ΝΟΝΟΥΛΑ ΘΑ Σ' ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!! ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ!!!

ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ έγραψε:Πραγματικά λυπάμαι για την γατούλα σου έχω 10 γατόνια και είναι ο παράδεισος της ψυχής μου ... μην ακούς κανένα αυτό το πλάσμα είναι μοναδικό για σένα και έχεις κάθε δικαίωμα να νιώθεις έτσι. θα αναφέρω περιστατικό που αφορούσε άνθρωπο τον αγαπημένο πατέρα μου έφυγε πριν 13 μήνες και 19 μέρες την τέταρτη μέρα ( που έφυγε ) συνάντησα στον δρόμο τον πρώτο του ξάδελφο ξέρεις τι μου είπε ?? τι να κάνουμε αυτά συμβαίνουν απο αυτό μπορείς να καταλάβεις τους περισσότερους ανθρώπους.
Κάνε κουράγιο δεν θα φύγει ποτέ άπό την σκέψη σου

Εντάξει τι να πω????? Ότι και να πω είναι λίγο..... Συγγενείς σου λέει μετά.....
Ευχαριστώ πολύ και εσένα και τα υπόλοιπα γατοπαιδιά εδώ μέσα για τα καλά λόγια και τη συμπαράσταση. Να 'στε όλοι καλά και εσείς και όσοι αγαπάτε!!!!!!

καλό της ταξίδι! ουφ!!!!

τα θερμα μου συλλυπητήρια να είσαστε καλά να την θυμάστε

Οχιιι

Λυπάμαι τόσο πολύ..
Δεν τα μπορω καθόλου αυτά, δεν ξέρω πως να σου μεταφέρω την συμπαραστασή μου, σε νιώθω...
Ελπίζω με τον καιρό, με την αγάπη που θα πάρεις και θα δώσεις στα δυο αγόρια σου να νιώσεις λίγο καλύτερα, να ξεχάσεις τις τελευταίες δύσκολες μέρες...
Μακάρι ασχημο πραγμα να μην σου ξανατύχει ποτέ..
Όλα λαχείο είναι όμως...

eirinaki84, Barba Ben, mpoulaalekoulα και houlieta σας ευχαριστώ πολύ και εσάς........... νιώθω τη συμπαράσταση σας και βοηθάει πολύ.......

Άλλη μια Δευτέρα πέρασε......η 4η.....σχεδόν ένας μήνας χωρίς εσένα......
Μου λείπεις κοριτσάκι μου πολύ και όσο τρέχω για δουλειές και δεν προλαβαίνω, τόσο θυμώνω μαζί μου.... Σήμερα έβρεχε συνέχεια..... δεν ήρθα κοντά σου........ και σου χρωστάω και εκείνα τα λουλούδια.... όχι αυτά που κόβω και σου φέρνω...... εκείνα που θέλω να φυτέψω δίπλα σου.......να είναι όμορφο συνέχεια το μέρος που κοιμάσαι.......
Θα το κάνω στο υπόσχομαι αλλά όλα ανάποδα μου πάνε.......θα το ξέρεις φαντάζομαι.....θα με βλέπεις.......θα μ΄ακούς...... Σ' ΑΓΑΠΑΩ ΨΥΧΗ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!! Έλα στον ύπνο μου σήμερα να σε δω......σε περιμένω κάθε βράδυ.......

Σιγουρα σε βλεπει...σιγουρα σε ακουει και σιγουρα σ'αγαπαει....

Καλο ταξιδι γατουλακι!
Εχω νιωσει ακριβως οπως εσυ...σε καταλαβαινω...ακομη ποναω...εναν χρονο μετα σχεδον

καλό ταξίδι νονουλα..να προσέχεις και ν αγαπάς την μαμά από εκει ψηλά..

εκλαψα πολυ οσο το διαβαζα..εις το επανειδειν ψυχουλα!

Σας ευχαριστώ όλους. Θα καταντήσω βαρετή αλλά πραγματικά μου δίνου πολύ κουράγιο τα λόγια σας!!!!!!
polina4smile ->Μακάρι να έχουμε δίκιο και να είναι έτσι. Είναι το μόνο που με παρηγορεί κάπως......
alexandrakicat -> Λυπάμαι για την απώλεια σου και καταλαβαίνω ότι πονάς ακόμα. Όταν αγαπάς ο χρόνος απαλύνει κάπως αλλά δε μπορεί να μας κάνει να τα ξεχάσουμε ποτέ. Να μη μας ξανασυμβεί ποτέ. Μακάρι για όλους μας να είναι τα ζουζούνια μας δίπλα μας μέχρι τα βαθιά τους γεράματα.
gary942012 -> Και να 'ναι χαρούμενη κι ας λείπει στη μαμά. Και να με περιμένει μαζί με τη Χαρούλα.......
zaharitsa -> Εις το επανιδείν......Είδες Νονούλα μου όλοι εύχονται να ξαναβρεθούμε..... θα ενωθούν οι ευχές μας και όταν ερθεί η ώρα θα γίνουν σκάλα για να σε βρώ κοριτσάκι μου........

Εγώ σε περιμένω στον ύπνο μου αλλά δεν έρχεσαι......όσο κι αν προσπαθώ δεν έρχεσαι.... Το έλεγα στη μαμά μου και μου είπε ότι στο χωριό της λένε όταν δεν ονειρεύεσαι γρήγορα τον άνθρωπο που έχει φύγει σημαίνει ότι δεν είχε κανένα παράπονο απ' τη ζωή που έζησε και ότι είναι ευτυχισμένος εκεί που είναι. Μακάρι να ισχύει το ίδιο και για εσένα κοριτσάκι μου............

Υ.Γ.: Μίλησα και με μία πρώην συμμαθήτρια, νυν κτηνίατρο, που συνάντησα τυχαία πριν λίγες μέρες και μου είπε ότι σίγουρα δεν μπορούσε να προβλεφθεί και λογικά δε σήκωνε χειρουργείο (θα πέθαινε κατά τη νάρκωση, έστω και ελεγχόμενη) και δε θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο. Μικρή επιφύλαξη υπάρχει γιατί δεν την είδε η ίδια αλλά όπως της περιέγραψα την κατάσταση είναι σχεδόν σίγουρη. Ας πούμε ότι ένιωσα ελάχιστα καλύτερα στο άκουσμα ότι δεν υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να γίνει και δεν έγινε....... Μετά πάλι συνειδητοποίησα πόσο άτυχη ήταν και ξαναέγινα χάλια

Στεναχωρηθηκα πολυ..Κουραγιο..

Sisy έγραψε:Στεναχωρηθηκα πολυ..Κουραγιο..

Σ' ευχαριστώ πολύ, να 'σαι καλά!!!

2 μήνες.............
Αν μαλάκωσε ο πόνος? Ελάχιστα....
Δουλεύω κάπως πιο εύκολα...ξεχνιέμαι λίγο περισσότερο...... όμως δε μπορώ να πάψω να σε σκεφτόμαι, να αναρωτιέμαι, να νιώθω τύψεις, θυμό......να, να , να................
Κοριτσάκι μου.....μου λείπεις απίστευτα πολυυυυυυυυυυυύ.....τα ματάκια σου, τα ναζάκια σου....όλα σου.......
2 μήνες ημερολογιακά...τυπικά.... γιατί τη Δευτέρα θα πονάω πιο πολύ...κάθε Δευτέρα βράδυ πονάω πιο πολύ........
Και ακόμα δεν έχεις έρθει στον υπνό μου που τόσο θέλω......
τι να πω? Ίσως να έχει δίκιο η μαμά μου, ίσως να είσαι ήρεμη και να θες να είμαι κι εγώ............
Σ' αγαπάω πάρα πολύ κοριτσάκι μου!!!!!!!!!!!!!
Εδώ βρέχει και βγάζει και ήλιο σιγά σιγά. Θα περιμένω να βγει το ουράνιο τόξο με την ελπίδα να είσαι εκεί......να με αισθανθείς και να σε αισθανθώ ξανά κοντά μου.........

Natasa_Larisa έγραψε:2 μήνες.............
Αν μαλάκωσε ο πόνος? Ελάχιστα....
Δουλεύω κάπως πιο εύκολα...ξεχνιέμαι λίγο περισσότερο...... όμως δε μπορώ να πάψω να σε σκεφτόμαι, να αναρωτιέμαι, να νιώθω τύψεις, θυμό......να, να , να................
Κοριτσάκι μου.....μου λείπεις απίστευτα πολυυυυυυυυυυυύ.....τα ματάκια σου, τα ναζάκια σου....όλα σου.......
2 μήνες ημερολογιακά...τυπικά.... γιατί τη Δευτέρα θα πονάω πιο πολύ...κάθε Δευτέρα βράδυ πονάω πιο πολύ........
Και ακόμα δεν έχεις έρθει στον υπνό μου που τόσο θέλω......
τι να πω? Ίσως να έχει δίκιο η μαμά μου, ίσως να είσαι ήρεμη και να θες να είμαι κι εγώ............
Σ' αγαπάω πάρα πολύ κοριτσάκι μου!!!!!!!!!!!!!
Εδώ βρέχει και βγάζει και ήλιο σιγά σιγά. Θα περιμένω να βγει το ουράνιο τόξο με την ελπίδα να είσαι εκεί......να με αισθανθείς και να σε αισθανθώ ξανά κοντά μου.........

ποσο σε καταλαβαινω,ο πονος ειναι αβασταχτος,δεν εχω ορεξη για τιποτα και στη δουλεια μου παω για καθαρα βιοποριστικους λογους,τις ιδιες ευχες κανουμε,η να τον δω στον υπνο μου,η να ερθει το φαντασμα του,οταν ειμαι νυκτερινη βαρδια.οπου να κοιταξω τον βλεπω και γνωριζω οτι το ιδιο συμβαινει και σε σενα.

εφυγαν και τα δυο τοσο αδικα και προωρα,ευχομαι να ειναι μαζι,να παιζουν και να τρεχουν ευτυχισμενα,μακαρι,ο κοσμος εκει πανω να ειναι διαφορετικος απο τον δικο μας.

πιστευω ακραδαντα οτι και τα ζωα εχουν ψυχουλες,σιγουρα θα ζουν για παντα μεσα στην καρδια μας.

καλη ανταμωση νονουλα,καλη ανταμωση τζερουλινη μας.

hardtrier έγραψε:

Natasa_Larisa έγραψε:2 μήνες.............
Αν μαλάκωσε ο πόνος? Ελάχιστα....
Δουλεύω κάπως πιο εύκολα...ξεχνιέμαι λίγο περισσότερο...... όμως δε μπορώ να πάψω να σε σκεφτόμαι, να αναρωτιέμαι, να νιώθω τύψεις, θυμό......να, να , να................
Κοριτσάκι μου.....μου λείπεις απίστευτα πολυυυυυυυυυυυύ.....τα ματάκια σου, τα ναζάκια σου....όλα σου.......
2 μήνες ημερολογιακά...τυπικά.... γιατί τη Δευτέρα θα πονάω πιο πολύ...κάθε Δευτέρα βράδυ πονάω πιο πολύ........
Και ακόμα δεν έχεις έρθει στον υπνό μου που τόσο θέλω......
τι να πω? Ίσως να έχει δίκιο η μαμά μου, ίσως να είσαι ήρεμη και να θες να είμαι κι εγώ............
Σ' αγαπάω πάρα πολύ κοριτσάκι μου!!!!!!!!!!!!!
Εδώ βρέχει και βγάζει και ήλιο σιγά σιγά. Θα περιμένω να βγει το ουράνιο τόξο με την ελπίδα να είσαι εκεί......να με αισθανθείς και να σε αισθανθώ ξανά κοντά μου.........

ποσο σε καταλαβαινω,ο πονος ειναι αβασταχτος,δεν εχω ορεξη για τιποτα και στη δουλεια μου παω για καθαρα βιοποριστικους λογους,τις ιδιες ευχες κανουμε,η να τον δω στον υπνο μου,η να ερθει το φαντασμα του,οταν ειμαι νυκτερινη βαρδια.οπου να κοιταξω τον βλεπω και γνωριζω οτι το ιδιο συμβαινει και σε σενα.

εφυγαν και τα δυο τοσο αδικα και προωρα,ευχομαι να ειναι μαζι,να παιζουν και να τρεχουν ευτυχισμενα,μακαρι,ο κοσμος εκει πανω να ειναι διαφορετικος απο τον δικο μας.

πιστευω ακραδαντα οτι και τα ζωα εχουν ψυχουλες,σιγουρα θα ζουν για παντα μεσα στην καρδια μας.

καλη ανταμωση νονουλα,καλη ανταμωση τζερουλινη μας.

Ναι έτσι είναι δυστυχώς. Νιώθουμε ακριβώς τα ίδια. Θυμάμαι πόσο αγχωμένος ήσουν, που είχες γράψει ότι περνάτε δύσκολα........και τώρα.......ΓΙΑΤΙ???? Τα αγαπάμε τόσο πολύ και δυστυχώς δε φτάνει γι' αυτό κι εγώ ελπίζω ότι καλύτερα θα είναι εκεί ψηλά.....κάποιος λόγος θα υπάρχει που μας τα πήρε τόσο μικρά.......αλλιώς δε το χωράει το μυαλό και τρελένεται.
Καλή αντάμωση παιδάκια μας....να περνάτε καλά εκεί ψηλά μαζί.....

Natasa_Larisa έγραψε:

hardtrier έγραψε:

Natasa_Larisa έγραψε:2 μήνες.............
Αν μαλάκωσε ο πόνος? Ελάχιστα....
Δουλεύω κάπως πιο εύκολα...ξεχνιέμαι λίγο περισσότερο...... όμως δε μπορώ να πάψω να σε σκεφτόμαι, να αναρωτιέμαι, να νιώθω τύψεις, θυμό......να, να , να................
Κοριτσάκι μου.....μου λείπεις απίστευτα πολυυυυυυυυυυυύ.....τα ματάκια σου, τα ναζάκια σου....όλα σου.......
2 μήνες ημερολογιακά...τυπικά.... γιατί τη Δευτέρα θα πονάω πιο πολύ...κάθε Δευτέρα βράδυ πονάω πιο πολύ........
Και ακόμα δεν έχεις έρθει στον υπνό μου που τόσο θέλω......
τι να πω? Ίσως να έχει δίκιο η μαμά μου, ίσως να είσαι ήρεμη και να θες να είμαι κι εγώ............
Σ' αγαπάω πάρα πολύ κοριτσάκι μου!!!!!!!!!!!!!
Εδώ βρέχει και βγάζει και ήλιο σιγά σιγά. Θα περιμένω να βγει το ουράνιο τόξο με την ελπίδα να είσαι εκεί......να με αισθανθείς και να σε αισθανθώ ξανά κοντά μου.........

ποσο σε καταλαβαινω,ο πονος ειναι αβασταχτος,δεν εχω ορεξη για τιποτα και στη δουλεια μου παω για καθαρα βιοποριστικους λογους,τις ιδιες ευχες κανουμε,η να τον δω στον υπνο μου,η να ερθει το φαντασμα του,οταν ειμαι νυκτερινη βαρδια.οπου να κοιταξω τον βλεπω και γνωριζω οτι το ιδιο συμβαινει και σε σενα.

εφυγαν και τα δυο τοσο αδικα και προωρα,ευχομαι να ειναι μαζι,να παιζουν και να τρεχουν ευτυχισμενα,μακαρι,ο κοσμος εκει πανω να ειναι διαφορετικος απο τον δικο μας.

πιστευω ακραδαντα οτι και τα ζωα εχουν ψυχουλες,σιγουρα θα ζουν για παντα μεσα στην καρδια μας.

καλη ανταμωση νονουλα,καλη ανταμωση τζερουλινη μας.

Ναι έτσι είναι δυστυχώς. Νιώθουμε ακριβώς τα ίδια. Θυμάμαι πόσο αγχωμένος ήσουν, που είχες γράψει ότι περνάτε δύσκολα........και τώρα.......ΓΙΑΤΙ???? Τα αγαπάμε τόσο πολύ και δυστυχώς δε φτάνει γι' αυτό κι εγώ ελπίζω ότι καλύτερα θα είναι εκεί ψηλά.....κάποιος λόγος θα υπάρχει που μας τα πήρε τόσο μικρά.......αλλιώς δε το χωράει το μυαλό και τρελένεται.
Καλή αντάμωση παιδάκια μας....να περνάτε καλά εκεί ψηλά μαζί.....

τι μου θυμισες!!!ωρες αγωνιας ατελειωτες και το δυσκολο ηταν οτι, οταν τον ειχαν πιασει οι πονοι ηταν νυχτα και ο καημενος στεκοταν ακινητος διοτι στην παραμικρη του κινηση,σφανδαζε απο τους πονους και εμεις απο πανω του,τον χαιδευαμε νιωθωντας ανημποροι να τον βοηθησουμε.
απο τα χειροτερα συναισθηματα οπως τονισα σε προηγουμενη μου αναρτηση.

εν τελη,βρηκαμε στο τηλεφωνο τον κτηνιατρο,"φερτε τον αυριο πρωι-πρωι,μα πρεπει να του κανετε μια buscopan ενεση για να ανακουφιστει το ζωακι απο τον πονο"

τρεξαμε σε εφημερευον φαρμακειο,βρηκαμε την συγκεκριμενη ενεση και του την χορηγησαμε[ευτυχως που ο γιατρος μας ειχε δειξει το πως γινεται]

αστα,απο που ν αρχισω.

ειμαι βεβαιος οτι περνανε υπεροχα εκει που ειναι και οτι καποιος λογος θα υπηρξε που εφυγαν τοσο νωρις απο κοντα μας,ισως να ειναι καλυτερα μα δυστυχως,ο πονος που μενει,κυριαρχει σε εμας.

σου ευχομαι καλο κουραγιο και σε ευχαριστω που βρισκεις την δυναμη να εκφραζεις τα πολυ τρυφερα σου συναισθηματα για τον τζερουλινη.

καλη ανταμωση νονουλα,καλα να περνας και να εισαι ευτυχισμενη εκει ψηλα στο

Ξέρω πως αυτό που θα πω δεν μπορεί να σε βοηθήσει σε κάτι, αν και δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι σε λόγια που να βοηθάει τέτοιες στιγμές.. Ένιωσα απλώς την ανάγκη να εκφράσω αυτό που αισθάνθηκα διαβάζοντας ξανά για την απώλειά σου!
Η πρώτη κίνηση που έκανα ήταν να γυρίσω να κοιτάξω αν η Λίλα είναι καλά.. Και αμέσως μετά σκέφτηκα πως οφείλω να την κάνω ευτυχισμένη κάθε μέρα, γιατί δεν μπορώ να ξέρω ποτέ ποια θα είναι η μέρα που θα φύγει από κοντά μου.. Θέλω απλά να πω πως δεν θέλω να έρθει εκείνη η μέρα και να μην έχω κάνει ό,τι περνάει απ' το χέρι μου για να είναι καλά.. Δεν ξέρω καν γιατί τα γράφω αυτά.. Απλά και πάλι με πιάσανε τα κλάματα με την ιστορία σου..
Συγνώμη αν έκανα κατάχρηση στο χώρο σου!
Καλό της ταξίδι και πάλι...

ΛΙΛΟΥΚΙ μη το συζητάς. Δεν έκανες καμιά κατάχρηση και καταλαβαίνω ακριβώς πως σκέφτεσαι. Να το προσεχείς πολύ το Λιλούκι σου και να 'ναι τυχερό μέχρι τα βαθιά του γεράματα!!!!!!! Αυτό εύχομαι ολόψυχα για όλα τα γατούλια.
ΚΩΣΤΑ μη μ'ευχαριστείς για τίποτα. Ξέρω πως νιώθεις, ξέρεις πως νιώθω κι αυτό τα λέει όλα. Μακάρι να ξέρουν και τα μωρά μας πως νιώθουμε και να κάνουν παρέα εκεί ψηλά......
Νομίζω ότι πάντα τα πρόσεχα, πάντα έκανα ότι μπορούσα αλλά πλέον το κάνω στην υπερβολή του. Πολλές φόρες από εκείνη τη μέρα έχω πιάσει τον εαυτό μου να κοιτάει τα υπόλοιπα και να σκέφτεται αυτό που λες.......και αν ξαφνικά πάθει κάτι? Τρελαίνομαι που δεν προβλέπονται όλα. Πάντα προσπαθείς για το καλό αλλά η μοίρα κάνει τα δικά της. Βέβαια τη μοίρα της Νονούλας μου άθελα μου την όρισα εγώ.....Όμως η στείρωση γίνεται για καλό.......χιλιάδες γατούλες στειρώνονται.......που να 'ξερα?????
Βέβαια οι γιατροί μου λένε πως θα συνέβαινε κάπου παρακάτω ίσως και πάνω στη γέννα αφού δε θα είχε στειρωθεί.......Ίσως να χάνονταν κι άλλες ψυχούλες.........Όμως αυτό δε το ξέρω και δε θα το μάθω ποτέ...........Μπορεί να επιβίωναν τα μωρά της........μπορεί να το πάθενε μετά από πολύ καιρό....... μπορεί......μπορεί.......
Το μόνο που δε μπορεί να συμβεί είναι να γυρίσω το χρόνο πίσω, να πάψω να νιώθω τύψεις και ευθύνη για ότι συνέβη.
Γι' αυτό πάντα όταν μου δίνεται ευκαιρία θα το ψάχνω κι ας μην είμαι ποτέ σίγουρη και ας τα ξαναζώ όλα απ΄την αρχή......
Την Τρίτη που πέρασε βρέθηκα Θεσ/νίκη και πήγα στον κτηνίατρο που έχει για τη γατούλα του ένας φίλος.
Μου φάνηκε πολύ καλός γιατρός, διαθέσιμος να λύσει τα θέματα μου και πέρα για πέρα φιλόγατος αν κρίνω απ' το κτηνιατρείο του.
Τα συμπεράσματα της συζήτησης μαζί του?
- Η κτηνιατρική δεν έχει φτάσει ακόμα στο επίπεδο πρόβλεψης που θα έπρεπε.
- Πολύ σπάνιο περιστατικό.
- Ευθύνη των γιατρών μόνο αν υπήρξε κακή οξυγόνωση κατά την επέμβαση......να και κάτι καινούργιο! (Βέβαια με τα μέσα που υπάρχουν, μονιτορ κτλ μου είπε ότι θα έπρεπε να είναι υπερβολικά ανεύθυνοι για κάτι τέτοιο και επίσης εφόσον δε χάθηκε κατά την επέμβαση ελαχιστοποιείται η πιθανότητα και ευτυχώς δλδ γιατί δεν αντέχω στην ιδέα του ανθρώπινου λάθους).
- Σκέφτηκε πως ίσως είχε και κάτι στην καρδιά (λόγω της ταχυκαρδίας), δε θυμάμαι πως το είπε, κάτι με το μυοκάρδιο και να μη λειτουργούσαν οι βαλβίδες σωστά. Μου εξήγησε πως αυτό μετριέται μόνο σε ζωντανό οργανισμό με ειδική εξέταση, οπότε ήταν λογικό να μη το δουν στη νεκροψία αν συνέβαινε.
- Και τέλος μου επιβεβαίωσε για άλλη μία φορά ότι τέτοια κατάσταση με δύσπνοια και ταχυκαρδία δε σήκωνε χειρουργείο ούτε στη θεσ/νίκη (κάτι είχα ακούσει για Αριστοτέλειο και έλεγα μήπως εκεί υπήρχε τπτ πιο εξελιγμένο αλλά μπα) και ότι απ' ότι και να προήρθε τελικά (ήταν η ώρα να γίνει ή το επιβάρυνε η στείρωση) απ' τη στιγμή που συνέβη ακόμα και να το φανταζόμασταν από το πρώτο λεπτό δε θα μπορούσε πάλι να χειρουργηθεί γιατί λογικά δε θα άντεχε τη νάρκωση και θα είχε ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης.
Αν ήξερα ότι θα έφευγε σίγουρα τι να πω...? Ίσως να έπαιρνα το ρίσκο του χειρουργείου? Και τι θα κατάφερνα? Θα έσβηνε αμέσως. Τουλάχιστον περιμέναμε μήπως είναι κάτι άλλο.....κάτι αναστρέψιμο.....Περιμέναμε να πάρεις τα πάνω σου κοριτσάκι μου.....να σε βοηθήσουμε χωρίς να πιέσουμε τον οργανισμό σου..... Πόσο άτυχη ήσουν κοριτσάκι μου? Αχ Νονούλα μου....Όπως και να τα σκεφτώ πάντα θα έχω απορίες, αν και γιατί....... Μακάρι να μπορούσα να αλλάξω κάτι και να σε είχα τώρα εδώ κοντά μου, να κοιμηθούμε μαζί ψυχή μου.......

Κι αυτό που ευχόμουν τόσο συνέβη....για λίγο κι όχι όπως θα το ήθελα. Λίγες μέρες πριν είδα στον ύπνο μου ότι βρήκα στο δρόμο 4 πορτοκαλί γατάκια και 2 γκρι + 2 γκρι γάτες και τα πήρα όλα σπίτι μου. Ήταν φοβισμένα και δεν πολυπλησίαζαν μέχρι που κοιτώντας τη μία γάτα καλύτερα συνειδητοποίησα ότι ήταν η Νόνη μου. " Νονούλα μου? Κοριτσάκι μου? Ζεις???" τη ρώτησα γεμάτη έκπληξη και χαρά αλλά εκείνη αποτραβήχτηκε, δε με πλησίασε και αμέσως ξύπνησα και άρχισα να κλαίω. Πήρα τη φώτο που έχω δίπλα στ κρεβάτι μου και τη ρώτησα αν δε με έχει συγχωρέσει για το κακό που της έκανα.......
Και μετά καθόμουν σα χαζή και προσπαθούσα να ερμηνεύσω το όνειρο......
Μπλέξιμο συνειδητού και υποσυνείδητου? (Η μία απ' τις αδεσποτούλες που πήγα στο κτήμα είναι έγκυος, είναι γκρι και πήγε με γκρι γάτο ενώ η αδερφή της είναι επίσης γκρι και την τριγυρίζει ένας πορτοκαλί γάτος!!)
'Ασχετο αλλά πρέπει να βρω χρόνο να γατοσυστηθούμε!!!!!!
Σημάδι ότι το κοριτσάκι μου ζει κάπου αλλού και είναι καλά παρέα με άλλες γατούλες? ΜΑΚΑΡΙ!!!
Φόβος ότι δε με έχει συγχωρέσει και αποτύπωση της μεγάλης ευθύνης που νιώθω?
Συμπέρασμά??? Μόνο ένα. Τελικά ο πόνος δε μαλακώνει τόσο γρήγορα. Νομίζεις ότι μαλακώνει γιατί κάποια στιγμή δεν έχεις άλλα δάκρυα.......Μέχρι να ξαναγεμίσεις και να ξεσπάσεις ξανά. Χθες έκλαιγά σχεδόν όλο το βράδυ.....Και σήμερα δεν πάω πίσω. Ποτέ δε θα φύγουν οι τύψεις γι' αυτό που δε μπόρεσα να φανταστώ ότι θα συμβεί. Γιατί η εικόνα της χαρούμενη στο αμάξι είναι το βλέμμα που φέρνω και ξαναφέρνω στο μυαλό. Την ώρα που την πήγαινα εκεί που έμελλε να έρθει το τέλος της τόσο σύντομης ζωούλας της και αυτό θα πονάει για πάντα. Καληνύχτα ψυχή μου. Προσπαθώ όταν κοιτάω τον τάφο σου να σκέφτομαι απλά ότι κοιμάσαι....... ΑΓΓΕΛΟΥΔΑΚΙ ΜΟΥ!!!!!!!!!

Λυπάμαι πολύ για τη γατούλα σου, η όλη περιγραφή με έκανε κομμάτια γιατί μου θύμισε πολύ έντονα μια δική μου απώλεια πριν έναν χρόνο περίπου...

Όμως...

Δεν έχει κάτι να σου συγχωρήσει η γατούλα σου. Και μην βασανίζεσαι οτι φταίει που τη στείρωσες. Με τη στείρωση ίσως να της τύχαινε αυτό το κακό, αφού ήταν να το πάθει, στη γέννα όμως δεν υπήρχε περίπτωση να τη γλιτώσει...Κι εγώ είχα σκεφτεί για τη δική μου το ίδιο πράγμα...σχετικά με τη στείρωση δλδ. Αλλά μόλις πέρασε ο πρώτος πόνος συνειδητοποίησα οτι θα πέθαινε στη γέννα μαζί με τα γατάκια της κλπ. και λεω ευτυχώς που δεν πήρα κι άλλες ψυχές στο λαιμό μου...

Δυστυχώς τίποτα δεν απαλύνει τον πόνο της απώλειας...Τίποτα....
Με τον καιρό μαλακώνει αλλά δεν μειώνεται...
Κουράγιο...

AngelNonh Αρχικά θελω να σου πω ότι με συγκινησες πάρα πολύ... Κουράχιο και καλή αντάμωση... Μην νιώθεις έτσι! Οι γάτες και ειδικά αυτές που ξέρουν πως ήταν σαν κόρες μας ή αδερφές μας δεν θέλουν να μας βλέπουν έτσι... Καταλαβαίνω πως είσαι ράκος αλλά μόνο ο χρόνος θα απαλύνει την απουσία της! Ποτέ δεν θα την ξεχάσεις θα είναι πάντα στις καρδιές όλων μας και ιδιαίτερα στην δικιά σου !

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΝΟΝΟΥΛΑ

Καθόμουν να διαβάσω την ιστορία σου και ξαφνικά ήρθε το μικρό μου γουργουρίζοντας να ξαπλώσει στην αγκαλιά μου σαν να κατάλαβε ότι κάτι κακό διαβάζω!

Διάβαζα κι έκλαιγα ενώ εκείνο μου πιπιλάει το χέρι και κοιμάται! Το χαϊδεύω και σκέφτομαι ότι αν πάθαινε κάτι δεν θα το άντεχα κι εκείνο κλωτσάει τον αέρα με το ποδαράκι του!

Πανελλήνιες β' λυκείου πέθανε ο πατέρας μου όπως εσένα η αδερφούλα της! Μας είχε μάθει να αγαπάμε τα ζώα! Πάντα είχαμε σκυλάκι!

Σκέφτομαι ότι στην Καλαμάτα έχω 2 σκυλίτσες 8 χρονών (όσα και τα χρόνια που έχει πεθάνει ο πατέρας μου) κι ότι θα έρθει η στιγμή που θα φύγουν και τρελαίνομαι! Είναι πολύ επώδυνο και μόνο στην σκέψη!

Όσο και να τα αγαπάμε πάντα κάτι συμβαίνει που είναι πέρα από τις δυνάμεις μας! Το μόνο που υπάρχει να μας απαλύνει λίγο τον πόνο είναι ότι κάναμε ότι καλύτερο για εκείνα για να είναι ευτυχισμένα κι ότι στις δύσκολες στιγμές τους ήμασταν κοντά τους κάνοντας τα αδύνατα δυνατά για να μην υποφέρουν!

Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου! Εύχομαι τα κοριτσάκια σου να είναι χαρούμενα εκεί που είναι!

Να είσαι σίγουρη ότι η Νονούλα ξέρει ότι η μαμά της έκανε τα πάντα για να γίνει καλά και να μην υποφέρει! Σε βλέπει και σε προσέχει και θέλει όταν την σκέφτεσαι να χαμογελάς!

Να είστε καλά, κοριτσάκια και να προσέχετε τη μαμά σας από εκεί που είστε γιατί σας αγαπάει πολύ!

Silmaril έγραψε:Λυπάμαι πολύ για τη γατούλα σου, η όλη περιγραφή με έκανε κομμάτια γιατί μου θύμισε πολύ έντονα μια δική μου απώλεια πριν έναν χρόνο περίπου...

Όμως...

Δεν έχει κάτι να σου συγχωρήσει η γατούλα σου. Και μην βασανίζεσαι οτι φταίει που τη στείρωσες. Με τη στείρωση ίσως να της τύχαινε αυτό το κακό, αφού ήταν να το πάθει, στη γέννα όμως δεν υπήρχε περίπτωση να τη γλιτώσει...Κι εγώ είχα σκεφτεί για τη δική μου το ίδιο πράγμα...σχετικά με τη στείρωση δλδ. Αλλά μόλις πέρασε ο πρώτος πόνος συνειδητοποίησα οτι θα πέθαινε στη γέννα μαζί με τα γατάκια της κλπ. και λεω ευτυχώς που δεν πήρα κι άλλες ψυχές στο λαιμό μου...

Δυστυχώς τίποτα δεν απαλύνει τον πόνο της απώλειας...Τίποτα....
Με τον καιρό μαλακώνει αλλά δεν μειώνεται...
Κουράγιο...

Δυστυχώς λόγω υποχρεώσεων κάνω καιρό να μπω και λυπάμαι τόσο που βρίσκομαι μακριά σας, μακριά από όλους εσάς που νιώθω φίλους κι ας μην έχουμε βρεθεί ποτέ.....
Λυπάμαι πολύ που πέρασες τον ίδιο πόνο και ευχαριστώ για τη συμπαράσταση. Εύχομαι από εδώ και πέρα όλα σου τα ζουζούνια να είναι γερά και τυχερά! Τα ίδια σκέφτομαι για τη γέννα και μετά λέω αν.....αν όμως τα κατάφερνε ακόμα λίγο ή αν τώρα είχα τα παιδάκια της........ φαύλος κύκλος σκέψεων που δεν οδηγεί πουθενά, μόνο πονάει. Ελπίζω τα κοριτσάκια μας να περνάνε καλά και να κάνουν παρέα......

γατογατούλα έγραψε:AngelNonh Αρχικά θελω να σου πω ότι με συγκινησες πάρα πολύ... Κουράχιο και καλή αντάμωση... Μην νιώθεις έτσι! Οι γάτες και ειδικά αυτές που ξέρουν πως ήταν σαν κόρες μας ή αδερφές μας δεν θέλουν να μας βλέπουν έτσι... Καταλαβαίνω πως είσαι ράκος αλλά μόνο ο χρόνος θα απαλύνει την απουσία της! Ποτέ δεν θα την ξεχάσεις θα είναι πάντα στις καρδιές όλων μας και ιδιαίτερα στην δικιά σου !

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΝΟΝΟΥΛΑ

Σ' ευχαριστώ πολύ! Ειλικρινά μου δίνετε τόσο κουράγιο! Να 'σαι καλά και εσύ και η γατοοικογένεια σου!!!!!!!!

Debbie4ever έγραψε:Καθόμουν να διαβάσω την ιστορία σου και ξαφνικά ήρθε το μικρό μου γουργουρίζοντας να ξαπλώσει στην αγκαλιά μου σαν να κατάλαβε ότι κάτι κακό διαβάζω!

Διάβαζα κι έκλαιγα ενώ εκείνο μου πιπιλάει το χέρι και κοιμάται! Το χαϊδεύω και σκέφτομαι ότι αν πάθαινε κάτι δεν θα το άντεχα κι εκείνο κλωτσάει τον αέρα με το ποδαράκι του!

Πανελλήνιες β' λυκείου πέθανε ο πατέρας μου όπως εσένα η αδερφούλα της! Μας είχε μάθει να αγαπάμε τα ζώα! Πάντα είχαμε σκυλάκι!

Σκέφτομαι ότι στην Καλαμάτα έχω 2 σκυλίτσες 8 χρονών (όσα και τα χρόνια που έχει πεθάνει ο πατέρας μου) κι ότι θα έρθει η στιγμή που θα φύγουν και τρελαίνομαι! Είναι πολύ επώδυνο και μόνο στην σκέψη!

Όσο και να τα αγαπάμε πάντα κάτι συμβαίνει που είναι πέρα από τις δυνάμεις μας! Το μόνο που υπάρχει να μας απαλύνει λίγο τον πόνο είναι ότι κάναμε ότι καλύτερο για εκείνα για να είναι ευτυχισμένα κι ότι στις δύσκολες στιγμές τους ήμασταν κοντά τους κάνοντας τα αδύνατα δυνατά για να μην υποφέρουν!

Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου! Εύχομαι τα κοριτσάκια σου να είναι χαρούμενα εκεί που είναι!

Να είσαι σίγουρη ότι η Νονούλα ξέρει ότι η μαμά της έκανε τα πάντα για να γίνει καλά και να μην υποφέρει! Σε βλέπει και σε προσέχει και θέλει όταν την σκέφτεσαι να χαμογελάς!

Να είστε καλά, κοριτσάκια και να προσέχετε τη μαμά σας από εκεί που είστε γιατί σας αγαπάει πολύ!

Γλυκούλι μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Όλα τα καταλαβαίνουν!!!!! Τι να πρωτοπώ τώρα? Μπροστά σε τέτοιες απώλειες τι να πεις? Λυπάμαι πολύ για ότι πέρασες, φρικάρω στην ιδέα και μόνο.
Και εύχομαι ολόψυχα η ζωή σου να είναι γεμάτη χαρά, χωρίς άλλο πόνο.
Όντως κάποια πράγματα είναι πάνω από εμάς απλώς εύχομαι αυτή η μαύρη ώρα που κάποτε θα έρθει να έρχεται όσο πιο αργά γίνεται.
Οι σκυλίτσες σου θα είναι καλά πολλά χρόνια ακόμα. Αυτό να σκέφτεσαι και να τους στέλνεις τη θετική σου ενέργεια!!!! Εμάς είναι 12 στα 13......οπότε καταλαβαίνεις πως καταλαβαίνω. Τελικά όλοι όσοι αγαπάμε αυτές τις ψυχούλες έχουμε ίδιες σκέψεις, αγωνίες, φόβους........ Και το μικρούλι σου να είναι πάντα τυχερό και υγιές!!!!!!! Όλη μου η γατοσκυλοοικογένεια σας στέλνει την αγάπη της...... Και τα κοριτσάκια μου από εκεί ψηλά και όλοι όσοι αγαπήσαμε και τώρα ζούνε κάπου μακριά μας είμαι σίγουρη ότι μας προσέχουν!!! Τα μεγάλα αρσενικά μου αργούν πολύ να γυρίσουν γιατί πολιορκούν μια γάτα και με ένα μαγικό τρόπο όταν αγχώνομαι και πάω στη Νονούλα και της ζητάω να τα προστατέψει.......τσουπ σε λίγο εμφανίζονται.......... Και έτσι νιώθω σίγουρη πως και η Νόνη και η Χαρά είναι πλέον 2 γλυκά αγγελάκια που ζουν μαζί και μας προσέχουν.....
Σκέφτομαι πολλές στιγμούλες μας ή βλέπω βίντεο και προσπαθώ να χαμογελάω αλλά όταν σκέφτομαι ότι δε θα τη ξαναπάρω αγκαλιά.......
Φέρνω συνέχεια στο μυαλό μου τη στιγμή που τα έβαζα μέσα το χειμώνα. Έβγαιναν έξω κάποια ζεστά μεσημέρια και μετά πάλι μέσα. Μόλις έμπαινε πήγαινε στην άμμο και έκανε κακάκια και εγώ τη ''μάλωνα'', λεκτικά εννοείται. Βρε παλιοσκατιάρα της έλεγα, ολόκληρος κήπος δε σου έφτανε? Ή άλλες φορές πήγαινε μόλις την καθάριζα και της έλεγα Νόνη δε με συμπαθείς καθόλου έτσι? επίτηδες το κάνεις! Και εκείνη με κοίταζε τόσο αθώα με τα μεγάλα της τα μάτια.......... Πιστεύω να ήξερες αγάπη μου ότι δε με ένοιαζαν όλα αυτά κι ας σου γκρίνιαζα.....Ή εκείνη τη φορά που δεν έπαιρνες με τίποτα το χάπι σου και με είχες καταγρατσουνίσει! Που την έβρισκες τόση δύναμη, τόση αντίσταση. Τα μεγάλα μπροστά σου κάθονταν τόσο ήρεμα....... Και τι δε σου είχα πει εκείνη τη φορά........Σκύλα σε ανέβαζα, στρίγγλα σε κατέβαζα... Γιατί πότε δεν ήσουν απόλυτα υπάκουη......κι όμως αυτό λάτρευα σε ΄σένα......Το ξέρεις κορίτσι μου έτσι δεν είναι?? Ποτέ δεν είπα κάτι με κακία..... ας ήσουν εδώ και ας πέταγα 50 χάπια μέχρι να σε καταφέρω να το πάρεις......Ας με γέμιζες γρατσουνιές.....χαλάλι σου...... Εξάλλου μάλλον ήξερες ότι έχεις το πάνω χέρι αφού συνέχιζες τα ίδια...... Πως να σου αντισταθώ όπως με κοίταζες.....πρώτα σε μάλωνα και μετά σε χάιδευα και γουργούριζες ασταμάτητα..........
Μου λείπετε κοριτσάκια μου και σας αγαπώ πάρα πάρα πολύ και σας σκέφτομαι συνέχεια....... Νομίζω το ξέρετε..........

Ένας χρόνος μακριά σου, ένας χρόνος χωρίς τα νάζια σου, τα παιχνίδια σου, τις ζαβολιές σου.......... Χθες το βράδυ έκλεισε ένας χρόνος απ' τη στιγμή που οι άγγελοι αποφάσισαν να σε πάρουν στον ουρανό για να πάψεις να βασανίζεσαι, που αποφάσισαν να γίνεις κι εσύ ένα αγγελουδάκι............ Ενάμιση χρόνο πριν είχε φύγει η αδελφούλα σου και δύο εβδομάδες πριν ήρθε να σας βρει ο μπαμπάς σου ματάκια μου, ο Γκριζάκης μας. Ελπίζω να είστε ευτυχισμένοι στον γατοπαράδεισο, χωρίς πόνο και με πάρα πολύ αγάπη από όλους μας που δεν παύουμε να σας σκεφτόμαστε. Θα σε έχω μέσα στην καρδιά μου για πάντα, είσαι σε κάθε γωνιά του σπιτιού μας και σε κάθε όμορφη σκέψη μου. Συγνώμη κοριτσάκι μου, δεν ήξερα τι θα συμβεί, μακάρι να γύριζα το χρόνο πίσω................. Σ' αγαπώ πολύ... γατούλα μου!

πολυ συγκινητικό...καλό της ταξίδι...καταρακώθηκα και με αυτο το ψυχάκι...σε καταλαβαίνω απόλυτα... κουράγιο και για σένα... κι ε΄γω κάθε μέρα πάω λουλούδια και προσεύχομαι να με συγχωρέσει...θα έχει παρέα τουλάχιστον εκεί ψιλά το Τζεράκι μας και τόσα άλλα ταλαιπωράκια...

trelofoufou έγραψε:πολυ συγκινητικό...καλό της ταξίδι...καταρακώθηκα και με αυτο το ψυχάκι...σε καταλαβαίνω απόλυτα... κουράγιο και για σένα... κι ε΄γω κάθε μέρα πάω λουλούδια και προσεύχομαι να με συγχωρέσει...θα έχει παρέα τουλάχιστον εκεί ψιλά το Τζεράκι μας και τόσα άλλα ταλαιπωράκια...

Σ' ευχαριστώ πολύ, είναι τόσο συμαντικό για 'μενα κι ας πάει καιρός
Δυστυχώς η μοίρα μας χτύπησε ξανά αυτή τη φορά με την απώλεια της σκυλίτσας μας της Τζεν.......
Σίγουρα ήταν απ' τα καλύτερα σκυλιά που έχουν περάσει απ' την οικογένεια μας... Το κοριτσάκι μου έφυγε σε ηλικία 11 και κάτι απ΄την κωλοασθένεια που λέγεται καρκίνος. Το μόνο που με παρηγορεί ότι δεν ταλαιπωρήθηκε πολύ...... Καλό παράδεισο κοριτσάκι μου, σ' ευχαριστούμε για όλες τις όμορφες στιγμές που μας χάρισες...........

Καλο της ταξιδι της Νονουλας σου.
Μην ανησυχεις θα την προσεχει σιγουρα η Κοκονελ εκει που ειναι και θα τη φροντιζει. Ειναι δυσκολο ολο αυτο που περνας , το περναμε κι εμεις. Οι εικονες στο ιατρειο που σου ερχονται ξανα και ξανα στο μυαλο ειναι οδυνηρες και πονας, το ξερω. Κουραγιο, να την εχεις παντα στο μυαλο σου κι αυτη θα σου χαμογελα απο ψηλα. 
Οσο για το τι λενε καποιοι ανθρωποι, απλα μη δινεις σημασια. Αυτοι ποτε δεν θα καταλαβουν και ουτε θα σε νιωσουν. Εγω με το χαμο της Κοκονελ μας μιλησα επιλεκτικα με ανθρωπους που θα με καταλαβαιναν. Ηξερα οτι οι υπολοιποι δεν νοιαζονταν και θα με πληγωναν περισσοτερο.

Δεν εισαι μονη σου σε αυτο, να το ξερεις.

Σύμφωνα με έναν από τους μύθους που ξέρω, όταν πεθαίνει κάποιος περνάει από μία γέφυρα πριν κατευθυνθεί προς τον Παράδεισο. Εκεί τον περιμένουν όλα τα ζώα που συνάντησε στη ζωή του και ανάλογα με το τί ξέρουν γι' αυτόν τον αφήνουν να περάσει ή όχι.

Ο έτερος μύθος λέει ότι όλα τα ζώα που ευεργετήσαμε στη διάρκεια της ζωής μας περιμένουν στην είσοδο του Παραδείσου να μας προϋπαντήσουν.

Κι εμένα η γατούλα μου "έφυγε" λίγο καιρό μετά τη στείρωση, βρέθηκε μια μεγάλη γάζα στην κοιλίτσα της. Αυτό την σκότωσε...Δεν μας έδειχνε καν ότι ήταν άρρωστη εκτός από όταν πέθαινε πλέον.

Την επισκέφθηκα στο κτηνιατρείο που την είχα πάει για να χειρουργηθεί και ήταν σε κακή κατάσταση, όλη η κοιλίτσα ανοιγμένη (με ράμματα φυσικά), ορός σε μπροστινό πόδι, ανέπνεε πολύ γρήγορα και ρηχά, μόλις με άκουσε έκανε να σηκωθεί (δεν με είχε δει ακόμα) αλλά δεν μπορούσε να σηκωθεί και σύρθηκε μέχρι το σημείο που είχα ακουμπισμένο το χέρι μου μέσα στο κλουβάκι της. Ακούμπησε το κεφάλι της πάνω στο χέρι μου και έμεινε εκεί ακίνητη βαριανασαίνοντας εως ότου έκανα να φύγω μία ώρα αργότερα. Προσπάθησε τότε πάλι να σηκωθεί, μάταια, νιαούρησε και τελικά έμεινε ακίνητη. Πέθανε το ίδιο βράδυ μόνη της στο κτηνιατρείο.

Καλό ταξίδι στις γατούλες μας.