Το beach-party της Φρέγιας για Αγόρια ΚΑΙ Κορίτσια. Επιτέλους έφτασε η ωρα!

Για να δουμε, θα ειναιοντως ολα ησυχα?

Ax! Ναι Τέτα μου!
Θα είναι!
Το τι συμπεράσματα βγάλατε εσείς, εγω δεν μπορώ να τα φανταστω. Δυο μέρες με 70 γατιά με έχουν εξαντλήσει και κάνω συνέχεια λάθος εκτιμήσεις.
Δεν με παίρνει να ανοιξω νεες περιπέτειες

Αλλά στο μέλλον...
Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον...

Ναι μωρέ.. Όλα ήσυχα θα είναι..

Σπόιλερ:

Ti ωραία εικόνα αυτή με τα πολλά γατιά να κάνουν πατουσάκια, πραγματικά φέρνει λίγο από Παράδεισο να έχεις πολλά αγαπημένα τετράποδα αγκαλιά!!!!

αχ τυχερη εγω δεν μπιορω να γυρισω μπρουμυτα

tsili έγραψε:Ti ωραία εικόνα αυτή με τα πολλά γατιά να κάνουν πατουσάκια, πραγματικά φέρνει λίγο από Παράδεισο να έχεις πολλά αγαπημένα τετράποδα αγκαλιά!!!!

Αχ ναιιι...

ladycat έγραψε:αχ τυχερη εγω δεν μπιορω να γυρισω μπρουμυτα

Κουράγιο, θα περάσει και αυτό!

Τα γατιά έχουν μαζευτεί στον χωρο του φαγητου και συζητάνε τα χθεσινά γεγονότα. Καποιοι μιλάνε για τα κατορθωματα και τους ηρωισμούς τους, κάποια άλλα ακούνε και σχολιάζουν.
Οπως πάντα όλα έχουν την αποψη τους για τους σκοπους της γατρομοκρατικης οργανωσης, άλλοι πιστεύουν ότι είναι ενα ευκαιριακό γκρουπούσκουλο και άλλοι ότι είναι ενας σοβαρός εχθρός που επιβουλεύεται την κοινωνική ειρήνη.
Μερικοί εκθέτουν τις δικές τους θεωρίες συνωμοσίας και τις υποστηρίζουν με πάθος και άλλοι αδιαφορουν πλήρως.
Οπως για παραδειγμα η Μαρίδω, που παράτησε τα αγόρια της Φρόσως και την πέφτει με τσαλίμια σε ενα μπρατσαρά φρουρό.
Τα αφήνω να τα βγάλουν όλα από μέσα τους και να τα απομυθοποιησουν για να μην μου παραπονιέστε μετά ότι απέκτησαν ψυχολογικά τραύματα...
Καθως περνάει η ωρα και πια έχουν χωνέψει το πρωινό τους, αρχίζουν σιγά-σιγά να κατηφορίζουν προς την θάλασσα για βουτιές.
Ο Νικόλας παίρνει την Μελιτα αγκαλιά για να την πάει στην θάλασσα να της κάνει φυσικοθεραπεία και μου λέει:
«Ρε συ! Δεν οργανωνουμε κανένα χάπενινγκ για να περάσει η ωρα. Ετσι που είναι ξεσηκωμένα όλα τους να εκτονωθούν λιγάκι!»
«Τι έχεις στο μυαλό σου;» τον ρωτάω
Μου εξηγεί και συμφωνούμε.
Πάω στο μικρόφωνο και ανακοινώνω
«Παιδιά, σε λίγο θα κάνουμε αγωνες κολύμβησης για οσους το επιθυμούν. Οσοι θέλουν να συμμετάσχουν να το δηλώσουν για να ετοιμαστούμε. Οι αγωνες θα γίνουν πριν το μεσημεριανό φαγητό και θα ήταν καλά αν aρχιζατε προθέρμανση από τωρα»
«Ε... Κυρία ραλου, λέτε να προλάβει ο κυριος Νικόλας να με προπονήσει μέχρι τοτε για να πάω κι εγω στον αγώνα; Ε κυρία ραλου... καλή κυρια ραλου... αγαπημένη κυρια Ραλου» αναρωτιέται από δίπλα μου η Μελίτα με μπολικη γαλιφιά στη φωνή της
Σκάω στα γελια γι αυτά που λέει αλλά κυρίως γιατι αυτη η έκφραση ‘κυρια Ραλου’ που κουδουνίζει στα αυτιά μου απο χτες μου φαίνεται κάπως αστεία και αφύσικη από το στόμα αγαπημένων γατιών.
«και βέβαια κουκλάρα μου» λέω στην Μελίτα και πλησιάζοντας πάλι στο μικρόφωνο συνεχίζω
«Ανακοινωση! Θα ήθελα να σας παρακαλέσω αγαπημένες γάτες, γάτοι και γατάκια να σταματήσετε να με αποκαλέιτε «Κυρία Ραλου» και τον σύζυγο μου «Κυριο Νικόλα». Τωρα που έχουμε γνωριστεί τόσο καλά και έχουμε και τετοιες περιπέτειες να μας συνδέουν να μας φωνάζετε «Θεια Ραλου και θείο Νικόλα» και τέρμα ο πληθυντικός πια ε; Αφου σας αγαπάμε όλα σαν δικά μας γατιά»
Απο παντου ακούγονται χαρούμενες φωνές και αρκετοι απαντάνε
«Και μεις σε αγαπάμε θεια Ραλου»
Η Φρεγια απο διπλα γυρίζει και μου λέει «Δηλαδη να σε φωνάζω κι εγω "Θεια Ραλου" οπως όλοι;»
Οχι εσυ βρε χαζοβιόλα! Οχι εσύ!

Η Μελιτα μου δίνει φιλάκι και μου λέει «Κι εγω σε αγαπάω θεια Ραλου! Δεν τους λες τωρα ότι θα αγωνιστω και εγω! Ααα! Ειμαι πολύ περηφανη και θέλω να το μάθουν όλοι ότι έγινα καλά!»
Ξαναπλησιάζω το μικρόφωνο και της λέω χαμογελώντας «Γιατι δεν το λες μόνη σου να σε ακούσουν όλοι απο τα μεγαφωνα;»
Η μικρή τρελαίνεται από χαρα και ξεκινάει
«Γεια σας είμαι η Μελίτα του Ομηρου και του Ρας και της μαμας Μαριας. Ξέρετε, αυτη οπου έπεσε και έσπασε το πόδι της και μετά μου έκαναν εγχείρηση και μου έβαλαν λάμες και μαμα ειχε τρελαθεί απο αγωνια μην δεν δέσει το κοκκαλο μου και μου έφτιαξε ειδικό κρεβατι και εγω εκανα ταρζανιές και ανεβαινα στο παράθυρο και μετα...»
«Απαπαπα! Γλιστρίδα! Πες παιδί μου τι θέλεις με λίγα λόγια!»
«Καλά... τελος πάντων! Ο θείος Νικόλας θα με κάνει καλά και θα κολυμπήσω κι εγω στους αγωνες. Και θα σας κερδίσω να το ξέρετε!»

«πφφφ! Θιγα! Θιγά μην κερδίθεις εθυ! Εγω θα τουθ φάω όλουθ στο κολύμπι!»
Ακούω από κάπου κοντα στο πέλμα μου και ανακαλύπτω ότι η Νένα εχει πλησιάσει για να πει κι αυτη την κουβέντα τηθ. Εεε! Συγνωμη... «την κουβεντα της» ηθελα να πω. Οπως την κοιτάζω απο ψηλά μου φαίνεται ακόμα πιο μικρή.
«Μονη σου είσαι εσύ;» την ρωτάω
«Οχι είναι κα η Κάρδο εδω»
Ακουσα καλά; Καρδο την είπε; Εγω γιατι την λέω παντου Καδρο;
Η Κάδρο από δίπλα καταλαβαίνει την απορία μου και μου λέει προσεχτικα, κρύβοντας ενα ελαφρώς επιθετικό ύφος
Ε ναι κυρία Ραλου! Κάρδο με λένε, οχι Καδρο που με φωνάζετε εσεις όλη την ωρα!»
«Καρδο...! Και τι σημαίνει Καρδο χρυσό μου;» ρωτάω
«Καρδο σημαίνει Γαϊδουράγκαθο αν θέλετε να ξέρετε. Και ολόκληρο το όνομα μου είναι Καρδο Ιμουντα»
«ααα! Ετσι ε; Και τι σημαίνει Ιμουντα καλό μου;»
«Τι σημαίνει το Ιμούντα; Σημαίνει «απαίσιο»! Ναι, έτσι με λένε «Απαίσιο γαϊδουράγκαθο» έχετε καμία αντίρρηση;» λέει με στόμφο

Α ρε brea με τις ιδέες σου!
Ακου εκεί να βγάλει την γάτα «Απαίσιο Γαϊδουράγκαθο»
Ελεος ρε συ!!!

Φωτο: η Καρδο λίγο πριν μου την πει, που της άλλαξα το όνομα!

Έλεος! Το έβαλες στην ιστορία? Δεν το ξέραμε... Μας έκαψαν οι μεταφραστές... Αλλά της πάει!

Εχουμε μαζευτεί ολοι στην παραλια όπου οι κολυμβητές ετοιμάζονται να βουτήξουν. Οι συμμετοχες είναι αρκετες αλλά όχι όσες θα περίμενα γιατι οι μεγαλύτεροι γάτοι προτιμούν να εκμεταλλευτουν το υπόλοιπο πρωινό για να την πέσουν στον υπνο. Εχει και πιο δροσιά σήμερα και ειναι υπέροχα να αράξεις κάτω από τα πευκα.
Η Μελίτα με τον Νικόλα δουλεύουν στο πόδι τους για να μπορέσει κι αυτη να κολυμπήσει. Ειμαι σίγουρη ότι πονάει ακόμα λιγουλάκι αλλά το έχει βάλει πείσμα να αποδείξει ότι όλα έχουν περάσει πια.
Το ειχαμε πει παλια, ότι ήταν μια ηρωική γάτα αλλά είχαμε συμφωνησει επίσης ότι η Μαρία ήταν μια ακόμα πιο ηρωική γατομάνα!
Τα γατιά μπαίνουν στην θάλασσα και παίρνουν τις θέσεις τους κατα ύψος.
Προς τα βαθια οι πιο μεγαλοσωμοι, προς τα ρηχα οι πιο μικροι. Ο Νικόλας πιο βαθια απο όλους για να προσέχει μην τυχόν κανένας ξεστρατήσει ή χρειαστεί οποιαδήποτε βοήθεια.
Σφυρίζω δυντατα με μια σφυρίχτρα και ο αγωνας αρχίζει
Καποια γατιά τα πάνε μια χαρά και κολυμπουν δυνατα, κάποια άλλα τσαλαβουτάνε άτσαλα, κάποια κάνουν κλεψίματα τραβωντας πόδια και ουρές κάτω από το νερό.
Η κερκίδα στην άκρη της θάλασσας αλαλάζει εμψυχωνοντας τους αγαπημένους του και γενικά γίνεται ενας χαμός και η φασαρία είναι απίστευτη
Τωρα, για να πω την αλήθεια, δεν μου αρέσει και πολύ να παρακολουθώ αθλητικούς αγωνες οποιουδήποτε είδους, πόσο περισσότερο να τους περιγράφω. Αλλωστε σ’ αυτα τα θέματα απαιτείται πλούσιο φωτογραφικό υλικό και δυστυχώς οι φωτογραφίες δεν έχουν έρθει στα χέρια μας ακόμα.
Διότι προσλάβαμε επαγγελματία φωτογράφο για να απαθανατίσει τις σκηνές! Αμεσως μόλις μας τις φέρει θα τις δημοσιεύσω για να δείτε να μοσχαναθρεμένα σας να ασχολούνται με κάτι στο οποίο αμφιβάλω αν το πιστεύατε ότι τα καταφέρνουν.
Επίσης δεν θα σας τίποτα για τους νικητες/ τριες αλλά θα σας έχω αναλυτικά στοιχεία με την τελικη καταταξη, οπως και τους νικητές στο βάθρο όπου κάναμε απονομή του χρυσου, ασημένιου και χάλκινου πατουσιου!
Φωτο: Τα βραβεια των νικητων των αγωνων κολύμβησης


Τέλος πάντων αμέσως καθισαμε για φαγητό.
Ο κ. Πελοπίδας είχε βρει δυο - τρία τεράστια φαγκριά ολόφρεσκα από την τράτα και τα είχε καλοψήσει μαζι και με τα κοτόπουλα
Σημειώστε ότι έγιναν ανάρπαστα από όλες τις γάτες και λιγες έφαγαν τελικά κοτόπουλο.
Ωστόσο φυλαξα ενα καλό κομματι για να ταίσω τα μικρότερα που ο φωσφόρος που έχουν τα ψάρια σίγουρα θα τους κάνει καλό.
Οι Αργυρόηχες το τίμησαν δεόντως, ο Γουρλής έδωσε το δικό του στην Μαγια αλλά η Νένα ούτε να το ακουμπίσει.
«Φαε πουλάκι μου λίγο ψαράκι που είναι και φρέσκο και θα σου κάνει και πολύ καλο που είσαι και μικρούλα:» Την παρότρυνα
«Δεν θέλω πθαρι! Και δεν είμαι μικρή θτο είπα Θεια Ραλου! Ειμαι μεγαλη θου λέω!»
Σκέφτομαι ότι αλλιως τα έλεγε πριν μέσα στην θάλασσα που προσπαθούσε να συναγωνιστει τους μεγάλους –εις μάτην βεβαια- και υποχωρώ
Εφαγε ωστόσο ενα μπουτι κοτόπουλου και εγλειψε και τα μουστάκια της.
Αργότερα οι Αργυρόηχες τσακώθηκαν μεταξύ τους για το τελευταίο κομμάτι ψάρι και αυτη τις παρακολουθούσε με ενδιαφέρον.

Μαζέψαμε τα τραπέζια και τα γατιά αποχώρησαν για να μαζέψουν τα πράγματα τους για την απογευματινη αναχωρηση.
Μια μικρή θλίψη υπάρχει στην ατμόσφαιρα
Η μηπως είναι απλά η ατονία που τα έπιασε καθως προσπαθουν να χωνέψουν τα φαγκριά...;
Σε λίγο, δεν κουνιεται ρουθούνι στην παραλία και ολα το έχουν ρίξει σε βαθυ ύπνο.

Ο κ. Πελοπίδας μαζεύει το φαγητο που έμεινε κι ξαναταϊζει τα αδέσποτα που από χθες τριγυρίζουν στα όρια της περίφραξης και περιμένουν υπομονετικά. Ειναι και μια δυο σκυλίτσες που έχουν μαζί τους και κουτάβια αλλά πρόσεξαν να μην τα φέρουν κοντά και μπλέξουν σε κανένα καυγά με τα γατιά.
Οι αδέσποτες γάτες πάλι μας σνομπάρισαν κανονικα και πλησιαζαν μόνο την ωρα του φαγητού που ο κ. Πελοπίδας τις τάιζε κανονικά.

Κάθομαι στην σεζλονγκ μου και σκέφτομαι τι πρέπει να κανω για να έχουμε μια ομαλή αποχώρηση χωρίς αναποδιές, όταν ενα πατουσάκι ακουμπάει το πόδι μου
Ειναι η Νενα
«Θεια! Πεινάω!» μου λέει με παράπονο. Μα έφαγε τόσο καλά το μεσημέρι. Την ειδα, γιατι την είχα δίπλα μου!
«Καλά κορίτσι μου, κάτσε να πάμε μαζί, να σου βάλω κροκέτες»
Στραβωνει την μυτούλα της.
«Εγω δεν θέλω κροκετεεεες!» φωνάζει με κίνδυνο να τους ξυπνήσει όλους
«Και τι θέλεις να φας κοκόνα μου;»
«ΠΘΑΡΙ!!!»

A βρε Νενα!

Θα δείτε και το νυφικό για πρωτη φορά!!!!

Πριν ξαπλωσουν για τον μεσημεριανό τους ύπνο, ο Γουρλής και η Μάγια με πλησιάζουν κρατωντας ενα φάκελο στα χέρια τους, τον οποίο μου δίνουν
«Θεια Ραλού, να η φωτογραφία που σου έλεγα. Ειμαστε στον οικο μόδας και προβάρουμε με τον Γουρλή τα ρουχα του γάμου. Πως σου φαινόμαστε;»
Κοιτάω την φωτό:

Μα τι όμορφο ζευγάρι είναι τουτο! Πραγματικά αστράφτουν από ομορφια!
«Γιατι το έκανες με μακρυ μανίκι Μαγια;» ρωτάω
«Αaa, μα εγω το ηθελα έξωμο αλλά η πεθερά μου επέμενε να γίνει ο γάμος με τα πρωτα κρύα του Φθινοπώρου, οπότε, είπαμε με την Μαμα να μην πουντιάσω κιόλας. Δεν σας αρέσει;»
«Ωωω μα, είστε τέλειοι και οι δύο σας αγάπες μου! Η ωρα η καλή και έχετε όλες τις ευχές μου από καρδιάς!»
Και λέω αλήθεια βέβαια! Τοσο υπέροχο ζευγάρι μέσα στα νιάτα και την φρεσκάδα...
Να δω πότε θα παντρεψω κι εγω την δικιά μου την μεγαλοκοπέλα... Στο ράφι θα μου μείνει στο τέλος!

Το ζευγαράκι έφυγε και με πήρε ο ύπνος για λίγο. Οταν άνοιξα τα μάτια μου η παραλία ήταν όλη ξεσηκωμένη στο πόδι.
Τα γατιά συγκεντρωμένα κατα οικογένειες μαζεύουν τα πράγματα τους. Πετσετες, ψάθες, κουβαδάκια, τόπια, καπελάκια, γυαλιά ηλιου και αλλά χρειαζούμενα, χωνονται σε τσαντες και σακ βουαγιαζ.
Κατι κουβένετες στον αέρα...
«Δικο μου είναι αυτό!»
«Οχι, δικο μου!»
«Ποιoς έχει την ξαπλώστρα μου»
«Ποιoς μου πήρε το αντηλιακό;»
«Χαχα! Τζάμπα το πήρα το μαγιό. Κανείς δεν φόρεσε τελικα»
«Να επιστρέψω με το παρεό ή μηπως πρεπει να ντυθω κανονικά;»
...τελειώνουν συντομα και σε λίγο όλοι είναι έτοιμοι και περιμένουμε τα δύο πούλμαν να έρθουν να τα παραλάβουν.

Τελικά εμφανίζεται ενα πουλμαν και όχι δυο που περίμενα αλλά από εκείνα τα διωροφα οπότε δεν θα υπάρξει πρόβλημα.
«Τι έγινε Δημητράκη» ρωτάμε «που είναι το άλλο πούλμαν»
«Δυστυχώς κυρία Ραλου, ο συναδελφος ηταν ανένδοτος να ξαναέρθει και με έστειλαν εμένα με το διωροφο.» μας λέει.
Μετά σαν να θυμάται κάτι τελευταίο συμπληρωνει
«Και ξέρετε αυτο το πούλμαν το χρησιμοποιούμε για εκδρομές στην Ευρώπη και διαθέτει ΚΑΙ καφετιέρα ΚΑΙ DVD player οπότε θα βολευτεί και εκείνος ο φουκαράς ο όμορφος ο μαυρος που με τόση αγωνία τα ζητούσε στον ερχομό. Αν και ποτέ δεν κατάλαβα τι τα ήθελε...»
«Τρέχα και πιάσε τον Χουζούρη και βεβαιώσου ότι τελευταία στιγμή πριν μπει στο πούλμαν έχει επισκεφτεί την τουαλέτα! Μην του το κατουρήσει του ανθρωπου το όχημα!» λέω σιγανά στον Νικόλα.
«Α ναι! Κανε το ίδιο κι για τον Πίσσα της Φροσως και για το Γκισμάκι, εντάξει;»
Ο Νικόλας απομακρυνεται και σκέφτομαι με ενοχές ότι ο φουκαράς έχει αναλάβει όλες τις βρωμοδουλειές του πάρτι... Ας είναι! Η Φρέγια τον αγαπάει περισσότερο από μένα και εκείνος κοκορευεται γι αυτό και εν τέλει... γι αυτην γίνονται όλα.

Ο οδηγός μπαίνει ξανά μέσα στο πούλμαν και κορνάρει δυνατά δύο φορές.
Ολα τα γατιά μας πλησιάζουν και μας δινουν φιλάκια και ευχαριστίες.
Μας λένε πόσο διασκεδασαν και πόσο συναρπαστικά ήταν όλα.
Μερικά έχουν σκαρφαλώσει στην αγκαλιά μου και δεν θέλουν να ξεκολλήσουν.

Δεν θα σας πω λεπτομέρειες. Αν κάτσω να περιγράψω τις σκηνες αγάπης ανάμεσα μας, θα πρέπει να γράφω τρια μερονυχτα. Και πάλι θα αδικήσω κανένα! Ειναι και 70 γατιά ζωή νάχουν...
Τέλος πάντων, μαζεύουν τις τάντες τους κοντά στο πουλμαν και σιγά-σιγά όλοι βολεύονται μέσα.
Ακουγονται ξανά τρία κορναρίσματα και βλέπουμε στα παράθυρα ενα σωρό πατουσάκια να μας γνέφουν σε αποχαιρετισμό.


Στο καλό αγαπούλες μου χάρηκα τοσο πολύ που σας είχα κοντά μου δύο ολόκληρες μέρες!

Η Φρέγια μου κρατάει μουτρα που δεν την αφήνω να φύγει με το πούλμαν και θα την πάρουμε εμείς με το αυτοκίνητο. Χμ...! Με αυτά και με εκείνα, έχουν πάρει τα μυαλά της αερα, να δούμε τωρα πως θα την μαντρώσουμε στους τεσσερις τοιχους και στην μοναξιά μιας μονογατικής οικογένειας...
Πλησιάζω τον Νικόλα και του λέω μαλακα:
«Ρε συ Νικόλα... μηπως θα πρέπει να το ξανασκεφτείς να πάρουμε μια δευτ...»
«Ουφ! Αντε πάλι τα ίδια! Καλά! Ασε με! Θα το σκεφτω! Αντε πάμε τωρα που έχει ακόμα φως να κάνουμε απολογισμό και να πληρώσουμε τους ανθρώπους!»

Χμ... Δεν το απέκλεισε εντελώς... Βρε λες;
«Φρεγια! Άντε μωρη να του κάνεις γλύκες τωρα που ψηνεται!»

Για να δούμε θα καταφέρει τίποτα;

(όχι δεν τελειώσαμε ακόμα. Παρασκευη βράδυ στις 7 ξεκινήσαμε, Παρασκευη βράδυ στις 7 θα κλείσει αυτο το πάρτι. Εκτός βεβαια από τις φωτογραφίες, το είπαμε αυτό)

Απίστευτοοοοοοο!!!

Αρχίζουμε να μαζεύουμε τα πράγματα. Εχω ήδη τακτοποιησει τα δικά μας αλλά πρέπει να μαζέψουμε τις τέντες, τα υπόλοιπα καταλύματα, τις αιώρες, το μπάρμπεκιου τα μπολάκια τα νερά που έμειναν, τις ταμπελες και τις αφίσες που είχαμε αναρτήσει και ότι άλλο για να αφήσουμε τον χώρο όπως ακριβως τον βρήκαμε την Παρασκευη που φτάσαμε.
Η κυρία Λέλα τακτοποιεί τα πράγματα της στο τζιπάκι με το οποίο ήρθε και καλοπληρώνεται για τις υπηρεσίες της και της Ταμάρας. Φυσικά ο Νικόλας δίνει χρήματα και στην μικρή κάποια στιγμη που δεν παρακολουθεί η στυγνη εργοδότρια της.
Ο κ. Πελοπίδας βοηθάει πάρα πολύ σε όλα. Τι καλός επαγγελματίας. Και τι καλός ψήστης και κυρίως τι καλός ανθρωπος και ζωόφιλος.
Μεχρι και τις φιάλες με τα εμφιαλωμένα νερα που έμειναν τις σκορπίζει στην παραλία για τα αδέσποτα, έχοντας ανοίξει τρυπες για να μπορούν να πιούν.

Οι σεκιουρητάδες μαζευουν τις περιφράξεις και πληρωνονται.
Ο Αρχηγός τους μας ζητάει συγνώμη για τα χθεσινά γεγονότα και την ανεπάρκεια τους να ασφαλίσουν τον χώρο 100%.
Πάντως για να εξιλεωθει στα μάτια μου, ο Αρχηγός προσφέρεται να αναλάβει τον καθαρισμό του χώρου με δικό του συνεργείο και να φέρει και φορτηγάκι να απομακρύνει την λερωμένη αμμο που χρησιμοποιησαν τα γατιά για τις ανάγκες τους, πράγμα το οποίο δεχομαι ευχαριστως διοτι θα μας πάρει ωρα για να τα κάνουμε μόνοι μας.
Τέλος μου ζητάει επίμονα τα τηλέφωνα του Μαρκελου και του Ρας διοτι λένε ότι θέλουν να του προτέινουν επίσημα να συνεργαστούν μαζί τους για την ασφάλεια παρόμοιων εκδηλώσεων. Και της Φρέγιας βέβαια.
Αλλά δεν μπορώ να κανω κάτι τέτοιο. Αυτο που μπορώ να κανω είναι να ειδοποιήσω την Μαρία και την μαμα Μαρκελου και αν θέλουν να απφασίσουν αυτές.

Ειπα «Μαμα Μαρκελου» και συνειδητοποίησα ότι δεν επικοινωνησε μαζί μου απο χτες. Φαινεται οτι ακόμα κοιμάται και δεν έχει δει το μηνυμα μου. Ελπιζω να το δει και να μην προλάβει να κατατρομαξει που το αγόρι της λείπει απ΄το σπίτι...
Και ο ίδιος ο Μάρκελος...;
Ξέχασα ότι έχει έρθει με την γουρούνα και δεν έφυγε με το πούλμαν.
Α-πο-κλει-ε-ται να τον αφήσω να γυρίσει με τον ίδιο τρόπο και αποφασίζουμε να την δέσουμε πίσω από το αυτοκίνητο και να έρθει αυτός μαζί μας μέσα. Αλλωστε μένουμε σε διπλανές γειτονιές και κάποιος πρέπει να καλμάρει την μάνα του.
Διότι ναι μεν "Τον αγαπά! Τον αγαπά! ΤΟΝ ΑΓΑΠΑ!" αλλά και τα χουνέρια που της κάνει δεν είναι και μικρά!

Η ωρα έχει περάσει και μαζευουμε τα τελευταία μπαγκάζια αφού κάνουμε ενα εξονυχιστικο έλεγχο να δούμε ότι δεν αφήσαμε τίποτα πίσω. Εκτός από κάτι μπρατσάκια και μια δύο ψάθες των γατιών, που έμειναν πίσω, όλα είναι έτοιμα και καθαρισμένα. Τα μαζευουμε κι αυτά γιατί όλο και κάποια γατομαμα θα τα αναζητήσει.
Επίσης, κρεμασμένο σε ενα κλαδι δέντρου, βλέπω το μενταγιόν του κ. Κουκι με τον πομποδέκτη και ενα χαρτάκι με ενα σημείωμα καρφιτσωμένο πάνω του.
«Ευχαριστω που με απάλλαξες Θεια Ραλου!»

Η Φρεγια ψουψουψου με τον Μαρκελο και μετά πλησιάζει και λέει στον Νικόλα
«Ξερεις μπαμπά, σκεφτήκαμε με τον Μάρκελο το Χριστουγεννιάτικο πάρτι φέτος να το κάνουμε στο Μοντε-Καρ..»
Ενα χαστούκι σφυρίζει στον αέρα και η Φρέγια που δεν έχει φαει ποτέ σφαλιάρα, βλέπει αστράκια!
«Το ποιο πάρτι σχεδιάζετε;» ρωτάει έξαλλος ο Νικόλας!
«Πρόσεξε κακομοίρα μου! Μην κοιτάς που δεν είπα τίποτα επειδή γίνατε ήρωες χτες βράδυ. Εδειξες ανευθυνότητα και συ και ο Μαρκελος που ορμισατε μέσα σ’ όλα χωρίς να περιμένετε τους επαγγελματίες να επέμβουν. Η τουλάχιστον εμάς τους μεγάλους!»
«Και να σου πω! Ξέρεις πόσο κοστίζει ενα τέτοιο πάρτι; Τιποτα δεν σου λέει η μάνα σου για το κόστος ζωής τωρα με την κρίση;» συνεχίζει με το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι του όλο και περισσότερο.
Τον καλμάρω και λέω στα γατιά
«Αφηστε παιδιά μου, θα το συζητήσουμε αυτο άλλη φορά. Ειναι πολύ νωρίς να σκεφτόμαστε α Χριστούγεννα από τωρα. Και άλλωστε πρέπει πρώτα να δούμε τι θα γίνει και με αυτούς τους κακούς της Mbrigade. Αν δεν εξαρθρωθεί αυτη η συμμορία δεν μπορούμε να κάνουμε τόσο μεγάλες συγκεντρώσεις. Γινόμαστε ευκολος στόχος!»

Ολοι έχουν φύγει πια και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο να φύγουμε κι εμείς.
Αλλά...
Μπιγον γον γον... η μηχανη δεν παίρνει μπρος.
Μπιγον γον γον γον γον... Ο Νικόλας προσπαθει και προσπαθεί αλλά η μπαταρία ακούγεται να ξεψυχάει σιγά σιγα.
Αυτο μας έλειπε τωρα!

«Τι έγινε» ρωτάω, «αφησες τα φωτα αναμμένα και εξαντλήθηκε η μπαταρία;»
«ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!» απαντάει
«Ρε συ μπας και έκανε η Μινούσκιν καμιά διαολιά πάλι» σκέφτομαι την συνηθη ύποπτη.
«Εεεε... οχι καλέ μαμα... Να... πολλοι φίλοι ήθελαν να φορτίσουν τα κινητά τους και τα ΜΡ4 τους και τα παιχνίδια τους και ερχόμαστε εδω και τα βάζαμε να φορτίζουν στο αυτοκίνητο...» λέει η Φρέγια
«Καλά, πόσοι πια φίλοι σου το έκαναν αυτό, που τελείωσε η μπαταρία;»
«Μπαααα! Όχι πολλοί!» λέει αυτή
«Να! Η Σασυ και ο Μαντου και ο Ζυλίτο και ο Σνοου και η Καρδο και ο Μάρκος και η Ζηνα και ο Χιόνης και ο Παυλας και ο Φελιξ και η Κιμπα φορτισαν τα κινητά τους...
...Ο Πασχάλης και ο Κιτσοτζίμης και οι Τζέρυ και Μονκ και ο Πάρης και η Μελίτα φόρτισαν τα ηλεκτρονικα παιχνίδια τους...
...Και ο Χουζουρης φόρτησε το iPad του...
...Και βέβαια πρωτος-πρωτος ο κ. Κουκι που φορτισε μια καρδούλα που είχε στο λαιμό του, ιδέα δεν έχω γιατι...»

Νικόλας προσπαθεί να αποφύγει το εγκεφαλικό και ευτυχώς που το δικό του τηλέφωνο είναι καινούριο και έχει ακόμα ενέργεια για να καλέσουμε ενα συνεργείο στον κοντινό Μαραθωνα να έρθει να μας βοηθήσει. Βλέπετε, δεν έχει και καμιά κατηφοριά εδω κοντα να το σπρώξουμε να πάρει μπρος...!

Τέλος πάντων, κάποια στιγμή όλα είναι έτοιμα και επι τέλους ξεκινάμε για την επιστροφή.

Η Φρεγια με τον Μάρκελο έχουν σηκωθεί όρθιοι στο πίσω κάθισμα για να δουν για τελευταία φορά την παραλια και τα δέντρα

«Ας τους να λένε φίλε Μαρκελε! Να το δεις! Θα ξανάρθουμε εδω!
Ειμαι σίγουρη!...
Εστω και μόνοι μας...!»

ΤΕΛΟΣ

Ειπα ότι θα ποστάρω στις 7 αλλά δεν φταίω εγω που καθηστερησα...
Μείναμε απο μπαταρία...

Ηταν ολα υπεροχα Ραλου!!!Σε ευχαριστουμε πολυ για την αψογη φιλοξενια και το υπεροχο φαγητο. Ο Μικυ και το Λουκουμι, παρολο που δεν τρωνε κοτοπουλο, στο μπιτς-παρτυ της Φρεγιας το κατασπαραξαν. Την βλεπω την δουλεια....τωρα δεν θα τρωνε τα τονακια της applaws και θα ζητανε γευση κοτοπουλου. Βρε τι εχω να τραβηξω!
Μετα απο τετοιο παρτυ, και τετοιο ξεφαντωμα αντε να τα κλεισεις παλι μεσα στους 4 τοιχους. Ας ελπισουμε οτι θα ειναι κουρασμενα και θα την πεσουν για υπνο.
Μου ελειψαν τα σκασμενα, αντε αργει πολυ το πουλμαν?

Πάλι έγραψες Ραλού. Να' σαι παντα καλά

εισαι απλα θεαααααααααααααααααααα

Τωρα πια θα έχουν γυρίσει στο σπίτι Τέτα!
Αλλά αυτο σκεφτόμουν κι εγω με την κλεισούρα και τα λυπάμαι όλα που μένου εσωκλειστα.
Τουλάχιστον η δικιά μου έχει να βγαίνει στην αυλή και απο ότε που γυρίσαμε κάθεται όλη μέρα έξω στον ήλιο.
Αλλά το κοτοπουλάκι το μπούχτησε!
Οταν της το έδωσα ξανά την άλλη μέρα έστριψε την μυτούλα της και δεν το έφαγε
"Και τι θέλεις ματάκια μου"
"Ωραίες ζουμερές (?) κροκέτες!" μου είπε...
Οποτε μην σκας. Θα στις ζητήσουν κι αυτοί. Ειναι πλάματα της συνηθειας οι γάτες!

Ρούλα δεν πράλαβα να διαβάσω όλη την ιστορία αλλά έχω να πω πως οι φωτοσουπιές της Φρέγιας είναι απίθανες! Στην πρώτη είναι σαν να κολυμπάει πραγματικά !

και πάλι

Ρουλίτσα δεν παίζεσαι!




Αν κατάλαβα καλά, παίζει το ενδεχόμενο 2ου γατουνίου?

παντως η τια ειναι στην διαθεση σας παντα

Eυχαριστω σας όλες!
Κικη, ο Μαγιουλης ήταν κι αυτός στο πάρτι, έστω και μόνο στο μυαλό της Φρέγιας και τω ν άλλων γατιών.
Και στο δικό μας βέβαια πάνω απ΄όλα...

Οσο για το δεύτερο γατί... τι να πω... έχω βάλει την Φρέγια να τον ψήσει.
Αλλά αν γίνει αυτο θα γίνει υπο συγκεκριμένες προϋποθέσεις τον Οκτώβριο...
Οπότε μάλλον πάλι καμια μεγαλοκοπέλα θα βρω...
Πάντως δεν το έχω δέσει ακόμα.
Καθόλου, θα έλεγα...

Μακάριιιιιι!!!

Ρούλα μου, απλά

vaso!

Ρούλα τη διάβασα την ιστορία με τον Μαγιούλη . Πολύ συγκινητική.
Όσο για το δεύτερο γατάκι δες μας και εμάς εδώ !

http://www.gatospito.com/forum-f7/topic-t5422.htm

Kikiriki έγραψε:Ρούλα τη διάβασα την ιστορία με τον Μαγιούλη . Πολύ συγκινητική.
Όσο για το δεύτερο γατάκι δες μας και εμάς εδώ !

http://www.gatospito.com/forum-f7/topic-t5422.htm

Tι να κοιτάξω Κική μου, που από τότε που τα είδα εχω πάθει!
Μια μέρα προσπαθούσα να διαλέξω ποιο είναι το πιο όμορφο και ήταν αδύνατο...
Βρε λες...!
Λες να το έχει η τυχη μου γραμμένο να σου ξαναπάρω γάτα...
Μακάρι Μακάρι Μακάρι...
Αλλά οπως είπα θα εξαρτηθεί από διάφορα και όχι μόνο από την θέληση του Νικόλα
(Λιγο πολύ έχουμε και μεις παρόμοιο πρόβλημα με το δικόσου...)

Ραλουδιτσα..
καταπληκτική αφηγηση, ολοκληρωμενη και γεματη περιπέτειες..
Ο Μαρκέλ σε φιλά πολύ!!! και σε ευχαριστεί για την αγαπη και τη φιλοξενία σου...ε, τώρα τους τρομο-απαγω-γατο-κλεφτες..δεν τους υπολογιζει καν. Ηταν το αλατοπίπερο..!

Επιτέλους!!!

Είπα θα κάτσω και θα αφιερώσω το απόγευμα να διαβάσω το παρτυ!!

Ρούλα πόσο τέλειο είναι!! Τι ωραίους ρόλους έδωσες στα παιδιά μου!!!



Ευχαριστώ κυρία Ραλού μου που μου με αφήσατε να φέρω κοντα μου την πατούσα!!!

flokatoula έγραψε:Επιτέλους!!!

Είπα θα κάτσω και θα αφιερώσω το απόγευμα να διαβάσω το παρτυ!!

Ρούλα πόσο τέλειο είναι!! Τι ωραίους ρόλους έδωσες στα παιδιά μου!!!



Ευχαριστώ κυρία Ραλού μου που μου με αφήσατε να φέρω κοντα μου την πατούσα!!!

Iιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Χαχαχα!
Μαμά Μαρκελ, αν είσαι εδω θα ακουσεις και την απόφαση που πήραν τα δυό τα παιδιά μας. Λιγο αμερικανιά η σκέψη τους αλλά έχει πλάκα...
Μαζί με τις φωτοσοπιές θα το ποστάρω κι αυτό.

Σ ευχαριστω πολύ και κρίμα για μένα, (όχι για σενα βεβαια που απολάμβανες τις διακοπέςσου) γιατι έλπιζα να κάνουμε την γνωστη πλάκα με τις περιπέτειες Μαρκελου και Φρεγιας.

Αθηνά, δεν πιστεύω ότι μπήκε κανένας άλλος να διαβάσει όλο το πάρτι! Ευχαριστω πολύ και χαρα στο κουράγιο σου!
(Εκτός από Τέτα, Βικυ και Φρόσω βεβαια που δεν ξεκόλλησαν ουτε στιγμη!)


Πέρσυ κουκλε μου! Ειστε το αγλάισμα των ματιών μας εσυ και το πατουσάκι! Χαίρομαι που τα βρήκατε και που είσαστε τόσο κόσμια γατιά.
(Τι όμορφη αυτη η φωτό σου!!!)

Βικυ, ελπίζω να τα συζητήσατε και να τα βρηκατε με την Αθηνα. Οχι σαν κάτι άλλες συμπεθέρες που μαλλιοτραβιούνται και δεν αφήνουν τα παιδιά τους να ενωθούν επιτέλους, που τόσο το λαχταράνε!
(Ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε...!)

ralou έγραψε:
Οχι σαν κάτι άλλες συμπεθέρες που μαλλιοτραβιούνται και δεν αφήνουν τα παιδιά τους να ενωθούν επιτέλους, που τόσο το λαχταράνε!
(Ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε...!)

Εγώ να δω πότε θα αξιωθώ να διαβάσω όλη την ιστορία.

Eσυ έχεις προετοιμασίες για τον γάμο να κάνεις!
Κορίτσι παντρεύεις και μικρό μάλιστα.
Αντε για τα προσκλητήρια και άσε τους γατοκαυγάδες με την συμπεθέρα.