FeLV_γιατί?

Καλησπέρα μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα να εγγραφώ και να γράψω στο forum για ένα περιστατικό που άλλαξε το τρόπο όπτική μας για τις γατούλες,το οποίο όμως μπορεί να ανοίξει τα μάτια σε κάποιους που θέλουν να αποκτήσουν και να ζήσουν με μια γατούλα.

Ήταν αρχές φθινοπώρου όταν με την κοπέλα μου αποφασίσαμε να υοθετήσουμε ένα γατάκι μετά από μια απροσδόκητη εγκυμοσύνη της γάτας ενός φιλικού ζευγαριού.
Ήταν φαινομενικά μια συνηθισμένη γατούλα η οποία όμως θα παίζε τόσο καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας για τους επόμενους 11 μήνες.
Η Μπούχη μια ατελείωτη πηγή ενέργειας,γάτα με χαρακτήρα σκύλου,καθώς πήγαινε όπου πηγαίναμε,αγαπούσε το νερό,το πέταγμα και την επιστροφή των πραγμάτων ,τα ύψη και φυσικά τα γουργούρια και τα πατουσάκια.
Ενώ πραγματικά ξοδέυαμε ίσως και περισσότερα από όσα μπορούσαμε για να την έχουμε στο καλύτερο περιβάλλον  και πάντα σε εσωτερικούς χώρους(παιχνίδια,πανάκριβες τροφές,ονυχοδρόμια κλπ,τακτικές επισκέψεις στον γιατρό) η άγνοια μας σχετικά με τα λοιμώδη νοσήματα μας διέλυσε,ο κτηνίατρος μας ρώτησε κάμποσες φορές αν πήραμε το γατάκι από τον δρόμο και εμείς μέσα στην αγνοιά μας λέγαμε όχι,καθώς η μητέρα του ζούσε σε σπίτι και απλά βγήκε για να ζευγαρώσει.
Περνούσε ο καιρός το γατάκι μεγάλωνε,γινόταν όλο και πιο υπέροχη με μοναδικό χαρακτήρα,πλέον στειρωμένη και γενικά περίμεναμε να περάσουμε πολλά χρόνια μαζί,μέχρι που μια Τετάρτη η γάτα κοιμήθηκε σχεδόν 20 ώρες έφαγε,ήπιε νερό,ενεργήθηκε,έπαιξε λίγο και ξανακοιμήθηκε σκεφτήκαμε ότι ίσως ήταν η ζέστη του Αυγούστου,η επόμενη μέρα ήρθε με τα ίδια συμπτώματα και την Παρασκευή πεπεισμένοι πλέον ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και νιώθοντας την ζεστή την μεταφέραμε στον κτηνίατρο,ναι μεν υπήρξε μια σχετική απώλεια  ενέργειας όμως η γατούλα γουργούριζε,έπαιζε και έκανε την δύσκολη ακόμα και στην τυπική εξέταση,τίποτα δεν φάνταζε αυτό που θα ακολουθούσε. Πυρετός 42!
Εξήγησα τα συμπτώματα στον ιατρό και πρότεινε αμέσως να κάνουμε εξετάσεις αίματος,εκεί φάνηκαν χαμηλός αιματοκρίτης  (19) και αιμοπετάλια (5) ενώ όλα τα άλλα ήταν φυσιολογικά,αμέσως την υποβάλαμε σε διάφορες εξετάσεις και φανερώθηκε ο μεγάλος εχθρός μας.
Θετική στον ιο της λευχαιμίας (FeLV),καθώς ο κτηνίατρος μας εξηγούσε κάθε πτυχή της ασθένειες και τα βήματα που έπρεπε να ακολουθήσουμε η κοπέλα μου κατέρευσε,έγω έπρεπε να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά να δω πως θα κινηθούμε και πως θα κάνουμε την γατούλα μας χαρούμενη για όσο αντέξει να παλεύει τον ιό.
Ο ιατρός ήταν ξεκάθαρος,μπορεί να ζήσει ώρες ή και χρόνια αν η θέραπεία με στεροειδή,ορό και αντιβίωση,αν δεν κάνω λάθος,αποδόσει,μετά από 21 μέρες θα της χορηγούσαμε κάτι ακόμα και θα την παρακολουθούσαμε ανά 6 μήνες.
Την αφήσαμε εκεί το βράδυ για να της δώσουν την θεραπεία και την επισκεφθήκαμε το επόμενο πρωί,μόλις μας αντίκρυσε η γατούλα δεν σταμάτησε να γουργουρίζει,να παίζει και να τρώει το φαγάκι της,ενώ ενεργήθηκε κιόλας..
Τα δείγματα ήταν θετικά αν και ξέραμε ότι το προσδόκιμο ζωής θα μειωνόταν δραματικά,όσο διαρκούσε όμως θα  ήμασταν μαζί της,με το κλείσιμο φύγαμε και ο κτηνίατρος είπε θα μας ενημερώνει για τυχόν αλλαγές μέχρι την Δευτέρα που θα έπαιρνε εξητήριο.Όλα πήγαιναν ομαλά μέχρι την Κυριακή το βράδυ όπου ενημερωθήκαμε ότι η γατούλα μας  είχε κατάπτωση και όλα κρέμοταν σε μια κλωστή.
Την Δευτέρα το πρωί η ψυχή μας χτυπήθηκε από ίκτερο και όλα τελείωσαν,τελευταία φορά που την είδαμε ζωντανή ήταν σχεδόν σαν σε κώμα ανοιγοκλέινοντας μόνο τα ματάκια της,μη αντιδρώντας σε οποιαδήποτε επαφή,τότε έγινε κάτι που μας συνέτριψε,ενώ είχα πάρει την απόφαση για ευθανασία καθώς η γατούλα ταλαιπωρούταν αφάνταστα και επιστροφή δεν υπήρχε στο τελευταίο χάδι που της κάναμε κατάφερε και με το πατουσάκι της και μας έσφυξε τα δάκτυλα μας για τελευταία φορά.
Δεν έχω 'σπάσει' έτσι ποτέ στην ζωή μου,ήταν σαν να γκρεμίστηκαν όλα,σαν να μην υπήρχε κανείς δίπλα μου κι όμως έπρεπε για άλλη μια φορά να φανώ δυνατός,να δω την ευθανασία,να την βάλω στο κουτάκι της με τα αγαπημένα της παιχνίδια και να την θάψω κάπου ψηλά στο βουνό.
Δεν ξέρω πως μέσα σε 11 μήνες καταφέραμε να δεθούμε τόσο όμως στον ένα περίπου μήνα που έχει περάσει η απουσία της είναι κάτι παραπάνω από αισθητή,τα γιατί αμέτρητα,οι σκέψεις για το τί θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά συνεχόμενες,όμως υπάρχει και κάτι ακόμα που προέκυψε.
Πλέον και ενώ θέλουμε να δώσουμε αγάπη σε ένα γατί απλά δεν ρισκάρουμε να το σώσουμε από το δρόμο γιατί η επανάληψη τέτοιων γεγονότων δεν είναι πια υποφερτή.

Σαν συμβουλή σε όσους έχουν ένα γατάκι στο πλάι τους,θα ήθελα να τους προτείνω να μην διστάσουν και να δαπανήσουν το ποσό που απαιτείται για τις εξετάσεις λοιμώδων ασθενειών,ακόμα και θετικό να βρεθεί θα μπορέσετε να κάνετε πολύ περισσότερα πράγματα από να το μάθετε τελευταία στιγμή.

Μπούχη μου ελπίζω να κατάλαβες πόσα κάναμε για σένα και να μας συγχωρείς για την άγνοια μας,θεωρώ ότι σου προσφέραμε σχεδόν άψογο τρόπο διαβίωσης και τόνους αγάπης κάτι που ανταπέδωσες με το παραπάνω,ελπίζω να ήμασταν καλοί γονείς και κάποια στιγμή να βρούμε το κουράγιο να σώσουμε ένα γατάκι.

Aπό τον τρόπο που μεταφέρεις τα γεγονότα και τα συναισθήματά σου είναι ξεκάθαρο πως η γατούλα αυτή είχε την τύχη να αγαπηθεί, να φροντιστεί, να την νοιαστούν... μέσα στην ατυχία της τυχερή και ευλογημένη...
Μην διστάσετε να χαρίσετε την αγάπη σας σε ένα άλλο πλασματάκι, έχετε πολλή αγάπη να δώσετε...

Λυπάμαι πολύ για την άδικη και πρόωρη απώλεια

Συμφωνώ κι εγώ..φαίνεται ότι η γατούλα αγαπήθηκε και γι'αυτό και μόνο ήταν πολύ πολύ τυχερή.
Ναι, δεν είναι ο χρόνος που περνάμε μαζί που μας κάνει να τα αγαπήσουμε..είναι η εμπιστοσύνη, ένα γουργουρητό, τα πρώτα πατούσια..

Οι περισσότεροι εδώ έχουμε βρεθεί σε παρόμοια θέση δυστυχώς. Το σφίξιμο πάντα είναι ίδιο όταν το αναλογίζεσαι.
Διαβάζω όσα γράφεις..το σφίξιμο πριν φύγει..
Λυπάμαι πολύ πραγματικά.

Όταν έχασα απρόσμενα το σκύλο μου τον Άρη, σκέφτηκα ακριβώς το ίδιο..δε μπορώ ξανά. Όμως σκέφτηκα πως η αγάπη μας δεν τελείωνει, αποθέματα έχουμε, έχουμε να δώσουμε σε ένα άλλο πλάσμα που είναι σε ανάγκη.
Λίγο καιρό μετά βρέθηκαν στο δρόμο μου τα 3 κορίτσια μου. Στο πρώτο τάισμα, πρώτη αγκαλιά.. δε δίστασα.
Είχα κι άλλη αγάπη κι έχετε κι εσείς, μη διστάσετε.

Θα θυμάστε πάντα τη Μπούχη, αυτό δεν θα αλλάξει.
Κουράγιο κι υπομονή, ότι μπορούσατε το κάνατε κι η μικρούλα το ξέρει, αυτό να σκέφτεστε.

Καλό ταξίδι στο μικρό αστεράκι.

Ηρθα κι εγω να συμπληρωσω τα λογια των μελων και φιλων που ηδη σας εγραψαν
Απωλειες αγαπημενων κατοικιδιων εχουμε βιωσει ολοι και ποτε για αυτον που νιωθει την αγαπη να τον πλημμυριζει η απωλεια δε συνηθιζεται .Μονο ο χρονος λειτουργει θεραπευτικα και μενει η αναμνηση να γεμιζει το κενο της απουσιας
Ομως με την αναμνηση δε γεμιζει η καθημερινοτητα και ετσι ολοι εδω αποφασισαμε να ξανακανουμε το βημα και να εχουμε στη ζωη μας ενα νεο μελος.
Επισης εχασα τη σκυλιτσα μου την Ιρμα πριν 6 χρονια 18,5 χρονων.Υπεφερε πολυ και αποφασισαμε πως δε θα ξαναβαλουμε στη ζωη μας κατοικιδιο ,ειχαμε ηδη βιωσει πριν χρονια την απωλεια ενος εξαιρετικου γατου.Ομως η ζωη τα εφερε αλλιως και βρεθηκα με ενα γατο ετοιμοθανατο στο χερι 35 ημερων.Δεν αποφασισα να παρω ενα υγιεστατο χαρουμενο γατακι .Αποφασισα να τον παρω γιατι πεθαινε.
Και παλι η εξελιξη δεν ηταν αυτη που περιμενα και ο γατος με πολυ κοπο και προσπαθεια αληθεια,θεραπευτηκε και τωρα ειναι ηδη 3,5 ετων.
Δεν μπορει κανεις να εξασφαλισει την εξελιξη των πραγματων.Πηρατε μια γατουλα χωρις να φανταστειτε τι θα προεκυπτε .Αλλωστε δεν ηταν αδεσποτακι ,ηταν γεννημενη σε σπιτιι και ομως ειχε τον υιο .Μπορουσε να ειναι αδεσποτουλα και εντελως υγιης. Με το να παρετε ενα αδεσποτο το σωζετε απο το δρομο και η προσφορα σας σε αυτο ειναι ο στοχος . Ειναι σιγουρο πως θα ζησει με αγαπη που στο δρομο δεν προκειται να βρει. Ειναι τοσο σημαντικο αυτο που οφειλετε να το σκεφτειτε και να υιοθετησετε παλι .Η λυπη μου για την απωλεια σας ειναι δεδομενη

Τίποτα το ιδιαίτερο,ήταν μια απλή ημίαιμη γατούλα,για εμάς όμως ήταν η καλύτερη.

Πολύ όμορφη!
Δεν έφυγε πλήρης ημερών, όμως έφυγε πλήρης αγάπης, το πιο σημαντικό τελικά...

Υπεροχα ομορφη και η εμφανιση της προδιδει την αγαπη που ειχατε γι αυτην.Αυτο το εισεπραξε να ειστε σιγουροι και συντομα (το συντομο του χρονου εσεις το καθοριζετε) να σας ξαναδουμε με ενα νεο γατακι που πραγματικα θα εχει την αναγκη σας

Προσωπικά δεν έχω δει ποτέ γατούλα και να μη πω "Ωωω τι γλυκιά!"

Στη Μπούχη επιπλέον φαίνεται η αγάπη που πήρε!
Όλα είναι στη ζωή, δε γινόταν να το ξέρετε, όλοι σταδιακά μαθαίνουμε, αλλά όσο σύντομα κι αν έφυγε, έφυγε με αγάπη. Ευχής έργο.

Να διαδίδετε την ιστορία σας, να μαθαίνει ο κόσμος.
Θα θυμάστε.
Υπομονή,ο πρώτος καιρός είναι πάντα ιδιαίτερα δύσκολος.

Τόσο γλυκό πλασματάκι, έφυγε με τόση αγάπη.Όλοι εδώ έχουμε ζήσει την απώλεια μιας αγαπημένης ψυχούλας σε καταλαβαίνουμε. Τίποτα δεν μπορεί να την αντικαταστήσει, τίποτα δεν είναι το ίδιο.Πολλές φορές γεμίζουν δάκρυα τα μάτια όταν τα σκεφτόμαστε.Όμως όταν έχεις τόσα αποθέματα αγάπης, σκέφτεσαι ότι κάποιο μουσούδι εκεί έξω μπορεί να απαλύνει το πόνο
Κάπως έτσι όλοι εμείς συνεχίσαμε με μια καινούρια παρεούλα.

Κάθε γατάκι είναι ιδιαίτερο και μοναδικό και η γατούλα σας ήταν και ήταν πολύ όμορφη και πολύ φροντισμένη
Άλλωστε τι σημασία έχει η εμφάνιση, ή η ράτσα, ή το οτιδήποτε  όταν το κάνουμε μέλος της οικογένειάς μας και γίνεται το γατάκι "ΜΑΣ" της καρδιάς μας και του κόσμου μας.


Η γατούλα σας αγάπησε κι αγαπήθηκε όσο λίγα πλάσματα έχουν αυτή τη τύχη
Κάνατε το πάν για κείνη,χωρίς να μπορειτε να ξέρετε απ την αρχή. Κανένας δε ξέρει.

Δε το λέω για να σας παρηγορήσω γιατί καταλαβαίνω ότι αυτή τη στιγμή κανένας και τίποτα δε μπορεί

Όλοι μας όμως έχουμε νοιώσει τα συναισθήματα που περιγράφεις και βιώσαμε το πόνο της απώλειας,  κι ήταν μόνο ο χρόνος και η άπειρη αγάπη που νοιώσαμε γι αυτά που χάσαμε,  που μας βοήθησε να ξαναβρούμε τον εαυτό μας, χαρίζοντας αυτή την αγάπη σε κάποιο άλλο πλάσμα που την είχε και την έχει ανάγκη απο τα άπειρα αδέσποτα ή όλα αυτά που δίνονται για υιοθεσία.


Επειδή κι οι δύο έχετε τόση πολύ αγάπη και συναίσθημα μέσα σας, όταν νοιώσετε ξανά έτοιμοι και έρθει η κατάλληλη στιγμή κάποιο άλλο γατοσυντροφάκι θα βρεθεί στο δρόμο σας και θα γίνει η παρείτσα που ονειρεύεστε για πολλά χρόνια.

Τη Μπουχη σας δε θα τη ξεχάσετε ποτέ γιατί σας μύησε στο κόσμο που παίρνεις και δίνεις αγάπη άδολα

Σας το  εύχομαι ολόψυχα και λυπάμαι ακόμα μια φορά για όλο το πόνο που βιώσατε.