Έφυγε για πάντα ο μικρός γενναίος Λεωνίδας!Μην μας ξεχνάς..

Γεια σας!Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια θλιβερή ιστορία όχι με σκοπό να προσφέρω και σε 'σας θλίψη αλλά για να βρω ίσως απαντήσεις στα αναπάντητα ερωτήματα και ίσως μέσω αυτού να προσπαθήσω να πω ένα τελευταίο αντίο στο μικρό γατάκι μας.

Βρίσκομαι στο δωμάτιο μου. Σε αυτό που περίπου μέχρι χθες έπαιζε, έτρωγε και έκανε τα κακάκια του ο μικρός μας Λεωνίδας!Από σχεδόν ημερών τον φροντίζαμε και από την μητέρα του θήλαζε μια φορά στο τόσο, λίγο και με το ζόρι. Αυτός και τα άλλα τρια αδελφάκια του που «έφυγαν» πολύ γρήγορα. Ο μικρός Λεωνίδας ένοιωθε την απόρριψη από την μητέρα του αλλά πάλευε να ζήσει. Έτσι είχαμε όλο τον χρόνο να καταλάβουμε ότι κρατούσαμε στα χέρια μας ένα τόσο ξεχωριστό γατάκι. Χωρίς κανείς να του δείξει πήγαινε και έκανε τα κακάκια του εκεί που έπρεπε. Όταν μια φορά το είχαμε βάλει στο αυτοκίνητο, γιατί δεν ήταν κάποιος σπίτι να το φυλάει αυτό αντι να είναι νευρικό και να φοβηθεί αντιθέτως περπάτησε πολύ ευγενικά από τα πίσω καθίσματα και σε λίγο ήταν κιόλας με τα μπροστινά του ποδαράκια στο τιμόνι και ...βοηθούσε στην οδήγηση. Από εκείνη την μέρα, μιας που του άρεσε τόσο, πηγαίναμε πολλές βολτούλες!Όλα αυτά δεν είναι υπερβολές μιας χαζογατομαμάς. Όποιος το έβλεπε και τόσο φιλόζωος να μην ήταν το λάτρευε.

Το μεγαλώσαμε με γαλατάκι και εδώ και δυο βδομάδες περίπου είχε απογαλακτιστεί και έτρωγε ξηρά τροφή, κονσερβούλες και κυρίως κοτοπουλάκι, λόγω της διάρροιας. Πριν λίγο καιρό σχεδόν είχε φτάσει στον θάνατο λόγω των εσωτερικών παρασίτων που είχε. Ο γιατρός, να 'καλά, του έκανε ενεσούλες, μας έδωσε και κάτι σαν συμπλήρωμα διατροφής σε σιροπάκι και του δώσαμε και παστούλα για τα παράσιτα.

Μετά από λίγες μέρες είχε γίνει καλά. Εκεί που δεν μπορούσε να στηριχτεί στα ποδαράκια του και τα ματάκια του έκλειναν έγινε πάλι το χαρωπό, παιχνιδιάρικο γατάκι γεμάτο όρεξη για ζωή και φυσικά για φαγητάκι!!Χαρήκαμε τόσο!Άρχισα να πιστεύω ότι τίποτα πια δεν ήταν ικανό να νικήσει αυτή τη γενναία ψυχή.

Τελικά μετά από μερικές εβδομάδες είδαμε πάλι ότι ξεκίνησε τις διάρροιες και είχε γεμίσει πάλι εσωτερικά παράσιτα. Επίσης πάνω που είχε πάρει μερικά γραμμαριάκια, επειδή ήταν πολύ αδύνατο, αμέσως τα έχασε. Του έδωσα πάλι παστούλα το πρωί. Την ίδια ημέρα, μια μέρα πριν φύγει για πάντα κοιμόταν αρκετή ώρα και είχε μειωμένη όρεξη. Αργά το απόγευμα, μετά από διάρροια, έβγαινε από τον πρωκτό του κάτι σαν μακαρονάκι. Πήρα τηλέφωνο τον γιατρό και μου είπε ότι είναι παράσιτο και να το αφαιρέσουμε. Όμως μέχρι να κλείσω το τηλέφωνο είχε εξαφανιστεί. Μάλλον μπήκε ξανά μέσα. Οι τύψεις μου και τα ερωτήματα αρχίζουν από το εξής γεγονός. Το πρωί εκείνης της ημέρας, όπως σας είπα, του είχα ξαναδώσει παστούλα για τα σκουλήκια, ύστερα από μερικές εβδομάδες περίπου, αλλά δεν ήμουν σίγουρη αν του έδωσα την σωστή δοσολογία ή λιγότερη και έτσι όταν μπήκε πάλι μέσα το παράσιτο, άργα το απόγευμα, έδωσα πάλι λίγη παστούλα στο γατάκι για να σκοτώσει τα παράσιτα.

Μετά από λίγη ώρα άρχιζαν να βγαίνουν κάτι υγρά από το πωπουδάκι του, σαν διάρροια, και μάζι πολλά σκουλήκια σαν μικρά σουσαμάκια. Το επόμενη πρωί νωρίς το πήγαμε στον γιατρό. Είχε υποθερμία και ήταν πολύ αδύναμο. Με το ζόρι κατάπινε λίγες σταγόνες ζαχαρόνερο. Δεν στεκόταν όρθιο. Του έκανε ενεσούλες και μου είπε μόλις αισθανθεί λίγο καλύτερα να του δώσω πάλι ζαχαρόνερο. Κατά τις 4:00 σήκωσε λίγο το κεφαλάκι του, άνοιξε λίγο τα ματάκια του και του έδωσα πολύ λίγο ζαχαρόνερο. Οι ελπίδες ξανα γεννήθηκαν. Όμως δυστυχώς όσο περνούσε η ώρα χειροτέρευε και στις 5:30 περίπου το απόγευμα έφυγε για πάντα....    

Τέτοια ώρα θα το κρατούσα αγκαλίτσα και θα παίζαμε ή θα έτρωγε ή θα έπαιζε στον κήπο με τα άλλα γατάκια. Τώρα όμως άδειασε η αγκαλιά μου. Έφυγε το πιο ξεχωριστό και έξυπνο γατάκι που έχω γνωρίσει..  

Θέλω σας ρωτήσω αν έφταιξε που του ξαναέδωσε πάστα για τα παράσιτα ή μήπως αυτά τα μισητά πλάσματα είχαν κάνει ήδη το κακό;
Ο γιατρός είπε ότι φταίνε τα ενδοπαράσιτα. Εσείς τι λέτε;;;

Επίσης ένα άλλο ερώτημα είναι αν σας έχει συμβεί κάτι παρόμοιο και αν θα μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω που δεν το έκανα; Τουλάχιστον να το γνωρίζω για την επόμενη φορά.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και συγγνώμη αν σας κούρασα.

Καλό ταξίδι γενναίε μικρέ Λεωνίδα!Μην μας ξεχάσεις..

Καλό ταξίδι στο μικρό ,όμορφο αγόρι

Καλό ταξίδι μικρούλι μου ...!!!

Ειχα κι εγω μια περιπτωση με μωρο (πορτοκαλογατακι) που τελικα δεν τα καταφερε, κι ειχε κι αυτο σκουλικακια... ιδιας περιπου ηλικιας με τον Λεωνιδάκο.
Τα ιδια συμπτώματα, τα ιδια πραγματα ΑΚΡΙΒΩΣ.

Πολύ λυπάμαι....

Καλο ταξιδι μικρουλι..

Ευχαριστώ παιδιά πολύ για την συμπαράσταση!ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΠΟΛΥ αλλά τουλάχιστον τελείωσαν τα βάσανά του. Εννοείται πως δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Ακόμη δεν το πιστεύουμε ότι «έφυγε»..    
Καλό ταξίδι!Σ' αγαπάμε πολύ Λεωνιδάκο!!!  

Λυπάμαι πολύ κι εγώ

Ένας μήνας πέρασε από τότε που «έφυγε» ο γενναίος Λεωνιδάκος..
 

Μας λείπεις τόσο πολύ!Σε νοιώθουμε κοντά μας αλλά μας λείπει η γλυκιά σου φατσούλα και τα ματάκια σου που μας κοιτούσαν με τόση απορία..
Τελικά πόσα μπορεί να σου διδάξει ένα μικρό πλασματάκι!Μας έμαθες με τον τρόπο σου να μην το βάζουμε ποτέ κάτω. Από τις πρώτες μέρες της γέννησής σου η ζωή σου ήταν μια περιπέτεια. Κι όμως ποτέ δεν έχανες το κουράγιο σου. Ποτέ δεν έχανες το κέφι σου και την όρεξη σου για ζωή!

Σ' αγαπάμε τόσο πολύ..