τυφλος γατακος - [... καθόλου ...επειγον για υιοθεσια] :-)

mavroukos έγραψε:να και το κοιλουμπι - μπουλης....κοντευει να μας φαει ολους αυτος ο γαταρος...
















εχει συνελθει αρκετα...

μπραβο το μωρακι μου

αν βλεπει λεει????
παιζει με τα παιχνιδια του -αρκει να ακουγονται-σκαρφαλωνει σε καρεκλες,καναπεδες,αγκαλιες,κανει σαν τρελλο οταν ακουσει ψυγειο και μυρισει κονσερβα,κατεβαινει ανεβαινει εσωτερικη σκαλα!!!!-του το μαθαμε-ερχεται τα βραδυα κατω απο το κρεββατι,του δινει και καταλαβαινει με την αμμο του,εχει ενα φιλο αδεσποτο μαυρουκο και προσπαθει να παιξει, αλλα ο αλλος κρατα και τις αποστασεις του...γιατι του φουσκωνει -τρομαρα του-και του ριχνεται,εχει γινει η μασκοτ της γειτονιας που δεν πιστευει οτι δεν βλεπει!!!!

εχουμε πλακα...

mavroukos έγραψε:να και το κοιλουμπι - μπουλης....κοντευει να μας φαει ολους αυτος ο γαταρος...

Αξιαγάπητος πολύ!

Έτσι είναι και τα "ματάκια" της Τυφλούλας μας, μόνο που είναι κεραμιδοτιγρέ στο χρώμα.

mavroukos έγραψε:αν βλεπει λεει????
παιζει με τα παιχνιδια του -αρκει να ακουγονται-σκαρφαλωνει σε καρεκλες,καναπεδες,αγκαλιες,κανει σαν τρελλο οταν ακουσει ψυγειο και μυρισει κονσερβα,κατεβαινει ανεβαινει εσωτερικη σκαλα!!!!-του το μαθαμε-ερχεται τα βραδυα κατω απο το κρεββατι,του δινει και καταλαβαινει με την αμμο του,εχει ενα φιλο αδεσποτο μαυρουκο και προσπαθει να παιξει, αλλα ο αλλος κρατα και τις αποστασεις του...γιατι του φουσκωνει -τρομαρα του-και του ριχνεται,εχει γινει η μασκοτ της γειτονιας που δεν πιστευει οτι δεν βλεπει!!!!

εχουμε πλακα...

Μια από τα ίδια και η Τυφλούλα! Ακούει, μυρίζει, κινείται με απίστευτη άνεση σε πεζοδρόμιο και δρόμο, μας καταλαβαίνει, τρίβεται τρελά πάνω μου, ανεβαίνει πάνω σε μια ζαρτινιέρα και ρεμβάζει!

Είναι αξιοθαύμαστα πλάσματα!

Είστε απίστευτοι και οι δυό σας!

Έχει αναπτύξει το... τρίτο μάτι ο κοιλούμπας! Και επιίσης θα γίνει χονδρός!
Λατρεύω χονδρα γατιά!

Διάβασα γι αυτό το βιβλίο και σας σκέφτηκα!




Homerʼs Odyssey
Guest book review by Peter J. Wolf
Believe it or not, I donʼt actually seek out cat books (the burgeoning kit lit genre). And yet, the minute I was handed Homerʼs Odyssey: A Fearless Feline Tale, or How I Learned About Love and Life with a Blind Wonder Cat, I was intrigued. Thereʼs the bookʼs title of course, but what really captured my attention was the photo of Homer, a handsome black cat—with no eyes. See, I have a handsome black cat of my own—with one eye. Though I try not to judge a book buy its cover, Iʼm more than willing to take a closer look. Surely, there was something in Homerʼs Odyssey for me.
As it turns out, thereʼs something here for everybody. Homerʼs Odyssey, writes author Gwen Cooper, was written for “the ones whoʼve given up on believing in everyday miracles and heroes; for people who love cats and for people who consider themselves firmly anti-cat; for those who think that normal and ideal mean the same thing, and for those who know that, sometimes, stepping slightly to the left of whatʼs normal can enrich your whole life.” Fair enough. But for some of us, itʼs easy to feel a particular connection to the story, to Cooper, and of course, to Homer.
Homerʼs story begins with veterinarian Dr. Patty Khuly (whose blog is a treasure trove of news, information, and commentary related to veterinary medicine), who diagnosed the two-week old kitten with a “a severe infection that would surely take his sight, if not his life.” Finding him otherwise healthy, Khuly chose to remove both of the kittenʼs eyes—before theyʼd even had a chance to open naturally. He would be blind, of course, but he would live. The kitten recovered quickly and promptly won over the entire office. “He was eminently lovable,” writes Khuly in the bookʼs foreword, “at least by all standards except the one with which most humans preoccupied themselves: his appearance.”
Finding a home for the eyeless, nameless kitten was another matter. Even those who could get past his appearance were concerned about how he—and they—would cope with his disability. Cooper had her own reasons for being reluctant, reasons many of us can relate to: two cats at home already, finances tight, etc. Upon meeting him, though, she scooped him up in her arms and said simply, “Iʼm taking him home.”
Homer was blind—but unlike most blind cats, heʼd never known what it was like to see. “Lacking even a concept of vision,” writes Cooper, “I was sure he made things up to account for the world around him.” It was the kittenʼs “storytelling” abilities that prompted Cooper to name him after the famous Greek poet (believed to have been blind). And Homerʼs stories were, like those of his namesake, epic adventures.
Every leap from a chair back or tabletop is taken on faith, a potential leap into the abyss. Every ball chased down a hallway is an act of implicit bravery. Every curtain or countertop climbed, every overture of friendship to a new person, every step forward taken without guidance into the dark void of the world around him is a miracle of courage.
Homerʼs Odyssey chronicles the many wonders of this daredevil cat—snatching a housefly out of the air, for example, or, to the astonishment of all parties involved, chasing away an intruder. But this is also a story about Cooperʼs unbreakable bond with Homer (best expressed, perhaps, in her recounting of the three agonizing days following 9-11 when she struggled to reach her apartment, located just blocks from Ground Zero), and, ultimately, about how her life has been shaped by this sightless “wonder cat.” (See a video clip of Homer in action.)
In other words, thereʼs more here than cat stories—which, letʼs face it, can sometimes get tedious even for cat people (and who are, more than likely, guilty of telling more than our fair share). The bookʼs title hints at this, of course—the timeless wisdom embedded in the dramatic tales of a remarkable cat. By inviting readers into her own life, Cooper shares much of what sheʼs learned over the past twelve years—perhaps most eloquently when she explains why she adopted Homer in the first place:
… I didnʼt adopt Homer because he was cute and little and sweet, or because he was helpless and he needed me. I adopted him because when you think you see something so fundamentally worthwhile in someone else, you donʼt look for the reasons—like bad timing or a negative bank balance—that might keep it out of your life. You commit to being strong enough to build your life around it, no matter what.
Reading Homerʼs Odyssey, one canʼt help but take stock of what our pets—especially if they are among the many considered unadoptable—mean to us. And if thatʼs all the book accomplished, well—to borrow a phrase from Cooper—it would have been enough.


Δείτε το βίντεο του Hommer εδώ
http://www.amazon.com/gp/mpd/permalink/m2TXM4RLV48AI5


Για τον Μπούλη, την Τζόγια και όλα τα τυφλά γατάκια....

Πολύ συγκινητικό, και χαίρομαι που υπαρχουν τετοιοι άνθρωποι!

Πούπσυ έγραψε:Πολύ συγκινητικό, και χαίρομαι που υπαρχουν τετοιοι άνθρωποι!

Τους έχουμε αυτούς τους ανθρώπους δίπλα μας...

Είναι ο Βίκτωρας, η Ειρήνη και η Νεκταρία με την Τζόγια, είναι η marfot που την μεγαλωσε, είναι ο Γιάννης με τον Μπούλη, είναι η Άσπα με τον μονόφθαλμο Πόλυ, είσαι και εσύ που έσωσες τα ματάκια του Τζέρρυ....

Χαίρομαι που σας βρήκα μέσα στο Γατόσπιτο!

einai apisteyto to ti mporoyn na kanoyn... sigoyra o mpoylhs a3izei thn agaph sas pantws!

Τί κάνει ο Μπούλης;

γεια χαρα σε ολη την κοινοτητα καιρο ειχαμε να τα πουμε.....
μαζευτηκαμε αθηνα απαντες....!!!!

ο μικρος μια χαρα ειναι

παρολιγον διασημος μας ανακαλυψαν και απο την tv....αλλα δεν θελω να γινει μελο η ιστορια....

"το γυαλι ειναι για τα ψωνια...." - λεει ο μπουλης - " ....εγω ειμαι πρωιν αδεσποτακι - μαγκακι και δεν τα σηκωνω αυτα..." απλα και ταπεινα....

περναμε ομορφα και με γελιο πολυ απο την συμβιωση των γατουνιων μας.... το καθε ενα με τον χαρακτηρα του και τις αντιδρασεις του...σιγα - σιγα τον συνηθιζουν

τελος του μηνα κανουμε και την δευτερη δοση των εμβολιων,ολα καλα

ευχαριστω για το ενδιαφερον σας

σε λιγο θα φιγουραρει ο μικρος και στο happy end στο stray

Θέλουμε φωτό!!!

M81 έγραψε:

Chouzouris έγραψε:Θέλουμε φωτό!!!

ΦΩΤΟ ΣΤΟΝ ΛΑΟ!!! ΦΩΤΟ ΣΤΟΝ ΛΑΟ!!!

Ελα, πάμε όλοι μαζι:
Φωτό-φωτό-φωτό!!!

Φωτο-φωτό-φωτό

manto έγραψε:

M81 έγραψε:

Chouzouris έγραψε:Θέλουμε φωτό!!!

ΦΩΤΟ ΣΤΟΝ ΛΑΟ!!! ΦΩΤΟ ΣΤΟΝ ΛΑΟ!!!

Ελα, πάμε όλοι μαζι:
Φωτό-φωτό-φωτό!!!

Και γω να γίνουμε πολλοί
ΦΩΤΟ - ΦΩΤΟ - ΦΩΤΟ -ΦΩΤΟ -ΦΩΤΟ -ΦΩΤΟ -ΦΩΤΟ -ΦΩΤΟ -ΦΩΤΟ -ΦΩΤΟ -ΦΩΤΟ -ΦΩΤΟ -ΦΩΤΟ

ΕΙΣΑΙ ΦΟΒΕΡΟΣ! ΕΥΓΕΕΕΕΕΕ

ααααα εε ρε κοπελια τι εχετε παθει????τετοια διασημοτητα ο μικρος???
....λεω να βαλω μερικες δικιες μου αντι του μπουλη μπας και βρω καμια γατα και για μενα....καλυτερα δεν θα ειναι??? χεχεχεχεχε
οσο για φωτο εδω στο site μου εχει παρα πολλες aspromavro.net

mavroukos έγραψε:ααααα εε ρε κοπελια τι εχετε παθει????τετοια διασημοτητα ο μικρος???
....λεω να βαλω μερικες δικιες μου αντι του μπουλη μπας και βρω καμια γατα και για μενα....καλυτερα δεν θα ειναι??? χεχεχεχεχε
οσο για φωτο εδω στο site μου εχει παρα πολλες aspromavro.net

ΜΑΣ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΙΣ??

Εκεί δεν έχει φωτό του Μπούλη!

φωτο!! φωτο!! φωτο!! φωτο!! φωτο!! φωτο!!

οριστε και οι φωτο του μπουλη μας..... για ολους τους φιλους που πονεσαν αυτον τον μαχητη...

Πω-πω!!!!

Αγάπη μου!

Πέστε μου ότι αυτή δεν είναι μια τέλεια πουα κοιλίτσα!!!



Και αυτός ό τέλειος πορτοκαλόγατος!!!



Να είστε πάντα καλά και οι δύο σας να χαίρεστε ο ένας τον άλλο!!!!

Ναι, Ραλού! Είναι ένας τέλειος πορτοκαλόγατος

Αγάαααπη μου!!! Τι πιτσιλωτή κοιλίτσα είναι αυτή!! Θέλω να τον πάρω μια μεγάαααλη αγκαλιά!!!!