Το beach-party της Φρέγιας για Αγόρια ΚΑΙ Κορίτσια. Επιτέλους έφτασε η ωρα!

SuperCatz έγραψε:

ralou έγραψε: Μια μαύρη σφαίρα και μία γκριζωπή –ο Χουζούρης και ο Γκίσμο- μαζί και η δικιά μου η προκομένη τρέχουν να πέσουν πρωτοι στη θάλασσα. Χμ... ξερω γιατι βιάζονται.. θέλουν πρωτοι να δοκιμάσουν το θαλάσσιο κατούρημα, είμαι σίγουρη...!

Βικτωρίιιιιαααααα!!!! Τα κατρούλια τακίμιασαν!!!

Chouzouris έγραψε:

Μα γι αυτο σας είπα ότι δεν έφταιγε το πάρτι για την ταλαιπωρία του με το κατούρημα!
Ειδατε, οσο ηταν εδω κατουραγε κανονικά!
Και βεβαια θα τακίμιαζε με τα άλλα κατρουλιάρικα!
Νομίζω και ο Πίσας της Φρόσως ανηκει σ αυτη την κατηγορία...

Ω ναι κ ο δικός μου είναι σε αυτή την κατηγορία

το δικο μου το σκασμενο τι κανει εφαγε ειναι καλα?

aνυπομονούμε

tsili έγραψε:aνυπομονούμε

+10000

purina έγραψε:το δικο μου το σκασμενο τι κανει εφαγε ειναι καλα?

Οχι μονο έφαγε καλά, τακίμιασε με την Κιμπα, είχε τις απόψεις της σχετικα με τους άντρες αλλά και μου έκανε πλάκα σε συνεργασία με μερικά αλλά, κοβοντας μου την χολή...

Μπέμπα, Ευα, Τια και Οντέτ, Ζουζού, Πασχάλης Μαγια και Γείωσης

«Σας το λέω! Αμα πιάσει κυταρίτιδα το πόδι, δεν φεύγει με τίποτα!» ακουσαμε την Μπέμπα να λέει με έμφαση «τι γυμναστικές, τι μαντζούνια, τι κομμένα αλάτια... τίποτα αυτή! Μουλαρωνει και δεν την διώχνει τίποτα!»
«Εγω έκανα λασπόλουτρα στο σπίτι και κάτι φύκια που μου έφερε η Φρόσω από την θάλασσα αλλά το μόνο που κέρδισα ήτανε να κάνω το σπίτι χάλια χωρίς κανένα κέρδος» κουνάει το κεφάλι η Ευα περίλυπη «Τι τα θες, είναι δωράκι της ηλικίας και σύ μικρή να την περιμένεις να έρθει αργα η γρήγορα, μην κοιτάς τωρα που είσαι μικρούλα και το κορμάκι σου είναι ελαφίσιο!»
Η Τια αδιαφορεί τελειως για το θέμα και φευγει να πάει για μπάνιο.
«ουφ! Βαριέμαι! Εχω τόσα να σκεφτω τωρα! Η Κυταρίτιδα μπορεί να περιμένει!
Η Οντέτ μου απο δίπλα, τις κοιτάει και απορεί. Τόσο όμορφες γάτες και να σκέφτονται ότι μια παλιοκυταρίτιδα μπορεί να κλέψει την ομορφιά τους!
«Μα βρε κοριτσια, τι λέτε! Να αγαπάτε το κορμί σας όπως και να είναι. Η ομορφιά βγαίνει από μέσα σας όχι από το δέρμα σας»
Οι δύο μεγαλύτερες γάτες κουνάνε το κεφάλι τους σκεπτικά. Ειναι φυσικό η μικρή να μην τα καταλαβαίνει αυτά.
«Δεν βαριέσαι Οντέτ μου, σου ειπαμε... αμα μεγαλώσεις λιγο, θα τα βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα!»
«Τι έγινε κορίτσια; στην φιλοσοφία το ρίξαμε;» τους λέω πλησιάζοντας
«Βρε σεις, κουκλάρες είσαστε όλες, μικρότερες και μεγαλύτερες, λίγο να κουνήσετε το πατουσάκι σας ενα σωρό παλικάρια θα πέσουν στα πόδια σας!» τους λέει ο Νικόλας
«Νικόλα, δεν πας να πάρεις το Νενάκι από την τέντα. Κάντου και κανένα μαθημα κολύμβησης! Ασε με εμένα να μιλήσω με τα κορίτσια, αυτά ειναι γυναικεία θέματα!» του λέω
Ο Νικόλας αποχωρεί και μένω εγω να τους κάνω διάλεξη για το θέμα
Αλλά...
Αλλά, επειδή το θέμα απασχολεί –και όχι μόνο η κυταρίτιδα βέβαια- όλες εμάς τις γυναίκες που μεγαλώνοντας βλέπουμε το κρμί μας να αλλάζει προς το χειρότερο...(Ε! δεν ειμαι απ’ ότι φαίνεται και το καλύτερο πρόσωπο να τους δωσει συμβουλές) και σε λίγο, η Οντέτ μας αφήνει και απομακρύνεται προς την οικογένεια της Ασπας που... κάτι έχει πιο πολυ ενδιαφέρον, και εμείς μένουμε για να αναλλάξουμε συνταγές και μαντζούνια για κάθε συμφορά του κορμιού που μας βασανίζει.
Τουλάχιστον στο τέλος αποφασίζουμε να βγάλουμε τα παρεό και να μείνουμε με τα μαγιό μας.
Για να αφήσω θετικο το κλίμα στο τέλος συμπληρώνω
«Ορίστε! Κουκλάρες είμαστε όλες μας, κι όποιος πει κακό για μας να φάει μια σκατούλα!»Τα κορίτσια σκάνε στα γέλια και φεύγουν να πάνε για κολύμπι!

Κοιτάνω στην άμμο και βλέπω μια χαραγμενη μια γραμμή. Αχα! Τα ίχνη του Γείωση! Δεν τον είδα καθόλου σήμερα, νόμισα ότι ήταν με την Μπεζ και την Ρουμπυ. Τα ακολουθω και φτάνω κοντά στην τουαλέτα.
Εκεί, έχει απλώσει την ψάθα της η Ζουζού η επονομαζόμενη και Σνούπι. Μαζί της εχει τον Πασχάλη της τον ζόρικο και έχει παρεούλα και τον Γείωση μαζί με την Μάγια!
Τα μικρά έχουν τακιμιάσει και κάτι σιγοψυθιρίζουν μαζί. Ευτυχως ο Πασχάλης έχει ξεχάσει τελείως την ιδέα να την πέσει σε καμιά μεγάλη γάτα, τωρα που βρηκε συνομήλικους να κάνει παρέα
«Γεια σου Ζουζού μου! Γιατί βρε συ καθεσαι εδω, ενα σωρό σκιές έχει πιο κει, όσο νάναι εδω θα είναι πιο δυσάρεστα με τόσες γάτες να κάνουν πιπί δίπλα σου.»
«Δεν πειράζει κα ραλού» μου απαντάει η κουκλιτσα μου «Εχουμε μαζί μας και τον Γείωση που ένοιωθε μοναξιά, είναι και νέος στην οικογένεια της Αντμίνας, είναι και μικρός και δεν νοιώθει πολύ άνετα με τα άλλα αντμινόγατα. Αυτός επέμενε να κάτσουμε εδώ γιατι κάθε τρεις και λιγο ο Χουζούρης περνάει για να πάει στην τουαλέτα και αισθάνεται κάποια ασφάλεια όταν βλέπει μελος της οικογένειας!»
Ανατριχιάζω ολόκληρη! Αχ αντμινόγατα! Αν το μάθει η Βικ ότι δεν προσέχετε τον μικρό, ούτε ψύλος στον κόρφο σας! Τουλάχιστον ο μικρός δείχνει να περνάει καλά με τον νέο του φίλο και την γλυκειά μητρική φιγούρα της Ζουζούς...
Αλλά μετά το σκέφτομαι λίγο περισσότερο και αλλάζω γνωμη. Ολο με την Μάγια είναι αυτός σήμερα... βρε λες να ηρθαν εδω που λίγες γάτες πλησιάζουν για να έχουν ησυχία; Πάντως δεν πάει το μυαλό μου στο κακό διότι είναι συνέχεια και ο Πασχάλης μαζί τους και φενεται ότι περνάνε μια χαρά!
«Θα πάτε για μπάνιο» ρωτάω
«Εγω όχι κυρία ραλού» λέει η Ζουζου «αλλά θα πάω τα μικρά στον σύζυγο σας να τα μάθει μπάνιο»
Μα τι κορίτσι μάλαμα είναι τούτο! Το φιλάω στο κεφαλάκι και τα δύο αγοράκια ζηλεύουν κι αυτά, οπότε δινω και σ αυτά φιλάκια για να μην παραπονιούνται.
Φωτό: Η Μαγια και ο Γειωσης ζουλιούνται μεταξύ τους, ενω ο Πασχάλης παρακολουθει προσεχτικά.

Και όλα αυτά γίνονται πισω από την πλάτη της Ζουζους...!


ΕΙΡΗΝΗ, ΒΡΕΣ ΜΟΥ ΦΩΤΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΔΩΣ ΟΣΟΝΟΥΠΩ! Το κεφαλάκι της χρειάζομαι μόνο!
η ΟΠΟΙΟΣ ΆΛΛΟΣ ΜΠΟΡΕΙ
ΤΗΝ ΈΧΟΥΜΕ ΣΊΓΟΥΡΑ ΣΤΟ ΓΑΤΌΣΠΙΤΟ ΑΛΛΆ ΠΟΥ???

Ζουζού η τουλιπένια, Σασυ, Μαρίκα, Ελίσα και Μαντου (και... Μπάστακας!!!)

Μια εκλεκτη παρέα κάθεται σε αναπαυτικές σεζλονγκ κάτω από ενα απόμερο δέντρο.
Το τρίο Ζουζού η τουλιπένια, Σασυ και Μαρίκα συζητάνε σαν παλιές φιλενάδες που είναι και ο Μαντου παρακολουθεί με συγκαταβατικό ύφος.
Μαζί τους και η Ελίσα αλλά μάλλον δεν πολυμιλάει μαζί τους... Αχ καρδούλα μου... τι να βασανίζει το μυαλουδάκι σου...;
Η Σασυ πετάγεται επάνω και με χαιρετά εγκάρδια.
«Αχ! Κυρία ραλού, καθόλου δεν σας είδαμε από το πρωί! Να! Πιάσαμε την κουβέντα με τους φίλους εδω και ξεχαστήκαμε. Τι κάνετε; Ο κύριος Νικόλας; Το πάρτι σας είναι τέλειο όπως πάντα και το φαγητό εκλεκτό όπως πάντα!»
Δινω φιλάκια στην αγαπημένη Σασυ που τα καταφέρνει να διατηρεί την μαύρη γυαλιστερη γούνα της τέλεια ακόμα και μετά από μια μέρα στην εξοχή!
«Αγάπη μου όμορφη, χαίρομαι που περνάς καλά! Τα αδέλφια σου τα είδα και ειναι κι αυτά μια χαρά. Δε θα πάτε για μπάνιο;»
«Ναι θα πάμε σε λίγο, αυτο συζητουσαμε τωρα. Ντρέπομαι λιγάκι που άφησα τους άλλους τρεις χωρίς επιτήρηση, αλλά η μαμα Ειρήνη είναι πολύ καταπιεστική και ήθελα να τους αφήσω να κάνουν ότι θέλουν μόνοι τους. Αλλωστε κανένας μας δεν είναι πια μικρό γατάκι και βέβαια η μαμα μπορεί να είναι περίεργη ωρες-ωρες αλλά μας έχει δωσει καλή ανατροφή. Δεν συμφωνείτε;»
Χαίρομαι που μια γάτα μιλάει με καλά λόγια για την μαμα της, αλλά καλου κακού κοιτάζω μην τυχόν έχει κι αυτή κανένα πομποδέκτη για να την ελέγχει η μάνα της από μακριά. Οχι ευτυχώς. Ο φόβος της Ειρήνης είναι κυρίως για τον Κολιφ... εεε! Για τον κ. Κουκι ήθελα να πω! (σκέφτομαι ότι η Ειρηνη μπορεί να μου έχει βάλει και μένα κανένα πομποδέκτη να παρακολουθεί τις σκεψεις μου, οπότε... χμ... οποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισα...)
Η Μαρίκα από δίπλα ακούει τον διάλογο σκεφτηκά
«κυρία ραλου», μου λέει, «αυτά παθαίνουν όσες γάτες δεν έχουν αποχτήσει την ανεξαρτησία τους νωρίς νωρίς και δεν έχουν πατησει πόδι από μικρές. Να! Κοιτάτε εμένα, Το μέλος Markos η συγκάτοικος μου, ουτε πήρε χαμπάρι για το πάρτι, μόνη μου αποφάσισα να έρθω και ευτυχώς. Σας εχω πει πόσο καλά περνάω μαζί σας και τωρα που η συγκάτοιος έχει τις κλειστές της, εγω δεν θα έχανα την ευκαιρία να ξεσκάσω!»
«Ναι βρε Μαρίκα μου, συμφωνω! Αλλά της αφησες τουλάχιστον κανένα μήνυμα για να ξέρει που έχεις πάει; Γιατι, ναι μεν θέλει να σε παρουσιάσει ως αντιηρωίδα αλλά η αγάπη της για σένα ποτέ μα ποτέ δεν κρύβεται από τα λόγια της» ρωτάω
«Και βεβαια! Μια καλή συγκατοίκηση έχει τους κανόνες της και εγω δεν τους ξεχνώ ποτέ!»
«Και εκείνος ο Μπαστακας ο παλιός σου φίλος τι έγινε βρε Μαρίκα μου;»
«... Ο Μπάστακας...ο Μπάστακας... ποιός Μπάστακας... Ααα! Λέτε για εκείνο τον ομορφούλη που μου τα έριχνε επίμονα πέρσι τον χειμωνα! Μα δεν τα μάθατε; Τελικά πήγε στο Αγιο Ορος να μονάσει και με το ήθος και την δυναμική προσωπικότητα του τα κατάφερε και ανέβηκε στην ιεραρχία της γατομονής και τωρα είναι ηγούμενος στην Μονή Γατοπεδίου! Λένε ότι η μονή έχει ανθίσει οικονομικά από τότε που ανέλαβε αυτός τα ηνία. Καλύτερα έτσι. Αυτός βρήκε την κλίση του και εγω την ησυχία μου.»
Σκεφτομαι αυτόν τον υπέροχο πανέμορφο γάτο και τι τρέξιμο είχα κάνει για να τους φέρω σε επαφή στο πάρτι των Χριστουγέννων. Τελικά δεν είχε τύχη με την Μαρικα ο καημένος... τέλος πάντων, ελπίζω να είναι ευτυχισμένος με τις επιλογές του...
Το τουλιπένιο μου Ζουζουδάκι με κοιτάει από δίπλα με τα ευγενικά σοφά ματάκια του. Να σας εξηγήσω γιατι την λέω «τουλιπένια» αυτην την Ζουζού. Οταν την είχα δει από κοντά με το μικρο κομψό της κορμάκι και το κεφαλάκι της το αριστοκρατικά στρογγυλό, μου είχε φερει στο νου μια φρέσκια τουλιπα, μοναχική και πανέμορφη, σε ενα λιτό βάζο. Και παρ όλο που τα έχει τα χρονάκια της, ζωή νάχει, μοιάζει πάντα με μικρή γατούλα! Ομολογω δε ότι της έχω αδυναμία ξεχωριστή!
Η Ζουζού λοιπόν με χαιρεταει και μου δίνει τα χαιρετίσματα της μαμας Μάρως που έλειπε λέει τις τελευταίες μέρες και δεν βρήκε την ευκαιρία να μου μιλήσει η ίδια.
«Αλλωστε, μην κοιτάτε που μικροδείχνω, κυρία ραλου, είμαι σε ηλικία να τα αποφασίζω πια αυτά τα πράγματα μόνη μου. Και η μαμα Μάρω είναι τόσο μα τόσο απασχολημένη με το τεράστιο φιλοζωικό έργο της για το οποιο είναι γνωστή τοις πάσοι! Α! Είναι εξαιρετικός άνθρωπος η μαμα μου και μπορεί να μην την βλέπω πολύ αλλά ξέρετε πόσα γατιά και σκυλιά την ευγνωμονούν για το έργο της; Ειμαι πραγματικά περήφανη γι αυτή!»
Συμφωνω με την Ζουζού απόλυτα. Ειμαι και γω περήφανη για την Μάρω μας! Και ποιός δεν είναι άλλωστε!
Ο Μαντου από την άκρη της παρεας, γυρίζει και με κοιτάει.
«Πρέπει να ομολογήσω κυρία ραλού, ότι δεν έχω δει άλλο άνθρωπο να αγαπάει τόσο πολύ τις γάτες. Σας παρακολουθώ ολη μέρα, δεν έχετε πει κακή κουβέντα γα καμιά απολύτως. Βέβαια, ίσως σε κάποιες περιπτώσεις να είσαστε υπερβολικά επιεικής μαζί τους αλλά αυτό δεν αποδεικνύει παρα μόνο την αγάπη σας.
Ας είναι!
Δεν ξέρω αν με έχετε και σεις και η Φρέγια σας παρεξηγήσει... Ειμαι λιγάκι μονοχνωτος το παραδέχομαι αλλά με τόσο κόσμο στο σπίτι, μικρους και μεγάλους ανθρώπους, παπαγαλους με την φαμίλια τους ακόμα και χελώνες, εχω πάρει την συνηθεια να απομονωνομαι λιγάκι για να καθαρίσει το μυαλό μου. Και βέβαια τα διαβάσματα μου –η οικογένεια μου είναι πολύ διαβαστερή ξέρετε και έτσι έμαθα από μικρός- με αποστασιοποιουν λιγάκι από την πραγματικη ζωή και με ρίχνουν στον κόσμο μου. Ηδη ζήτησα συγνωμη από την Φρέγια σας για το περιστατικό των Χριστουγέννων και τα βρήκαμε. Αν και με αυτό τον Μαρκελο τον πορτοκαλή που έχει μπλέξει, δεν φάνηκε να δίνει και πολλή σημασία...!»
«Χαχαχα!» συνεχίζει «Νάτο! το έκανα πάλι, όλο να κρίνω τους άλλους θέλω. Το παίρνω πίσω αυτο. Μια χαρά είναι οι δυο τους μαζί. Ειναι σπανιο να βλέπεις μια φιλία ανάμεσα σε γάτα και γάτο, αλλά αφού αυτοί οι δύο τα βρίσκουν και το διασκεδάζουν, ποιός είμαι εγω για να τους κρίνω!»
Ουφ! Πολυλογάδες μου βγηκαν όλοι σ αυτη την παρέα. Πρέπει να τους παρακινήσω να ξεκουνήσουν και να πάνε να συγχρωτιστουν με τους υπόλοιπους.
Ωστόσο, παίρνω τον Μαντου στην αγκαλια μου και του δίνω άπειρα φιλιά στο πανέμορφο κάτασπρο κεφάλι του.
Και ξέρετε κάτι; Με αφηνει να το κανω και χαλαρώνει δύο λεπτά σην αγκαλιά μου προς άφατη αγαλίαση μου.
Τελικά τους αφήνω να πανε να κολυμπίσουν και να χαρούς το όμορφο απόγευμα.

Και ιδου η φωτό με την άφιξη τους που σας χρωστάω

Η μηπως την έχω ξαναβάλει;
Χμ... ίσως... Τα έχω μπλέξει με τόσες φωτογραφίες και τόσες γάτες...!

Ασποοικογένεια, Τσιλι και Τζόγια, Μαρίδω, Μαρκελος και Φρέγια

Η Ασποοικογένεια ειναι η επόμενη παρέα που συναντάω. Ο Πίπης, ακοίμητος φρουρός δίπλα στο Νεφελάκι και σε φοβερη εγρήγορση. Δεν πρόσεξα τίποτα, αλλά φαίνεται ότι πολλοί πρέπει να της την έπεσαν τέτοια κουκλιτσα που είναι. Πρωτος αυτος με αντιλαμβάνεται και με χαιρετάει. Η Φρέγια έρχεται κι αυτη δίπλα μου, διότι ο Πίπης είναι εντυπωσιάκός γάτος, πολύ κοντα στα κυβικά της και πολύ της αρέσει. Χαίρεταει κι αυτη την παρέα, πλησιάζει τον Πίπη και του κάνει ματάκια. Αντε πάλιιιι! Παλι στην τσίτα θα με βάλει το παλιοκόριτσο μην τυχόν έχει τίποτα μπλεξίματα. Αλλά έρχεται ο απο μηχανης θεός και μας σωζει και τις δύο, ευτυχώς!
Ο Μαρκελος πλησιάζει και φωνάζει
«Ρε συ Φρέγια! Εχουμε δουλιές ρε συ! Μην ξεχνιέσαι!»
Δεν είμαι σίγουρη αν, το να έχουν δουλειές μαζί, είναι κάτι καθησυχαστικό αλλά τουλάχιστον τον Μάρκελο τον γνωρίζω καλύτερα και με την μάνα του κλαιμε μαζί με τα χουνέρια που μας κάνουν τα γατιά μας. Δεν θέλω να μπλέξω και την Ασπα σε περιπέτειες!
Η Φρέγια τρέχει κοντά του και αφήνει ήσυχο τον Πίπη
«Ο Χιόνης είναι ακόμα στην Τέντα;» ρωτάω
«Ναι κυρία ραλού, και καλά κάνει γιατι το ροζ δερματάκι του είναι πολύ ευαίσθητο. Ειχαμε εντολή από την μαμα να μην τον αφήσουμε καθόλου στον ήλιο!» μου απαντάει η Νεφέλη.
Ο Πολυς κάνει δειλα την εμφάνιση του πίσω από τον Πίπη. Οπως έχουν παρόμοια χρώματα δεν τον είχα προσέξει καθόλου. Φοράει ακόμα τα γυαλιά ηλιου.
«Βγαλε πια αυτα τα γυαλιά αγοράκι μου!» του λέω, αν και το υποκοριστικό «αγοράκι» διόλου δεν του ταιριάζει, αφού έχει γινει ενας γάταρος τεράστιος και υπέροχος.
«Αυτό του λέω και εγω κυρια ραλου μου!» λέει η Νεφέλη. Και μετά προς τον αδελφό της «Πολυ μου, σε παρακαλώ άκουσε με: Εισαι ενας πανέμορφος γάτος, έξυπνος, καλός και σοβαρός. Και τι έγινε που το ένα σου ματάκι είναι λιγάκι θολό. Κανείς και κυρίως καμία δεν θα δωσει σημασία. Αντίθετα, σου δίνει τύπο και μια δόση μυστηρίου και σε κάνει να δείχνεις πολύπειρος! Βρε συ! Οχι ότι είσαι αδερφός μου αλλά είσαι κούκλος στο λέω! Αντε, πήγαινε τωρα εκεί που είναι αραχτή αυτη η όμορφη γκριζούλα που τόση ώρα κάθεται μόνη της και έχει ξελαιμιαστεί να σε κοιτάει. Αντε σου λέω! Μην ντρέπεσαι!»
Ο Πόλυς κοιτάει κι αυτός προς το μέρος της Οντέτ που τους είχε πλησιάσει απο πριν, όταν εφυγε από την παρέα της Ευας και της Μπέμπας, την ωρα που μιλάγαμε για την κυταρίτιδα. Τα δυό τους, ενωνουν μουσούδες σε χαιρετισμό και κάθονται δίπλα-δίπλα κουβεντιάζοντας.
Α! Χαίρομαι πολύ για τον Πολίτσο. Τα βρίσκουν αυτά μεταξύ τους! Αλλωστε μαζί δεν κοιμηθήκαμε οι τρεις μας το μεσημέρι!
Σκέφτομαι ότι ενα τέτοιο καλοκαιρινό ειδύλλιο πολύ θα με ευχαριστούσε, γιατι τα αγαπάω πολύ αυτα τα δύο και είναι και πολύ σοβαρα γατια.

Ααα! Να και ο Τσίλι μου! Εχει αράξει με την Τζογια και κοιτάνε την θαλασσα. Δηλαδή ο Τσίλι την κοιτάει και περιγράφει την εικόνα στην αγαπημένη του σαν εμπειρος, ρομαντικός ποιητής. Το Τζογιόπουλο από δίπλα εχει ξαπλώσει χαλαρωμένο και τον ακούει μαγεμένο. Ελπίζω η Ειρήνη να μην τρελαθεί όταν το μάθει, γιατι της έχει γίνει εμμονή η ιδέα ότι το Τζογιόπουλο θέλει τον κ. Κουκι.
Κοιταω προσεχτικά μηπως έχει φορέσει πομποδέκτη και σ αυτην.
Οχι! Ευτυχώς!
Αχ βρε Ειρήνη, αν τα έβλεπες τα δύο τους έτσι τρυφερά, δεν νομίζω να ειχες αντίρηση για ενα αθωο καλοκαιρινό φλέρτ.
Αν και για να πω την αλήθεια, πιστεύω ότι ο Τσίλι καθόλου δεν είναι ενας ακίνδυνος ρομαντικος γάτος. Ο Τσιλι μου, είναι ενας παθιασμένος αλλα σοβαρός γάτος που ξερει να κρατάει το επίπεδο του. Αλλά όταν θέλει δειχνει τον ισχυρό χαρακτήρα και τον δυναμισμό του!

Και να που βάλθηκε να το αποδείξει σε όλους μας!
Μολις είδα κι εγω ότι η Μαρίδω, που όλη μέρα ήταν χαμένη στις παρέες των αγοριών της Φρόσως, πλησιάζει το ζευγος θυμωμένη.
«Αααα! Εδω είσαι αχαϊρευτε ε; Και ποια είναι αυτη η σουσουράδα που είναι μαζί σου παρακαλώ; Εμένα συνοδεύεις και με εχεις παρατήσει απο το πρωι!»
Ωωω! Ειμαι σίγουρη ότι ο Τσίλι πρωτα θα αγανακτήσει που του λέει την Τζογια του σουσουράδα αλλά θα προσπαθησει να συγκρατηθει, και μετα θα ξεχειλήσει ο θυμός μέσα του και θα την αρπάξει από το τσουλούφι την Μαρίδω!
Και να! Ο Τσίλι σηκώνεται ορθιος και της λέει θυμωμένα
«Την Τζόγια μου μην την βάζεις στο στόμα σου, ξετσίπωτο θηλικό, ακούς! Ουτε στο μικρό της δαχτυλάκι δεν την φτανεις. Φυγε και πήγαινε στις παρέες σου και πρόσεξε να είσαι αξιοπρεπής γιατί θα ερθω και θα τους πρειδοποιησω τι κουμάσι είσαι!»
«Μμμμ! Σιγά! Τωρα φοβηθήκαμε! Κι εγω θα της τα βγαλω τα μάτια της γκόμενας δίπλα σου!» απαντάει στον ίδιο θυμωμένο τόνο η Μαρίδω
Ο Τσίλι... Ω Θεε μου... Ο Τσιλι μου, το καλό μου παιδι, έξαλος πετάγεται και κοπανάει ενα χαστούκι στην αναιδέστατη γειτόνισσα του! Πουλάκια θα είδε η κακομοίρα!

Ποτε μα ποτε δεν έχω ξαναδει τον Τσίλι σε αυτη την κατάσταση... Εφτασε και πέρασε τα όρια του ο Γατος!

Βουτάω την Μαρίδω στην αγκαλιά μου. Μπορεί να ειναι κακομαθημένη αλλά τωρα είναι σε κατάσταση σοκ και την λυπάμει την φουκαριάρα. Αλλωστε, μπορει να είχε δίκιο ο Τσίλι, μπορεί να μην γνωριζόμαστε αλλά όσο νάναι μια στεναχωρημένη γάτα θέλω να την κανακέψω
Κάνω νόημα στον Τσίλι να ησυχασει και απομακρίνω την Μαριδω αό την σκηνή. Ειναι σε τέτοια κατασταση θυμού, ντροπής, απελπισίας που κάθεται ήσυχα χωρίς να επιχειρήσει να με φαει ζωντανη. Δεν νομίζω να έχει ποτέ κανείς επιχειρήσει να την πάρει αγκαλια στην ζωή της...
Δεν βαριέστε... Αμα η γάτα ζει στον δρόμο τι μπορεί να κάνει; Αν είχε μεγαλώσει σε μια αγκαλιά, αμφιβάλω αν θα ειχε αυτο τον βίαιο χαρακτήρα...
Την αφήνω στην παρέα του Ζυλίτο και του Πίσσα και τους προτέπω όλους να ρίξουν καμια βουτια για να ηρεμίσουν τα πνευματα.

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ
Το θέμα που είχα γράψει για τις ωρες που η Ζηνα είχε πάει το Μελιτακι σε σπα για να ομορφίνει και να βρει την αυτοπεποίθηση του, η Nosy με είχε χαρακτηρίσει «Φωσκολο» και για να πω την αληθεια μου είχε κακοφανεί που συνέκρινε το χμ... ταλέντο μου με του γνωτού τηλεπαραμυθά.
Αλλά Γεωργία... αυτη την φορά θα έχεις κάθε δίκιο να το πεις ξανά!
ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ



Επαναλαμβάνω!!!!
ΕΙΡΗΝΗ, ΒΡΕΣ ΜΟΥ ΦΩΤΟ Της ΜΑΡΙΔΩΣ ΟΣΟΝΟΥΠΩ! Το κεφαλάκι της χρειάζομαι μόνο!

Ρας, Κιμπα, Φρεγια και Μαρκελος

Πάω να πάρω τον Ρας για μπάνιο και πλησιάζουμε μαζί στην παραλία. Σχεδόν όλα τα γατιά έχουν βουτηξει και κολυμπάνε. Η Κίμπα είναι η καλύτερη κολυμβήτρια, σαν βίδρα μοιάζει με την μαυρουδερή της γουνα να γυαλίζει βρεγμένη. Κοπελάρα μου εσυ!!!
Από κοντά και η Ντίνο που αποδεικνύει ότι διόλου δεν έχει ανάγκη από μαθηματα! Αχ καημένη Κωνσταντίνα... Πόσα δεν ξέρεις και συ για το κοριτσι σου, όπως και όλοι μας βεβαια για τα δικά μας. Εχω την βεβαιότητα ότι οι γάτες έχουν μια μυστικη ζωή, που την διαγουν όταν εμεις λείπουμε από το σπίτι και που την φυλάνε ζηλότυπα κρυφη από τους ανθρώπους
Ας ειναι...!
Μπαινουμε προσεκτικά στην θάλασσα με τον Ρας. Δεν πιστευω να έχει ξανακολυμπίσει ο καλός μου, αλλά ευτυχώς ενθουσιάζεται με το νερό. Η ανωση σίγουρα ανακουφίζει τις κουρασμένες αρθρωσεις του –το ίδιο αριβως και τις δικές μου βεβαια- και κολυμπάει με το εμφυτο ταλέντο και την αγάπη των σκύλων για το νερό. Ειμαι δίπλα του και του μιλάω συνέχεια για να ακούει την φωνή μου και να αισθάνεται σιγουρια.
Το καλό μου το σκυλί, δεν θέλει να βγει εξω! Ολο μου λέει «Σας παρακαλώ, λίγο ακόμα κυρία ραλου, λιγο ακόμα» και μένουμε μέσα πολλή ωρα ανακουφίζοντας και οι δύο τα δυσκαμπτα κορμιά μας...

Και η Φρέγια; Γιατι δεν είναι στην θάλασσα η Φρεγια; Ουτε ο Μαρκελος βεβαια.
Σαρωνω με το μάτι όλη την παραλία και πιάνω μια λάμψη από πορτοκαλια γούνα δίπλα σε μια μαύρη φουντωτή ουρα να χωνονται πισω από μια συστάδα δέντρων προς την πλευρά που είναι οι γείτονες κατασκηνωτές.
Δεν πάει βεβαια το μυαλό μου στο πονηρο, αλλά σίγουρα...! Σιγουρα κάτι σκαρωνουν αυτά τα δύο και πρέπει να πάω για να ελέγξω.
Ολα τα γατιά έχουν ηδη βγει από την θάλασσα, είναι γνωστό ότι το νερό δεν το αγαπάνε και πολύ και τωρα συνωστίζονται στις ντουζιέρες.

Η κυρία Λελα με την Ταμάρα είναι εκεί δίπλα και τα περιμένουν με αφράτες πετσετες για να τα σκουπίσουν και να τα καλλωπίσουν. Ενα ενα τα ακουμπάνε πάνω σε ειδικά μαξιλαράκια που έχουν φέρει μαζί τους και αφου τα αφήνουν να στεγνωσουν στον ζεστο Αυγουστιάτικο αερα αρχίζουν να τα βουρτσίζουν σιγά σιγά. Πρωτα τα μακρύτριχα που το έχουν περισσότερο ανάγκη και μετα τα υπόλοιπα. Ναι! Ειναι εξαιρετική στην δουλειά της η γυναίκα, ως και με την δύστροπη Ελισα κατάφερε να δουλέψει, και κοίτα τι όμορφη που την έκανε!

«Ελα Ρασούλη αγόρι μου, πάμε να βγούμε και μεις, παπούδιασαν τα δαχτυλα μας. Ειναι και το πρώτο μπάνιο σου, δεν κάνει να μείνουμε πολύ μέσα»
Ο Ρας έχει κουραστεί πια και βγαίνουμε μαζί για να πάμε στις ντουζιέρες. Τον πλένω καλά καλά και μετά ρίχνει ενα τίναγμα απ αυτά που μόνο οι σκύλοι ξέρουν να κανουν για να στεγνώσει. Ευτυχως δεν έχει μεγαλώσει ακόμα πολύ η γούνα του μετα το κούρεμα και σε δέκα λεπτά εχει στεγνωσει
«Κουράστικα λίγο» μου λεει ντροπαλά αλλά η φάτσα του λάμπει από ευχαρίστηση.
Τον πάω κατ ευθείαν στο καταλυμα του και του φερνω κοντά σκυλοτροφή και νερό. Τρωει με πολλή όρεξη και αραζει αναπαυτικά στο κρεβάτι του, όπου κοιμάται αμέσως ξερός σαν τούβλο!
Φωτο: Ο Ρας απολαμβάνει το μπανάκι του!

ralou έγραψε:Φωτο: Δευτερολεπτα πριν το σφοδρο χαστουκι...

Πραγματικά, η διπλή ανάγνωση ενός πάρτυ!

Ο χριστός κ η μάνα του τόσο πονηρά γατία έχουμε χμχμχμ

Φωτουλα, στάσου ακούνητη με τα δ'αχτυλα μακρυα απο το πληκτρολόγιο!!!!!!
Να ξέρεις ότι η εικόνα της Φρέγιας...:
"Είναι αξιολάτρευτη έτσι όπως γυρνάει παντού με το Μαρκέλλο με την ουρά της να ανεμίζει πίσω από τη γουρούνα του και αυτή να γέρνει ντεμέκ όλο εγκατάλειψη χαζογκόμενας στον ώμο του, ενώ η ίδια σκανάρει και εποπτεύει την περιοχή με τη σούπερντούπερ κατασκοπευτική συσκευή που σχεδίασε η Μπεζ, κρυμμένη στην καλοχτενισμένη ουρά της"
... θα με καταδιώκει μέχρι να βρω τρόπο να την φτιάξω στο φωτοσοπ, μαζί με εκείνη του Μάρκελου ντίρλα από το ποτο, πάνω στη γουρούνα με το τρέιλερ πίσω, να μεταφέρει με ιλιγγιώδη ταχύτητα μερικά επίσης μεθυσμένα γατιά στην παραλιακή, που έγραψα στο πάρτι των Χριστουγέννων!

Προσοχη προσοχή!!!!!!!!!!!!!
εδω υπάρχει Σποϊλερ

Σπόιλερ:

Γμ/το! Μια ωρα προσπαθω να βάλω ενα σποϊλερ μέσα σε ενα άλλο και δεν γίνεται...
Ας είναι! Ειπαμε! Με δική σας ευθυνη το διαβάζετε!

Νεος Βελτιωμένος Γιακουμης, Τεζόρο, Πατουσακι. Σνοου και Γκίσμο, Φρεγια και Μαρκελος, οικογενεια της Φροσως, Μικυ
Αλλά και Μαγιούλης και Μπονυ και Λουλου και Πατουνι και όλα τα χαμένα γατιά μας...

Ενα κεφάλαιο στενάχωρο και σκοτεινο, παρένθεση μεσα στην χαρά και την διασκέδαση του πάρτι.

Τα γατιά είναι μαζεμένα στην παραλία αραχτά σε μαξιλαρακια και πετσέτες.
Πηγαίνω στην τέντα για τους ευαίσθητους και τα βρίσκω όλα καλά. Ο Νεος Βελτιωμένος Γιακουμης, έχει βγάλει το καλάθι με τα μικρά στην εξωτερικη πλευρά και παρακολουθουν κι αυτοι το ηλιοβασίλεμα.
Πλησιάζω και εγω.
Στα μικρά βραχακια που υπάρχουν στην μία άκρη βλέπω την οικογένεια της Βικυς, ο Τεζόρο μαζί με το Πατουσακι και ο Σνοου με τον Γκίσμο.
Ειναι όλα συγκινημένα... Σκέφτονται το γλυκό μας το Λουλουδάκι που χάθηκε τόσο μικρό.
Ο Τεζόρο παρηγορεί το Πατουσάκι που κλαίει κι αυτό με λιγμούς όσο θυμάται την καημένη την μανούλα του. Αχ μικρό μου...Ο Πέρσυ κάθεται διακριτικά δίπλα της και της χαιδεύει στοργικά το ποδαράκι.

Η Φρέγια είναι με τον Μάρκελο. Της κρατάει φιλικά το χέρι και αυτη έχει γυρει στον ωμο του.
Ακουω την Φρεγια να λέει με σπασμένη φωνη.
«Αχ, νάτανε εδω μαζί μας και ο αγαπημένος μου ο Μαγιούλης... Ποσο μου λείπει ο καλός μου. Τοσο καλός φίλος και σύντροφος όσο μέναμε μαζί στης Κικής... Με είχε συνέχεια αγκαλίτσα και με έπλενε σαν μωρό. Μοιάζαμε κι όλας τόσο πολύ...»
Ξεσπάει σε λιγμούς, όλων μας μας λείπει ο πολυαγαπημένος Μαγιουλης αλλά και η Μπόνυ και βεβαια το Λουλουδάκι και... τόσα άλλα γατιά που τα ζησαμε στο γατόσπιτο και τα αγαπήσαμε και κλάψαμε όταν χάθηκαν...

Φωτο: Πολυαγαπημένα μας...


Τα γατιά της Φροσως πιο κει, σκέφτονται το Πατουνι και αγκαλιάζονται όλα μαζί.
Ειναι μια δύσκολη στιγμή για όσους βρίσκονται εκεί κοντά και παρακολουθουν την σκηνή. Διοτι οι περισσότεροι, άλλος λίγο, άλλος πολύ, έχει βιωσει τον καημό της απωλειας.
Χαιδεύω όσα περισσότερα κεφαλάκια μπορώ. Ειναι μεγάλη η ενταση.
Την ωρα που ο ήλιος δύει, στο απέναντι βουναλάκι πέφτουν κάτι τεραστιες σκιές, παράξενες και σαν άλλοι Δροσουλίτες, βλέπω να περνάνε η Μπιζού και η Σιλβα και ο Λαϊανο οι παλιές χαμένες μου γάτες και στο τέλος βλέπω και την σκιά της μαμας μου της συγχωρεμένης να περνάει και να έχει αγκαλιά στο ενα χέρι τον Μερλιν μου τον Πορφυρογέννητο και στο άλλο την Σανυ την Εξυπνη την μαμα του, το πιο κοντινό πλάσμα σε επιστηθια φίλη, που είχα ποτέ...
Φωτο: Δροσουλίτες


... Αλλα τη σκιά της Νερίνας t.c., αρνουμαι πεισματικά να την αφήσω να εμφανιστεί! Γιατι το αγαπημένο μου Νερινάκι, -είμαι σίγουρη!- κάπου περπατάει ακόμα πάνω στη Γη...
Ο ηλιος έχει χαθει πια, όταν ενα απαλό πατουσάκι ακουμπει το χέρι μου. Γυρίζω να κοιτάξω και είναι ο Μίκυ μου, το καλό μου το αγόρι που έρχεται να με παρηγορήσει.
Αχ βρε Τέτα... Τι τελειο παιδί που έχεις αναθρέψει!

Ο ήλιος εχει χαθεί και το μισοσκόταδο πεφτει πάνω μας ευεργετικά και λυτρωτικα.
Τα περισσότερα γατια διαλύονται και πλησιάζουν τον χωρο του φαγητού για να τσιμπήσουν για βράδυ.
Η στιγμη έχει πια χαθει και η ζωή συνεχίζεται...
Ελπίζω χωρίς λυπες.
Οσο είναι δυνατόν!

Τωρα, μας εκανες κομματια

Ραλου μου ευχαριστω που προσεχεις τα παιδια!!! Με πηρε ο μικρος Πολιτσος τηλεφωνο (ειναι μαμοθρεφτο το χρυσουλι μου και μ ενημερωνει συνεχεια!) και ηταν κατενθουσιασμενος!!!! Μου ειπε οτι εκανε καινουργιους φιλους και φιλες κι οτι κανεις δεν τον κοιταξε στραβα λογω του ματιου!!!! Κατι μου ειπε για μια κοπελιτσα που κανανε πιο στενη παρεα αλλα δεν ειπε περισσοτερα... Να ανησυχησω??? Οχι τιποτα αλλο, αλλα φοβαμαι μηπως το μικρο μου ετσι δειλο κι αβγαλτο που ειναι μη μπλεξει με καμια παρδαλη...
Προσεχε τη τρελλο Νεφελη γιατι δεν ακουει τιποτα και κανενα και μην αφησεις τον Πιπη να φαει ΤΑ ΠΑΝΤΑ γιατι ειναι σε διαιτα!!! Για τον Χιονη δε γραφω τιποτα γιατι ειναι Κυριος με Κ κεφαλαιο και παντα με βγαζει ασπροπροσωπη οπου κι αν παει!!!

.......................

(παραλίγο να ξεχάσω τον γερούλη μς τον Τζόυ. Συγνωμη Βασω... Ειναι και ανάδελφος ο καημένος και δεν πρόλαβαν να τον γνωρίσουν τα υπόλοιπα γατιά...
Τον σκεφτομαστε κι αυτόν. Αλλά περισσότερο στεναχωριόμαστε που παραλίγο να τον ξεχάσουμε...

Ρούλα μου, μας κάνεις κομμάτια , αλλά είναι πολύ πολύ όμορφο και συγκινητικό

Ρούλα μου, δεν χρειάζεται να μου ζητάς συγνώμη!!!

Σε ευχαριστώ πολύ!!!

Πολύ όμορφο και πολύ συγκινητικό αυτό που έκανες για όλα τα γατάκια

Μαρκελος και φρέγια και...

«Φρεεεεγιαααα! Που είσαι μωρη σκατούλα! Ελα εδω! Μάρκελεεεε!»
Αφαντοι. Κι αυτη κι αυτός.
Γεμίζω ενα μπολάκι κροκέτες και τις κουνάω να κάνουν ήχο, πάντα αποτελεσματικός τρόπος για να την καλέσω. Την βλέπω να σκάει μύτη πίσω από τους θαμνους και να κάνει νόημα στον Μάρκελο πίσω της.
«Ελα ρε! Φαί!»
«Ρε συ Φρέγια, έχουμε δουλειά!»
«Ναι ρε συ Μαρκελε, αλλά πεινάω!»

Πρέπει να ανακαλύψω επειγόντως τι δουλειά έχουν, σκέφτομαι καθως τα βλέπω να πλησιάζουν. Παραδόξως, δεν έχουν ύφος ζαβολιάρικο αλλά είναι και τα δύο σε υπερένταση με τα μάτια τους να γυαλίζουν από ενθουσιασμό.
«Θα σας ρωτήσω για άλλη μια φορά! Τι σκαρωνετε εσείς οι δύο;»
Η Φρέγια έχει πεσει με τα μούτρα στις κροκέτες και μασωντας λεει
«Τσομπ τσομπ, τιποτα καλέ μαμα, τσομπ, τσομπ, εκει κοιτάγαμε κάτι σλουρπ»
«Τι κοιτάγατε δηλαδη;»
«Να κυρία Ραλου, κοιτάγαμε αυτούς τους τύπους που κάθονται εκεί στις σκιές. Μας φαίνονται πολύ ύποτοι!»
«ετσι ε;!!! Προσέξτε φουκαριάριδες μην ενοχλήσετε τους ανθρώπους γιατι την βάψατε!»
«Μαααα... τσομπ, τσομπ, τσομπ, ρε μάνα είναι υποπτοι σου λέω» λέει η Φρέγια μπουκωμένη ακομα
«Ναι! Δεν μας αρέσουν τα μούτρα τους και τους παρακολουθούμε, έχουν και...»
«Μάρκελε, να τους αφησετε ήσυχους δεν σας το είπα και πριν; Τέλος οι παρενοχλήσεις! Αν σας πιάσω κοντά τους πάλι, θα τσακωθουμε σας το λέω!»
«Μα... κυρία ραλού... έχουν και μια σημ...» προσπαθει να πει ο γάτος, αλλά εγω τους κόβω την φορα
«Δεν ακουω τίποτα! Φρέγια, δεν κάνατε και μπάνιο ε; Εσυ μόνο για κατούρημα μπηκες στη θάλασσα.
Αντε! Αφήστε τις θεωρίες συνωμοσίας και πάτε να κάνετε καμιά δουλειά. Να! Δείτε που όλοι οι φίλοι σας μαζευονται σιγά σιγα. Αλλωστε βράδιασε!»
«Μααα...»
«Δεν έχει Μα και ξε-μα! Πηγαινετε είπα!»

Οι δυό τους φεύγουν απρόθυμα και στον δρόμο κάτι ψυθιρίζουν μεταξύ τους
Χμ...! Νομίζω ότι τους προτιμούσα όταν ήταν ζαβλιάριδες. Τωρα με το καινούριο στυλάκι δεν ξέρω πως να τους χειριστω.
Πλησιάζω προς τους γείτονες να μάθω αν τους έχουν ενοχλήσει. Στην σκηνή τους όλα είναι σκοτεινά, τα πράγματα τους μαζεμένα και προφανώς οι ίδιοι λείπουν.
Δεν πειράζει. Θα θυμηθώ να τους ρωτήσω το πρωί.

XIONIS έγραψε:Ραλου μου ευχαριστω που προσεχεις τα παιδια!!! Με πηρε ο μικρος Πολιτσος τηλεφωνο (ειναι μαμοθρεφτο το χρυσουλι μου και μ ενημερωνει συνεχεια!) και ηταν κατενθουσιασμενος!!!! Μου ειπε οτι εκανε καινουργιους φιλους και φιλες κι οτι κανεις δεν τον κοιταξε στραβα λογω του ματιου!!!! Κατι μου ειπε για μια κοπελιτσα που κανανε πιο στενη παρεα αλλα δεν ειπε περισσοτερα... Να ανησυχησω??? Οχι τιποτα αλλο, αλλα φοβαμαι μηπως το μικρο μου ετσι δειλο κι αβγαλτο που ειναι μη μπλεξει με καμια παρδαλη...
Προσεχε τη τρελλο Νεφελη γιατι δεν ακουει τιποτα και κανενα και μην αφησεις τον Πιπη να φαει ΤΑ ΠΑΝΤΑ γιατι ειναι σε διαιτα!!! Για τον Χιονη δε γραφω τιποτα γιατι ειναι Κυριος με Κ κεφαλαιο και παντα με βγαζει ασπροπροσωπη οπου κι αν παει!!!

Ασπα μου, συμφωνά απόλυτα για τον Χιόνη! Κυριος και χαμηλών τόνων!
Αλλά και η Νεφέλη, πολύ σοβαρη μου φάνηκε και μου άρεσε που βοήθησε τον Πολυ να βρει την αυτοπεποίθηση του.
Οσο για τον τελευταίο... όπως είπα θα δείξει αν έχει συνέχεια το καλοκαιρινό του φλερτάκι. Πάντως για καλό και για κακό μίλησε και με την Αθηνα. Η Οντέτ είναι εξαιρετική γάτα, το ξέρω!

Ο Πίπης πάλι... Καλά έκανε και εφαγε του σκασμού έστω και για μια μέρα! Σε βεβαιώνω 'οτι του χρειάστηκε ολη η δύναμη του αργότερα!

ωχ ωχ ωχ!Να τα μαααας!

Ολα τα γατιά και...

Το βραδινο φαγητό τελειώνει γρήγορα, όλα τα γατιά θέλουν να διασκεδάσουν τωρα και τρωνε ελαφριά. Ειναι νυχτόβιες οι γάτες και ειναι η καλύτερη ωρα να ξεφαντωσουν.
Τα μεγάφωνα γεμίζουν το χωρο με ποπ μουσικη και όλοι σηκώνονται να χορέψουν. Ο Νικόλας έχει εγκαταστήσει και άπειρα λαμπιόνια Χριστουγεννιάτικα πάνω στα κοντινά δέντρα και η ατμόσφαιρα είναι φαντασμαγορική. Τα γνωστά πια ζευγαράκια είναι αχώριστα, ο Πέρσυ και η Πατούσα, Ο Τσίλι και η Τζόγια, ο Πολύς και η Οντέτ ακόμα και... η Μαρίδω με τον Φέλιξ, λικνίζονται αγκαλιασμένοι στα πιο σλοου κομμάτια.
Στην άκρη της πίστας τα μικρότερα μαζεύτηκαν όλα μαζί Οι Αργυρόηχες, ο Πασχάλης, η Νενα, ο Γείωση, η Μάγια παίζουν και μιμούνται τα βήματα των μεγάλων, κοροϊδεύοντας τους κι όλας λιγάκι σκασμένα στα γέλια.
Οι Ρεγκινα και Κάδρο στέκονται κοντά και τα προσεχουν, διότι μπορεί να είναι τζαναμπετόγατες αλλά ότι και να λένε, την μικρή Νενα την αγαπάνε. Κατα βάθος βεβαια... Πολυυυυ βάθος!

Αφηνω στον Νικόλα την γενική εποπτεία, συννενοούμαι με τον κ. Πελοπίδα για το αυριανό μενου και απομακρύνομαι να μιλήσω με τους φρουρούς της περίφραξης.
Ολα καλά, μου αναφερουν αν και εκείνος που ήταν προς το μέρος των γειτόνων λείπει. Ισως να έχει πάει για κατούρημα ο άνθρωπος, ή ίσως να έχει μπει πιο βαθειά μέσα στα δέντρα να ελέγξει τίποτα. Η σκηνη των γειτόνων έχει ενα αμυδρο φωτάκι μέσα και οι δύο κάτοικοι της διακρίνονται να απολαμβάνουν την βραδιά στα σκοτεινά.
Αισθάνομαι ενα μικρό ανεξήγητο ρίγος στην ραχοκοκκαλιά μου και κάπως με ζώνουν τα φίδια από μια ξαφνική διαίσθηση κινδύνου. Αλλά το εξηγω γιατι είναι πια νύχτα και η νύχτα πάντα με φοβίζει όταν δεν είμαι σε οικεία μέρη.
Καθως κάνω να απομακρυνθω, το μάτι μου πιάνει μια λάμψη 30 μέτρα πιο μακριά, στο βάθος του δάσους. Φωνάζω τον πλησιέστερο φρουρό να πάει να το ελέγξει για καλό και για κακό. Εκείνος απομακρυνεται και σε λίγο τον ακούω να φωνάζει.
«Κυρία Ραλου! Κυρία Ραλου! Εδω! Εδω! Ειναι ο συνάδελφος ο Αντρεας. Ειναι πεσμένος κάτω και δεν φαίνεται να αντιδρά!!!»
Βγαζει ενα γουόκι-τοκι και επικοινωνεί με τον αρχηγό τους. Σε λίγο μαζεύονται δυο τρείς κοντά του και δυστυχως αποδυναμωνουν την περίμετρο από έλεγχο.
Ο Ρας, που δεν συμμετείχε στους χορούς εμφανίζεται δίπλα στο πόδι μου.
«Κάτι συμβαίνει κα Ραλου! Το οσμίζομαι στον αέρα. Και ακούω και άλλους θορύβους εκεί αριστερά που έφυγε και ο άλλος φρουρός!
Παναγία μου! Τι γίνεται εδω; Τι κακό θα μας συμβεί πάνω στο φουντωμα του πάρτι μας;
Τρέχω στον Νικόλα και τον φωνάζω να πάει στο σημείο εκείνο.

«Προσοχή παρακαλώ!» φωνάζω από τα μεγάφωνα. « Γινεται μια άσκηση ασφαλείας και παρακαλώ να κάνετε ότι σας λέμε μέχρι να τελειώσει. Το πάρτι θα συνεχιστεί αμέσως μετά.
Παρακαλώ να συγκεντρωθείτε όλοι στον χωρο του φαγητού και να παραμείνετε ήσυχοι και ηρεμοι. Τα μωρά να πάνε αμέσως στην τέντα και να κλείσετε καλά το φερμουαρ της εισόδου. Γιακουμη, Κιτσοτζίμη, Γατάκη και Πίπη να μείνετε φρουροί απ έξω.
Παρακαλώ, Ζυλίτο, Γκρινιάρη, Πίσα, Λάμπη και σεις Τελεία και Παυλα να φροντισετε να μην φυγει κανείς από τους μεγάλους από τον χωρο του φαγητού.
Ραμσή, εσύ και ο Χουζούρης συντονίστε τις δύο ομάδες.»
Χαμηλώνω τον αγωνιώδη τονο της φωνής μου και συμπληρώνω
«Μην ανησυχείτε παιδιά μου! Δείτε το σαν ενα αστείο χάπενινγκ από αυτά που συχνά κάνει η Φρέγια στα πάρτι της»

Δεν έχω δει πουθενά την Φρέγια και τον Μαρκελο αλλά τρεχω στο σημείο της αναταραχής. Ο Νικόλας βοηθάει να μεταφέρουν τον αναίσθητο φρουρό.
Ο Ρας, μου τραβάει το παντελόνι να τον ακολουθήσω στην μερια των γειτόνων μας με εξαιρετικη επιμονή
Απομακρύνομαι απο τους άντρες και... Τι να δω;!
ΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!
Τα υπογλώσσια! Που έχω τα υπογλώσσια;;;;;

ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!Λιποθυμω
Μικυυυυυυυυυυυυ, Λουκουμιιιιιιιιιιιιιι, παρτε το πρωτο ταξι και τσακιστητε να ερθετε σπιτι.Γρηηηηηηηηγορα!!

Παρ’ όλη τη θολούρα και την σκοτοδίνη που με επιασε, βλέπω ότι στο σημείο των γειτόνων η περίφραξη έχει κοπεί και χάσκει ολάνοιχτη!
Μέσα από το άνοιγμα βλέπω αυτη την εικόνα !!!!!


Ο Ρας που είχε ακούσει τι γινόταν είναι μέσα στην έξαψη δίπλα μου.
Τα επόμενα λεπτα συμβαίνουν πολλά ταυτοχρόνως και θα σας τα περιγράψω συνοπτικά
Ο Μάρκελος με την Φρέγια ορμούν σαν βέλη προς την σκηνή.
Πηδάνε μαζί στην σκεπή να την ρίξουν ενω από μέσα πετάγονται δύο σκοτεινοί τύποι.
«Ελα ρε! Ξεκινάμε! Πιάσε αυτά τα δύο πρώτα και μετα κοιτάμε αν είναι στην λίστα! Και μετά πάμε για τα άλλα! Κοίτα! Όλα μαζεμένα εκεί κάτω είναι σε δύο λεπτά τα μαζεύουμε όλα!
Τα δύο γατιά τους ορμάνε ταυτόχρονα.
Αλλά από τον χωρο συγκέντρωσης όλοι ακούνε την φασαρία και έρχονται να δουν τι συμβαίνει.

Καταλαβαίνουν ότι γίνεται συμπλοκή και τα παληκάρια της Φροσως Λαμπης και ο Ζυλίτο και οι υπόλοιποι και ο Πίπης και ο Παυλας με τον Τελεια, ακόμα και ο Γιακουμής (ο παλιός καλός ζόρικος Γιακουμης μου) και ο Κιτσοτζιμης, όλα ψωμωμένοι γάτοι με μεγάλο εκτόπισμα, ορμούν και ρίχνουν κάτω τον ένα γατρομοκράτη!

Ο ηρωικός μου Ρας, έχει δαγκώσει το μπατζάκι του άλλου που είχε αρχίσει να τρέχει για να γλυτώσει από την αντεπίθεση των αγοριών και τον βαστάει καθηλωμένο δείχνοντας του τα δόντια του

Απο κοντά και τα κορίτσια η Ζηνα η warrior Princess, η Ρεγκινα, η Καδρο και βέβαια η Μινουσκιν, η σφοδρη αγωνίστρια και η Μαρίδω η άγρια και η Ευα και η Μπέμπα που πολεμάνε χέρι με χέρι με τους αδελφούς τους.

Πιο πίσω η Πουπσυ με την Λουσυ κρατάνε τους μικρους Μονκ και Τζερυ από τον σβέρκο που λυσσάνε κι αυτοί να ριχτούν στην μάχη, αλλά δεν θέλουν να τους εκθέσουν σε κίνδυνο!

Η Ελιζα με την Σασυ στα μετόπισθεν φωνάζουν στους υπόλοιπους και προσέχουν μηπως κανένας αδύναμος πάει να μπλεχτει κι αυτός.

Καποια στιγμή οι τρομοκράτες δεν φαίνονται καθόλου, σκεπασμένοι όπως είναι από πολλά γατια που τους νυχιάζουν, τους δαγκώνουν και τους δίνουν σφαλιάρες.

Και οι σεκιουριτάδες; Που είναι οι σεκιουριτάδες;
Οι μισοί, που ήταν πιο μακριά, δεν έχουν πλησιάσει ακόμα, σιγά μην παραβγαίνουν στο τρέξιμο με ενα μάτσο έξαλλα γατιά! Οι πιο κοντινοί είναι σε αμηχανία, καθως δεν θέλουν να χτυπήσουν κατα λάθος κανένα τους και περιμένουν να καταλαγιάσει η μάχη.
Ο Νικόλας ορμάει κι αυτός να γλυτωσει την Φρέγια, έχει τρομοκρατηθεί μην τυχόν του πάθει τίποτα, αλλά αυτή με την αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο στο αίμα της, του χωνει στα τυφλά μια σφαλιάρα με τα νυχια ανοιχτα και τον παίρνουνε τα αίματα

Ολη αυτη η συμπλοκή είναι ζήτημα αν κρατησε μερικά λεπτα.
Οι σεκιουρητάδες απομακρύνουν προσεχτικά τις γάτες μία μία από τον σωρό πάνω στους γατρομοκράτες και τους ανακαλύπτουν από κάτω αιμόφυρτους και παραδομένους! Τους σηκώνουν όρθιους.
Ο Ρας δεν θέλει με τίποτα να ξεκολλήσει τα δόντια του απο το μπατζάκι του ενός και τον καλοπιάνω για να ηρεμήσει.
«Ελα Ρασούλη μου! Ηρέμισε! Ολα τελείωσαν αγόρι μου και αν δεν είχες επέμβει εσύ δεν θα τον πιάναμε τον δεύτερο. Μπράβο σου καμάρι μου!»
«Εσεις κυρία Ραλου είστε καλά» με ρωτάει και τον διαβεβαιώνω για να πειστεί να πάει μαζί με τον Νικόλα στον χωρο του φαγητού που μαζεύονται όλα σιγα-σιγα.

«Φρέγιααα! Μαρκελεεεε!» φωναζω γιατι δεν τους βλέπω καλά στο σκοτάδι.
Οι δυο τους εμφανίζονται λαχανιασμένοι αλλά και κάπως συνεσταλμένοι.
Παιρνω και τα δύο ηρωικά γατιά στην αγκαλιά μου. Τόσες φορές προσπάθησαν να μου το πουν ότι κάτι τρέχει κι εγω τα αγνοούσα
«Αγαπες μου, συγνωμη που δεν σας άκουσα που μου το λέγατε εσείς! Ειστε και οι δυο καλά; Χτυπήσατε πουθενά;»
Τα δυό τους κουνανε το κεφάλι τους κουρασμένα αλλά τα μάτια τους ειναι λαμπερά και ευτυχισμένα... Ειναι κι αυτά ηρωες της μάχης.
«Αντε, τελείωσαν όλα τωρα, πηγαίνετε μαζί με τους άλλους να κάνουμε απολογισμό ζημιών.»
«Αφήστε κυρία ραλού!» λέει ο Μαρκελος «Θα παμε να κάνουμε καταμέτρηση να δούμε μην τυχόν λείπει κανένας»
Και απομακρύνονται αγκαλιασμένοι, με το δέσιμο της αιωνιας φιλίας παλιών συμπολεμιστων...

Καθως ο χωρος αδειάζει από γατιά και σκύλους, οι δύο γατρομοκράτες στέκονται μπροστά μου και οι σεκιουρητάδες με ρωτούν αν τους γνωρίζω.
Μου είναι τελείως άγνωστοι. Προφανως εκτελεστικά όργανα κάποιου που θέλει το κακό μας!

Θελετε να αποκαλυφθεί πλήρως, ποιου;
«Ενα φως βρε παιδιά! Φερτε ενα φως να δουμε καθαρά!» φωνάζω
Και ιδου τι βλέπουν τα μάτια μας...


Γμ/το! Δεν πίστευα ποτέ ότι η Mbrigade θα έκανε τέτοιο τολμημα...
Αλλά... πολλά λάθη έκανα σήμερα... Το παραδέχομαι....
Ας ειναι!
Τέλος καλό όλα καλά!