Τα αγριμάκια

Αχ βρε Στέλλα μου αυτός ο γατούλης δείχνει νάχει τόση δύναμη μέσα του που θα τα ξεπεράσει τα εμπόδια.Οι γιατροί καμιά φορά ίσως μεγαλοποιούν ακόμη περισσότερο τα πράγματα,υπάρχει περίπτωση να πάρεις και από αλλού νέα γνώμη, εξηγώντας το ιστορικό του?
Μην σκέφτεσαι από τώρα την επανένταξη σίγουρα το ζώο δεν θάναι για έξω ακόμη και δύο μήνες μετά, φιλοξενία ίσως?Είναι και τα οικονομικά τι να λέμε τώρα,η γατοομάδα Θεσσαλονίκης μήπως σε κάτι μπορεί να βοηθήσει?Σκέψεις κάνω...
Είμαστε κοντά, περιμένουμε τα νέα σας κάθε μέρα, κουράγιο

Ναι βρε Στελλα μου,εφοσον οι εξετασεις του ειναι καλες δεν μπορει θα υπαρχει λυση ,σε ποια κλινικη τον εχεις?τη πανεπιστημιακη κλινικη θεσ/κης την ξερεις?θες να το ψαξω λιγο μεσω φιλοζωικων,να μαθω?ξερω οτι υπαρχουν εξαιρετικοι γιατροι και εχουν αναλαβει δυσκολες περπτωσεις

Μη σκέφτεσαι το μετά. Επικεντρώσου στο τώρα.
Μπορείς να πάρεις άλλη γνώμη ? Περίεργο για ένα γατάκι που αντιδρά νάχει ακόμη τόσο μεγάλο πρόβλημα.
Μου φαίνεται περίεργο. Μήπως παίζει κάτι με τη νοσηλεία ? (εννοώ τα λεφτά. Όσο μένει ...... καταλαβαίνεις)
συγνώμη αν σκέφτομαι πονηρά αλλά έχει φρίξει το μάτι μου.

Όσο το παλεύεις μαζί του Θα τα καταφέρετε.

Δεμπορώ να γράψω πολλά γιατί ο υπολογιστής τάχει παίξει αλλά μη τα παρατάς, για το αργότερα βλέπεις

ΘΑ τα καταφέρει



Περιμένω νέα σας με αγωνία
Έχεις όλη τη σκέψη απόλους μας

κι εγω θα δοκιμαζα να παρω και μια αλλη γνωμη.. Στελλα, κουραγιο. κανεις ο,τι ειναι ανθρωπινως δυνατο....

Ξέρω ότι όσοι μας διαβάζετε έχετε το νου σας προσδοκώντας κάτι ευχάριστο, συμβαίνει και σε μένα όταν παρακολουθώ εξελίξεις.

Σας γράφω οπότε εν συντομία και θα σας τα πω κι αναλυτικά..

Ο μικρούλης είναι θηρίο! Έχει ακυρώσει ξανά κάθε πρόγνωση, τους γιατρούς, αψηφά τις δυσκολίες.
Χθες το απόγευμα ήταν ήδη αισθητά καλύτερα σε σχέση με το πρωί που οι γιατροί ήταν μαγκωμένοι.
Καταλήξαμε στη λύση της γαστροστομίας και ανάρρωση στο σπίτι για κάποιο καιρό, ώστε να δυναμώσει και να δούμε την περίπτωση της υπερώας μόλις δυναμώσει.

Μόλις με πήρε ο γιατρός και τον ακούω να λέει "Έχω πολύ ευχάριστα νέα!"
Το πιτσιρικάκι έφαγε πατέ και χθες μόλις έφυγα και σήμερα και μάλιστα με όρεξη!!
Απίστευτο κι όμως αληθινό!
Έτσι παίρνει εξιτήριο και συνεχίζει αγωγή στο σπίτι.

Θα περάσω να τον πάρω το βραδάκι.
Τόσο χαρούμενη σήμερα!!
Μας έχει στείλει αυτός ο γάτος.

Α! Και να σχολιάσω ότι είμαι ικανοποιημένη από την περίθαλψη που δέχτηκε. Με υποτροπές κτλ κι ενδεχομένως νέες επιμολύνσεις..είναι κι αυτά στο πρόγραμμα, κρίνω ότι δέχτηκε τις βέλτιστες φροντίδες.

Θα τα πούμε αναλυτικά.

Μέρα χαράς!

Άντε μπράβο σας

πόσο χαρούμενους μας κάνει το σκ@@@@@@@ι

Αχ βρε Στελλιτσα  ,μολις γυρισα και μπηκα με αγωνια . Αρα δε χρειαζεται   αλλον Χειρουργο  . Τελεια  τα νεα . Ειμουν σιγουρη  ομως .ΦΑΤΣΑ τα καταφερες !!

Πολύ χαρηκα με τα νεα σας.
Δεν πολυγραφω γιατι ειχαμε κι εμεις περιπετειες αλλα ολα καλα θα πανε , να εισια σιγουρη , ο μικρος ειναι μεγαλο μουτρο
Μαχιμι απο τα λιγα.

Σπόιλερ:

dagger έγραψε:Πολύ χαρηκα με τα νεα σας.
Δεν πολυγραφω γιατι ειχαμε κι εμεις περιπετειες  αλλα ολα καλα θα πανε , να εισια σιγουρη , ο μικρος ειναι μεγαλο μουτρο
Μαχιμι απο τα λιγα.

Σπόιλερ:

περαστικα βρε Μαρακι στο κοριτσακι σου,ολα καλα να πανε

Προ ολίγου επέστρεψα με το μικρό μαχητή!

Ξεκινώ για άλλη μια φορά με θερμότατες ευχαριστίες, με κάθε ειλικρίνια, από καρδιάς!
Σε όλους!
Όχι μόνο για το ενδιαφέρον και τη θετική ενέργεια που έχω αντλήσει από όλους σας αυτές τις μέρες, αλλά και για την έμπρακτη βοήθειά σας.
Πραγματικά υπήρξε κινητοποίηση για αυτό το μικρό, είναι συγκινητικό!
Οι πρακτικές συμβουλές για να τον ανακουφίσω πριν τη νοσηλεία του, οι εμπειρίες σας που με παρηγόρησαν, Δάφνη για την πρωτότοκή σου λέω, Μαρία για την Καλυψούλα..δεν ξέρεις πόσο καλύτερα ένιωσα που μου περιέγραψες το ιστορικό της.
Πέπη & Μαράκι και πάλι για τις συστάσεις σε γιατρούς, από Αθήνα-Θεσσαλονίκη, όλοι για το Φάτσα.
Πηνελόπη, οι δικές σου εμπειρίες με τραυματισμένα ταλαιπωρημένα πλάσματα υπήρξαν σωσίβιο τις πνιγηρές μέρες.

Σας τα γράφω λοιπόν αυτά, όχι απλά γιατί σας το χρωστάω, αλλά γιατί νομίζω πως όλο αυτό το ενδιαφέρον από τόσα άτομα, είναι τουλάχιστον παρηγοριά κι ελπίδα για τον καθένα μας που έχει βρεθεί, βρίσκεται ή θα βρεθεί σε ανάλογη δύσκολη θέση να φροντίσει ένα άτυχο αδέσποτο κι επίσης σε καιρούς δύσκολους για όλους μας, όοοολο αυτό έχει μια ομορφιά αλλιώτικη ή τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.

Κλείνω εδώ και περνώ στο Φατσάκο λοιπόν.

Το πρώτο χειρουργείο όπως ξέρετε ήδη απέτυχε και στην υπερώα και στη γνάθο.
Έπαψε να τρώει και 16 Φεβρουαρίου μπήκαμε στην κλινική.
Ακολούθησε 2ο χειρουργείο, όπου διαπιστώθηκε επιπλέον κάταγμα στο κεφάλι, εξαιτίας του οποίου έχασε το ματάκι και εσωτερικό κάταγμα στη γνάθο.
Οι δυσκολίες πολλές, κάποιες τις έχω αναφέρει ήδη.
Μέχρι την Παρασκευή που μας πέρασε ο Φατσάκος έμενε σε μια σταθερή σχεδόν κατάσταση, ζωηρεύοντας κάθε μέρα λίγο παραπάνω γεγονός που επέτρεπε μια συγκρατημένη αισιοδοξία από όλους μας.
Όλο αυτόν τον καιρό παρακολουθούσαμε επιπλέον την πορεία του με αιματολογικές, ώστε να έχουμε σαφέστερη εικόνα για το πως αποκρίνεται ο οργανισμός του.
Μετά το μεγάλο χειρουργείο είχε χαμηλό αιματοκρίτη, στο 15,6.
Από 15 και κάτω ενδείκνυται μετάγγιση, όπως πληροφορήθηκα.
Μου πρότειναν λοιπόν ως βοηθητικό μέσο τη μετάγγιση.
Κομβικό σημείο αυτό.
Ρώτησα αν το κρίνουν απαραίτητο, μου είπαν όχι ακόμη, επομένως είπα να περιμένουν, προσπαθώντας να πάω πιο συντηρητικά τα συνολικά έξοδα, αφού η νοσηλεία και μόνο, χωρίς χειρουργεία κτλ ήταν ήδη ακριβή.
Συνεχίζουν λοιπόν παρακολούθηση με αιματολογικές και σύντομα ο αιματοκρίτης ανέβηκε μόνος του.
Η μετάγγιση έγινε αχρείαστη.
Μέχρι και την Παρασκευή που μας πέρασε, πήγα επίσκεψη όλα καλά κι ο Φατσάκος ολοένα και πιο ζωηρός.
Καθότι ο ρινοοισοφαγικός σωλήνας είχε μείνει ήδη παραπάνω από όσο ενδείκνυται, αποφασίσαμε αφού μου εξήγησαν τα υπέρ και τα κατά να δοκιμάσουμε τάισμα με σύρριγα.
Απόκρίθηκε πάλι και ξεκίνησε να τρώει.
Όμως σχεδόν αμέσως άρχισε πάλι η ρινίτιδα, αφού άνοιξε η μαλακή υπερώα και υποτροπίασε το μάτι.
Τον χειρούργησαν Σάββατο και ξανά Κυριακή πρωί για να καθαρίσουν το ματάκι.
Κυριακή απόγευμα ξανά επισκεπτήριο.
Ο Φάτσας με χειρουργείο Σάββατο και Κυριακή, μες τη καλή χαρά, όμως με μυξούλες λόγω ρινίτιδας και τους γιατρούς της εφημερίας εμφανώς προβληματισμένους.
Τότε μου έκαναν και πρώτη φορά λόγο για τη δυσκολία επανενταξής του.
Δευτέρα πρωί τηλέφωνο ξανά...
Μαύρη η πρόγνωση.
Μας δίνει μια πολύ καλή εικόνα και είναι ζωηρός, αλλά το γεγονός ότι δεν κλείνουν τα τραύματά του είναι κακό.
Δεν τα αντιμετωπίζει ο οργανισμός.
Με ανοιχτή υπερώα έχουμε ξανά άμεσο κίνδυνο πνευμονίας και πάει λέγοντας..Σαν να πέρναμε το δρόμο να γυρίσουμε στο μηδέν..

Ρώτησα βεβαίως που οφείλεται αυτό, εφόσον η εικόνα αιματολογικά μέχρι πρότινος, ήταν σε γενικές γραμμές καλή και μάλιστα βελτιωνόταν με τις μέρες.
Θεώρησαν όλοι ότι ο λόγος για τον οποίο δεν επουλώνονται τα τραύματα είναι οι χαμηλές αλβουμίνες.
Αν κάνουμε μετάγγιση τελικά; Αυτή ήταν η ερώτησή μου..
Και η απάντηση ήταν ότι υπάρχει ένα ενδεχόμενο να βοηθήσει, όμως βασικά θα βοηθούσε τότε..τότε που είπα όχι..
Μου κόπηκαν τα πόδια.
Με άλλα λόγια, ο Φατσάκος είχε κάνει τέτοιο αγώνα ήδη και σε αυτή τη διαδικασία των αποφάσεων, εγώ είχα πάρει τη λάθος. Δεν έδωσα το κάτι παραπάνω που ίσως και να βοηθούσε.
Δε το σήκωνα. Αποφασισμένη ότι θα τα καταφέρω με τα έξοδα..πως ούτε εγώ ξέρω, ζητάω ξανά αιματολογικές και τους είπα αν χρειάζεται αλβουμίνες να προχωρήσουν σε μετάγγιση, δίχως να ρωτήσουν καν.

Όλο εκείνο το πρωινό στη δουλειά υπήρξα μόνο ως φυσική παρουσία, αφού το μυαλό μου ήταν αλλού και το έριξα στο διάβασμα για να δω τι εναλλακτικές υπάρχουν για να τραφεί μέχρι να συνέλθει και να ξανακάνουμε χειρουργείο, τις σχετικές στατιστικές για τα ποσοστά επιτυχίας του χειρουργείου αποκατάστασης της υπερώας και πάει λέγοντας.
Μορφώθηκα δε λέω..
Κυρίως έψαχνα ελπίδα, μέχρι το απόγευμα που θα μπορούσα να πάω από εκεί, όμως ήθελα να είμαι και ενήμερη, ώστε να αξιολογήσω καλύτερα τις επιλογές αποκατάστασης που θα μου έδιναν.

Στα τηλέφωνα μέχρι το απόγευμα.
Ρώτησα για τις εναλλακτικές για να τραφεί και ακούω το δεύτερο λυπητερό.
Μπορεί να τραφεί κι αλλιώς όμως η χειρουργός του θα κρίνει, αν έχει νόημα να παρακάμψουμε το στόμα για κάποιους μήνες..αν μπορεί να γίνει δηλαδή κάτι μετά.
Με ένα Φάτσα ζωηρό και μέχρι να γνωμοδοτήσουνε οι 2 βασικοί χειρουργοί για κάποιες ώρες δεν μπορούσα να ξέρω αν αυτό το πλάσμα θα μπορέσει να ζήσει εν τέλει κι αυτό όχι λόγω τραυμάτων, αλλά γιατί δε θα μπορεί να φάει δίχως να πνίγεται ή να παθαίνει πνευμονίες.

Βασανιστικές οι ώρες μέχρι το απόγευμα.
Φτάνω και βλέπω ένα Φάτσα ακόμη πιο ζωηρό, τους γιατρούς εμφανώς απορημένους πια, να το κοιτούν σχεδόν με θαυμασμό και με πληροφόρησαν ότι και οι μυξούλες λόγω ρινίτιδας είναι κάπως καλύτερες από το πρωί, οι αιματολογικές καλές, λίγο χαμηλές οι αλβουμίνες, δίχως όμως να αιτιολογείται μετάγγιση.

Wow, Φάτσα, wow!
Θα σε συνεφέρω και θα σε κάνω ζώο θεραπείας, το 'χεις!

Τα βάζουμε ξανά κάτω.
Αν μπορούσε να φάει λίγο πιο στερεή τροφή, δεν θα είχαμε τόσο μεγάλο πρόβλημα να περιμένουμε τους απαιτούμενους μήνες, ώστε να επέμβουμε ξανά στην υπερώα.
Οι υδαρείς τροφές τον εκθέτουν κάθε στιγμή στον κίνδυνο της ρινίτιδας κι ακόμη χειρότερα της πνευμονίας.
Καταλήγουμε λοιπόν στη λύση της γαστροστομίας.
Πιο επεμβατική μέθοδος σαφώς, αλλά με λιγότερες επιπλοκές και πιο ασφαλής για να μπορεί να γίνει όσο βρίσκεται σπίτι.
Θα τον δυναμώσουμε και είτε θα τρέφεται με στομία μέχρι το επόμενο χειρουργείο - αυτό το σωληνάκι μπορεί να μείνει πολύ περισσότερο καιρό από το ρινοοισοφαγικό σωλήνα -, είτε αν δυναμώσει λίγο, μπορεί να αρχίσει να τρώει πατεδάκι και να συνεχίσει έτσι για κάποιους μήνες.

Και έρχονται τα χαρμόσυνα σήμερα.
Έφυγα χθες και δοκίμασαν να του δώσουν πατέ.
Κι έφαγε!!!
Έφαγε με όρεξη!
Δεν το πίστευε κανείς.

Τις "κακές" τις πιθανότητες ο Φάτσας τις παίζει στα ζάρια και μέχρι στιγμης κερδίζει.
Ο απόλυτος 7ψυχος, ο γάτος.
Νομίζω ότι μοιράζει δύναμη σε όποιον συναναστράφηκε μαζί του.
Και τόσο μικρούλης, τόσο! 5μιση μηνών, ξεγέλασε μέχρι στιγμής το θάνατο τόσες φορές, σχεδόν μας χλεύασε.."Άντε ρε που δε θα τα καταφέρω εγώ!Απλά εχεμ..βοηθείστε με λίγο"

Και κάπως έτσι ανέδειξε έναν χαρακτήρα αλλιώτικο.
Άρχισε να κάνει παντού αγάπες, να μοιράζει ευχαριστώ, να σκορπά χαμόγελα.
Ήταν το πιο άγριο γατάκι που έχω γνωρίσει και το εννοώ.
Θρασύς, δεν είχα καταφέρει ποτέ να τον τσουπώσω, ούτε πιο μικρό.
Τις τελευταίες μέρες πριν το ατύχημα του τον έβλεπα να τριγυρνά καμαρωτός με ύφος αφεντικού, να ρίχνει πατουσιές σε μεγάλους ενήλικους γάτους, γιατί έτσι.. κι οι μεγάλοι να τον κοιτούν απορημένοι.
Εμένα δε, με πλησίαζε με το μπλαζέ του ύφος και την απαίτηση "Τάισε με κάτι νόστιμο και μη τολμήσεις να με πιάσεις"
Πάντα γελούσα μαζί του, θαύμαζα την άγρια φύση του.
Τώρα πλησιάζει με μια άλλη απαίτηση.
"Χάιδεψέ με και μη μ'αφήσεις, δε με νοιάζει τίποτα άλλο"
Αχ, γράφω και συγκινούμαι!

Μου τον έφεραν στο κλουβάκι του, όπου και περίμενε μέχρι να μου δώσουν τις σχετικές οδηγίες πριν φύγουμε.
Να φάει τα κάγκελα..
Να ο Φάτσας που ήξερα!
Μέχρι να ανοίξει το πορτάκι και να έρθει η αγκαλιά.
Και να τα πατούσια, οι κουτουλιές κι ένα γουργουρητό βαθύ, δυνατό.
Αυτό το Φάτσα δεν τον ήξερα και δεν είχα ιδέα πως υπάρχει.
Με σκλάβωσε. Για πάντα. Ταγμένη "φατσική".

Μόλις 1,6 kg έμεινε.
Ένα κορμάκι χτυπημένο κοκκαλιάρικο.
Όλος ψυχή, μια ψυχή δυνατή.
Θα δυναμώσουμε και θα συνεχίσουμε.
Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.
Οι επιπλοκές, υποτροπές πάντα πιθανές. Μπορεί να σκοντάψουμε ξανά, όμως θα ξανασηκωθούμε.
Έτσι θέλω να πιστεύω. Ελπίζω.
Έχω μεγάλη ανησυχία τώρα που αναλαμβάνω εγώ, μήπως δεν κάνω κάτι σωστά.
Είναι "εύθραυστος" εξάλλου αυτή τη στιγμή.

Τέλος σε όσους τον ανέλαβαν και στον επικεφαλής της κλινικής οφείλω πραγματικά εύφημο μνεία.
Τελευταία φορά πλήρωσα την Παρασκευή και θα πλήρωνα ξανά τη Δευτέρα που πήγα μετά το κακό τηλέφωνο για να δούμε τι κάνουμε.
Αφού καταλήξαμε στη λύση της γαστροστομίας, ρώτησα για το κόστος.
Μου είπαν πως δε γνωρίζουν, ότι τιμή πει ο γιατρός που θα αναλάβει, αλλά είχαν διακόψει τη δική τους αμοιβή από την Παρασκευή!
Ούτε νοσηλεία, ούτε τα έκτακτα χειρουργεία, ούτε τις επιπλέον εξετάσεις.
Χαρακτηριστικά μου είπαν "Έχετε δώσει ήδη πολλά χρήματα, για ότι εξαρτάται από έμας πλέον δεν έχετε καμία χρέωση"
Σοκ, κάτι που δεν περιμένεις από ιδιωτική κλινική.
Εκτιμώ την ευαισθητοποίηση σαφώς.
Ο Φάτσας μάλλον έκανε ξανά τα μαγικά του..άλλωστε τους τίναξε τις στατιστικές στον αέρα!
Υπήρξα πολύ επιφυλακτική στην αρχή. Από την πρώτη στιγμή έτοιμη για "αφαίμαξη", καχύποπτη.
Αρχικά κέρδισαν σαν ιατρικό επιτελείο την εμπιστοσύνη μου, αφού ενημερωνόμουν για το καθετί και γενικότερα μου εξηγούσαν όλα τα ενδεχόμενα.
Επίσης χειρουργήθηκε από ειδικούς, άλλος το μάτι, άλλος τη γνάθο οι οποίοι συμμετείχαν ως εξωτερικοί γιατροί, κυρίως πανεπιστημιακοί από τη νεότερη φουρνιά. Άνθρωποι με όρεξη, όπως κατάλαβα.
Όλοι νοιάστηκαν. Προσπάθησαν και έκαναν τα χειρουργεία της αποκατάστασης πιο προσιτά οικονομικά.
Η δε διακοπή των εξόδων τις τελευταίες μέρες έγινε με τακτ, δίχως να ενημερωθώ ή να κάνω λόγο για κάτι καλύτερο οικονομικά που επίσης με συγκίνησε, ενώ παράλληλα έδωσαν το ελεύθερο να μείνει όσο χρειαστεί.
Και να που γίνονται και θαύματα.
Μια σειρά από καλές προθέσεις, σαν να έδεσαν όλα μαγικά..με τη δύναμη του Φάτσα, άνθρωποι ενωμένοι..για κάτι καλό.
Δε συμβαίνει συχνά, αλλά να που συμβαίνει!

Αυτό θέλω να μείνει. Το θεωρώ τόσο σημαντικό!

Σας έγραψα κατεβατό, αλλά νομίζω ότι το όφειλα.
Θα συνεχίσω με τα νέα μας από εδώ και πέρα, ελπίζοντας να είναι μόνο θετικά!

Τα ειπες ολα Στελλα μου .Τοσο συγκινητικα. Δεν εχω λογια .Α! ρε φατσα . Καλον υπνο .Ενας καλος υπνακος να ξεκουρασει και τους δυο

Στέλλα πολύ συγκινητικά τα λόγια σου. Να είσαι καλά κι εσύ και όλα τα πλάσματα που φροντίζεις!

Εμ κοιμαμαι στο πλευρο με την κοκαλιτσα πανω μου ολη νυχτα εμ εχω και την έγνοια του Φατσα ...
τι παθαμε με τον κουκλο τι παθαμε ...
'Ομως ... ειδες κοριτσάκι μου που τελικα συμβαινει το θαυμα ?
Και οταν συμβει δεν το πιστευεις , αλλα ειναι πλεον γεγονος.
Ευγε στους θεραπευτες του που βοηθησαν , ευγε και σε εσένα που δεν τον αφησες και πολλα ευγε στο μουτρο το φατσονι
Δεν ξερω ποσες ζωες εχει ξοδεψει τοσες μερες , κατι μου λεει οτι αυτος δεν ειναι απλα εφταψυχος , ειναι εφταψυχος στην νιοστή.
απο καρδιας ευχομαι να συνεχισει την τοσο καλη ανάρρωση του μεχρι να γινει τελειως καλα.

       


ουφ……δάκρυσα... αλλά ήρθε η καρδιά μου στη θέση της.


Πόσα έχεις κάνει και πόσα κάνεις. διάβασα με κομμένη την ανάσα. και σε (σας) θαυμάζω ακόμα μια φορά
Φατσούλη σούχουμε στείλει όλοι τα άπειρα θετικά κύματα.
Και να που έπιασε

Από δω και πέρα όλα θα πάνε καλά. Σιγά σιγά, ένα βήμα τη φορά. Δεν θα πάψουν ποτέ να μας εκπλησουν με τη δύναμη τους αυτά τα πλάσματα






δεν έχω άλλα λόγια



ΔΩΣΤΟΥ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΦΙΛΙ





κι ένα μεγάλο ΕΥΓΕ σε όλους τους γιατρούς που βοήθησαν. Με κάθε τρόπο.

υπεροχα τα νεα σας. ΓΙα ολα, για σενα που παλεψες κι αντεξες για το προσωπικο που δεν σας ειδε απλα σα μια ...τσεπη, για τον ιδιο πανω απ ολα με ολες τις ζωες που ξοδεψε και που δεν το εβαλε κατω αλλα παλευει για τη ζωη του... Τωρα για να καταλαβω αποφυγατε τη γαστροστομια; το πατε δεν θα τον πειραζει να του κανει πνευμονιες; 
ξερεις οτι ειμαστε ολοι νοερα κοντα σας και οι προσευχες μας  σας συντροφευουν σ αυτο το δυσκολο ταξιδι της αναρρωσης!!!! να του δωσεις ενα ρουφηχτο φιλι απο εμενα και την Ψιψοοικογενεια!!!

Αυτό το γατίδιο έχει 127 ζωές! Εγώ με τη σειρά μου έχω χάσει τουλάχιστον 7 να τον τρέχω.

Χθες βράδυ κάνει ένα τυπικό γατίσιο τίναγμα κι έβγαλε μια βλενώδη ματωμένη μάζα, που δεν μπορούσαν να προσδιορίσω από που βγήκε.
Σοκ Νο1
Ακολουθεί Σοκ Νο2
Μετά από λίγο βλέπω ότι άνοιξε πάλι το μάτι..

Κι ετοιμάζομαι να φύγω νυχτιάτικα πάλι για την κλινική, αλλά εντωμεταξύ τον βλέπω να ζωηρεύει κι άλλο.
Ούτε μύξες, το μάτι στεγνό αν και ανοιχτό
Ώπα..
Τον φωτογραφίζω, ποζάρει σαν μοντέλο, καθαρότατη εικόνα, στέλνω τις φωτογραφίες και τηλεφωνώ στην κλινική.
Δεν είναι επείγον είπαν, καλού κακού να τον δούμε όμως αύριο από κοντά.
Έτσι και πήγαμε.
Ναι, κυκλοφορεί ποοοολύ άνετος αυτή τη στιγμή με μια τρύπα στο μάτι κι αποφάσισαν να μη το ξαναράψουν για λίγο καιρό εφόσον η πληγή είναι πεντακάθαρη κι αυτός ανακουφισμένος.
Το καθαρή..εχέμ..είναι σχετικό για το μάτι του μη ιατρού, αλλά οκ, μου κάνει.
Σημειώνω ότι επειδή ακόμη δεν υπολογίζει καλά αποστάσεις με την απώλεια του ενός ματιού, πάει να φάει λαίμαργα και πέφτει στο πατέ με αυτό το χτυπημένο μάτι ακριβώς...
Αν μου φαινόταν μία φορά δύσκολο να του πατάω το μάτι, ώστε να βγαίνουν οι εκκρίσεις που μαζεύονται, ήταν 100 φορές πιο δύσκολο να καθαρίσεις ένα πάτε από πατέ..δε περάσαμε ωραία αλλά ντάααξει το καταφέραμε κι αυτό!

Έχει πάρα πολύ μεγάλη όρεξη για φαγητό, νιαουρίζει ενθουσιασμένος.
Τρώει τη royal weaning που είναι για απογαλακτισμό και θηλάζουσες και μου είπαν ότι πρέπει να φτάσουμε τη 1,5 κονσέρβα την ημέρα.
Στην κλινική έτρωγε περίπου μισή.
Ποια 1,5..θέλει χαλαρά δύο το πουλάκι μου, τέτοια όρεξη, οπότε μου είπαν να δίνω όσο θέλει!

Τώρα τα πατέ δεν είναι ότι καλύτερο, πνίγεται όταν τρώει και για λίγη ώρα μετά, παίζει ρόλο και το ότι τρώει πολύ λαίμαργα.
Το σωληνάκι δεν ξέρω αν το γλιτώσαμε γιατί έχει ακόμη μέλλον, αλλά όταν ένα ζώο αρχίζει να τρώει με τέτοια όρεξη, προφανώς δεν επιλέγουν μια τόσο επεμβατική μέθοδο, όπως η γαστροστομία.
Σκοπός είναι να δυναμώσει, όσο πιο "φυσικά" γίνεται, να λειτουργήσει ο οργανισμός, ώστε να περάσουμε σε 2ο χρόνο στα επόμενα χειρουργεία.
Θα έχει μυξούλες και ρινίτιδες, αλλά για λίγο καιρό θα συντηρηθεί έτσι.
Σήμερα τόλμησα πρώτη φορά να ρωτήσω το ανομολόγητο, που είχα εξαρχής στο μυαλό μου, αλλά δεν τόλμησα να ξεστομίσω.
Αν πλέον μπορούμε να μιλάμε για αποκατάσταση ή αν είναι ενδεχόμενο να κληθούμε στο μέλλον να πάρουμε δύσκολες, δυσάρεστες αποφάσεις. Όπως φαίνεται ούτε τώρα τολμώ να το πω..
Με την εικόνα του αυτή τη στιγμή λένε και την όρεξη του, ναι, μπορούμε να πούμε ναι! Θα ζήσει και κάποια στιγμή θα τον επαναφέρουμε!
Έχουμε δρόμο μπόλικο ως τότε βέβαια, μα εγώ τον κοιτώ και παίρνω κουράγιο από τον ίδιο.

Και τα αστεία μας μέσα σε όλα.
Τα είδε τα κορίτσια μου, ενδιαφέρον δεν έδειξε..μέχρι που εντόπισε τη Γκρίνια!
Αυτό το κορίτσι μου μάλλον μέλι θα 'χει, από το Φανούλη ως το Φάτσα, κάτι παθαίνουν μαζί της και τρέχουν να χωθούν στην αφρατοκοιλίτσα!
Και τον βγάζω για τάισμα χθες και περνά η Γκρίνια, στα άλλα δύο κορίτσια ξαναλέω αδιάφορος.
Και πατάει ένα τρέξιμο ο άτιμος, πέρασε πάνω από πράγματα και μιουουουου να πάει στη Γκρίνια.
Προφανώς η Γκρίνια κόλλησε στον τοίχο κι έγινε άλλη τόση κι από πίσω έτρεχα εγώ, γιατί αν την έφτανε θα έτρωγε πατουσιά και είναι το μόνο που του λείπει!
Εντάξει, γελάσαμε τουλάχιστον.
Απλά πλέον αποφεύγω να τη δει όταν είναι ελεύθερος.
Τη βλέπει μόνο όσο τον έχω αγκαλιά και της κάνει ωραιάδες και τσαχπινιές και φωνούλες από την αγκαλιά όσο την κοιτάει.
Η Γκρίνια πάλι του κάνει το γνωστό της συνοφρύωμα.
Από τη μια για κλάμματα, όμως ευτυχώς από την άλλη για γέλια.

Ειναι δυσκολες Στελλα μου οι πρωτες ημερες και μεχρι να προσαρμοστει και ο φατσας κι εσεις . Ομως με δυναμη και αισιοδοξια ολα θα πανε καλα .Για το ανοιχτο ματι ,σου εγραψα την περιπτωση του πρωτου μου γατου. Εδωσαν κατι καταλληλο για να του βαζεις?

Όχι Πέπη μου, δεν έδωσαν κάτι.
Παίρνει δύο διαφορετικές αντιβιώσεις.
Αρχικά το πατούσα με γαζούλα ποτισμένη με φυσιολογικό ορό, τώρα που άνοιξε δεν κάνουμε κάτι, μέχρι το επόμενο χειρουργείο.

Αυτό που θέλουμε είναι να δυναμώσει και να διατηρηθεί το ματάκι και η μυτούλα όσο γίνεται στεγνό χωρίς πύον.
Το μεγάλο πρόβλημα στην παρούσα φάση είναι ότι από τα τραύματά του βρίσκονται πλέον σε επικοινωνία ματάκι, μύτη, στόμα κι αυτό δημιουργεί πρόβλημα κάθε φορά που τρώει.
2η μέρα που είναι ανοιχτό και παρόλο που βγάζει κάποια υγρά από τη μύτη και το ματάκι για κανέναν μισάωρο μετά από κάθε γεύμα, το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας είναι στεγνό κι αυτό είναι κάτι θετικό.
Άρα συνεχίζουμε έτσι.

Χθες έφαγε 2 μουλιασμένες κροκέτες.
Αν καταφέρουμε να περάσουμε σε κροκέτα θα είναι ευχής έργο, γιατί θα μειωθούν σημαντικά τα υγρά και οι λοιπές επιπλοκές, επισπεύδοντας το επόμενο χειρουργείο, το οποίο ελπίζουμε να είναι το τελευταίο!

Βέβαια πόσο εφικτό είναι να σπάω τη γατοκροκετούλα σε 3 και 4 κομμάτια έκαστη, ώστε να φάει χωρίς να τη μασήσει, μη τυχόν και αποσταθεροποιήσει τη γνάθο που πάει ευτυχώς καλά, είναι άλλο θέμα.

Ένα άλλο πρακτικό προβληματάκι που αντιμετωπίζουμε είναι ότι δεν θέλει καθόλου το κλουβάκι.
Διαθέσιμο δωμάτιο δεν έχω όλη την ημέρα, αλλά και για λόγους ασφαλείας γιατί σκαρφαλώνει γενικά, κάποιες ώρες τις περνά στο κλουβάκι.
Κάθε φορά τον βγάζω με μυξούλες. Όσο τον έχω σε κρεβάτι με αερόθερμο να το χτυπά είναι πολύ καλύτερα.
Σήμερα θα του πάρω ένα μεγαλύτερο κλουβί από αυτά τα μεταλλικά, να μπορώ να βάλω μέσα φωλίτσα κι αμμολεκάνη και θα δω μήπως τα πάει καλύτερα εκεί.
Μέχρι στιγμής το κλουβάκι του το αντιμετωπίζει περισσότερο σαν λεκάνη.
Ακόμη κι όταν τον έχω έξω που έχει άμμο διαθέσιμη. Πάει στην άμμο φεύγει και κάνει τις ανάγκες του μόλις τον βάλω στο κλουβάκι.
Μάλιστα δεν πάει μόνος του, πρέπει να τον βάλω εγώ αλλιώς κρατιέται.
Άλλο κι αυτό.

ισως αντι για κλουβακι να σας βολευε το παρκο για ζωακια απο το τζαμπο. το εχω παρει εγω για το μωρο και το χρησιμοποιουμε ακομη για να τον κοιμιζουμε το βραδυ. ειναι αρκετα ανετο εχω στρωσει κατω μια κουβερτουλα και του εχω βαλει το κρεβατι του και χωραει και αμμολεκανη.

psipsa έγραψε:ισως αντι για κλουβακι να σας βολευε το παρκο για ζωακια απο το τζαμπο. το εχω παρει εγω για το μωρο και το χρησιμοποιουμε ακομη για να τον κοιμιζουμε το βραδυ. ειναι αρκετα ανετο εχω στρωσει κατω μια κουβερτουλα και του εχω βαλει το κρεβατι του και χωραει και αμμολεκανη.

Αυτο ακριβως  σκεφτηκα οταν το διαβασα .Μου φαινεται ιδανικο

Το πάρκο σας ήταν το πρώτο που σκέφτηκα κι εγώ, αλλά εντωμεταξύ βρήκα το κλουβάκι σε καλή τιμή και το πήρα.

Επίσης ήθελα να είναι σταθερό και προστατευμένο και απ'έξω για όταν κάνουν τα κορίτσια βόλτες αναγνωριστικές. Στην περίπτωσή του δε μας παίρνει για καμιά πατουσιά απρόβλεπτη.

Φαίνεται να του καλάρεσε ήδη η σουίτα ανάρρωσής του, γιατί μόλις μπήκε μέσα έκανε τέτοιον ύπνο, που με τρόμαξε γιατί τον φώναζα και δε σηκωνόταν. Βαθύς, άρα χαλάρωσε για δεδομένα γάτας.

Κατά τα άλλα έχει μια καλή μέρα, μια είναι κάπως πιο υποτονικός. Είμαι τόσο κουμπωμένη όταν είναι πεσμένος.
Προχθές το βράδυ εγώ είχ πια απελπιστεί. Πάλι αναρωτιέμαι αν έπραξα τα σωστά με το πιτσιρίκι, αν θα τα καταφέρει, αφού ήταν πεσμένος όλη μέρα. Ήμουν εξαντλημένη από όλα.
Αλλιώς να ξέρεις ότι νοσηλεύεται κι ότι του παρέχεις μάλλον το καλύτερο που μπορείς κι αλλιώς να είναι εξολοκλήρου πάνω σου η φροντίδα του, να το βλέπεις να παιδεύεται κάθε μέρα.
Κάθομαι στο κρεβάτι στο δωμάτιο που τον έχω, κεφάλι στα χέρια, ξεφυσώ κι είμαι έτοιμη να με πάρει το παράπονο.
Ο μικρός σηκώθηκε και άρχισε τρρρρ, μιουου και να σηκώνεται στα δύο ποδαράκια να κάνει αυτές τις τσαχπινιές, την παρηγοριά τη γατίσια. Αντί να τον παρηγορώ εγώ, μέσα σε όλα απόφάσισε να με εμψυχώσει κιόλας. Προφανώς τα τσαλίμια του έπιασαν τόπο. Χαμογέλασα τον κανάκεψα και πήγε στο φαγητό του.
"Άντε δες, τρώω μη στενοχωριέσαι!"
Ψυχούλα μου!
Πολύ έντονα συναισθήματαμέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία.

Επίσης καθημερινά τον βγάζω λίγο στον ήλιο. Δείχνει να το απολαμβάνει και βελτιώνονται για αρκετή ώρα μετά οι μύξες του.
Χθες το πρωί, ενώ λιαζόταν, παρκάρει κάποιος από κάτω λίγο πιο απότομα, στην άκρη από τα χωράφια κι ακούστηκαν λίγο πιο έντονα τα λάστιχα στο χώμα.
Ο πιτσιρίκος έτρεξε και κρύφτηκε κατατρομαγμένος. Πόνεσε η καρδιά μου. Τον φώναξα από την κρυψώνα του, έχει μάθει πια το όνομά του και χώθηκε αγκαλιά και γουργούριζε το αγόρι μου.
Όλη την υπόλοιπη ημέρα λειτούργησε περισσότερο σαν φυσιολογικό γατάκι κι έμαθε να χρησιμοποιεί την άμμο!
Μέρα χαράς λοιπόν η χθεσινή.

Σήμερα μου είναι πάλι κουμπωμένος. Έφαγε βέβαια κι έδειξε πάλι ένα μικρό ενδιαφέρον για παιχνίδι, όμως πάλι στενοχωριέμαι όταν αναλογίζομαι το αν τελικά θα τα καταφέρει. Πως θα αντέξει να πνίγεται με τα πατέ 2 μήνες; Και πόσο ακόμη μετά το χειρουργείο που πάλι δεν θα μπορεί να τραφεί κανονικά για κάποιο καιρό;
Πρακτικά θα περάσει το μεγαλύτερο μέρος της "παιδικής" ηλικίας στα χειρουργεία και τα κλουβιά.
Μέτα βλέπω τη χαρά του για καθετί που καταφέρνει. Τον βλέπω να μυρίζει οτιδήποτε βρώσιμο κι ας μη μπορεί να το φάει και να κάνει βαρελάκια και λέω στον εαυτό μου μα τι σκέφτεσαι;

Δεν ξέρω, κάθε μέρα είναι δύσκολη. Τι θα σκεφτόσασταν εσείς;
Δε θέλω να σας κουράζω, αλλά το ψυχολογικό κομμάτι πως θα το χειριζόσασταν;
Αναλογίζομαι ξανά και ξανά την πορεία. Τι καλύτερο θα μπορούσε να είχε γίνει..στα σημεία νιώθω μια μικρή απογοήτευση.
Και για το 1ο χειρουργείο..και για το γεγονός ότι υποεκτίμησα την κατάσταση..και για το διπλανό μας ακόμη που τον είδε χτυπημένο τις μέρες που τον ψάχναμε και δεν είπε καν κάτι, αφού ξέρει ότι τα φροντίζουμε εμείς. Ντάξει από την άλλη δεν έδειχνε την πραγματική του κατάσταση η αλήθεια είναι.
Φαντάζομαι ότι αμέσως μετά το χτύπημα θα ήταν ακόμη πιο δυνατός, θα έλεγε κανείς ότιτα καταφέρνει.
Σιγά σιγά αποκαλύφθηκε τι αγώνα έδωσε και δίνω ακόμη ο τέραστιος!

Αυτά από εμάς μέχρι στιγμής. Το θέμα των αγριμιών μονοπωλεί ο Φάτσας. Θα του άξιζε βέβαια ολόκληρο θέμα δικό του. Θα του άξιζαν όλα τα καλά.
Ελαφρώς πεσμένη, καρτερώ τη σημερινή του γατοτσαχπινιά.

Στελλιτσα ,καθε φορα που διαβαζω για τον φατσα νιωθω τα ιδια συναισθηματα αγωνιας με σενα απο τη μια αλλα ο ρεαλισμος τελικα επικρατει γιατι αυτη ειναι η πραγματικοτητα.
Δινεις μεγαλο αγωνα και προς στιγμην ανταποκρινεται .Ετσι θα πορευτεις γιατι ετσι το καλει η αναγκη της στιγμης . Δε θα σκεφτεσαι το μετα ουτε θα συγκρινεις τη μια μερα με την αλλη . Ειναι φυσικο να εχει σκαμπανευασματα ,μεχρι να σταθεροποιηθει η κατασταση .
Μην σε ανησυχει που δε μεγαλωνει ''φυσιολογικα'' . Ο νιαουρελος δεν επαιξε ποτε ,ουτε κοινωνικοποιηθηκε απο τη μαμα και τα αδελφια του . Τωρα μεγαλος πια μερικες φορες παιζει σα μωρο -σπανια - αλλα δεν εγινε και κατι .Μπορει να εχει μια σοβαροτητα παραπανω αλλα αυτο ειναι. Μ'αυτο πορευομαι .Σιγα -σιγα .βημα -βημα και αυτο που ειναι να γινει θα γινει .
Στη διαρκεια της θεραπειας του νιαουρελου αναγκαστηκα να τον αφησω στο μπαμπα μου 5 ημερες (ο οποιος ειναι και γνωστης και απολυτα συνεπης στη διαδικασια αγωγης ,που ηθελε απολυτη ακριβεια στις ωρες κ.λ.π ),ομως καποια στιγμη με ειδοποιησε οτι δεν ετρωγε καθολου .Αρνιοταν πεισματικα την οποια δοσολογια τροφης εκεινη την ημερα. Ηθελα να γυρισω πισω αμεσως ,οταν μου ειπε ο πατερας μου πως απο την αρχη αυτου του αγωνα η μαχη δεν ηταν ιση . Οι πιθανοτητες να επιβιωσει πολυ λιγοτερες .Αρα επρεπε ρεαλιστικα να δω την πραγματικοτητα .Αν δεν τα καταφερνε εμεις ειχαμε κανει το παν .Αυτο ηταν . Την επομενη τα πραγματα αλλαξαν και ολα πηραν το δρομο τους . Εχεις κανει τα ανθρωπινως δυνατα

Σπόιλερ:

συμφωνω σε ολα με την Πεπη κι εγω οσες φορες εδινα αγωνα να κρατηθουν στη ζωη τα γατουνια μου με τελευταιο το μεγαλωμα του Ηρακλη(δε θα ξεχασω εκεινη την αποφραδα μερα που γυρισα απ το σχολειο και τον βρηκα μεταξυ φθορας και αφθαρσιας και παλευα με το χρονο να τα καταφερει να τον φτασω μεχρι τα γατοεπειγοντα.....) και γενικα την αγωνια μου ΚΑΘΕ φορα που ανοιγα την πορτα του δωματιου του να τον βρω ζωντανο Θεε μου... Κανουμε ο,τι ειναι ανθρωπινως δυνατο και προσευχομαστε να εχουμε το ομορφο αποτελεσμα να τα εχουμε διπλα μας ζωντανα υγιη και χαρουμενα. Και ο Υψιστος τις περισσοτερες φορες μας κανει αυτη τη χαρη... Ενα να θυμασαι, αισιοδοξια και θετικη ενεργεια. ΝΟμιζω οτι την παιρνουν με ενα μαγικο τροπο απο εμας και αυτο μαζι με τη φροντιδα την πρακτικη ειναι τα καλυτερα συστατικα να προκαλεσουμε το καλο αποτελεσμα!!! τα φιλια μου και σε σενα και στο μαχητη σου!!!!

Στελλιτσα οι περισσοτεροι απο δω μεσα εχουμε ζησει παρομοιες δυσκολες καταστασεις.Με καλα η και με κακα αποτελεσματα,το μονο που μπορεεις να κανεις ειναι υπομονη και να μην το βαζεις κατω,ο μικρος εχει αποδειχθει μαχητης.Για το πνιξιμο που λες τι εχω περασει και το περναω με τη Δαναη μου λογω του προβληματος στο συκωτι και στο παγκρεας,τους πρωτους μηνες εσπαγα τις κροκετες σχεδον σε τριμματα,τη κονσερβα την εδινα με συριγγα και τωρα πνιγεται σχεδον παντα αλλα το ξεπερναει γρηγορα και συνεχιζει και τρωει.Καλη δυναμη Στελλιτσα,φιλια στο Φατσακι

Έχουμε νέα πολύ πολύ όμορφα!

Το γατίδιο αυτό το κοιτώ πλέον με δέος! Κι όχι μόνο εγώ, αλλά και οι γιατροί του!!!

Τόσες μέρες η κατάστασή μας είναι περίπου η εξής, ένα Φατσάκι με ανοιχτό μάτι από το οποίο εξέρχονται τροφές να ζωηρεύει καθημερινά και να μοιάζει ολοένα και περισσότερο με κανονικό γατάκι, άφηνε πίσω του τη σκιά που είχε γίνει.
Τρώει σαν τρελό κι ας πνίγεται, μειώθηκαν οι μύξες, παίζει, θέλει να κοινωνικοποιηθεί, κάνει τσαχπινιές, σκαρφαλώνει και τρέχει, ενώ χρησιμοποιεί κανονικά πλέον την αμμολεκάνη.
Προχθές κυνήγησε και μύγα παρακαλώ, ενώ πάλι μας ξέφυγε τρέχοντας την ώρα που ήταν ελεύθερος και αιφνιδίασε το Φανούλη με μια κουτουλιά τρυφερότατη.
(Κύριος ο ξανθός μου άγγελος να πω εδώ, απλά το δέχτηκε).

Παρόλο που θεώρησα σε ένα βαθμό αναμενόμενη την εκροή τροφών από τον μάτι, δεδομένου ότι ήμουν ενήμερη για την επικοινωνία στόμα-μύτη-μάτι που υπάρχει έμεινα στο "Άστον να πάρει λίγο τα πάνω του και βλέπουμε.."
Όμως συνέχισε να γεμίζει το ματάκι κι ενημέρωσα ξανά τους γιατρούς.
Η απόκριση ήταν ένα "Ωχ.."
Αναμενόμενο όπως είπαν και οι ίδιοι σε ένα βαθμό, αλλά αυτό που περιέγραφα..περίμεναν ότι θα δουν ένα τραύμα μολυσμένο κι ότι θα πρέπει να ετοιμαστεί για άλλον ένα χειρουργικό καθαρισμό.
Είναι σοβαρό το θέμα είπαν και δεν μένουν πολλά να κάνουμε για να το αντιμετωπίσουμε.
Το δε κάταγμα του κρανίου που επιτρέπει την επικοινωνία με το μάτι δε μπορεί να διορθωθεί χειρουργικά, όπως με ενημέρωσαν.
Μαύρισα πάλι. Με ένα γατάκι να ζωηρεύει καθημερινά, δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσουμε κι αν εντέλει θα τα καταφέρει ή αν μετά από όλες αυτές τις περιπέτειες κάποια στιγμή θα ακούσω ότι ο Φάτσας δεν θα μπορέσει να έχει ποτέ ποιότητα ζωής.

Πάμε λοιπόν χθες.
Κουμπωμένοι οι γιατροί, περιμένουν τα χειρότερα.
Τον βγάζω από το κλουβάκι του λοιπόν και τον κοιτούν σχεδόν με απορία.
Σε πολύ καλή κατάσταση ο Φατσάκος.
Πρώτες αντιδράσεις, "Μπράβο δεν έχει πολλές μύξες.."
"Ναι, αλλά για να δούμε το ματάκι..πω,πω"
Το καθαρίζουν, πεντακάθαρο μέσα!
Οι γιατροί χαμογελούν.
Εντάξει..πεντακάθαρο σαν τραύμα..παραμένει ένα μικρό..εχέμ..χαλί στο μάτι του μη ιατρού, αλλά δε μας απασχολεί καθόλου αυτό.
Πάμε στο στοματάκι..
Η γνάθος έδεσε!! Την απελευθέρωσαν και το συγκλονιστικό..

Βρέθηκα μπροστά σε ένα χειρουργό έκπληκτο που κυριολεκτικά αναφώνησε "Α!"..
Τι συμβαίνει;
Η μαλακή υπερώα, ένας από τους πιο δύσκολους ιστούς να κλείσει ακόμη και χειρουργικά, σε ένα βαθμό έκλεισε μόνη της και το άνοιγμα στον ουρανίσκο μειώθηκε λιγάκι!!!
Πέρα από τη γρήγορα ανάρρωση και την γενικότερη καλή εικόνα, αυτό ήταν κυριολεκτικά το πιο συγκλονιστικό και μη αναμενόμενο νέο.
Η μαλακή υπερώα δεν κλείνει μόνη της.
Ο Φάτσας σε ένα βαθμό το κατάφερε μόνος του!!!
Απίστευτος!

Τον πήραμε σπίτι ζωηρότατο, παίρνει τα φάρμακα του ευλαβικά αν και άρχισε τις μαϊμουνιές με το σιρόπι του και ξεσκάλιξε από κάπου ένα πλαστικό αμαξάκι κι έγινε το αγαπημένο του παιχνίδι.
Μας έχει εκπλήξει, μας έχει τρελάνει, είναι έμπνευση από μόνος του.
Ο ορισμός του εφτάψυχου πραγματικά.
Η ικανότητα ίασής του εξωπραγματική και για δεδομένα γάτας.

Ρώτησα ξανά, αν με αυτά και με εκείνα υπάρχει περίπτωση να έρθει η κακιά στιγμή που αναφέρω πιο πάνω, αφού κάθε λίγο πέφτουμε σε έναν ακόμη σκόπελο.
Ο γιατρός γέλασε και μου λέει "Όχι ο Φάτσας, αυτός θα τα καταφέρει"
"Αντιμετώπισε πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις κι αυτά που έχει αυτή τη στιγμή δεν είναι τίποτα. Θα ήταν για άλλη γάτα. Αλλά όχι γι'αυτόν"

Θα δυναμώσουμε λίγο ακόμη κι ενδεχομένως να γίνει αρκετά νωρίτερα από όσο αρχικά υπολόγιζαν το επόμενο χειρουργείο της αποκατάστασης.
Έχουμε ακόμη δρόμο, αλλά τον κοιτάμε πλέον πολύ πιο αισιόδοξα.
Προς το παρόν μπορούμε να πάμε σιγά σιγά σε κροκετούλα.
Θα πάρει και μια αλοιφούλα για τα ούλα που φλεγμαίνουν, διότι ακόμη δεν έπεσαν τα νεογιλά δόντια, απλά για να ανακουφιστεί περισσότερο η περιοχή και να υποβοηθήσουμε την ανάρρωση.
Αλίμονο σε μένα που θα πρέπει στο μεσοδιάστημα να καθαρίζω με λαβίδα αυτό το πρώην ματάκι...από χθες σκέφτομαι το πως!

Κατηγορία από μόνος του ο μικρός μάγιστρος!
Εμένα αυτό που βλέπω, αυτή η όρεξη, η διάθεση με εμπνέει πραγματικά. Κάνει κάθε δύσκολη στιγμή της καθημερινότητας να φαντάζει διαχειρίσιμη, όταν αυτό το πλασματάκι έδωσε τέτοιες μάχες και τις έδωσε με τέτοιο σθένος, σχεδόν με χαρά!
Α ρε Φατσάρα, είσαι μποναμάς!

Το να σου πω οτι χαιρομαι ιδιαιτερα , το ξερεις φανταζομαι.
Αυτο που θελω να σου πω εχοντας την εμπειρια απο την κοκαλιτσα μου και τον Αχιλλέα , τυφλα και τα δυο και με τα γνωστα θεματα του ο Αχιλλέας ... , ...
Θα κανεις την καρδια σου πετρα και θα του καθαριζεις αυτο που καποτε υπηρξε το ματακι του .
Δεν εχεις αλλη επιλογη.
Θα βρεις τον τροπο οπως τον βρηκα κι εγω , και θα αντεξεις για το χατηρι του γιατι δεν εχει αλλον να τον βοηθησει .

Στελλα μου αυτα τα πλασματα καταφερνουν με ενα μαγικο τροπο να βγαζουν απο μεσα μας ολη την δυναμη που εχουμε.
Δεν ξερω πως γινεται αυτο , γινεται ομως.
Επισης δεν ξερω πως καταφερνουν και ανατρεπουν καθε προγνωστικο κι αυτο επισης το κανουν και μας αφηνουν να τα κοιταμε σαν χανοι.
Ειναι σαν να θελουν να μας θυμισουν πραγματα ξεχασμενα , ικανοτητες που παραμερισαμε καποια στιγμη ,
Σαν μια ανωτερη δυναμη μας τα βαζει τοσο βιαια στην ζωη μας και αυτη αλλαζει μετα , δεν ειναι ποτε οπως ηταν.
Ολα οσα βιωνουμε μαζι τους προσπαθωντας να κανουμε το καλυτερο δυνατο μας αλλαζουν , προς το καλυτερο θελω να πιστευω
Πολλα φιλια στον φατσακο και στον φανουλη που ειναι τοσο τρυφερος μαζι του .

Στελλα μου ,μπραβο στο Φατσα που σιγα-σιγα αναρρωνει μπραβο και σε σενα για την προσπαθεια σου και την ευαισθησια σου .
Βεβαιως στα περισσοτερα συμφωνω με τη Μαρια .
Τωρα στο πρακτικο κομματι . Σου ειχα αναφερει για την περιπτωση του πρωτου μου γατου . Τοτε η μαμα μου του εβαζε pulvo (με οδηγια του τοτε γιατρου) .Βεβαιως απο τοτε εχουν αλλαξει πολλα και σιγουρα υπαρχουν αλλες τεχνικες .Απλα το αναφερω γιατι καταφεραμε να μην μολυνθει το ματακι (που σου εξηγησα σε τι δραματικη κατασταση βρισκοταν) και τελικα εκλεισε σταδιακα η πληγη . Επισης για φαγακι βρηκα στο pet city κονσερβουλα με φυσικο κρεας (διαφορες γευσεις) μεσα σε γαλα . Μηπως βολευει καλυτερα στην καταποση ? Μπορεις να το κοιταξεις

Μα τι εκπληκτικα νεα απο ενα καταπληκτικο πλασμα.Ολα καλα θα πανε να εισαι σιγουρη Στελλιτσα,ο μικρος ειναι ενα μικρο θαυμα

Πόσο πόσο χαίρομαι

Είναι απίστευτα πλάσματα, μας δίνουν καθημερινά μαθήματα ζωής και κατορθώνουν και βγάζουν απο μέσα μας πολλά απ αυτά που έχουμε ξεχάσει ή θάψει βαθιά μες το μυαλό μας.

Δε παραβλέπω όμως τη βοήθεια τη δική σου, των γιατρών, τη φροντίδα που πήρε και παίρνει ώστε να του δώσει τη δύναμη να παλέψει.
Κι ένα γατούδι που εσύ περιέγραφες ως αγριμάκι (κι έδωσε το όνομα στον τίτλο του πόστ) να γίνεται ένα απόλυτα δεκτικό γατάκι, να νοιώσει ασφάλεια, και να καταλάβει ότι δεν είναι όλα τα δίποδα επικίνδυνα, και να γίνεται σιγά σιγά  γουργούρικο, παιχνιδιάρικο και δυνατό. Πόσο βοηθάει η αγάπη τελικά ακόμα κι όταν οι προβλέψεις είναι τόσο δυσοίωνες

Εύχομαι με όλη μου τη καρδιά να πάνε όλα καλά και να εξακολουθήσει να ξαφνιάζει τους γιατρούς με τη γρήγορη ανάρρωσή και να ανατρέπει όλα τα κακά προγνωστικά.





Ήταν μια ανακούφιση η σημερινή σου ανάρτηση.

Φατσάκι θα τα καταφέρεις σε όλα .......

Κοιτάζω και ξανακοιτάξω τις πρώτες φωτογραφίες του Φάτσα,ένα πλασματάκι μια σταλιά πόση δύναμη, πόση διάθεση για ζωή, μαζί με τη δική σου αγάπη και υπομονή Στέλλα μου.
Μακάρι κάθε μέρα που περνάει να σας βρίσκει όλο και πιο καλά μέχρι να γίνει και πάλι ένας μεγάλος και γερός γατούλης!
Σας θαυμάζουμε!!!!!

Ο χορός της χαρμολύπης

Νομίζω ο υπότιτλος εκφράζει απόλυτα τα συναισθήματα του μέσου ανθρώπου που συναναστρέφεται καθημερινά με αδέσποτα σε μια προσπάθεια να τα φροντίσει.

Απένταντι κείτεται ένα ακέφαλο σαρκίο. Ήταν κάποιο τρίχρωμο κοριτσάκι..έφυγε από σκυλιά.
Πεινασμένα προφανώς, αφού όταν σκοτώνουν για το "κυνήγι" σκοτώνουν διαφορετικά.
Ταλαιπωρημένα σκυλιά, με ζωές που δε τους αξίζουν.
Άλλα δύο αδικοχαμένα στο ίδιο δρόμο την προηγούμενη εβδομάδα.
Μωρό κι ενήλικο.
Άλλα δύο την προπροηγούμενη.
Το ένα μόνο γνώριζα, ένα χαρωπό ασπρομαυράκι που σκεφτόμουν κάθε φορά σε πόσο κακό σημείο τριγυρνά.
Χαιρετιόμασταν μόνο με ματιές, όταν πήγαινα στο σουπερ μάρκετ.
Φεύγουν έτσι, πολλά μαζί, κάθε λίγο, απλοί αριθμοί.

Δεν μπορώ να κάνω κυριολεκτικά τίποτα για το άτυχο κορίτσι απέναντι αυτή τη φορά.
Δεν έχω πρόσβαση, δε βρίσκω κάποιον.
Η κατά κόσμον "τρελή" Σπυριδούλα, η αδέσποτη θλιμμένη σκυλίτσα έπραξε πάλι όλα εκείνα που εμείς δεν καταφέραμε.
Προσπάθησε να τη μαζέψει, να "τακτοποιήσει" και κάθεται εκεί. Δε βγαίνει σήμερα.
Αν βγει για ένα χάδι, ίσως της ψιθυρίσω..ίσως καταλάβει.

Οι γνωστοί φιλόζωοι εχθές τάιζαν εκεί. Έχουν κάποιου είδους συνεννόηση με τον ιδιοκτήτη κι έχουν κλειδί να μπαίνουν.
Τάισαν, χάιδεψαν για αυτά τα 5-10 -ίσα να προκαλέσουν πρόβλημα λεπτά- και το κοριτσάκι το αγνόησαν.
Εγώ το είδα αρκετά αργά πια.
Ανέλαβε η Σπυριδούλα.

Και ποιο το νόημα να γράφω για αυτά..
Πάλι ανθρώπινη ανάγκη καλύπτω, εγωιστική, ότι κάποιος τα πρόσεξε, έστω κι αργά, ότι δεν έφυγαν έτσι.

Κι όμως αυτό το κειμενάκι δεν ήθελε να μεταδώσει θλίψη.

Ύστατο αφιέρωμα σε όσα πλάσματα φεύγουν άδικα.
Θέλω όμως να μείνω στα καλά.

Σε αυτόν τον ίδιο κόσμο, υπάρχει ένας Φατσάκος μια σταλιά, που είχε νεραΪδονονά και του έκανε το πουφ με τη χρυσόσκονη, όταν γεννήθηκε.
Παλεύει ακόμη και ζωηρεύει κάθε μέρα.
Κι έχει τόσο κόσμο να τον σκέφτεται..χιουμοριστική παρένθεση, μέρα με τη μέρα γίνεται ο παλιός γνωστός ταλιμπανάκος.

Ιδού η πρώτη φωτογραφία του, που βρίσκω λιγότερο σκληρή, ώστε να τη δημοσιεύσω, αν και εγώ δε βλέπω σε καμιά εικόνα του κάτι αποκρουστικό παραδόξως, παρά μόνο δύναμη προσωποποιημένη.

Φατσάκος


Υπάρχει η Δόνα κι η ΖΙζελίτσα, που τσουπώθηκαν για στείρωση την ημέρα που εξαφανίστηκε ο Φάτσας.
Αν καθυστερούσα μια μέρα να τις πιάσω ενδεχομένως να ήταν ήδη εγκυμονούσες, όπως η Λαρίτσα, αφού τα έξοδα του μικρού ήταν πάρα πολλά. Θα επέλεγα το λογικό, τα χρήματα εκείνα να τα κολλήσω στα έξοδα του Φατσάκου που είναι ακόμη βαριά.
Καθένα με την τύχη του κυριολεκτικά, τα γεγονότα, ο συγχρονισμός τους, ακόμη και στα πιο απλά περιστατικά.
Ναι, η Λαρίτσα θα κάνει κι άλλα μωράκια..
Και πολύ φοβάμαι ότι μας ετοιμάζει δώρα κι αδερφή του Φάτσα, η Γκρίνια junior.

Υπάρχει κι ένας Ζαχαρίας, που εξαφανιζόταν στο παραμικρό άγγιγμα ακόμη και την ώρα του φαγητού και τώρα περιμένει ένα δίποδο να πιούνε πρωινό καφέ, κάπως έτσι..

ή ακόμη πιο κοντά.

Τι ομορφιά..
Ο Ζαχαράκος, ανέλαβε ρόλο προστάτη και όταν είμαι μόνη στο μαγαζί δε μου μιλάει κανείς αν δεν είναι δίπλα. Τρέχει, κάθε φορά τρέχει, πάντα στέκται δίπλα και συμπεριφέρεται πάντα κομψά, μα πάντα ανάλογα με τη "συμπάθειά" μου στον εκάστοτε πελάτη.  
Άλλος ένας Γλύκας στη ζωή μου.

και μπήκε η άνοιξη κι η φύση χορεύει εδώ, πότε άγρια, πότε ήρεμη, κάποιες φορές δεν έχει σημασία.

Τι νομίζατε, μόνο γατούδια & σκυλάκια έχουμε εδώ;
Όχι, βέβαια.

Από τα δυσάρεστα, στα ευχάριστα και τελικά περνώ στα αστεία, στα εντυπωσιακά.

Βλέπω μέλισσα να περπατά. Παράσιτο ή κουρασμένη.
Δεν αντιστέκομαι στη χαρά της ανακάλυψης, της παρατήρησης που πάντα με διακατέχει, τη μαζέυω.
Άλλο ένα mini ντοκιμαντερ.
Τρώει όντως. Προσέξτε την τάση που ασκεί στο νερό. Φαίνεται και η προβοσκίδα που εξέρχεται.
Πρόσφατα έμαθα ότι οι μέλισσες αναγνωρίζουν πρόσωπα.  Δε το ήξερα.
Εγώ ξέρω, ότι μετά το κερασμένο snack πέταξε μακριά, αφού έκανε ένα κυκλικό πέταγμα γύρω μου.
Επίσης χαρακτηριστικό των μελισσών. Αν δεν έλκονται από κάποια μυρωδιά, ώστε να πλησιάσουν τυχαία άλλο έμβιο, πετούν κυκλικά κάπως σαν ένδειξη χαιρετισμού.
Ο πειραματισμός μου το επιβεβαιώνει 100%.
Όσες μέλισσες βρέθηκαν στην ανάγκη του ζαχαρόνερου, δεν έφυγαν έτσι. Πάντα προηγείται κυκλικό πέταγμα. Υπέροχο;
Η κοινωνία των μελισσών με συγκινούσε ανέκαθεν.



Και μετά τις μέλισσες, τους σκατζόχοιρους που κυριολεκτικά εμφανίζονται όπου πάω κι είναι και συμπαθέστατοι, έχουμε και κότες..  
Ναι κοτούλες, από παραδιπλανά σπίτια..
Οι γάτες αφιονίζονται, παραμονεύουν..tiger style.
Έρπειν στο έδαφος, μπροστινοί ώμοι που εξέχουν, κότες άταραχες, γάτες εξαφανίζονται μόλις τις κοιτάξουν οι κότες.
Δεν τα απαθανάτισα ακόμη. To be continued.

Θέλησα να μοιραστώ την καθημερινότητα ενός τυχερού φιλόζωου ανθρώπου, εγώ είμαι αυτή. Τυχερή, γιατί έχω τη δυνατότητα να τα παρατηρώ.

Το χορό της χαρμολύπης λοιπόν τον κλείνω εγώ σήμερα με το κομμάτι της χαράς.

Εξάλλου τόσα πλάσματα εδώ γύρω, τριγυρνούν χαρούμενα. Ζουν τη στιγμή και λίγο φαγάκι κι ένα χάδι, φτάνει για να το καταφέρουν.
Άραγε εμείς τα βλέπουμε όλα γκρι; Νομίζω, ναι.

Υ.Γ: Είμαστε το woodstock των διαφορετικών ειδών εδώ πέρα .. κάποτε μόνο γάτες υπήρχαν και από κανένα σκυλάκι περαστικό .. και περνάνε όλα από εδώ Να παραγγείλω ξυλεία για κιβωτό;;  

Belezzaki για Φατσάκο:

Κλείνω με Ζαχαρία για bonus
Κάνει πατουσάκια για λίγη ώρα κάθε φορά που ακούει το όνομά του.
Αυτή τη συμπεριφορά την παρατήρησα πρώτη φορά στη Φούσκα μου, αλλά έκτοτε βλέπω στις περισσότερες γάτες, ότι επηρεάζονται σημαντικά, θετικά ή αρνητικά από τον τόνο της φωνής μας.
Ηθικό δίδαγμα: Συνεχίστε να μιλάτε με "χρωματιστή" φωνή στη γάτα σας! Κάνει καλό  Κι ας μας κοροϊδεύουν, δεν πειράζει!

Πάντως ο Φάτσας παραμένει ... Φάτσας έστω και τρακαρισμένος. Όσο για τους χρωματισμούς της φωνής, δε το παρατήρησα στον δικό μου αλλά θα το ξαναδοκιμάσω, είναι γενικά μυστήριος κι αν δε γουργούριζε σαν κομπρεσέρ θα πίστευα οτι με μισεί.

Ποσο ευχαριστιεμαι τις ιστοριες ,αλλοτε λυπημενες,αλλοτε χαρουμενες,αυτος ειναι ο κυκλος της ζ ωης,οπου υπαρχει χαρα,υπαρχει και ο πονος . ΥΓ Ο Φατσακος ειναι μια γλυκα ,τα τιγρακια ειναι υπεροχα πλασματα.Την καλυτερη τυχη θα εχει

Κάθε φορά που διαβάζω αυτές τις στενόχωρες ιστορίες με τις ψυχούλες που φεύγουν τόσο άσχημα, θυμάμαι κι αυτές της Πηνελόπης κάθε φορά με τις αγέλες των σκυλιών.Με κάθε τρόπο προσπαθούν κι αυτά να επιβιώσουν και δυστυχώς δεν υπάρχει κανείς και τίποτα για να το σταματήσει αυτό.Δύσκολη η ζωή έξω κι ακόμα πιο δύσκολο όταν δένεσαι μ'αυτά τα πλάσματα και δεν μπορείς να τα προστατέψεις.
Ο Φάτσας, ίσως έχει το πιο κατάλληλο όνομα,θα τα καταφέρει, θα δεις, θα γίνει σύντομα δυνατός και θα χει την καλύτερη τύχη!

Δώστου μια μεγάλη αγκαλιά!!!!!!!