηκα να της το σερβίρω εγω. Αλλά ξέρετε...»λέει και κοκκινίζει λιγάκι «δεν ειχε φραουλα στο ψυγείο και αντι για σιρόπι, είπα να της ρίξω λίγο σιροπι για τον βήχα που βρήκα με γευση φράουλας και... σε λιγάκι την είχε πάρει ο ύπνος... Που να το ξέρω εγω ότι αυτο το σιρόπι φέρνει ύπνο; Κι άλλωστε δεν ήθελα να χασω και το πάρτι της φιλενάδας μου! Αλίμονο! Ετσι, πήρα την γουρούνα και νάμαι!»
Νοιωθω σκοτοδίνη καθως σκέφτομαι την μαμα Μάρκελου μισοναρκωμένη στο σπίτι, να μην ξέρει τι έχει συμβεί.
«Και το τηλέφωνο; Γιατι το έχει κλειστό το τηλέφωνο;» τον ρωτάω
«Εεε! Ξέρετε... μπορεί να το πάτησα κατα λάθος την ωρα που ετοιμαζόμουν και να έκλεισε. Τυχαία, σας βεβαιώνω!»

Αχ φουκαριάρα μάνα! Ολο πίκρες σε κερναει και σενα αυτο το παιδι...
Θα την παίρνω κάθε δέκα λεπτά, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα ξυπνήσει, θα δει ότι λείπει ο κανακάρης της και θα τρελαθεί η γυναικα.

Διότι όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι... Τον αγαπά! Τον αγαπά! ΤΟΝ ΑΓΑΠΑ!

Καθως τα δύο γατιά απομακρύνονται, ο Μαρκελος κάποια στιγμή κοντοτέκεται και μυρίζει έντονα τον αερα...
Περίεργο! Τι να τον έπιασε άραγε...;

Φρέγια, Μαρκελος και Νενα βεβαια!

«Ρε συ ραλου!» Με σκουντάει από δίπλα ο Νικόλας. «Ρε συ! Τόσες
αφιξεις, τόσες εκπλήξεις είχαμε και δεν έβγαλες ούτε μια φωτογραφία! Πωπω! Τι χάσαμε! Ο Γιακουμής με τα μωρά, τα περσικά της Βικυς να χοροπηδάνε πάνω σου, η ομάδα μπάσκετ, το ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ! Ο Μαρκελος με την γουρούνα! Πως και σου ξεφύγανε όλα αυτά!»
«Μωρε, να, μου τελείωσε η μπαταριά στην φ.μηχανη και την έχω βάλει να φορτίζει στο αυτοκίνητο! Ελπίζω, σε λίγο που θα κάνω τις γυρες μου να είναι έτοιμη και να βγάλουμε πολλές»
Αυτο που δεν του είπα ήταν ότι ειχα προσλάβει φωτογράφο για τις ανάγκες του πάρτι. Αν έπερεπε να πληρώσει πάλι... ποιος τον άκουγε! Δεν είναι τσιγκούνης ο καλός μου... απλά η κρίση εχει χτυπήσει κι το δικό μας οικογενειακό βαλάντιο όπως όλων...
(Βέβαια, δεν θέλω να του ομολογήσω ότι αν έφτιαχνα όλες τις φωτοσοπιές μ΄όλα αυτά που λέει και πολλά άλλα που σκεφτόμουν κάθε φορά, θα έπρεπε το παρτι να το ετοιμάζω για... εξι μήνες! Οπως έλεγα και σε φίλη, μαμα αγαπημένου γάτου...έπρεπε κάποιος να με συγκρατήσει! Αυτοπεριορίστηκα λοιπόν.)

Ο Ρας δίπλα μας κοιμάται ακόμα και του χαιδεύω το κορμάκι του το ταλαιπωρημένο.
«Ειδες μωρε τι καλό σκυλι είναι αυτό που φοβόσουν;» του λέω
«Ναι μωρε...Ψυχούλα είναι! Και τόσο ήσυχος! Ποτέ μα ποτέ μην μου ζητησεις να πάρουμε σκυλί στο σπίτι! Ακους; Δεν θα το αντεχα!»
«Πφφφ! Θιγα! Εναθ Θκύλος ειναι και τίποτα παραπάνω. Εμειθ οι γατεθ είμαθτε πιο όμορφεθ!» Πεταγεται η Νενα από τον ώμο του Νικόλα.
Σκάμε στα γέλια με την σκατούλα που όσο μπόϊ της λείπει τόση γλώσσα διαθέτει.

Οσο πίνουμε τον καφέ μας προσπαθω συνέχεια να επικοινωνήσω με την μαμα Μαρκελου αλλά είναι αδύνατον.
Της γραφω ενα SMS να το βρει τουλάχιστον όταν ξυπνήσει και ανοίξει το τηλέφωνο.
«MHN ANISIXEIS. MARKEL EINAI ST PARTI. NA MILSΜΕ OTAN KSYPN. »
Ελπιζω να το δει!

«Λοιπον! Πάμε να δουμε από κοντά τι κάνουν; Βλέπω ότι κανένα δεν πλησίασε στη θάλασσα, ε! Δεν το αγαπούν πολύ το νερό τα γατιά! Ευτυχώς γιατί όλα θα πεινάσουν σε λίγο και θα ορμήσουν στο φαγητό. Το απόγευμα να ανοίξουμε την θάλασσα για να κολυμπήσουν υπο επιτήρηση. Ε; Τι λές»
Ο Νικόλας συμφωνει αλλά πεταγεται πρωτα να κάνει ενα έλεγχο στους φύλακες της περίφραξης, να δει αν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
«Ολα καλα» μου ανακοινώνει σε λίγο που επιστρέφει, μόνο αυτη η σκατούλα η δικιά μας, έκανε λέει εξονυχιστικη ανίχνευση μαζί με τον Μάρκελο πριν λίγο, αλλά δεν έκαναν τίποτα ύποπτες κινήσεις.»
Χα! «Δεν έκαναν υποτες κινήσεις» λέει! Μωρε δεν την ξερουν καλά!
«Φρεεγιαααα! Για γκελ μπουρ ντα κυρά μου! Τι κάνατε με τον Μαρκελο και ψάχνατε την περίφραξη ε; Θα σε σκίσω κακομοίρα μου αν ετοιμάζετε καμιά παλιοδουλειά!»
«Ασε μας ρε μάνα! Αμαν πια με τα άγχη σου! Μια βόλτα πήγαμε και ειπαμε να ελέγξουμε και την ασφάλεια του χώρου! Κακό είναι κι αυτο δηλαδή; Εχουμε ευθυνη με τόσες γάτες, ετσι δεν μας λες συνέχεια;»
«Φρεγια... το νου σου κακομοίρα μου, αυτο μόνο σου λέω!»

Ρας, Νένα, ο Ραμσής Πιπης ο Χιόνης Πολίτσος, Τζερυ και Μονκ Κανελος Τζονσον Ζυλίτο Πίσσας Καρβουνάκης Μαρίδω Γκρινιάρης Φέλιξ Εκτορας Πάρης Μινούσκιν

Ξεκιναμε την βόλτα μας. Ο Ρας έχει ξυπνησει και μας ακολουθεί κολλημενος στο ποδι μου. Η Νένα το έχει ριξει στον υπνο αλλά μόλις καταλαβαίνει ότι περπατάμε σηκώνεται όρθια στον ώμο του Νικόλα και εποπτεύει από ψηλά τον χωρο.
«Πω πω! Τι πολλέθ γατεθ που εχει εδω!» λέει «Να και οι δικές μου εκει κάτω, για πάμε κοντα να δω τι κάνουν! ΤΩΡΑ ειπα!»
Ο Νικόλας χαμογελάει ευτυχισμένος. Τέτοιες ζόρικες γάτες είναι πολύ το γούστου του!
Πάμε προς το μέρος που η ομάδα της Φρόσως παίζει μπάσκετ. Παρ όλο που δεν έχουν ακόμα αποφασίσει ποιοι είναι οι αναπληρωματικόι, έχουν βάλει στο παιχνίδι και τον Γατάκη καρβουνάκη που τα πάει περίφημα αρπάζοντας τις πάσες με το ενα του χέρι και σκοράροντας κανονικα, με μια μονοκοματη κινηση. Ειναι καταπληκτικος! Γυρω εχουν μαζευτεί σχεδόν όλα τα αγόρια, ο Ραμσής ο Πιπης ο Χιόνης και ο Πολίτσος, ο Τζερυ με τον Μονκ που φαίνεται ότι πήραν το ελεύθερο από την Μινούσκιν, οι δύο καινούργιοι φίλοι Κανελος και Τζονσον και οι τρεις μεγάλοι αντμινόγατοι χωρις τον Γείωση.
Κοιτάω τριγύρω στην άμμο για τα σημάδια της ουράς του αλλά δεν βλέπω τίποτα, οπότε κάπου αλλού θα έχει αράξει.
Το παιχνίδι είναι πολύ εντονο, ο ιδρώτας τρέχει και τα μαρκαρίσματα είναι λιγάκι σκληρα. Αλλά όλοι δείχνουν να διασκεδάζουν και οι θεατές ειναι ενθουσιασμένοι.
Ευτυχώς τα δέντρα είναι πυκνά από πάνω και δεν κινδυνεύουν οι πιο ασπρουδεροί από τον ήλιο.
Ο Ζυλίτο με τον Πίσσα κάνουν αεροπλανικά κόλπα και από ότι φαίνεται είναι οι καλύτεροι σκόρερς. Αλλά μπααα! Μάλλον ο Καρβουνάκης θα βγεί ο MVP του ματς, ειμαι σίγουρη.
«Πότε τελειώνει το μάτς;» ρωταω και από δίπλα ο Τζόνσον μου λέει συνεσταλμενα
«Κυρία ραλου, δεν βλέπω να τελειώνει ποτέ το ματς! Βλέπετε εκεί κάτω τον Ραμσή που κρατάει σημειώσεις; Ειναι η λίστα αναμονής για όσους θέλουν να παίρνουν σειρά για να παίξουν. Κάθε που κουράζεται ενας μπαίνει άλλος στην θέση του»
«Και διαιτητης; Δεν έχετε διαιτητή;»
«Μα και βέβαια έχουμε: Δεν βλέπετε εκείνη την μαυροασπρη την Μαρίδω που είναι συνέχεια μέσα στα πόδια τους;» απαντάει ο Κανέλος από δίπλα. «Οταν έμαθε ότι το παιχνίδι είναι μόνο για αγόρια, άρχισε τις φωνές και για να την ξεφορτωθούν της είπαν να κάνει τον διαιτητη! Πάντως, όπως βλέπετε καλά τα καταφερνει μέχρι τωρα»
Η Μαρίδω εκείνη την στιγμή πιάνει από το αυτί τον Γκρινιάρη και τον Φέλιξ και σφυράει δυνατά φάουλ.
«Για προσέχετε εσεις οι δύο γιατί θα φάτε κόκκινη κάρτα και σας βλέπω να βγάζετε το διήμερο παρεα με τα μωρά στην τέντα!» τους αγριοφωνάζει!

Απομακρυνόμαστε από το παιχνίδι και πλησιάζουμε στο μπαρμπεκιου να δούμε πως πάει το φαγητό.
Ο κ. Πελοπίδας δουλεύει πυρετωδως και μας λέει ότι σε 10 λεπτα το φαγητό θα είναι έτοιμο. Διπλα στα πόδια του ο Εκτορας και ο Πάρης αδημονούν. Τωρα, άφησαν την παρακολούθηση του μάτς και πλησίασαν οι Μονκ και Τζέρυ.
«Τι έγινε παιδιά; Φάγατε; Πεινάτε ακόμα;» ρωτάω την τετράδα
«Ε... ννναιαιαια..., αλλά ξέρετε, φάγαμε μόνο κροκέτες, αυτά τα κοτοπουλάκια μας έχουν σπάσει την μύτη» Λέει ο Πάρης.
«Εμεις δεν φάγαμε τίποτα» παραπονιέται ο Μονκ
«Και ποιός φταίει ρε συ που δεν φάγαμε;» τον ρωτάει ο Τζέρυ νευριασμένος. «Αυτη η τρελή η μάνα σου, που μας έχει εκεί και μας λέει τα σχέδια της.
Ο Μονκ κοκκινίζει και λέει παραπονεμένα «Και τι να κάνω εγω ρε συ Τζέρυ; Αφου είναι ζόρικη... Τι να πω κι εγω που την έχω 24/7 στα πόδια μου ε;»
«Εεεε, συγνώμη αγόρια, να ρωτησω κάτι κι εγω...» λέω τάχα μου αδιάφορα. «Δηλαδή τι κανονίζει η μαμα σου Μονκ και σας έβαλε κι εσας στο κόλπο;»
Πριν προλάβουν να απαντήσουν εμφανίζεται δίπλα στο πόδι μου, εντελώς μουλωχτά η Μινούσκιν!
«Για ελάτε αγόρια! Πάμε να βρουμε θέση στον χώρο του φαγητού που πιάσατε το κουτσομπολιό με την κυρία Ραλου!» τους λέει και μου ρίχνει ανεξιχνίαστη ματια.
«Μινούσκιν! Μηπως ετοιμάζεις πάλι τίποτα; Πρόσεξε φουκαριάρα μου! Μπορει την μάνα σου να την κανεις ότι θέλεις αλλά μαζί μου δεν θα ξεμπερδέψεις εύκολα αν χαλάσεις το πάρτι!»
«Το πάρτι δεν θα το χαλάσω! Γι αυτό να ειστε σίγουρη. Αλλωστε το υποσχέθηκα.» μου απαντάει υπεροπτικά. Και προς τους δύο νεαρους «Εσεις μαζέψατε αυτά που σας είπα;»

«Δηλαδή, τι τους είπες να μαζέψουν;» ρωτάω υποψιασμένη

«Κοχύλια!» απαντάει μονολεκτικά και απομακρύνεται.

Φωτό: Ας ελπίσουμε ότι εννοεί τέτοια κοχυλια...

Αναρωτιέμαι τι σκαρώνει η Μεγάλη Αικατερίνη πάλι

Μπεζ Ρουμπυ Ρουμπυ Κάδρο Ρεγκίνα Ντίνο Κιμπάκι Πουπσυ Λούσυ Φαιδρα Ιολη και Νενα βέβαια!

Ο κ. Πελοπίδας έχει ετοιμάσει και κόψει τα κοτοπουλα σε μερίδες, ετοιμα για σερβίρισμα. Μεχρι να στρωσει τα τραπέζια εμεις συνεχίζουμε την βόλτα μας.
Μια γυναικοπαρέα έχει μαζευτεί στην άμμο πάνω στις πολυχρωμες πετσέτες και τις ψάθες τους με τα γυαλιά και τα καπελάκια τους και μια ατελείωτη ποικιλία από αντηλιακές κρέμες, και τα λένε μεταξύ τους.
Διακρίνω την Μπεζ και την Ρουμπυ, την Κάδρο και την Ρεγκίνα, την Ντίνο και το Κιμπάκι και την Πουπσυ και την Λούσυ και τις κοντέσσες/συμπεθέρες Φαιδρα και Ιολη.
«Α! Να κι οι δικέθ μου» φωνάζει η Νένα
Πλησιάζοντας τις ακούω να μιλάνε για το καφτό θέμα που λέγεται «ΑΝΤΡΕΣ» (ανθρωπινοι και γατίσιοι). Σας παραθέτω τις απόψεις τους περιληπτικά διότι οι διάλογοι είναι χαοτικοι ανάμεσα σε τόσες γάτες και δεν θα βγάζατε νοήμα.
Η Ιολη και η Φαιδρα συμφωνούν ότι οι άντρες είναι αναγκαίο κακό.
Η Πουπσυ και η Λούση είναι πιο διαλακτικές και σκέφτονται τρόπους να τους ρίχνουν με τα τσαλίμια τους. Ειναι που η Πούπσυ έχει μπροστά της να πείσει τον γατομπαμπά της να μην τους βγάλει στην αυλή και περιγράφει τις γαλυφιές που έχει σκαφιστεί για να τον πείσει. Πράγμα για το οποίο δεν φαινεται να υπάρξει δυσκολία.
Η Ρούμπυ, τα έχει με τους άντρες που δηλώνουν ότι οι αρσενικοι γάτοι ειναι πιο βιαιοι στα παιχνιδια τους και δηλώνει ότι θα πείσει τον γατοπατέρα της με χμ... μάλλον πιο επιθετικό τρόπο για το αντίθετο.
Η φουκαριάρα η Μπέζ συμφωνεί μαζί της κάθε φορά που λέει κάτι, παρ’ όλο που δεν ακουει καλά και κάθε τρεις και λίγο ρωτάει «Τιιι;;;» Εχω την εντυπωση πως συμφωνει μονο γιατι δεν καλοακουει τι λέγεται. Δεν τη έχω για καλόβολη γάτα που να μην έχει δική της άποψη.
Οσο για την Ρεγκινα, δηλώνει οτι γι αυτή οι άντρες ειναι, για κάθε γάτα που σέβεται τον εαυτό της, μόνο για να τους βασανιζουμε ενω η Κάδρο σκασμένη στα γελια δηλώνει ότι και οι γυναίκες γι αυτό τον λόγο είναι χρήσιμες! Για να τις βασανίζουν επίσης! Αχ καημένη Brea!
«Αλλα εγω γουθταρω τουθ άντρεθ! Οι γυναίκεθ, μπααα! Χαδέθ πια!!» επιμένει το μικρό από τον ωμο του Νικόλα

Η Ντίνο λέει ότι αγαπάει τους άντρες και ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτούς, ενω το Κιμπάκι μελαγχολεί που ως στειρωμένη γάτα δεν εχει την ευκαιρία να συγχρωτιζεται περισσότερο μ αυτούς.
Ολες κουνάνε μελαγχολικά τα κεφάλια τους αφού όλες βιώνουν την ίδια κατάσταση.
Η Νενα στον ώμο του Νικόλα θέλει πάλι πιπί και εκείνος την τρέχει στην άμμο για να μην έχουμε κανένα ατύχημα.
Ετσι, βρίσκω την ευκαιρία και εκθέτω και την δική μου άποψη περι ανδρών στην παρέα.
Οι γάτες με ακούν προσεχτικά και μαλλον συμφωνούν, διότι ως γνωστόν, Χεκ! Χεκ!... οι απόψεις μου είναι πάντα σωστα τεκμηριωμένες και άλλωστε μελετάω τους άντρες περισσότερα χρόνια από οποιοδήποτε άλλο μέλος του γατόσπιτου, διποδο ή τετράποδο! Ετσι δεν είναι;
Βέβαια δεν θα τις αναλύσω αυτές τις απόψεις εδώ. Αυτό είναι ενα θέμα που θα εξετάσουμε όταν θα βρεθούμε στην επόμενη συνάντηση μας και θα μπορούμε να μιλήσουμε χωρίς να μας ακούν... ακατάλληλα αυτιά.

Κοιτάζω γυρω να βρω την Φρέγια.
Ειναι εξαφανισμένη με τον Μαρκελο...