Το Ημερολόγιο ενός...Αλήτη!

Οχι δεν παιζω δεν παίζω. Εμένα το δικό μου δεν κάθεται να την βγάλω φωτο.

moukelis έγραψε:Εεεεεεπ τι γινεται εδω;Τι ειναι αυτα που ακουνε τα ωραια γκριζα αυτια μου;Μου προξενευετε την γυναικα μου;Την κορωνα της κεφαλης μου;Δε ντρεπεστε λιγο;Αργυρω μουυυυυυυυυυυυυυυυυυυ μην τους ακους,μη με αφηνεις για το νιανιαρο (που του αρεσουν και τα αγορια).
Σειριος

M81 έγραψε:

Α... Δεν φανταζόμουν όταν έβαλε η Ισμήνη το emoticon της λιποθυμίας ότι θα μου χρειαζόταν τόσες φορές...
Δεν μπορώ να αρθρώσω τίποτε παραπάνω...
Την μιά ο Αλήτης την άλλη ο Μαγιούλης... με ξαποστέλνετε συστηματικώς.....

Πω πω ενας κουκλος...

M81 έγραψε:

marmanga έγραψε:Το 'πα και το ξαναλέω:
ΓΝΗΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΑΝΑ!!!

(Κι εγώ είχα κατακόκκινη θηλυκιά γατούλα, αν αυτό σε παρηγορεί....)

Και που είσαι ακόμη! Χαχαχα!


Και για να σκάσουν οι "εχθροί" μας:


Σημερινή φωτογραφία παρακαλώ...γιατί είναι μοντέλο και το ξέρει!

πω πω πατουσια που εχει

M81 έγραψε:

marmanga έγραψε:Το 'πα και το ξαναλέω:
ΓΝΗΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΑΝΑ!!!

(Κι εγώ είχα κατακόκκινη θηλυκιά γατούλα, αν αυτό σε παρηγορεί....)

Και που είσαι ακόμη! Χαχαχα!


Και για να σκάσουν οι "εχθροί" μας:


Σημερινή φωτογραφία παρακαλώ...γιατί είναι μοντέλο και το ξέρει!

Τι ωραίες φωτογραφίες που βγάζεις! Σα ψεύτικες είναι

πωπω... εναν τετοιο γατο να ειχε η μαμα λαχειο θα την ειχε κανει!!

ειναι να τον εχεις ολη μερα να τον φωτογραφιζεις, να δειχνεις τις φωτο και να παινευεσαι! :kardoula:

Ασπρουλα έγραψε:πωπω... εναν τετοιο γατο να ειχε η μαμα λαχειο θα την ειχε κανει!!

ειναι να τον εχεις ολη μερα να τον φωτογραφιζεις, να δειχνεις τις φωτο και να παινευεσαι! :kardoula:

ΟΡίστε πώς θα την καταφέρεις!!!!!
Κοίτα λίγο, υπάρχει μια όμοια θηλυκούλα που χαρίζεται. http://www.gatospito.com/forum-f7/topic-t2832.htm )
Και σίγουρα έχει ΑΝΑΓΚΗ από σωστή φωτογράφο.

Κάτι μου λέει ότι η μαμά της Νίκυς θα με κυνηγάει....

μπα... η μαμα ηδη θελει εδω και πολυ καιρο γατακι, αλλα δεν εχουμε χωρο....

M81 έγραψε:

marmanga έγραψε:Το 'πα και το ξαναλέω:
ΓΝΗΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΑΝΑ!!!

(Κι εγώ είχα κατακόκκινη θηλυκιά γατούλα, αν αυτό σε παρηγορεί....)

Και που είσαι ακόμη! Χαχαχα!


Και για να σκάσουν οι "εχθροί" μας:


Σημερινή φωτογραφία παρακαλώ...γιατί είναι μοντέλο και το ξέρει!

νομιζω οτι βρηκα το γατοσπιτογατο που θα θελα να βουτηξω....

M81 έγραψε:

NiaR έγραψε:

M81 έγραψε:

marmanga έγραψε:Το 'πα και το ξαναλέω:
ΓΝΗΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΑΝΑ!!!

(Κι εγώ είχα κατακόκκινη θηλυκιά γατούλα, αν αυτό σε παρηγορεί....)

Και που είσαι ακόμη! Χαχαχα!


Και για να σκάσουν οι "εχθροί" μας:


Σημερινή φωτογραφία παρακαλώ...γιατί είναι μοντέλο και το ξέρει!

νομιζω οτι βρηκα το γατοσπιτογατο που θα θελα να βουτηξω....

Σε πρόλαβα!

γκρρρρρρρρρρρ..... ευτυχως υπαρχει και η ΘΕΑ!

PENNYM έγραψε:Οχι δεν παιζω δεν παίζω. Εμένα το δικό μου δεν κάθεται να την βγάλω φωτο.

Εεε, μη νομίζεις πως και τούτος εδώ καθόταν!
Ειδικά όταν βλέπει το κινητό, ορμάει να το μυρίσει, αλλά σε αυτές τις χθεσινές φωτογραφίες καθόταν (σχεδόν στηνόταν!), αλλά οι λόγοι ήταν μάλλον οι παρακάτω:
- Υπήρχε "αντίζηλος" στην περιοχή (για την ακρίβεια τριγύρω μου και σε ακτίνα 1cm): ο Λάκης, ο αγαπημένος μου γατούλης της απέναντι! Σου λέει "Να στηθώ, μπας και πάρω εγώ τη δόξα!", γιατί ο άλλος είναι υδράργυρος.
- Τον...καθήλωσε το μέγεθος της μηχανής (σε σύγκριση με το κινητό).
- Με έχει πάρει χαμπάρι: "Ασ' την τήν τρελλή, όλη την ώρα με μια βλακεία στο χέρι κλικ-και-δώστου-πάλι-κλικ, νομίζει ότι κάνει κάτι!".

Πάντως θέλει όντως προσπάθεια και πολλέεες αποτυχημένες φωτογραφίες μέχρι να απαθανατιστεί σωστά η στιγμή! Οπότε, μην το βάζεις κάτω, απλά keep shooting!

Fotoula έγραψε:Ποιος "ρουφάει" τα χρώματα από ποιον είναι αυτή η φωτογραφία. Η γάτα από το περιβάλλον ή το περιβάλλον από τη γάτα; Δε ξέρω από φωτογραφίες αλλά η καθαρότητα αυτής της φωτογραφίας είναι πρόκληση και ειδικά ο χωρισμός της σε δύο επίπεδα. Στο πάνω παίζει συμπληρωματικά και στο κάτω κάνει την αντίθεση.... Τα σέβη μου και στους τέσσερεις: γάτα, φωτογράφο, περιβάλλον και φωτογραφική μηχανή...

Αυτό το comment σίγουρα δεν το περίμενα και με εξέπληξε ευχάριστα! Χαίρομαι πολύ που τα είδες όλα αυτά!

Marcos έγραψε:Α... Δεν φανταζόμουν όταν έβαλε η Ισμήνη το emoticon της λιποθυμίας ότι θα μου χρειαζόταν τόσες φορές...
Δεν μπορώ να αρθρώσω τίποτε παραπάνω...
Την μιά ο Αλήτης την άλλη ο Μαγιούλης... με ξαποστέλνετε συστηματικώς.....

Χαχαχα!

moukelis έγραψε:Πω πω ενας κουκλος...

Ωωω...σας ευχαριστούμε πολύυυ! Σημαίνει πολλά για μας ένα τέτοιο σχόλιο, από τον πρώτο διδάσκοντα!

Pepita έγραψε:πω πω πατουσια που εχει

Χαχαχα! Τι πρόσεξες! Εγώ από πατουσάκια δεν ξέρω...αλλά μ' αρέσουν αυτά που φαίνονται σαν να φοράνε σοσονάκια (σαν τα Σιαμεζάκια)!

Φωτεινή έγραψε:Τι ωραίες φωτογραφίες που βγάζεις! Σα ψεύτικες είναι

Ευχαριστώ πολύ! Ε, μ' αρέσει η Φωτογραφία.

Ασπρουλα έγραψε:ειναι να τον εχεις ολη μερα να τον φωτογραφιζεις, να δειχνεις τις φωτο και να παινευεσαι! :kardoula:

...Κάποιος με πήρε χαμπάρι!?

Gatadministrator έγραψε:

NiaR έγραψε:νομιζω οτι βρηκα το γατοσπιτογατο που θα θελα να βουτηξω....

Σε πρόλαβα!

Ναιαιαι, το είδααα!!! Ευχαριστούμε πολύ!!!
Είναι τιμή μας και καμάρι μας η κλοπή από εσάς! Χαχαχα!

Σημ.: Δεμ το είχα πάρει χαμπάρι ότι υπάρχει τέτοια επιλογή και όταν είδα το

έπαθα πλάκα!!

NiaR έγραψε:γκρρρρρρρρρρρ..... ευτυχως υπαρχει και η ΘΕΑ!

Όταν ο Αλήτης αρρώστησε...

Όσο έβλεπα πως ο Αλήτης έμενε και δεν ήταν απλά...περαστικός, όλο έλεγα πως καλό είναι να τον πάω σε έναν γιατρό να του κάνει κανένα εμβόλιο, τόσο για το καλό του, όσο και για εμάς που ερχόμασταν σε επαφή μαζί του . Η όλη διαδικασία φυσικά ήταν πρωτόγνωρη για μένα: πώς θα τον πιάσω (αδεσποτάκι είναι, μια φεύγει – μια έρχεται), πώς θα τον πάω (θα κάτσει? ), πού θα τον πάω (να είναι κοντά), τι θα γίνει στο κτηνιατρείο (αν τον έπιανε τρέλα , δεν ήξερα πως να τον πιάσω & να τον καλμάρω εγώ, θα ήξερε ο γιατρός?), μήπως θα είναι σκέτη ταλαιπωρία (μήπως να μην τον πάω?)...


Όταν τον πρωτοείδα ήταν ένα καθαρό γατάκι: δεν είχε κόμπους στο τρίχωμά του ή περιοχές δίχως τρίχωμα. Βέβαια, καταλαβαίνετε, πώς αφού δεν είχα σχέσεις με γάτες δεν ήξερα και για τις ασθένειες τους (ότι μάθαινα ήταν από αυτά που ξεκίνησα να διαβάζω εκείνες τις μέρες...και που τελικά μου έκαναν καλό όταν τα χρειάστηκα).


Μετά από ένα περίπου μήνα, και αφού είχε εξαφανιστεί την προηγούμενη μέρα, είδαμε πάνω στο δεξί του αυτί μία στρογγυλή άσπρη κηλίδα: σαν να είχε πέσει αραιωμένη μπογιά...ίσως να το είχε ξύσει και λίγο. Προσπαθήσαμε να το καθαρίσουμε, αλλά τίποτα. "Θα φύγει με τον καιρό", σκεφτήκαμε και απλά το παρακολουθούσαμε .

Σιγά-σιγά άρχισε να ξύνει τα αυτιά του στο εσωτερικό τους και μετά και την περιοχή ανάμεσα στο δεξί του αυτί και μάτι. Όσο περνούσαν οι μέρες το ξύσιμο γινόταν όλο και πιο επίμονο, το τρίχωμα σε εκείνο το σημείο αραίωνε και η κηλίδα στο αυτί του δεν έφευγε (αντίθετα θα έλεγα πως άλλαζε υφή) .

Τα πράγματα δεν πήγαιναν και τόσο καλά, κι εγώ έπρεπε κάτι να κάνω: ο Αλήτης δεν ήταν εκείνο το γυαλιστερό γατάκι που είχα πρωτοδεί .
Άρχισα να οργανώνω την κατάσταση: μαθαίνω για τις γατοφόρους και παίρνω μία, τηλεφωνώ σε ένα κτηνιατρείο πολύ κοντά μας (ήταν πολύ εξυπηρετικοί και πρόθυμοι όποτε τους χρειαστώ να πάω), διαβάζω στο internet για έναν πολύ καλό γιατρό, κάποιον κ.Πάνο, που ασχολείται μόνο με γάτες (όλοι έχουν να λένε μόνο τα καλύτερα!), μπαίνω στο site (παθαίνω πλάκα: δεν χορταίνω να το διαβάζω), τελικά ο Αίλουρος είναι κοντά μας (κοίτα να δεις!), περνάω απ' έξω με το αυτοκίνητο ένα βράδυ (μη το ψάχνω τελευταία στιγμή με τον γάτο μέσα στο αυτοκίνητο) και πείθω έναν φίλο μου (που επίσης δεν έχει σχέση με τις γάτες) να έρθει μαζί μου για παρέα αν χρειαστεί...

Τετάρτη πρωί.
Ο Αλήτης δεν μας περιμένει το πρωί για φαγητό (δεν είναι όμως η πρώτη φορά). Έρχεται λίγο αργότερα. Τον βλέπω και έχει τα μαύρα του τα χάλια : φανερά ταλαιπωρημένος, έχει κάνει μικρές πληγές στα σημεία που ξύνει και όπου πλέον το τρίχωμα έχει αρχίσει να αραιώνει αισθητά. Το επόμενο πεντάλεπτο παίρνω τηλέφωνο στον Αίλουρο και τους εξηγώ πώς έχει η κατάσταση. Κλείνω ραντεβού για την Παρασκευή το πρωί (αφού τα πρωινά είναι η μόνη ώρα που είναι σχεδόν σίγουρα στην αυλή κι ας έφευγα από τη δουλειά μου) και μου δίνουν οδηγίες τι να κάνω μέχρι τότε για να ελαττωθεί κάπως η φαγούρα.

Πέμπτη πρωί.
Ο Αλήτης είναι στο...Κάστρο του αλλά ακόμη χειρότερα από την προηγούμενη: βήχει πολύ, έχει τσίμπλες και μυξούλες , δεν μπορεί πάρει τα πόδια του , έξω βρέχει και κάνει κρύο...τον βλέπω και πραγματικά σπαράζει η καρδιά μου ! Ευτυχώς δεν του έχει κοπεί η όρεξη για φαγητό και εντωμεταξύ έχω μάθει για το Vibramycin στις γάτες. Ώρα 8:00 περιμένουμε να ανοίξει το φαρμακείο της γειτονιάς. Τον βάζω σε ένα από τα αγαπημένα του χαρτοκιβώτια-ύπνου και τον σκεπάζω με κάτι ελαφρύ. Τον παρακολουθούμε συνέχεια με τη μητέρα μου. Εντωμεταξύ η δουλειά τρέχει, πρέπει όμως να κάνουμε υπομονή μέχρι αύριο το πρωί που είναι το ραντεβού. Κάποια στιγμή τον βλέπουμε να τρέμει! Τον σκεπάζουμε με μία παλιά μου fleece πυτζάμα, για την ακρίβεια τον φασκιώνουμε σαν να είναι μωρό! Δεν φέρνει καμία αντίσταση, το τρέμουλο ευτυχώς σταματάει. Λίγο αργότερα του βάζω σταγόνες φυσικού ορού στα μάτια για να τα καθαρίσω από τις τσίμπλες. Ταυτόχρονα, περιποιούμαι τις πληγίτσες, οι οποίες είναι σχετικά καλύτερα (χάρη στις οδηγίες του γιατρού μας).
Το βράδυ είναι κάπως καλύτερα...φαίνεται πώς έχει περισσότερη όρεξη και διάθεση...μέχρι αύριο το πρωί...

Όλο το υπόλοιπο βράδυ έχω άγχος για την αυριανή ημέρα και πολλές τύψεις που δεν είχα κανονίσει να τον πάω σε κάποιο γιατρό νωρίτερα: αν είχα δράσει διαφορετικά ίσως να μην περνούσε αυτές τις δύσκολες ώρες .

Παρασκευή πρωί.
Ο Αλήτης ευτυχώς είναι στη θέση του. Πολύ καλύτερα από χθες: η αντιβίωση κάνει τη δουλειά της. Τρώει μια χαρά και ετοιμαζόμαστε για τον γιατρό: προετοιμάζουμε το αυτοκίνητο και από την άλλη τον γατούλι μας να μπει στη γατοφόρο. Η αλήθεια είναι πως δεν μας ζόρισε πάρα πολύ (ούτε κι εμείς εκείνον)...απλά χρειάστηκαν γάντια εργασίας .

Ξεκινάμε για τον Αίλουρο, κάνοντας κι ένα τηλέφωνο "είμαστε τον δρόμο , θα είμαστε στην ώρα μας εκεί!" (τόσο άγχος!). Μέσα στο αυτοκίνητο μιλάμε ήρεμα με τον καλό μου φίλο, ο οποίος κάθεται στο πίσω κάθισμα δίπλα στη γατοφόρο, για να μας ακούει -και να μη φοβάται- ο μικρός ασθενής. Ο Αλήτης, νιαουρίζει γιατί προφανώς τον ενοχλεί η μηχανή του αυτοκινήτου, δεν με αγχώνει όμως...ιδιαίτερα (περίμενα χειρότερα).

Φτάνουμε στο ιατρείο, όπου ο Αλήτης επιμένει να βγει από τη γατοφόρο κι εγώ συνεχίζω τα χαζογλυκόλογα του τύπου "έλα, καλό μου, μην κάνεις έτσι...που ήρθαμε στον κ.Πάνο να σε δει και να σε κάνει καλά...σσς...!".
Μας αναλαμβάνει λοιπόν ο χαμογελαστός κ.Πάνος. Λέω την ιστορία μας, ενώ ο Αλήτης περιεργάζεται τον χώρο . Είμαστε ένα γατάκι το πολύ ενός έτους (!!) και ζυγίζουμε περίπου 4,200kg. Σε όλη τη διάρκεια της εξέτασης ο Αλήτης καθόταν πάνω στον πάγκο αρκετά φρόνιμος...εγώ περίμενα να βγάλει νύχια και να αρχίσει να δαγκώνει όποιον βρει μπροστά του, αλλά αντίθετα καθόταν εκεί, στην τσίτα μεν και...γριλιζοχουρχουρίζοντας!? Η εξέταση φυσικά είχε χάπι για τα παράσιτα, φυσικά ένεση για την ψωρίαση στα αυτιά, φυσικά καλλιέργεια δείγματος για μύκητες. Η θεραπεία είχε προς το παρόν αντιβίωση για το συνάχι και επίσκεψη μετά από λίγες μέρες αφότου θα ήταν έτοιμη και η καλλιέργεια.

Κι όμως, μετά από όλα αυτά, μου είχε φύγει ένα μεγάλο βάρος...

Ωστόσο, περίμενα πως θα γυρνούσαμε πίσω και με το που θα τον αφήναμε θα έφευγε και...μη το είδατε το γατί μετά ! Αντίθετα, βγήκε πολύ ήσυχα από τη γατοφόρο, έφαγε τη λιχουδιά του και σχεδόν δεν το κούνησε από την αυλή και τη βεράντα του τις επόμενες ημέρες ! Συνέχιζε να κοιμάται στα αγαπημένα του χαρτοκιβώτια-ύπνου , σκεπασμένος λόγω κρύου. Η βελτίωση της υγείας του ήταν πλέον φανερή: το συνάχι είχε υποχωρήσει το ίδιο και η φαγούρα, ενώ οι πληγίτσες είχαν κλείσει. Κι όλες αυτές τις μέρες ήταν κάθε μέρα, εκεί παρόν, σαν να καταλάβαινε πως ότι γινόταν ήταν για το καλό του!


Φωτ.: Από τις μέρες που ήταν άρρωστος...φαίνεται η περίεργη υφή που είχε δημιουργηθεί από τα τριχόφυτα πάνω στο δεξί του αυτί.

Η δεύτερη επίσκεψη έγινε σαφώς με λιγότερο άγχος από την πλευρά μου (πήγαμε πάλι ένα πρωινό -σκαστή και πάλι από τη δουλειά, αλλά αυτή τη φορά οι δυο μας). Η καλλιέργεια τελικά έδειξε τριχόφυτα (ναι, εκείνη η στρογγυλή κηλίδα): ευτυχώς ούτε εγώ, αλλά ούτε και κάποιος άλλος είχε κολλήσει. Αρχίσαμε τη θεραπεία με το σιρόπι για τους μύκητες και πάλι αντιβίωση (γιατί το συνάχι εντωμεταξύ μας ξαναέπιασε).
Φυσικά, εγώ δεν σταμάτησα τα καθημερινά χάδια ακόμη κι εκεί που είχε τριχόφυτα: αφού δεν κόλλησα στην αρχή, δεν με φόβιζε τίποτα πια.


Μόλις τελειώσαμε και το 2ο δεκαήμερο του σιροπιού και τα τριχόφυτα φαίνεται πως έχουν εξαφανιστεί. Έχουμε βγάλει και τρίχες στα σημεία που μας είχαν φύγει.

Έχουμε μάλλον πάλι λίγη ψωρίαση στα αυτιά, άλλα όλα αυτά θα τα δει ο γιατρός μας σε λίγες μέρες που θα τον επισκεφτούμε...έχουμε και κάποια εμβόλια να κάνουμε, αν θυμάμαι καλά!

Χαίρουμε πάντως άκρας υγείας αφού πλέον παίρνουμε τους δρόμους ...και ξεχνάμε να τους γυρίσουμε πίσω!


Τώρα πια, που πέρασε η μπόρα, δεν μετανιώνω που δεν τον πήγα "εγκαίρως" σε κάποιο γιατρό: άργησα λιγάκι, αλλά τελικά τον πήγα στον Γιατρό των Γατών!

Και γνωρίζετε, φαντάζομαι οι περισσότεροι εδώ μέσα, πόσο θετικές επιδράσεις έχει αυτό, όχι μόνο στην υγεία των γατιών μας , αλλά και στη δική μας ψυχολογία !



Ζητώ συγγνώμη για το μεγάλο μήνυμα και ευχαριστώ όσους κατάφεραν να το διαβάσουν μέχρι το τέλος!

μολις σχολιασα το αβαταρ του αλητη σου! τρεχα να δεις!

Μ' αρέσουν οι ιστορίες με χάπυ εντ!
Και τι πιο χάπυ απ' το να 'χεις αυτόν το γάτο υγιή έστω και σε φάση ημι-σπιτική...

Ωραία ιστορία!

Ευτυχώς που όλα πήγαν καλά!! Μπράβο! Τελικά μας έχουν ανάγκη, περισσότερο απ΄όσο νομίζουμε!! Τυχερός ο Αλητάκος που σε βρήκε!!

Ένα κείμενο χίλιες φωτογραφίες, παρόλα αυτά ανολοκλήρωτο. Τη φωτογραφία μας παρακαλώ....

Τυχεροί κι εσυ κι ο Αλήτης που συναντηθήκατε!!!!

τι ωραια ιστορια!!η αληθεια ειναι πως στην αρχη με ανηυχησε ο αλητης, αλλα τελος καλο ολα καλα!

τι ειναι τα τριχοφυτα??

Fotoula έγραψε:Ένα κείμενο χίλιες φωτογραφίες, παρόλα αυτά
ανολοκλήρωτο. Τη φωτογραφία μας παρακαλώ....

Έχεις απόλυτο δίκιο! Πρόσθεσα μία (μέσα στο κείμενο) που έχω από εκείνες τις μέρες.

Ασπρουλα έγραψε:μολις σχολιασα το αβαταρ του αλητη σου! τρεχα να δεις!

Χαχαχα! Έβλετα τον τίτλο αυτού του θέματος, αλλά ποτέ δεν είχα δει τι είναι!

marmanga έγραψε:Μ' αρέσουν οι ιστορίες με χάπυ εντ!
Και τι πιο χάπυ απ' το να 'χεις αυτόν το γάτο υγιή έστω και σε φάση ημι-σπιτική...

"Hμι-σπιτική"...χεχεχε!

Gatadministrator έγραψε:Ωραία ιστορία!

Πούπσυ έγραψε:Τελικά μας έχουν ανάγκη, περισσότερο απ΄όσο νομίζουμε!!

Ξέρεις εσύ!

ismini έγραψε:Τυχεροί κι εσυ κι ο Αλήτης που συναντηθήκατε!!!!

Ασπρουλα έγραψε:τι ωραια ιστορια!!η αληθεια ειναι πως στην αρχη με ανηυχησε ο αλητης, αλλα τελος καλο ολα καλα!

τι ειναι τα τριχοφυτα??

Εγώ να δεις πόση στεναχώρια (+ τύψεις) είχα!

Τα τριχόφυτα (ή αλλιώς δερματόφυτα...που νομίζω πως είναι ο πιο σωστός όρος) είναι κάποιοι μύκητες που μπορούμε να καλλήσουμε και οι άνθρωποι (ζωανθρωπονόσοι).
Το χαρακτηριστικό τους είναι το στρογγυλό τους σχήμα και -μάλλον- κοκκινωπό τους χρώμα στο δέρμα. Μπορούν να εμφανιστούν σε σημεία του σώματος μας που έχουν έρθει σε επαφή με αυτά της γάτας. Σε αυτή την περίπτωση, εκτός από την γάτα, πρέπει και ο άνθρωπος να ακολουθήσει θεραπεία.
Εγώ πάντως δεν κόλλησα...και απορώ με τα αντισώματά μου που βρήκαν και πάλι το δρόμο τους!

Περισσότερες πληροφορίες: Ζωανθρωπονόσοι -> Δερματοφύτωση

M81 έγραψε:

Τα τριχόφυτα (ή αλλιώς δερματόφυτα...που νομίζω πως είναι ο πιο σωστός όρος) είναι κάποιοι μύκητες που μπορούμε να καλλήσουμε και οι άνθρωποι (ζωανθρωπονόσοι).
Το χαρακτηριστικό τους είναι το στρογγυλό τους σχήμα και -μάλλον- κοκκινωπό τους χρώμα στο δέρμα. Μπορούν να εμφανιστούν σε σημεία του σώματος μας που έχουν έρθει σε επαφή με αυτά της γάτας. Σε αυτή την περίπτωση, εκτός από την γάτα, πρέπει και ο άνθρωπος να ακολουθήσει θεραπεία.
Εγώ πάντως δεν κόλλησα...και απορώ με τα αντισώματά μου που βρήκαν και πάλι το δρόμο τους!

Περισσότερες πληροφορίες: Ζωανθρωπονόσοι -> Δερματοφύτωση

Δες εδω http://www.gatospito.com/forum-f9/topic-t1711.htm ΤΟ δερματόφυτο....!

Μακάρι όλοι οι... άσχετοι με γάτες να κινούνταν όπως εσύ!
Το ... μοντέλο σου αξίζει και με το παραπάνω!

Αύριο το πρωί έχουμε ραντεβού με τον γιατρό μας. Κυρίως για να κάνουμε κάτι εμβόλια. Επίσκεψη ρουτίνας δηλαδή.

Ελπίζω:
α) Ο Αλήτης να είναι συνεπής στο πρωινό ραντεβού του για φαγητό, όπως ανελλιπώς είναι τόσες μέρες τώρα και να μην τον χτυπήσει...η Πανσέληνος που έρχεται και τον ψάχνω στη γειτονιά.

β) Να μην έχουμε νέα χουνιέρια, πέρα των "συνηθισμένων": τις δύο προηγούμενες φορές τον βάλαμε σχετικά εύκολα στη γατοφόρο, στο αυτοκίνητο απλά νιαούριζε λόγω του θορύβου της μηχανής και μπροστά στον γιατρό ήταν μάλλον φρόνιμος (εμένα τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε).
Να είναι πιο φρόνιμος από αυτό, λίγο χλωμό το κόβω...είδα μία γάτα της προάλλες που η μαμά της την είχε αγκαλιά στην αίθουσα αναμονής: εμείς μπαίνουμε και βγαίνουμε με τη γατοφόρο ...πολλά θέλω μάλλον!
Μην κάνει καμιά βλακεία στον γιατρό και γίνουμε "ρεζίλι", αυτό δεν θέλω.

Καλη σας επιτύχια λοιπόν! Ευχομαι να έχει διαγωγή κοσμιοτάτη!

Όλα θα πάνε μια χαρά!

καλη τυχη!!

Τί έγινε; Πώς τα πήγατε στον γιατρό;

Μ81, όλα καλά;;;;;

ismini έγραψε:Ευχομαι να έχει διαγωγή κοσμιοτάτη!

Marcos έγραψε:Τί έγινε; Πώς τα πήγατε στον γιατρό;

Marcos έγραψε:Μ81, όλα καλά;;;;;

Καλημέρα!
Το ραντεβού ήταν σήμερα το πρωί. Πριν από λίγο γυρίσαμε.

Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί όλα πήγαν καλά και ο γιατρός μας είπε πολύ καλά λόγια.

Θα σας γράψω λεπτομέρειες το απόγευμα, γιατί πρέπει να επιστρέψω στη δουλειά τώρα ...ενώ ο Αλήτης έχει βγει για βόλτα! ... γάτα θα γίνω στην επόμενή μου ζωή.

Σας ευχαριστώ πολύ για την ψυχολογική στήριξη!

Μπράβο, ωραία νέα!!!!!

Μπράβο!!!!!!