Eφυγε...

Έφυγε.
Και η απώλεια ως λέξη παίρνει άλλο μέγεθος για μένα.
Ολος αυτός ο πόνος είναι τόσο πρωτόγνωρος, τόσο μεγάλος... Κι εγώ νιώθω τόσο μικρή απέναντί του, δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω.
Εκείνη ήταν πάντα εδώ, να απαλύνει τον πόνο, τόσα χρόνια μεγάλωσα μαζί της και μοιράστηκα κάθε αγωνία, κάθε λύπη, κάθε πρόβλημα...
Τώρα που έφυγε εκείνη, τα λόγια μοιάζουν τόσο φτωχά, τα κλάμματα δεν είναι ποτέ αρκετά και κάθε ανάμνηση πονάει.

Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ όλο αυτό, δεν ξέρω τι είναι σωστό και τι όχι.
Προσπαθώ να μην σκέφτομαι τις τελευταίες δύο μέρες γιατί εκείνη είναι αδύνατο να μην τη σκέφτομαι. Κάθε κίνηση μέσα στο σπίτι είναι άμμεσα συνδεδεμένη μαζί της. Κάθε ήχος, κάθε μυρωδιά. Είναι τόσες οι φορές που με την άκρη του ματιού μου περιμένω να πεταχτεί από κάπου.. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι ούτε τις καλές μας και όμορφες στιγμές γιατί αμέσως γεμίζουν τα μάτια μου δάκρυα και σφίγγεται η καρδιά μου... Θέλω να πιστευω πως κάποια στιγμή θα μπορώ να τις σκέφτομαι με χαμόγελο, σαν αυτό το χαμόγελο που πάντα με έκανε να έχω.

Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πώς θα ήταν όταν θα έφευγε. Λες και θα ήταν για πάντα μαζί μας.

Δεν μπορώ να μιλήσω για τον χαμό της χωρίς να κλάψω. Κι έτσι το αποφευγω. Με ρωτάνε όσοι ξέρουν αν είμαι καλά, λέω όχι και σε όσους δεν ξέρουν λέω απλά "ας τα λεμε" και δεν το πάω παραπέρα.
Δεν θέλω να βγω απ'το σπίτι, δεν θέλω να δω κανέναν απλό φίλο ή γνωστό, μόνο όσα άτομα είναι υπερβολικά κοντά μου. Μόνο όσους μπορούν να φανταστούν, έστω, το πόσο μπορεί να πονάω.
Ο μουντός καιρός μου φαίνεται απλά ιδανικός. Ταιριάζει.
Πήρα χθες ένα μπλοκ ζωγραφικής και τέμπερες. Όχι ότι ξέρω να ζωγραφίζω, απλά για να χρωματίζω, να αφοσιώνομαι εκεί, να ξεχνιέμαι.

Την έβαλα μέσα σε δυο σεντόνια απ'αυτά που της έστρωνε η μητέρα μου για να κοιμάται... της άρεσε πολύ, βλέπετε, να κοιμάται και να αράζει "στα καθαρά". Της έγραψα και "δυο λέξεις" σε ένα χαρτί, ένα αντίο, ένα συγγνώμη για τα λάθη, ένα ευχαριστώ για τις τόσες όμορφες στιγμές και ότι θα μας λείψει. Ότι ηδη λείπει.
Πριν αρχίσουν να τη σκεπάζουν με το χώμα, της έριξα λίγα λουλουδάκια απ'τις γλάστρες που έχουμε στο μπαλκόνι. Της άρεσε να κάθεται μέσα στις μεγάλες γλάστρες κι όταν άνοιγα τη μπαλκονόπορτα τις ηλιόλουστες μέρες, έτρεχε έξω και τα μύριζε όλα..

Δεν την πρόλαβα ρε παιδιά... Δεν την πρόλαβα. Μόνο τη φωνούλα της άκουσα το απόγευμα της Πέμπτης.

Θυμάμαι τις τελευταίες μέρες μου μαζί της. Θυμάμαι να ξεπετάγεται το κεφαλάκι της απ'το τσαντάκι της στα Σταρμπακς. Τα κίτρινα ματάκια της, τα αυτάκια της.. Δεν με είχε ζορίσει καθόλου το πουλάκι μου εκείνη τη μέρα, τόση ταλαιπωρία κι αυτό ήταν τόσο υπομονετικό..

Καλό της ταξίδι .Κουράγιο και καλή δύναμη. είναι δύσκολες στιγμές το ξέρω.

δεν εχω λόγια Άννα....


Αντίο Τσάρλυ ...

καλο της ταξιδι........... ειναι πια ενα ομορφο γαταγγελουδακι κ εχει βρει ολα τα γατουνια που χασαμε κ μεις κ μας κοιτουν απο κει πανω........κοριτσακι,κουραγιο,ο χρονος θα απαλυνει τον πονο κ θα σου αφησει μονο ομορφες αναμνησεις.... εμεις ειμαστε εδω...

Συγκινήθηκα πολύ με τον αποχαιρετηστήριο λόγο σου κοριτσάκι, έτσι περίπου νιώθουμε όλοι μας όταν χάνουμε αυτούς τους ξεχωριστούς συντρόφους της ζωής μας. Είναι πολύ επώδυνο να φεύγει ένα πλασματάκι που ποτέ στη ζωούλα του δεν σε έχει πικράνει. Ο χρόνος είναι ο μόνος γιατρός που θα απαλύνει αυτόν τον πόνο και σίγουρα μια καινούρια ζωούλα που θα σε έχει κι αυτή ανάγκη και θα σου δώσει τη δική της μοναδική αγάπη.
Η Τσάρλυ σου έφυγε αγαπημένη ,
Καλό ταξίδι μικρή μου

Καλό ταξίδι ψυχουλίτσα....

Paw, καλή δύναμη εύχομαι.

Αννα τα λογθια ειναι πολυ φτωχα...κουραγιο μονο...
Καλο ταξιδι Τσαρλυ

Αχ, πόσο μ΄ αγγίζουν τα λόγια σου Άννα....
Κουράγιο Άννα...Πονάει πολύ & ποτέ δεν ξεπερνιέται απόλυτα. Ο χρόνος όμως απαλύνει τον πόνο... τον γλυκαίνει με έναν μαγικό τρόπο, φέρνοντας ξανά το χαμόγελο στα χείλη μας.

Η Τσάρλυ σου έφυγε από το δικό μας κόσμο... αλλά ποτέ δεν θα φύγει από τη σκέψη σου. Ζει στις αναμνήσεις σου και στην καρδιά σου.

Καλό ταξίδι Τσάρλυ.. Να μας φιλήσεις τις αγάπες μας εκεί στο ουράνιο τόξο...

Κοριτσάκι μου, λυπάμαι τόσο, μα τόσο πολύ για την απώλεια σας..
Ο πόνος είναι όπως τον περιέγραψες, δεν παλεύεται και δεν βολεύεται με τίποτα..
Οι πρώτες μέρες είναι οι πιο σκληρές, οι πιο άγριες..
Ο χρόνος μόνο θα βοηθήσει.. Τίποτ' άλλο..
Λυπάμαι πολύ..

Καλό ταξίδι πανθηράκι! Υπομονή....

Καλό ταξίδι και καλή αντάμωση. Για να έπινε το καφεδάκι της μαζί σου, φαντάζομαι δέσιμο και αγάπη. Ξέρει πόσο αγαπήθηκε, το ξέρει. Τίποτα δεν χάνεται, τίποτα δεν πάει χαμένο. Και πάνω απ' όλα η αγάπη.

αντιο τσαρλιτσα θα θυμαμαι την φατσα σου ποσο γλυκια ηταν κ τα χρυσασου ματιια

Καλό ταξίδι, τρυφερό μαύρο κεφαλάκι..

Καλό ταξίδι πανέμορφη Τσάρλυ.... Ήσουν πανέμορφη.
Αννούλα μου.... κουράγιο. Θα περάσει σιγά σιγά και θα μείνουν μόνο τα ευχάριστα!!

Αντιο Τσαρλυ κουκλίτσα μου...
Αννα, δεν παίζει η λέξη "κουράγιο", το ξέρω
Θρηνησε την, κλάψε γι αυτη με την ησυχία σου.
Θα την βρεις ξανά στην καρδιά σου όταν φυγει η θλίψη, ξεφουντωσει ο θυμός και σε λυτρωσει η αποδοχή για την απώλεια σου

Καλο ταξιδι κουκλιτσα... Αχ βρε Αννα... Οτι και να σου πουμε για παρηγορια θα ειναι λιγο...

Καλό ταξίδι...



Δε συνειδητοποιούμε τι είναι για μας, μέχρι να φύγουν...

Πόσο σε καταλαβαίνω !!!

Ο χρόνος και μόνο αυτός, είναι ο καλύτερος γιατρός.

Ωρα της καλή εκεί που πήγε, το μόνο σίγουρο ότι την αγάπησες και σε αγάπησε.

Γειά σου charly

Τσαρλυ καλο σου ταξιδι.
Αννα υπομονη και κουραγιο...

Καλό ταξίδι γλυκιά πανθηρούλα

Άννα, τα λόγια είναι λίγα σε αυτές τις περιπτώσεις, ξέρεις ότι όλοι καταλαβαίνουμε τον πόνο σου

Αντίο Τσάρλυ. Καλό ταξίδι.

Καλο ταξιδι Τσαρλυ!

Αντίο στην πανέμορφη και γλυκύτατη Τσάρλυ!!!

πραγματικά συγκινήθηκα με τον αποχαιρετιστήριο λόγο σου, και είμαι σίγουρη και η Τσάρλυ το ίδιο... ο τρόπος που της είπες το τελευταίο "αντίο" ο καλύτερος όπως την ήξερες και μας περιγράφεις, και εκείνη θα είναι περήφανη γι αυτό!

ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός λένε... γι αυτό κουράγιο γιατί είναι πραγματικά πολύ δύσκολο όλο αυτό... την αγάπησες και της πρόσφερες τα πάντα και να είσαι σίγουρη ότι το εκτίμησε δεόντως η μικρούλα...

Καλό ταξίδι όμορφη Τσάρλυ...

Καλο ταξιδι Τσαρλυ!

Σας ευχαριστώ πολύ γατοσπιτόγατα... Για όλα.
Για τις ευχές, για το ενδιαφέρον, για τη συμπαράσταση, για το κουράγιο... Για όλη αυτή τη ζεστασιά.

Απ΄τον πρώτο καιρό ένιωσα ευπρόσδεκτη εδώ, άνετα και όμορφα..
Όταν βρήκα τυχαία το γατόσπιτο, είχα χαρεί πάρα πολύ. Πού να'ξερα κιόλας πόσα θα γράφατε, πόσο θα νοιαζόσασταν...
Όταν γράφω εδώ κι όταν διαβάζω τις απαντήσεις σας, νιώθω σαν να είστε "κοντά" μου, με έναν περίεργο τρόπο.. Η όλη αγάπη σας για τις γάτες, αυτούς τους υπέροχους συντρόφους και συνοδοιπόρους μας, σας καθιστά ένα απ'τα καλύτερα "κοινά" για να ακούσουν κάθε χαρά και κάθε λύπη ενος γατογονιού.

Σήμερα το πρωί διάβασα τις απαντήσεις σας σε τούτο δω το νήμα.. Είχα δει από χθες ότι είχατε απαντήσει αλλά δεν είχα το κουράγιο να διαβάσω τα ποστς σας γιατί πίστευα πως πάλι θα με πλημμυρίσουν πολύ έντονα συναισθήματα και αναμνήσεις.. Κι έτσι κι έγινε: σήμερα πήρα την απόφαση να τα διαβάσω, το είχα ανάγκη κατα κάποιο τρόπο.. Και σκέφτηκα πως αν κάθε μέρα ξεσπάω κι απο λίγο (αντί να το πνίγω μέσα μου), ίσως να καταλαγιάσει κάπως πιο ευκολα ο πόνος.
Εκτιμώ πολύ κάθε απάντηση, μεγάλη ή μικρή. Και μόνο που μπήκατε στον κόπο να πείτε ένα "Καλό ταξίδι" -είτε την είχατε γνωρίσει είτε όχι-, το εκτιμώ και σας ευχαριστώ ακόμα μια φορά. Σημαίνει πολλά για μένα.

Πούπσυ, NiaR, alex..niaou, doremi, ΚουκουΒάγια, Anatoli, Linos, Βίκυ, TITIKA CAT, nelly's mother, Φρόσω, Βετούλι, Βικτωρία, ralou, XIONIS, flokatoula, dgriman, Δώρα, melitta, nosyparker, niou, BokSurat, natalouko, aporw... Με κάνετε να νιώθω proud to be gatospitoγατα.

Να είστε καλά.

Άννα μου.... με το μαλακό... θα περάσει σιγά σιγά...

Αννα.... υπομονή, θέλει το χρόνο του

Κι εμείς είμαστε proud να σε έχουμε κοντά μας!
Και για ό,τι θες μην διστάσεις, να ξέρεις ότι εδώ είμαστε, νοητά και όχι μόνο.

Αννα καταλαβαινουμε τον πονο σου... για ολους εμας εδω αυτο που περνας ειναι ενας απο τους χειροτερους εφιαλτες μας. Χρειαζεται πολυ δυναμη και κουραγιο απο σενα και ο χρονος θα απαλυνει τον πονο σου

αυτο τον πόνο τον φοβάμαι αφάνταστα. ξέρω οτι κάποτε θα τον νιώσω, αλλά φοβάμαι. γιατί πονάει μόνο όποιος έχει νιώσει αυτή την ανιδιοτελή αγάπη απο και προς αυτά τα πλάσματα. και λίγοι γύρω μας τον καταλαβαίνουν. ο χρόνος θα τον απαλύνει. μη διστάσεις να μοιράζεσαι μαζί μας αυτά που νιώθεις. ελπίζω ότι βοηθάει να το βγάζεις απο μέσα σου. σε σκεφτόμαστε πολύ... και είμαστε κοντά σου.

Αντιο Τσαρλυ,ομορφη μαυρογατουλα...

Αντίο, ήμερο και πανέμορφο πανθηράκι...
Paw, όσα "κουράγιο" και ν' ακούσεις δε θα βοηθήσουν, ο πόνος της απώλειας είναι βαθύς, όχι μόνο οξύς, όταν πρόκειται για σύντροφο ζωής... Μόνο ο χρόνος θα τον απαλύνει, κι αυτός σταδιακά. Καλή δύναμή εύχομαι και να είσαι σίγουρη πως το ξέρει πόσο πολύ την αγάπησες!
(συγγνώμη που δεν έγραψα νωρίτερα, δεν είχα μπει εδώ και μέρες)

Τζούλι ...

Αναμνησεις ... συναισθηματα .. εικονες ... και ηχοι γνωριμοι θα σε ταλαιπωρουν αλλα θα σε ανακουφιζουν συναμα με τα κολπα που θα κανει η φαντασια σου μεσα απο την συνηθεις καθημερινοτητα που ειχες... τωρα πονει, παντα θα ποναει αλλα το περασμα του χρονου σε αναγκαζει σιγα σιγα να στηριχθεις στις οποιες αναμνησεις. Οταν θα γινεις καλα θα αναζητησεις την συντροφια μιας αλλης αναλογης ψυχουλας...δεν θα ειναι το ιδιο γιατι η Τσαρλυ ηταν μοναδικη, αλλα η αγαπη που θα εισπραξεις θα σου δωσει την δυναμη να αγαπησεις και να δεθεις το ιδιο ξανα. Καλη Δυναμη και καλο ταξιδι στην ομορφη φιλεναδα σου!