Eφυγε...

Αννούλα ,λυπάμαι πολύ για την απωλειά σου.Είναι τόσο δύσκολο να αποδεχτείς τ'οτι δεν θα ξαναντικρύσεις την αγαπημένη μουσούδα,δεν ξανακούσεις το χουρχουρητό της,πολλές φορές σκέφτομαι και εγώ πως θα το ξεπεράσω όταν κάποια στιγμή συμβεί.Κάνε κουράγιο,όμως μην διστάσεις να θρηνήσεις ,σίγουρα ξαλαφρώνεις και κάποια στιγμή ,όπως λένε όση το έχουν ζήσει,απαλύνει ο πόνος,και μένουν οι αναμνήσεις γλυκόπικρες ,αλλά τόσο σημαντικές.
Και να ξέρεις,ότι είμαστε πάντα εδώ,να σ'ακούσουμε και ν αμοιραστείς μαζί μας τις σκέψεις και τα συναισθηματά σου

Δεν ήξερα πού να το βάλω, στο "κάτι που σας χάλασε", στο "κάτι που σας έφτιαξε".. Είναι κάπως ανάμεικτα τα συναισθήματα. Έτσι, το βάζω εδώ, στο δικό της θρεντ: είδα όνειρο την Τσάρλυ...

Ηταν βράδυ και έβρεχε, βγήκα λέει έξω στο μπαλκόνι να μαζέψω τα ρούχα μου και ξαφνικά την είδα πάνω στην απλώστρα τη μικρή (αυτές που ανοιγοκλείνουν και μεταφέρονται), να κάθεται σε μια μπλούζα μου.
Στιγμιαία πήδηξε, κάτω πλησίασε πολύ γρήγορα νιαουρίζοντας και πήδηξε πάλι προς το αριστερό μου χέρι, με δάγκωσε για να κρατηθεί λίγο (ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν στο όνειρο :-P) και ανέβηκε πάνω στο χέρι μου, απ'τον αγκώνα μέχρι την παλάμη.
Εγώ την αγκάλιασα, την χάιδευα και την μύριζα στο κεφαλάκι της για να βεβαιωθώ ότι είναι αυτή (είχε τη δική της μυρωδιά το μαναράκι μου). Ηταν σε κανονικό βάρος, το τρίχωμά της υπέροχο και τα ματάκια της έλαμπαν. Ηταν όπως ήταν πριν ξεκινήσει όλο αυτό..
Μπήκα μετά μέσα στο σπίτι να τη δείξω στη μάνα μου και ήμουνα τόσο μπερδεμένη... Της έλεγα "μαμα κοίτα, η Τσάρλυ είναι εδώ!" και ταυτόχρονα σκεφτόμουν πράγματα τύπου "καλά, δεν είχε πεθάνει;", "και ποιά πέθανε;", "...γύρισε..;;;!", "μα τι γίνεται εδω πέρα;" κλπ.
Πολύ σύντομα σταμάτησα να το σκέφτομαι, μου έφτανε που την είχα αγκαλιά πάλι... Ηταν πολύ ζεστά, πολύ όμορφη στιγμή...

Και μετά με ξύπνησε το ω-τηλέφωνο!!!

Τεσπα.
Χάρηκα που την είδα όνειρο, που την είδα και ήταν καλά. Ηταν όπως παλιότερα, μια πανέμορφη μαυρόγατα, με σπιρτόζικο βλέμμα και πανέμορφο σωματάκι.
Χαλάστηκα που ξύπνησα και δεν την είδα στο κρεβάτι μου. Που ακομα και στο όνειρο με βασάνιζαν οι σκέψεις αυτές.
Αυτό που δεν έχω καταλάβει ακόμα πως με κάνει να νιώθω αλλά σίγουρα μου κάνει εντύπωση είναι πως δεν κλαίω.. δεν έκλαψα όταν ξύπνησα, δεν έκλαιγα όσο έγραφα αυτό εδώ το ποστ..

Αυτά. Eυχαριστώ για τον χρόνο σας (γιατί είναι και λίγο μεγαλούτσικο το ποστ), Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά!

Να είσαι καλά Τσαρλίτσα μου, όπου κι αν είσαι.. Σε σκέφτομαι πολύ

Ποιος μπορεί να κρατήσει μια γάτα από το να σου κάνει επίσκεψη καλό μου; Αυτά τα μαγόνια που στα καλά καθούμενα τρεις η ώρα το βράδυ νυχιάζουν τον αέρα και κοιτάνε μοχθηρά και κηνυγιάρικα ίσκιους που εμείς ούτε καν τους βλέπουμε, νομίζεις θα σκιαχτούνε από ένα πέπλο; Η Τσάρλυ ήρθε τσάρκα. Τρίφτηκε, σου χάρισε τη μυρωδιά της, να ξέρεις ότι τίποτα δεν άλλαξε και πάει στα καινούρια τα λημέρια. Θα ξανάρθει, θα δεις. Φιλιά πολλά και κουράγιο.

Αντίο πανέμορφη Τσάρλυ.....

Σου ήρθε στο όνειρο???? Τι τρυφερό. πραγματικά σα να σου λέει είμαι εδώ παρ΄όλαυτά.....

σε καταλαβαινω παααρα πολυ γιατι απο κοντα μου εχουν φυγει πολλα γατια οπως ο blacky που μου ειχε ερθει σπιτι λιγες μερες μετα που γυρισα απο την αγγλια,η τιγκι που ηταν παιδι της νινας και ηταν 3 μηνων οταν την βρηκα πατημενη στον δρομο(δεν θελω να πω λεπτομερειες γιατο θεαμα που ειδα ως ενα 11χρονο)τον σκακι που επισης το βρηκα πατημενο και αμεσως μετα γραφτηα στο γατοσπιτο το τρενακι-τιγρακη που ειχα μαζεψει και ταιζα και ακομα και στις τελευτεαις του στιγμες του εκανα το σωμα του με μια πετσετα με ζεστο νερακι.δεν θυμαμαι καπιο αλλο.αλλα θα γινουν κι αλλα φετο το καλοκαιρι γιατι οι τουριστες δεν προσεχουν καθολου...


θελω να πω ενα ΜΕΓΑΛΟ ΑΝΤΙΟ στην Τσαρλυ και να της πω να προσεχει τα γατακια μου εκει πανω!!Σου ευχομαι ΚΟΥΡΑΓΙΟ και κανε οτι μπορεις!δεν μπορω να γραψω κατι αλλο γιατι με επιασαν τα κλαματα

...............

τι τρυφερό όνειρο!

Αχ βρε κοριτσακι... Τετοια ονειρα εβλεπα συχνα τον πρωτο καιρο μετα το θανατο του Boomer μου του σκυλακου μου, αλλα και μετα το θανατο της αγαπημενης μου γιαγιας και του μπαμπα μου!!!

XIONIS έγραψε:Αχ βρε κοριτσακι... Τετοια ονειρα εβλεπα συχνα τον πρωτο καιρο μετα το θανατο του Boomer μου του σκυλακου μου, αλλα και μετα το θανατο της αγαπημενης μου γιαγιας και του μπαμπα μου!!!

Εγώ τους δικούς μου τους βλέπω συνέχεια (ανθρώπους και ζώα). Και όχι στο άκυρο. Παίζουν ρόλο στη ζωή μου. Δεν είμαι τρελαμένη (λέμε τώρα...). Απλώς με τον καιρό έμαθα να το θεωρώ φυσικό, στην αρχή πάθαινα. Η Τσάρλυ πάντως με πείθει ότι την έκανε τη βόλτα να σας πω γιατί; Λόγω του ότι άφησε μυρωδιά. Πολύ "πραγματικό' χαρακτηριστικό. Αλλάδ εν έχει βέβαια και καμία σημασία...έτσι κι αλλιώς η αγάπη κινεί βουνά...

Δε μπορούσα να κάνω quote σε κάθε μία σας ξεχωριστά (λόγω περιορισμού των quotes στα 6) οπότε τα έβαλα όλα μαζί τα emoticons Σας ευχαριστώ πολύ όλες

Δεν το περίμενα να την δω όνειρο, κι αυτό που λέει και η nellys mother, η μυρωδιά...

χάρηκα πάρα πολύ που την "μύρισα" και πάλι (έστω κι αν ήταν απλά στο όνειρό μου)!!
Είμαι, γενικά, πολύ "της μυρωδιάς" ως άτομο. Κι επειδή συνήθιζε να κοιμάται μαζί μου στο κρεβάτι, πάνω στα ρούχα μου και στις τσάντες μου...
Απίστευτο μου φαίνεται που έγινε αυτό το πράγμα στο όνερο, ένιωσα μια αγαλλίαση.. μια ζεστασιά στην καρδιά.

Paw έγραψε:



Δε μπορούσα να κάνω quote σε κάθε μία σας ξεχωριστά (λόγω περιορισμού των quotes στα 6) οπότε τα έβαλα όλα μαζί τα emoticons Σας ευχαριστώ πολύ όλες

Δεν το περίμενα να την δω όνειρο, κι αυτό που λέει και η nellys mother, η μυρωδιά...

χάρηκα πάρα πολύ που την "μύρισα" και πάλι (έστω κι αν ήταν απλά στο όνειρό μου)!!
Είμαι, γενικά, πολύ "της μυρωδιάς" ως άτομο. Κι επειδή συνήθιζε να κοιμάται μαζί μου στο κρεβάτι, πάνω στα ρούχα μου και στις τσάντες μου...
Απίστευτο μου φαίνεται που έγινε αυτό το πράγμα στο όνερο, ένιωσα μια αγαλλίαση.. μια ζεστασιά στην καρδιά.

Aχ βρε Άννα.. Σε καταλαβαίνω απόλυτα..

Αχ μωρέ μου κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι περνάμε με αυτά τα πλάσματα, αν δεν είναι δηλαδή και ο ίδιος γατομαθημένος. Θα πάω στις γατοϊστορίες να μοιραστούμε μυστήρια και παράδοξα. όχι τώρα γιατί πενθώ κι εγώ, όπως κι όποιος έχει χάσει ένα τέτοιο πολύτιμο πλάσμα. Κουράγιο και θα δεις, δεν θα σε ξεχάσει. Το πιστεύω, δεν το λέω για παρηγοριά.

αχ αυτή η μυρωδιά τους, που για κάποιους είναι άσχημη, πόσο αρωματική μας φαίνεται... σε καταλαβαίνω, κι εγώ τρελαίνομαι να τα μυρίζω...

Πέρασε ένας μήνας.
Κιόλας.

Την σκέφτομαι καθημερινά. Με πολύ λιγότερο πόνο, μια νοσταλγία βασικά.
Η τελευταία φορά που έκλαψα ήταν όταν πριν κάμποσες μέρες άκουσα μια ηχογράφηση που ακούγεται το νιαούρισμά της.. Δεν είχε τίτλο το αρχείο και δεν ήμουν προετοιμασμένη.

Οντως εκείνες οι πρώτες μέρες ήταν πολύ δύσκολες.. Κι όντως τώρα πια την σκέφτομαι χαμογελώντας.
Ας είναι καλά το γατουνι μου, όπου και να είναι τώρα πια εκεί ψηλά.
Την αγάπησα πάρα πολύ και θα την αγαπώ για πάντα.

vaso έγραψε:

(μην σου φανεί περίεργο που βγήκε το δικό σου ποστ πάνω απ'το δικό μου, εγώ την έκανα την πατατιά.. ηθελα να κανω εντιτ στο ποστ κι αντι να το κάνω απλά εντιτ, το σβησα... πάλι καλά που είχα κάνει copy ολόκληρο το κείμενο)

Ναι έτσι είναι, ο πόνος γίνεται μια γλύκα στην ψυχή από τις αναμνήσεις

doremi έγραψε:Ναι έτσι είναι, ο πόνος γίνεται μια γλύκα στην ψυχή από τις αναμνήσεις

Paw έγραψε:

vaso έγραψε:

(μην σου φανεί περίεργο που βγήκε το δικό σου ποστ πάνω απ'το δικό μου, εγώ την έκανα την πατατιά.. ηθελα να κανω εντιτ στο ποστ κι αντι να το κάνω απλά εντιτ, το σβησα... πάλι καλά που είχα κάνει copy ολόκληρο το κείμενο)

Η αλήθεια είναι ότι ξαφνιάστηκα, αλλά νόμιζα ότι βρέθηκα στην προηγούμενη σελίδα....
Δεν πειράζει, γίνονται αυτά

Κοριτσάκι μου..

SuperCatz έγραψε: Κοριτσάκι μου..

Chouzouris έγραψε:

Λυπάμαι... Και σε καταλαβαίνω. Απόλυτα.
Αντίο Τσάρλι. Είσαι τυχερή που αγαπήθηκες τόσο πολύ!

Χτες έκλεισε μήνα η τσάρλη σου ...

Την Κυριακή για την ακρίβεια...

πηρα σαν αρχή τη μέρα που μας το είπες εδω.. όπως και να έχει, να είναι καλά η ψυχούλα της εκει που είναι.