Το beach-party της Φρέγιας για Αγόρια ΚΑΙ Κορίτσια. Επιτέλους έφτασε η ωρα!

Παναγία μου τα παιδιά μου είναι καλά ευτυχώς

Οι χαλβαδες οι δικοι μου τι εκαναν?Αφαντοι! Χαμπαρι δεν θα πηραν! 'Η που θα ετρωγαν στα μουλωχτα ή που θα την ειχαν πεσει για υπνο κατω απο κανενα πευκο!

Α ρε Ραλού... άξιος ο τίτλος!

Ναι Φροσω μου! τα δικά σου όλα καλά. Στο είχα πει ότι αποδειχτηκαν πολύτιμοι βοηθοι!

Τέτα! στο ξαναείπα και σένα! Μην λες κακά λόγια για τα αγόρια σου!
Ακου χαλβάδες!

Στα μετόπισθεν γίνεται η πιο πολλή δουλειά δεν το ξέρεις;
Το να είσαι ορμητικός ειναι χρήσιμο και εν τέλει... εύκολο. Τι χρειάζεσαι; μια δόση αδρεναλίνης και θάρρους βεβαια.
Αλλα το να μπορείς να ελέγχεις την κατάσταση πανικου στα μετόπισθεν, να συντονίζεις τον αμαχο πληθισμό και τα γυναικόπαιδα, είναι αναντικατάστατο!
Για τιμωρία σου που δεν έχεις εμπιστοσύνη στα κουκλιά σου δεν βάζω σήμερα την συνέχεια για να αναρρωτιέσαι μέχρι το πρωί!
Κοιμήσου μ αυτη την σκέψη και το πρωί να τους ζητήσεις συγνώμη!
Ακούς:!

Chouzouris έγραψε:Α ρε Ραλού... άξιος ο τίτλος!

θενκς!

Θα τους ζητησω ταπεινα συγνωμη!

Αυτο να κάνεις, άπιστη μάνα!
Κι εγω θα κοιμηθω με την σκέψη να σε συγχωρήσω, διότι τέτοια γατιά ψυχούλες, πρέπει να είσαι τρομερή μάνα για να τα φτιαξεις!

Καληνύχτα σε όλους!
Το είπα ότι το πάρτι είναι πολύ μεγάλο και η περιγραφή του είναι πολυ εξαντλητικη.
Ελπίζω ότι αύριο θα τελειώσουμε και μετά θα περιμένουμε τις υπόλοιπες φωτό να εμφανιστούν για να τις δημοσιευσω αργότερα.

Καληνυχτα Ρουλακι

Anatoli έγραψε:Καληνυχτα Ρουλακι

Ψάχνω να βρω τί είναι κοντά σε αυτό

Α, μάλιστα.... Αυτό είναι...



Τετάααααααααααααααααααααααα!!!!!! Κάτι μπερδεψες!!!

Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa εγω το εκανα αυτο????

Συγνωμη Ρουλα, καταλαβες τι ηθελα να πω!

Αποχωρω ντροπιασμενη....


Βικυ μου καλα που το ειδες!

δε μπορω ομως και να μη γελασω

Anatoli έγραψε:Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa εγω το εκανα αυτο????

Συγνωμη Ρουλα, καταλαβες τι ηθελα να πω!

Αποχωρω ντροπιασμενη....


Βικυ μου καλα που το ειδες!

δε μπορω ομως και να μη γελασω

Κι εγώ δεν κρατήθηκα όταν το είδα!!!

Ήμουνα σίγουρη ότι κάτι μπέρδεψες και έψαξα να βρω πού έγινε η κουτσουκέλα...
"Καληνύχτα Ρουλάκι" και αυτό δίπλα... Ε, δεν πήγαινε με τίποτα!

Να δεις που ηταν δαχτυλος του Μικυ και του Λουκουμιου επειδη τους ειπα χαλβαδες!

Γιατί μωρέ... Ο χαλβάς - ειδικά ο σιμιγδαλένιος - είναι υπέροχο γλυκάκι!


Πάντως αν ήταν δάχτυλος των παιδιών, ήταν σίγουρα ω-δάχτυλος!

Giati den to allazeis?

Όχι μωρέ, θα χάσει το χαβαλέ του αν αλλαχτεί!

Το είχα καταλάβει ότι θα σας την πέσουν αυτοί, αλλά είπες να μην ανακατευτούμε και στο κάνουμε μαντάρα! Τις έψαχνα και στο τηλέφωνο και δεν είναι πουθενά... Όλες οι γάτες κοίταζαν να βοηθήσουν κι οι δικές μου να ξεφορτωθούν η μία την άλλη, έτσι? Πάει, τους έδωσαν την μικρή? Γι'αυτό την πρόσεχαν?

Ρούλα μου, πραγματικά άξιος ο τίτλος

Προς όλους τους γατογονείς::


MH XAIΡΕΣΤΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΠΑΥΕΣΤΕ!!
Η Mbrigade αριθμεί πολλά μέλη!!

Γμ/το!
Πάλι εμφανίστηκαν αυτοι...!
Ειμαι σίγουρη ότι θα στείλουν και προκύριξη σε λίγο.
Εχουν πολύ θράσος πάντως. Ετσι δεν είναι;

Ω ναι χαχαχα

O Tσίλι μου τα βρήκε με την Τζόγια???? Τ ι καλά!!!!

Και ο κακομοίρης ο Φέλιξ χόρεψε με τη Μαρίδω??? Ελπίζω να μην του την έπεσε ξεδιάντροπα!!

(Αυτο για σένα Τέτα, άπιστη μάνα!)

Πλησιάζω στον χωρο του φαγητού να δω τι κάνουν οι υπόλοιποι. Ευτυχως οι τραυματισμοί είναι πολύ επιπολαιοι αλλά δεν αναφέρω σε ποια γατια για να μην θορυβηθούν οι γονείς τους. Τα περισσότερα έχουν αίματα πάνω στις γούνες τους... Ανθρώπινο αίμα!

Τα περσόγατα της Βικης μαζί με τον Πέρσυ που σαν μικρόσωμα δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν στην μάχη, είχαν αναλάβει προσέχουν το ένα το άλλο. Οχι και την Πατουσα όμως που το έσκασε στην αναμπουμπουλα μαζί με τον νέο της φίλο.
«Αφηστε κυρία ραλού! Αυτη η τρελέγκω η μικρή μας, εξαφανίστηκε τα έχασε τόσο πολυ που έτρεχε εδω και εκεί με τον Πέρσυ. Φαγαμε τον κόσμο και πήγε η χολή μας στην Κουλουρη μέχρι να την βρούμε!»
Θεε μου! «Και που είναι τωρα; Δεν την βλέπω;» ρωτάω με αγωνια.
«Ααα! Εινα σε καλά χερια τωρα. Εκει!» Λέει ο Γκίσμο και δείχνει προς την γενική κατεύθυνση του μπαρμπεκιου.
Ουφ! Ευτυχως! Αν πάθαινε τιποτα η Πατούσα, η Βικυ θα με σκότωνε!

Ο Γατάκης Καρβουνάκης, κρατάει σφιχτα στην αγκαλιά του και τον Τσόκλη και την Ουρσουλα για να τα προστατέψει, όπως του ανέθεσε ο Γιακουμής πριν φύγει. Τα κρατάει τόσο σφιχτα που αυτά σκουζουν σπαραχτικά.
Τα παίρνω με δυσκολία από το χέρι του για να πάρουν ανάσα και του λέω
«Ελα αγόρι μου! Ολα τελείωσαν, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος πια!»
Εκείνος τα τραβάει πάλι στην αγκαλιά του
«Συγνωμη κα ραλού αλλά τα μωρά θα τα δώσω στα χέρια του Γιακουμή και μόνο! Να τωρα τελειώνει το πλύσιμο της γούνας του και έρχεται!»
Τι να πω! Τέτοια αφοσίωση ο καλός μου...!

Η Ρούμπυ με την Μπεζ βοηθάνε την Ζουζου να ηρεμήσει τον Πασχάλη που με το ζόρι τον κράτησαν να μην μπλέξει στην μάχη.
«Που είναι οι κακοί ε;» ρωτάει γρονθοκοπώντας στον αέρα αόρατους εχθρους! «Φέρτε μου τους κακούς να τους σκοτώσω!»
Τστστστς! Μωρε πολύ ζόρικος αυτός ο μικρός! Σιγουρα η Ζουζού την χρειάστηκε την βοήθεια των αντμινοκόριτσων να τον κάνει καλα!

Ο Πρίγκιπας έχει κοντά του την Ανθια και την Αγγελίδα και αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα με την Ζουζου!
«ρε θυ Αγγελιδα! Αυτοι οι άντρεθ είναι όλοι χέθτεθ! Εμείθ ρε θυ έπρεπε να πάμε να πολεμηθουμε όχι αυτοί οι μαμόθρευτοι!»
«ναι ρε θυ Ανθια! Να τουθ πιάθουμε τουθ εχθρούθ και να τουθ κάνουμε κομματάκια! Τοπο θτα νιάτα ρεεεε!»
«Σωπάστε κορίτσια! Περάσαμε σοβαρό κίνδυνο αν δεν το καταλάβατε» λέει ο Πρίγκιπας.
«Θιγα τον κίνδυνο! Εμειθ θέλουμε να γίνουμε θαν και εκείνη την κυρία Ζθηνα! Ααααααααα! Θτην μπάντα όλοι ρε θεις! Ερχονται οι Αμαδόνεθ Αργυρόηχεθ!»

Η Φαίδρα και η Ιόλη πήραν υπο την προστασία τους την μικρή Νένα! Ευτυχως μαζί τους ήταν και ο Kανέλος της Αlex-niaou και ο Τζονσον, διότι η μικρή είναι τόσο ζόρικη που αν δεν την κρατάγανε τέσσερις, θα είχε ξεφύγει για να πάει με τους άλλους. Ακόμα είναι νευρική και αγριεμένη.
«Αφηθτε με! Θέλω τον κύριο Νικόλα μου! Να μου πει για τη μάχη! Αφηθτε με είπα! Αχρηθτεθ γάτεθ όλεθ θαθ!»
Απαπαπα! Απομακρύνομαι για να βρω τον Νικόλα να την ηρεμήσει...

Ο Τσιλι μου στέκει σε μια γωνιά και έχει βάλει το κορμί του ασπίδα μπροστα στην Τζογια του. Τρομοκρατηθηκε κι αυτη η καημένη που δεν έβλεπε τι γινόταν.
«Παρακαλώ συγχωρηστε με κυρία Ραλου που δεν συμμετείχα και εγω στην μάχη!» μου λέει ο Τσίλι απολογητικά. «Αλλά έπρεπε να προστατέψω την Τζόγια. Παναγία μου! Τι θα έλεγα μετά στην κυρία Ειρήνη αν πάθαινε τιποτα! Και τι θα έκανα εγω αν πληγωνόταν το κορίτσι μου... Ουτε να το σκέφτομαι δεν θέλω...»
Τον καθησυχάζω γιατι αλήθεια φαίνεται πολύ αναστατωμένος και η Τζογια είναι κυριολεκτικά κολλημενη πάνω στην πλάτη του!
Βρε, φαίνεται ότι εδω υπάρχει ενας έρωτας μεγάλος...

Ο Ομηρος έχει πιάσει αγκαλιά το Μελιτάκι και δεν το αφήνει να απομακρυνθει.
Η Μελίτα, βγάζει ενα κεφαλάκι απο την μαυρη αγκαλια του και μου λέει
«Αχ κυρία Ραλού, τι ήταν αυτό! Πόσο φοβηθηκα... Δεν μπορούσα να τρέξω κιόλας και είπα...Παει πια θα με τσακώσουν και θα με πάρουν από την μαμα μου. Αλλά ευτυχώς είχα τον Ομηρο μου εδώ και με προστάτευσε, επρεπε να τον δειτε, ειχε φουντωσει με την τρίχα κάγκελο για να φαίνεται μεγαλύτερος και όλο έκανε κχχχχχ και κχχχχχ για να τρομάξει τους εχθρούς. Αχ! Τον αγαπάω πολύ τον Ομηρο μου, σας το είπα; Ειναι ο ήρωας μου!»
Ουφ! Αυτο το κορίτσι έχει προβλημα με την πολυλογία! Πόσο μάλλον τωρα που είναι τρομαγμένο.
«Ενταξει αγαπούλες μου! Ολα καλά τωρα, χαλαρωστε. Ομηρε είσαι πολύ καλός γάτος και σε θαυμάζω, στο έχω πει; Τετοια αφοσίωση στην αδελφή σου...! Μπράβο αγόρι μου!!!»
Ο Ομηρος σκύβει το κεφάλι και μου απαντά με την ντροπαλή φωνή του
«Οτι μπορώ κάνω κυρία Ραλου... Οτι μπορώ!»

Η Ντινο με την Κιμπα έμειναν στα μετόπισθεν. Η Κιμπα διότι είναι μικρόσωμη ακόμα και σοφά ποιούσα σκέφτηκε ότι περισσότερο θα εμπόδιζε τους πιο μεγαλόσωμους παρά θα τους βοηθούσε.
Η Ντινο πάλι πολύ θα ήθελε να ορμήσει αλλά την ωρα που ξεκινούσε βρέθηκε μπροστά στον κ. Κουκι που είχε κατατρομοκρατηθει και η Ρόζα η συγκάτοικος του δεν μπορούσε με τίποτα να τον συνεφέρει. Δεν είχε και μαζί της το κλουβί των παπαγάλων να τον χώσει μέσα να αισθανεται ασφαλής, όπως κάνει η ίδια καμιά φορά.
Εμειναν λοιπον μαζί τους τα δυο κορίτσια για να τους εμψυχώσουν και να τους ησυχάσουν.
«Πολύ καλά κάνατε κορίτσια!» τους λέω. «Ο άμαχος πληθυσμός πρέπει να προστατευεται και είναι εξ ίσου ηρωικό να μένει πίσω κανείς και να το κάνει»
Εχω στ αυτιά μου την φωνή της Ειρήνης να λέει
«Ο γάτος μου δεν είναι χέστης! Απλά τρόμαξε λιγουλάκι ο καλός μου! Μην του βγάλεις κι το όνομα κιολας»
Μα αφού έτσι είναι Ειρήνη μου!
Αμα εισαι τόσο προστατευτική μαζί του τι περιμένεις; Να γίνει ο Κουκι ο Λεοντόκαρδος; Πάλι καλα που η Ροζα τον ξέρει καλά και δεν τον παράτησε στην τυχη του να ορμησει κι αυτη στους εχθρούς. Και άλλωστε, μην ξεχνάς ότι η Σασυ σας πολέμησε αρκετα για όλους τους!

Ο Κανέλος και ο αδελφός του ο Τζάκσον έχουν υπο την προστασία τους την Τια. Με το που έφυγαν οι δύο αδελφές της Μπέμπα και Ευα για την μάχη, αυτη είχε μείνει μόνη και κατατρομαγμένη να περιφέρεται αλλοπαρμένη μέχρι που έπεσε πανω στα δύο αγόρια και κόλλησε μαζί τους. Ο Κανέλος και ο Τζακσον προτίμησαν να μείνουν μαζί της, έτσι χαμένη όπως έδειχνε η φουκαριάρα. Ε! Ειναι και πανέμορφη αυτη η γατούλα, λίγο ήθελαν οι δύο ιπποτες να θέλουν να την προστατέψουν;

Ο Παρης με τον Χουζούρη εκαναν αυτο που έπρεπε να κάνουν οι άλλοι μεγάλοι γάτοι που τους το είχα αναθέσει, αλλά αυτοι όρμησαν να μπουν στη μάχη!
Φυλαγαν την τέντα των ευαίσθητων που μέσα είχε μείνει ο Γατάκης με τα μωρα, και όλοι όσοι είχαν μικρότερα γατιά να προστατέψουν.
«Μπράβο σας αγόρια μου!» τους λέω «Ειστε υπεύθυνα και σοβαρά γατιά, ο παρορμητισμός δεν βγαίνει πάντα σε καλό. Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από σας!»
Ο Χουζούρης χαμηλώνει τα μάτια και μου λέει
«Ξέρετε κυρία ραλου... Πανω στην αναμπουμπούλα δυστυχώς με έπιασε να πάω στην τουαλέτα και δεν ήθελα να απομακρυνθώ. Γι αυτο... ε... λέρωσα λιγακι εδω δίπλα...»
Κοιταζω διπλα στην τέντα την λιμνούλα που άφησε και που στράγγιζε σιγά σιγα.
Του χαιδεύω το κεφαλάκι.
«Δεν πειράζει αγόρι μου! Θα τα καθαρίσουμε αμέσως!
Νικόλααααααα! Ελα εδω αμέσως!»

Ο Χιόνης και το Νεφελάκι βγαίνουν από την τέντα και με πλησιάζουν.
«Κυρία Ραλου» μου λεει ο ολολευκος κουκλος «εγω ομολογω ότι δεν είμαι θαρραλέος για να πάω στην μάχη... Τρόμαξα πολύ και σκέφτηκα να μεινουμε εδω μαζί με την Νεφέλη, τουλάχιστον να προστατέψω την αδελφή μας, αφού ο Πίπης πήρε πάνω του το χρέος της οικογένειας να βοηθησει. Δεν μου κρατάτε κακία ε;»
Ναι! Ειναι Κύριος αυτος ο γάτος, με κεφαλαίο Κ όπως λέει και η Ασπα!
Δεν μπορώ να μην αισθανθω σεβασμο για ενα γάτο που έχει το θάρρος να ομολογεί τις αδυναμίες του, χωρίς να ψάχνει για σαχλές δικαιολογίες.
«Αγαπούλα μου, δεν πειράζει! Ο Ανδρισμός δεν φαίνεται απο τις ηρωικές πράξεις. Φαίνεται από τον χαρακτήρα και το ήθος και αυτά κανείς αγορι μου δεν αμφιβάλει ότι τα διαθετεις!»

Ενα γνωστό πατουσάκι ακουμπάει στο ποδι μου. Ειναι ο Μίκυ μου.
Διπλα του το Λουκουμι με ακουμπάει στο άλλο πόδι.
«Εισαι καλά αγόρι μου;» Τον ρωτάω
«Ναι κυρία ραλου. Μην ανησυχείτε, τρομαξαμε λίγο για σας και την Φρέγια που εισαστε τόσο κοντά στην μάχη.»
«Εσεις παιδιά δεν φοβηθήκατε;»
«Οχι, οχι μην ανησυχείτε»
«Κυρία ραλου», πεταγεται από δίπλα το Λουκουμι. «Δεν σας τα λέει όλα! Οσο γινόταν η συμπλοκη ο αδελφός μου έτρεχε σαν τρελός!
Να βοηθήσει τις μαμάδες με τα μικρά, να οδηγήσει άλλους στην τέντα, να καθησυχάζει τους πιο δειλούς, να προσέχει μήπως κάποιος χαθεί μέσα στα δέντρα ή μήπως προσπαθήσει να πηδήξει την περίφραξη από τον πανικό του και χαθεί στο δάσος. Και αν δεν το προσέξατε, είχε πολύ σκοτάδι γιατι κάποιος κατα λάθος τραβηξε το καλώδιο και το χάλασε οπότε έσβυσαν τα λαμπιονια! Ε λοιπον ο Μικυ τα εφτιαξε μόνος του επι τοπου και είχαμε πάλι φως. Δεν ξέρω τι θα γινόμαστε χωρίς αυτόν!»
Μα ήμουν σίγουρη! Ο Μικυ μου χαιρει της άκρας εκτιμησης μου και δεν φανταζόμουν ότι θα φερόταν διαφορετικα.
Την ωρα που τον βουτάω στην αγκαλιά μου και του δίνω χίλια φιλιά ρωτάω το Λουκούμι
«Κι εσυ τι έκανες αγόρι μου όλη αυτη την ώρα;»
«Μα... Εγω πρόσεχα τον Μίκυ κυρία Ραλου! Αλίμονο! Αδελφός μου είναι, δεν έπρεπε να τον προσέχω;»
...
Εσυ να τα βλέπεις αυτά Τετα, που λές τα παιδιά σου Χαλβάδες!

Κοιταζω γύρω μου στην παραλία.
Ολα τα γατιά είναι ξύπνια και συζητούν τα γεγονότα της βραδιάς. Κανένα δεν θέλει να φαει ή να χορέψει ξανά πρ’ όλο που βάλαμε την μουσική να παίζει.
Ο Νικόλας παλευει ακόμα να καθαρίσει τις πληγές που του έκανε η Φρέγια. Εκεινη πάλι έχει κολλήσει δίπλα του και προσπαθεί να τον καλμάρει και να του ζητήσει συγνωμη.
Ετσι είναι κύριε! Μπορεί το κορίτσι σου να είναι μαλακό και λιωμένο όλη μέρα αλλά βαθια, πολύυυυυ βαθιά μέσα της κρύβει ενα ανεξέλεγκτο αιλουροειδές!

Κοιτάζω την λίστα με τους συμμετέχοντες.
Εχω την εντυπωση πως καποιους δεν έχω δει, ούτε στην μάχη, ουτε μετα.
Αλλά ποιους;

Πλησιάζω το μπαρμπεκιου όπου ο κος Πελοπίδας προσπαθεί να συνελθει από την τρομάρα του.
Ας είναι! Το να μην είσαι θαρραλέος δεν έχει τίποτα να κάνει με το να είσαι ενας καταπληκτικός ψήστης!
«Δεν βγάζετε κανένα μπολάκι με κροκέτες κ. Πελοπίδα. Σε λίγο είναι βεβαιο ότι θα πεινασουν ξανά, μόλις η ενταση καταλαγιάσει» του λέω και σκυβω να τον βοηθήσω να ανεβάσει το σακί με τις κροκέτες από κάτω.

Οπα! Τι έχουμε εδω;
Ο Πολυς με την Οντέτ είναι χωμένοι εδω από κάτω, κουλουριασμένοι διπλα δίπλα!
Και ο Περσυ με την Πατουσα!
Αλλά και ο Γείωσης με την Μαγια!!!
Τι έγινε ρε παιδιά! Ελπίζω να μην έγινε τίποτα περίεργο εδω.
Αλλά όχι! Διπλα ακριβως ο Ραμσής στέκεται φρουρός και chaperon για τα τρια νεαρά ζευγάρια.
«Μου είχατε πει να προσέχω τα μικρά κυρία Ραλου. Βρηκα λοιπον τέσσερα μικρά μαζεμένα και το ζευγαράκι και εμεινα μαζί τους...
Σκέφτομαι ότι μάλλον δεν μου λέει όλα όσα σκέφτεται. Μαλλον ήθελε να προσέχει την αδελφή του την Μαγια με τον νέο της φίλο τον Γείωση αλλά η ελαφρά συντηρητική του αγωγή του επέβαλε να προσέχει και τα άλλα δύο ζευγαράκια, μην τυχόν γίνει τίποτα απρεπές.
«Και γιατι παρακαλώ δεν είσαστε με τους δικούς σας όλοι σας;» ρωτάω ξεχνωντας για μια στιγμή ότι ο Πέρσυ και η Οντέτ είναι στην ουσία μια οικογένεια!
«εεε! Φοβηθηκαμε κα Ραλου και κρυφτηκαμε εδω με την Μάγια...»Λέει δειλά ο Γείωσης. «Αλλωστε ξέρετε... δεν είμαστε και ξένοι με την Μαγια! Δεν τα μάθατε ότι έχουμε αρραβωνιαστεί και σε λίγο θα παντρευτούμε;»
Ωωω! Μένω ξερη. Πότε έγινε αυτο; Ισως τις δύο τελευταίες εβδομάδες που δεν διάβαζα τιποτα απασχολημένη με τις ετοιμασίες του πάρτι.
«Ααα! Ωστε έτσι ε; Καλά! Η ωρα η καλή!
Ρε συ Γείωση, μπας και με κοροιδεύεις βρε σκατούλη;»
«μα τι λέτε τωρα!» αγανακτει ο Γείωσης
«Και πάψτε πια να με λέτε Γείωση! Γουρλής είναι το όνομα μου εδω και καιρό, από τότε που έγινα επισημως Αντμινόγατο!»
«Ετσι είναι κα Ραλου,» συνεχίζει απαλά η Μάγια...
(Μα που πήγε η τσαούσα η μικρη που είχα αγκαλια σημερα το πρωί και έψαχνε μανιωδώς τον Γείωση; Εεεε... Συγνωμη! Τον Γουρλή ήθελα να πω!)
«Αληθεια λέει! Εχουμε διαλέξει και το γαμπριάτικο κοστούμι και το νυφικό μου. Αν θέλετε, το πρωί θα σας δείξω και φωτογραφίες που τραβήξαμε στον οίκο μόδας όταν κάναμε τις πρόβες!»
Για κοίτα! Για κοίτα! Αλήθεια λένε! Ελπίζω οι μανάδες τους να το έχουν σκεφτει αρκετα το θέμα. Ειναι αρκετά μικρά και τα δυο τους...

Γυρίζω προς τους άλλους.
«Εγω ήρθα εδω γιατί ήταν η Οντέτ να την προστατέψω» φωνάζει ο Πέρσυ
«Εγω ήρθα εδω γιατί ήταν ο Πέρσυ να τον προστατέψω» φωνάζει η ΟντέτΚαλααα! Πάνε να μου την βγουν τα παιδια και δεν μπορώ να πω αι τίποτα!
Ας είναι... Αφου ηταν ο Ραμσης μαζί τους σίγουρα δεν έγινε και τίποτα!
«Και συ μωρή σκατούλα, γιατι χάθηκες από τα αδέρφια σου και σε έψαχναν σαν τρελοι;» Ρωτάω την Πατούσα
«Εγω ήρθα εδω γιατί ήταν ο Πέρσυ να τον προστατέψω» φωνάζει η Πατουσα
«Εγω ήρθα εδω γιατί ήταν η Οντέτ να την προστατέψω» φωνάζει ο Πολυς
Ρε! Αυτά με δουλεύουν κανονικά!
Νομίζω ότι θα τα πιάσω και τα έξι να τα ζουλήξω μέχρι σκασμού!
Παλιογατοπουλα μου εσεις!


Απο μακριά βλέπω, στο φως που υπάρχει παντα στην εξοχη, τρεις σιλουέτες να εξέχουν πάνω απο την ψηλή καρέκλα του ναυαγοσώστη
Πλησιάζω.
Ο Μαντου και η Μαρίκα κάτι συζητούν πολύ έντονα και παρακολουθούν απο εκεί ψηλα όλο τον χωρο μέσα στην περίφραξη. Η Ζουζού είναι κάπως αποστασιοποιημένη.
Μολις με βλέπουν να πλησιάζω κοβουν την κουβέντα με το μαχαίρι και χαμογελούν –ταχα- αμηχανα
«Τι κάνετε εσεις εκεί πάνω βρε παιδια;» ρωτάω
«Εεε... να... τα κορίτσια απο δω φοβηθηκαν λίγο και είπαμε να ανέβουμε για ασφάλεια.» Λέει γρηγορα γρηγορα ο Μαντου
Η Ζουζού κουνάει το κεφάλι της καταφατικά αλλά η Μαρίκα του ρίχνει δολοφονικό βλέμμα και του χωνει άγρια αγκωνιά.
«Η μπορεί να φοβήθηκε ο Μαντου και όχι εμεις!» λεει εκδικητικά αυτη και τρωει κι αυτη την δικιά της αγκωνιά από τον διπλανό της.
Κάτι το περίεργο πλανιεται στην ατμόσφαιρα αλλά δεν είμαι σε θέση να το εντοπισω με τέτοια κούραση που έχω...
Φωτο: το τριο πάνω στην καρέκλα του ναυαγοσωστη

Ωστε ετσι!Φυλαγαν τα γυναικοπαιδα ε?!


Κατι μου λεει οτι τιποτα ακομα δεν εχει τελειωσει!

Anatoli έγραψε:Ωστε ετσι!Φυλαγαν τα γυναικοπαιδα ε?!


Κατι μου λεει οτι τιποτα ακομα δεν εχει τελειωσει!

Εχω την εντυπώσει ότι θα πρέπει να πληρώσω πολλά λεφτά στο γάτοψυχολόγο για την τία μετά από αυτό το πάρτι

Τι λες Φρόσω;!
Το κορίτσι βρήκε όχι εναν αλλά ΔΥΟ κουκλους να τους έχει στα πόδια της και θα θέλει... ψυχολόγο;
Μωρε στα πάνω της θα είναι!
Θα έχει ανέβει το ηθικο της. Ακου με που σου λέω!

Ευτυχώς την εχω καίει να πέρνει προφυλάξεις αλλά με 2 το θηρίακι μου απαπα σε ποιον έμοιασε άραγε

ρε τα σκασμενα!!!!

Πρέπει να παω επειγοντως για υπνο... Δεν με βαστανε τα πόδια μου.
Αφηνω τον Νικόλα να μείνει με τα γατιά και αποσυρομαι στο κατάλυμα μας να ξεκουραστω.
Ξαπλώνω μπρούμυτα στο κρεβάτι για να μπορω να αγγίζω το κεφαλάκι του Ρας που έχει ξαπλώσει και κοιμάται δίπλα.
Σε τριάντα δευτερόλεπτα με έχει πάρει ο ύπνος....
Στην αρχή βλέπω όνειρα αγωνιώδη και λιγάκι τρομακτικά. Ειναι φυσικό με όλα αυτα που συνέβησαν σήμερα!
Αλλά σιγα σιγά αισθάνομαι ζεστασιά και ανακουφιση και απόλαυση, Εχω λέει την γάτα μου την Σανυ την μικροσωμη μαμα του Μέρλιν την πολυαγαπημένη και έχει έρθει και έχει ξαπλώσει στην πλάτη μου όπως έκανε πάντα.
Στην αρχή αισθανόμουν τα ποδαράκια της να με πατάνε, μετά να κάνουν πατουσάκια εκει ΑΚΡΙΒΩΣ που πόναγα και σιγα-σιγα την αισθανόμουν να χαλαρωνει στην πλάτη μου και να λιωνει και αφου άφηνε ενα βαθυ στεναγμό να κοιμάται κι αυτη εκει που βρισκόταν.
Ναι! Ειμαστε σιαμαίες στο υπνο μ αυτη την γάτα και αυτό το έκανε κάθε μα κάθε βράδυ για χρόνια.
Την πρώτη βραδιά μετα τον θάνατο της πηρε την σκυτάλη ο Μερλιν, λες και περίμενε να αδειάσει η θέση να την πιάσει αυτός. Αλλά δεν ηταν το ίδιο. Αυτος ήταν αγαρμπος και εξάκιλος και δεν τα βρήκαμε τελικά σ αυτό το θέμα.
Ετσι έμεινα με την γλυκιά ανάμνηση της Σανυ στην πλάτη μου και σήμερα ήταν τόσο έντονη που άπλωσα το χερι μου να την φτάσω και να την χαϊδέψω όπως έχω κάνει τόσες και τόσες φορές, πιάνοντας το κενο...
Ομως απόψε... Απόψε ακουμπαω κάτι χειροπιαστο, απαλό και ζεστο... δεν είναι δυνατον!
Σανυ μου! Μαυροπουπουλίνα μου! Εσύ είσαι ψυχούλα μου;
Κοτάζω μισοξυπνημένη και βλέπω ... Την Πατουσα! Που έχει ανέβει ψηλά στους ωμους μου και μου κάνει μασαζ με τα πατουσάκια της.
Αλλά δεν είναι μόνη της! Στον αριστερό γοφό μου είναι η Οντέτ στον δεξί ο Μικυ μου, στην μέση μου ο Τσίλι και διπλα του ο Γιακουμής και ο Εκτορας και εκεί στο σημείο της πλάτης που πονάει πολύ, ο Ζυλιτο με πατάει με όλο το βαρος του, με την επιδεξιότητα μιας ανατολίτισσας μασεζ. Και διπλα στο κρεβάτι, κι άλλες γάτες που περιμένουν να έρθει η σειρά τους να ανέβουν στο κορμί μου να με ανακουφίσουν.
Μουρχονται δάκρυα στα μάτια και ο Ρασούλης έρχεται και μου γλύφει το χέρι.
Αχ! Αγάπες μου! Ποσο τις αγαπάω τις γάτες! Ανασηκωνομαι καθως έχει αρχίσει να φέγγει ελάχιστα, κάθομαι στο κρεβάτι καθιστη και τα φωνάζω όλα να έρθουν κοντά. Σε λίγο είμαι μέσα σε μια θάλασσα γατια, απαλα και ζεστα στην πρωινή δροσιά. Ενα σωρό χουρχουρητά ακουγονται από όλα, απαλά χουρχουρητα, και μελωδικά και παράφωνα και από εκείνα που είναι σαν να ακούς να περνάει τραίνο.
Θεε μου! Αυτο είναι ο Παράδεισος για μένα! Να έχω γύρω μου πολλές πολλές πολλές γάτες. Μια μικρή θαλασσα από γατόνια, μικρά μεγαλα, όμορφα και ασχημούτσικα, εξυπνα και χαζούλικα

Μας ξαναπαίρνει όλους μαζί πάλι ο ύπνος, μέχρι να φέξει για τα καλά.
Παντως εκεί, μεταξυ ύπνου και εγρήγορσης νομίζω ότι ακούω την εξής στιχομυθία:
«Τωρα! Τωρα να πάτε και να της τα βάλετε. Εχετε τα κουτάκια με τα μυρμήγκια που μαζέψατε; Εμπρός! Πηγαίνετε και αμολήστε τα πάνω της!»
Ειναι η αγρια φωνή της Μινουσκιν που ναι μεν είπε ότι δεν θα κάνει καμιά διαολιά η ίδια αλλά δεν υποσχέθηκε ότι δεν θα βάλει τον Μονκ και τον Τζέρυ να κάνουν μια που έχει σχεδιάσει η ίδια!
Αλλά τα αγοράκια δεν εχουν την διάθεση να με ενοχλήσουν!
«Οχι ρε μαμα! Τι μας έκανε η κυριά ραλου, μας αγαπάει και όλο καλά λογια λέει για μας. Γιατί να την τρομάξουμε τωρα που ξεκουράζεται»
«Οχι θεία Μινούσκιν, ουτε εγω το κάνω! Ορίστε! Τα αφήνω να φύγουν μακριά τα φουκαριάρικα τα μυρμήγκια, που θα έχουν σκάσει εκει μεσα κλεισμένα από το πρωί που μας έβαλες να τα μαζέψουμε. Ουτε εγω θέλω να ενοχήσω την κυρία Ραλου!»
ΜΙΛΗΣΑ!!! ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΧΩ ΠΕΙ! Φωνάζει σιγανα η τρομερη Μινούσκιν
«ΟΧΙ!»
«ΟΧΙ!»
Φωνάζουν και τα δύο παλικαράκια και εξαφανίζονται προς τα πεύκα.
Αισθάνομαι την Μινούσκιν να βραζει από θυμό! Τι τα θέλετε, δεν υπάρχει γάτα που να αντιπαθω αλλά η Μινούσκιν μερικές φορές με φτάνει στα όρια μου.
Και καλά... μπορείς να την συγχωρήσεις αν ρίξει ενα μπουκάλι βοτκα στο φρουτ-παντς όπως έκανε στο πάρτι τις Απόκριες.
Αλλά τωρα... αυτά τα μαύρα μεγάλα μυρμηγκια που εβαλε τους μικρούς να μαζέψουν (θυμάστε τι απάντησε όταν τη ρώτησα τι μάζευαν; «Κοχύλια!» είχε πει) αυτά λοιπόν τα μαυρα μυρμηγκια που τρέχουν σαν τρελά πάνω στα πεύκα ... δαγκώνουν σαν παλαβά και θα την είχαμε άσχημα έτσι και τους είχε καταφερει να κάνουν την διαολιά!
Την βλέπω να απομακρύνεται τρέχοντας και να πηδαει με φόρα στην θάλασσα για να σβησει τον θυμό της. Η μηπως την πρόλαβαν αυτην τα μυρμήγκια...

Κι ετσι κερδίζουμε όλοι μας μια δύο ωρες ήσυχου, αναζωογονητικού πρωινού υπνου...

Εχει ξημερωσει αλλά είναι νωρίς ακόμα. Τα γατιά που με συντρόφευσαν την νυχτα κοιμούνται στο κρεβάτι μου και σηκώνομαι με ακροβατικά για να μην τα ενοχλήσω.
Παρατηρώ ότι όλα τα αγόρια κοιμούνται ακόμα βαθιά αλλά τα περισσότερα κορίτσια λείπουν. Μα που πήγαν πρωι-πρωί όλες τους.
Κοιτάω προς την θάλασσα και βλέπω καμια εικοσαριά γάτες να τρέχουν κατα μήκος της ακρογιαλιάς. Πρωτη πρώτη η λυγερόκορμη Κίμπα που τις έχει ξεσηκώσει όλες να πάνε για τζοκινγκ!
Θα ήθελα πολύ να τις ακολουθήσω αλλά η πρωινη δυσκαμψία του κορμιου μου δεν μου το επιτρέπει. Αντίθετα μπορώ να ρίξω μια πρωινη βουτια γιατι το κολύμπι είναι η μόνη ασκηση που μου επιτρέπει ο γιατρός.
Περνάω κοντα και τις χαιρετάω κουνώντας το χέρι, πριν ρίξω την βουτια μου στο δροσερό νερό. Πριν προλάβω να κάνω 10 απλωτές έχουν βουτήξει όλες μαζί στη θάλασσα και κολυμπάνε κι αυτές δίπλα μου.
Καταφερνω να τις ξεπεράσω όλες τους εκτός από την Ντίνο και η παραλία γεμίζει ξεφωνητά και γέλια, σίγουρα θα ξυπνησουν το σύμπαν οι τσαπερδόνες μου.
Πάντως Κωνσταντίνα, δεν έλεγε ψέμματα η Ντινο σου όταν έλεγε χθές ότι κολυμπάει καλύτερα και από τον Φέλπς. Σαν δελφίνι βουτάει και αναδύεται η κούκλα σου που έλεγες ότι χρειάζεται μαθήματα κολύμβησης!

Εκει στην άκρη της παραλίας βλέπουμε απο μακριά και τον Μαντου με το παλιομοδιτικο μαγιό του και μια πετσέτα πάνω στους ωμους, να κάνει εκτάσεις, ανατάσεις και βαθια καθίσματα, μια επίσης παλιομοδίτικη γυμναστικη όπως βλέπουμε σε ταινίες του παλιου ελληνικου κινηματογράφου.
Τα κορίτσια σκάνε στα γέλια και φωνάζουν μεταξύ τους
«Κορίτσιαααα! Ο Μπάρκουλης!»
Τις επαναφερω στην τάξη
Ο Μαντου δεν ειναι γατος να κάνει κανείς πλάκα μαζί του και κάθε φορά που τον βλέπω, εκείνο το μικρό ρίγος κατρακυλάει ξανα στην πλάτη μου...

Τέλος πάντων... Σε λίγο όλοι έχουν ξυπνήσει και τρέχουν οι μισοί στην τουαλέτα και οι άλλοι μισοι στο φαί. Κονσερβες έχουμε για πρωινό, που είναι και πιο δυναμωτικές, διότι, ως γνωστον, το πρωινό πρέπει να είναι το πιο καλό γευμα στην διατροφή μας!
Το μεσημέρι θα φάμε κοτόπουλα και αν ο κ. Πελοπίδας βρει μερικα καλα φρέσκα ψάρια στην τοπικη ψαραγορα, θα τα ψήσουμε για οποιον θέλει.

Οπως καταλαβαίνετε το πάρτι τελειώνει σιγα-σιγα. Παρ όλο που έχουμε κάμποσες ωρες μπροστά μας μέχρι το απογευματάκι που θα φύγουμε, υπάρχει η αίσθηση ότι τα πιο πολλά γεγονότα έχουν συμβει και μένει μόνο να χαλαρωσουμε και να ησυχάσουμε.

Ειδικά μετά τα χθεσινά γεγονότα...